ജെ. എൻ. യു. വിദ്യാർത്ഥികളെ അഭിസംബോധന ചെയ്തു കൊണ്ട് സ്റ്റുഡന്റ്സ് യൂണിയൻ വൈസ് പ്രസിഡണ്ട്‌ ഷെഹ്ല റഷീദ് നടത്തിയ പ്രസംഗത്തിന്റെ പരിഭാഷ

പരിഭാഷ: റെജി ജോർജ്ജ്

നിങ്ങൾ ഞങ്ങളുടെമേൽ രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റം ആരോപിച്ചുകൊള്ളൂ, എന്നാൽ ഞങ്ങളുടെ ശബ്ദം അടിച്ചമർത്തുവാൻ നിങ്ങൾക്ക് കഴിയില്ല. (നീണ്ട കയ്യടി). ഇന്ന് നമുക്ക് നമുക്ക് ആവശ്യമായിട്ടുള്ള ഒന്നും തന്നെ നമ്മുടെ കൈവശം ഇല്ല. മൈക്കും, ലൗഡ്സ്പീക്കറും ഇല്ല. എന്നാൽ, ഈ ശബ്ദം എത്തേണ്ടിടത്തെത്തും. ഇത് ജെ.എൻ.എയു.വിന്റെ അകത്തു മാത്രമല്ല ജെ.എൻ.എയുവിന്റെ പുറത്തും ഈ ശബ്ദം ഉയരും, ഈ ശബ്ദം ദില്ലിയുടെ തെരുവീഥികളിൽ ഉയരും (നീണ്ട കയ്യടി), ഈ രാജ്യം മുഴുവൻ ഉയരും. നമ്മൾ പഠിക്കുന്ന, 250 രൂപയ്ക്ക് നാം വിദ്യാഭ്യാസം നേടുന്ന ഈ സ്ഥാപനത്തെ, രാജ്യം മുഴുവൻ അപകീർത്തിപ്പെടുത്തുവാനുള്ള ശ്രമങ്ങളാണു നടക്കുന്നത്.

ഈ രാജ്യം മുഴുവൻ നമ്മുടെ ശബ്ദം എത്തും; നമ്മുടെ ശബ്ദം മുഴങ്ങും. ഈ ശബ്ദത്തെ ഈ കാമ്പസിലെ ഓരോ വിദ്യാർഥിയും ഏറ്റെടുത്ത് ഈ രാജ്യം മുഴുവൻ എത്തിക്കും, ഈ കാമ്പസിലെ ഇവിടെ ഇരിക്കുന്ന ഓരോ വിദ്യാർഥിയും അവരുടെ മുഴുവൻ ശക്തിയും ഉപയോഗിച്ച് അവരുടെ നെറ്റ്‌വർക്കുകളുടെ അവരുടെ സോഷ്യൽ മീഡിയയിലുള്ള അവരുടെ സുഹൃത്തുക്കളെ ഉപയോഗിച്ച് ഈ ശബ്ദത്തെ വ്യാപിപ്പിക്കും. നിങ്ങളുടെ സോഷ്യൽമീഡിയ പ്രൊഫൈൽ, ട്വിറ്റർ, ഫെയ്സ്ബുക്കുവഴി എല്ലാ സത്യങ്ങളും പുറത്തുവിടൂ എന്ന് ഞാൻ അഭ്യർത്ഥിക്കുന്നു. ജെ.എൻ.യു ദേശദ്രോഹിയാണെന്നു പറയുന്നവരുടെ മുഖത്ത് ഒരു ........ (നീണ്ട കയ്യടി) ആർക്കെങ്കിലും രാജ്യസ്നേഹം എന്താണെന്ന് അറിയണമെങ്കിൽ ഈ കാമ്പസിൽ നിന്നു പഠിക്കൂ; രാജ്യസ്നേഹത്തിന്റെ മിസൈലുകൾ ഈ കാമ്പസിൽ പിറക്കും (നീണ്ട കയ്യടി). പറയൂ രാജ്യസ്നേഹത്തെപ്പറ്റി വീമ്പിളക്കി ഓരോ സ്ഥലത്തും കലാപം സൃഷ്ടിക്കുന്നു. മനുഷ്യരെ - ബീഫിന്റെ പേരിൽ, ചിലപ്പോൾ ലൗജിഹാദിന്റെ പേരിൽ, ചിലപ്പോൾ ജാതിയുടെ പേരിൽ - വെട്ടിമുറിക്കുന്നവരാണു രാജ്യദ്രോഹികൾ (നീണ്ടകയ്യടി). നമ്മൾ ഇത് നിരന്തരം പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കയാണ്.

സംഘി സൈബർഗുണ്ടകൾ - ഫെയ്സ്ബുക്കിൽ, സോഷ്യൽ മീഡിയ വെബ്സൈറ്റുകളിൽ, ന്യൂസ്പോർട്ടലുകളിൽ - നമ്മുടെ ഓരോരോ പോസ്റ്റിലും പത്ത് ഇരുപത് കമന്റുകൾ വ്യവസ്ഥാപിതമായി ഇട്ടുകൊണ്ടിരിക്കയാണ്. അതോടൊപ്പം ചോദിക്കുന്നു, നിങ്ങൾക്കൊന്നും ലജ്ജ തോന്നാറില്ലേയെന്ന്. “നിങ്ങൾ പൊതുപണം കൊണ്ടാണു പഠിക്കുന്നത്, നിങ്ങൾക്കു നാണമില്ലേയെന്ന്”. (ഷെയിം വിളികളുയരുന്നു) ഞങ്ങൾ നിങ്ങളോടു പറയുവാൻ ആഗ്രഹിക്കുകയാണ്, ഈ രാജ്യത്തെ എല്ലാ ജനങ്ങളോടും പറയുവാൻ ആഗ്രഹിക്കുകയാണ്, അതെ ഞങ്ങൾ പൊതുപണം ഉപയോഗിച്ചാണു പഠിക്കുന്നത്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഞങ്ങളുടെ ഉത്തരവാദിത്തങ്ങളെപ്പറ്റി, ഞങ്ങളുടെ കർത്തവ്യത്തെക്കുറിച്ച് ഞങ്ങൾക്ക് പൂർണ്ണബോധ്യമുണ്ട്. (നീണ്ട കയ്യടി)

ഞങ്ങൾ അദാനിയുടെ പൈസകൊണ്ടു ജീവിക്കുന്നവരല്ല. (നീണ്ട കയ്യടി) അദാനിയുടെ ഹെലികോപ്ടറിൽ കറങ്ങിനടന്ന് അദാനിക്കു പൂജചെയ്യുന്നവരല്ല. ഞങ്ങൾ അത്തരക്കാരല്ല, ഞങ്ങളീ രാജ്യത്തിന്റെ മക്കളാണ്, ഞങ്ങൾ ഈ ദേശത്തിന്റെ മണ്ണിൽ പിറന്നവരാണ്. ഈ രാജ്യത്തു ആരെങ്കിലും നികുതി കൊടുക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ അതു നമ്മളാണ്, എന്നാൽ നികുതി (നീണ്ടകയ്യടി) നമ്മൾ കൊടുക്കുന്ന നികുതി, നമ്മുടെ മാതാപിതാക്കൾ കൊടുക്കുന്ന നികുതിയുടെ മുകളിൽ സബ്സിഡി വലിയ വലിയ ബാങ്കുകൾക്ക്, വലിയ വലിയ സാമ്പത്തിക സ്ഥാപനങ്ങൾക്ക്, സാമ്പത്തികമായി പാപ്പരായ കോർപ്പറേറ്റുകൾക്കു ആരെങ്കിലും നൽകുന്നുണ്ടെങ്കിൽ (കയ്യടി) അതു ഈ രാജ്യത്തെ സർക്കാരാണ്. നിയോലിബറൽ നയങ്ങളുടെ കോൺട്രാക്ടർമാർ. നിയോലിബറൽ നടത്തിപ്പുകാരാണവർ. അവർ ഈ രാജ്യത്തെ വിൽക്കുവാനുള്ള ഗുഢാലോചന നടത്തുന്നവരാണ്. ഇവർ നമ്മുടെ പ്രസിഡന്റിനോടു (JNUSU പ്രസിഡന്റ്) ഒരു നിയമവിദഗ്ദ്ധന്റെ/വക്കീലിന്റെ സഹായമില്ലാതെ ഹാജരാകുവാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു (ഷെയിം വിളികൾ ഉയരുന്നു). അദ്ദേഹത്തെ ചോദ്യം ചെയ്യുവാൻ ഇവിടെനിന്നും കൊണ്ടുപോയി. കൊമ്രേഡ് കൻഹയ്യായെ ഇവിടെനിന്നും തട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി. മണിക്കൂറുകൾ ചോദ്യംചെയ്യൽ എന്ന പേരിൽ എന്തൊക്കെ നടന്നു എന്ന് ആർക്കും അറിയില്ല. എന്നിട്ട് രണ്ടുമണിക്കൂറിന്റെ നോട്ടീസ് കൊടുത്തിട്ടു പറഞ്ഞു താങ്കളെ കോടതിയിൽ ഹാജരാക്കും എന്ന്. അദ്ദേഹത്തെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുവാൻ ഒരു വക്കീൽ ഇല്ലായിരുന്നു. (കയ്യടി) അദ്ദേഹത്തിന്റെ വക്കീൽ അവിടെ എത്തുമ്പോഴേക്കും കോടതിയിൽ ഹാജരാക്കികഴിഞ്ഞു. എന്നിട്ട് ആ ജഡ്ജി നമ്മുടെ പ്രസിഡന്റിനോടു ചോദിച്ചു “ഭായ് (സഹോദരാ) നിനക്ക് എന്തിൽ നിന്നാണു സ്വാതന്ത്ര്യം വേണ്ടത്? ഏതു രീതിയിലുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യമാണുവേണ്ടത്?”

ഇന്നു നമ്മൾ ആ സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ വിശദീകരിക്കുവാൻ പോവുകയാണ്. നമുക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യം വേണം, ദേശദ്രോഹികളിൽനിന്ന് സ്വാതന്ത്ര്യം വേണം. നമുക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യം വേണം, (നീണ്ട കയ്യടി) കേരളവും കാശ്മീരും മാത്രമല്ല ഈ രാജ്യം മുഴുവൻ സ്വാതന്ത്ര്യം ആവശ്യപ്പെടുകയാണ്; ഡബ്ല്യുടിഒയിൽ നിന്നും, ജാതി രാഷ്ട്രീയത്തിൽ നിന്നും, നമ്മുടെ സഖാവ് രോഹിത് വെമൂലക്ക് തന്റെ ജീവനെ വിലയായി കൊടുക്കേണ്ടിവന്ന ജാതിവാദത്തിൽ നിന്നും (കയ്യടി) നമ്മൾ സ്വാതന്ത്ര്യം ചോദിക്കയാണ്. ലിംഗ വിവേചനപരമായ നിയമങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം, 377 പോലുള്ള, രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റം പോലുള്ള നിയമങ്ങളിൽ നിന്നും, Armed Force Special Power Actൽ നിന്നുമുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം ഞങ്ങൾ ആവശ്യപ്പെടുകയാണ്. എല്ലാ രീതിയിലുമുള്ള ചൂഷണങ്ങളിൽ നിന്നും ഞങ്ങൾ സ്വാതന്ത്ര്യം ആവശ്യപ്പെടുകയാണ്. ഈ രാജ്യത്തെ മുഴുവൻ സമ്പത്തും ഒരു ശതമാനം ആളുകൾ കൈവശപ്പെടുത്തിയിരിക്കയാണ്, അതിൽ നിന്നും ഞങ്ങൾ സ്വാതന്ത്യം ചോദിക്കയാണ്. ഞങ്ങൾ ചോദിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരിക്കും. ആ ഒരു ശതമാനത്തിന്റെ അടിമത്തത്തിൽ നിന്ന് ഞങ്ങൾ സ്വാതന്ത്ര്യം ആവശ്യപ്പെടുകയാണ്. (നീണ്ട കയ്യടി).

ചിത്രത്തിന് കടപ്പാട്:SFI JNU Unit

ഒരു കാര്യം നമ്മൾ വളരെ വ്യക്തമായി മനസ്സിലാക്കുക്കയും വിളിച്ചുപറയുകയും വേണം. ഇന്ന് സഖാവ് കൻഹയ്യാ ജയിലിലായിരിക്കുന്നത് അദ്ദേഹം ഏതെങ്കിലും മുദ്രാവാക്യം വിളിച്ചതിനല്ല. അദ്ദേഹം ജയിലിലായിരിക്കുന്നത് രാജ്യസ്നേഹം കുറഞ്ഞുപോയതു കൊണ്ടും അല്ല. അദ്ദേഹം ജയിലിലായിരിക്കുന്നത് സ്വാതന്ത്ര്യം ചോദിച്ചതു കൊണ്ടുമല്ല. അദ്ദേഹം ജയിലിലായിരിക്കുന്നത് ഫെലോഷിപ്പിനെപ്പറ്റി ചോദ്യങ്ങൾ ഉയർത്തിയതു കൊണ്ടാണ്. നമ്മുടെ വിദ്യാർഥി സഖാവായ രോഹിത് വെമുലക്കുവേണ്ടി ശബ്ദം ഉയർത്തിയതിനാലാണ് അദ്ദേഹം ഇന്നു ജയിലിലായിരിക്കുന്നത്. രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റം ആരോപിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന നമ്മുടെ മറ്റു സഖാക്കൾ ഉണ്ടല്ലോ, അവരുടെ കൂട്ടത്തിൽ ജെ.എൻ.യു ജനറൽ സെക്രട്ടറി കോമ്രേഡ് രാമനാഥും ഉണ്ട്. മറ്റു നിരവധി സഖാക്കളും ഉണ്ട്. അവരുടെ മേൽ രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റവും ക്രിമിനൽ ഗൂഢാലോചനാക്കുറ്റവുമാണു ആരോപിച്ചിരിക്കുന്നത്. അവർക്കു നേരെ ഒന്നും ചെയ്യുവാൻ കഴിയാത്തത് അവർ ആരും തന്നെ തെറ്റായിട്ട് ഒന്നും ചെയ്തിട്ടില്ലാത്തതിനാലാണ്. അവർക്കു നേരെ ഒന്നും ചെയ്യുവാൻ കഴിയാത്തത് അവർ ദേശവിരുദ്ധർ അല്ലാത്തതിനാലാണ്.

ദേശവിരുദ്ധർ ആരാണ് എന്നത്, ഒക്കുപൈ യു.ജി.സി മൂവ്മെന്റ് അതിന്റെ ഉച്ചസ്ഥായിയിൽ ആയിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ ജെ.എൻ.യു തിരിച്ചറിഞ്ഞതാണ്. (നീണ്ട കയ്യടി). ഈ ശിക്ഷ, ഈ ശിക്ഷ നമുക്കു കിട്ടുന്നത് നമ്മുടെ അധികാരങ്ങളിൽ ഉറച്ചുനിൽക്കുന്നതിനുള്ള ശിക്ഷയാണ്. ഈ ശിക്ഷയെ സന്തോഷത്തോടുകൂടെ നമ്മൾ ഏറ്റെടുക്കും. (കയ്യടി). നമുക്ക് ഇന്ന് ജയിലിൽ പോകേണ്ടിവന്നാൽ, ഇന്ന് തൂക്കുമരത്തിലേറേണ്ടിവന്നാൽ നമ്മൾ അതിനും തയ്യാറാണ്. (കയ്യടി) നമ്മുടെ മേലുള്ള കുറ്റം എന്തായാലും ഇന്നു ഭഗത് സിംഗ് ഒരു ദേശദ്രോഹിയുടെ പേരിൽ ജയിലിൽ പോകാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല. കോമ്രേഡ് ചന്തു ഇന്നു ജയിലിൽ പോകുവാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് ഞങ്ങൾക്കു മുമ്പെ നടന്നവർ അദ്ദേഹത്തിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ ഈ കെട്ടിടങ്ങൾക്കു ജീവൻ നൽകിയതുകൊണ്ടാണ്. അതുപോലെ നമ്മളും ഈ ബ്ലോക്കിനു ജീവൻ നൽകി ജനാധിപത്യ ശക്തിയോടുകൂടെ പൊരുതി, രൺവീർസേന പോലുള്ള ശക്തികളോടു പൊരുതി, ആർ.എസ്.എസ് പോലുള്ള ശക്തികളോടു പൊരുതി, രക്തസാക്ഷി ആകേണ്ടിവന്നാൽ നമ്മളും രക്തസാക്ഷിയാകുവാൻ തയ്യാറാണ് (കയ്യടി).

ഈ രാജ്യത്തിനു ഭരണഘടന ഉണ്ടായ ജനുവരി 26നു കരിദിനം ആചരിക്കുന്ന ആർ.എസ്.എസ്, നമുക്കു രാജ്യദ്രോഹിയാണോ രാജ്യസ്നേഹിയാണോ എന്ന സർട്ടിഫിക്കറ്റ് തരുവാൻ വളർന്നിട്ടില്ല (കയ്യടി). അവർ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ ത്രിവർണ്ണ പതാകയുടെ സ്ഥാനത്ത് കാവിക്കൊടി പാറിക്കുവാൻ ശ്രമിക്കയാണ്. ഇവർ ഗാന്ധിയെ കൊന്ന ഗോഡ്സേക്കു ക്ഷേത്രം പണിയുന്നവരാണ്. (ആർപ്പുവിളികൾ ഉയരുന്നു) നമുക്ക് അവരോടു പറയുവാനുള്ളത് നിങ്ങളാണ് ദേശദ്രോഹികൾ എന്നാണ്.

ഇന്നു നിങ്ങളൊരു വീഡിയോ കണ്ടുകാണും. എനിക്കു പൂർണ്ണ പ്രതീക്ഷയുണ്ട് നിങ്ങൾ എല്ലാവരും ആ വീഡിയോ കണ്ടുകാണുമെന്ന്. ടിറ്റ്വറിൽ ഇന്നു ടോപ് ട്രെൻഡ് ആയിരുന്നു #abvpExposed എന്ന ഹാഷ്ടാഗ്. ആ വീഡിയോ (കയ്യടി) ഒന്നു ശ്രദ്ധിച്ചു നോക്കൂ. സി ന്യൂസ് ഇത് ദിവസം മുഴുവൻ കാണിച്ചു. അതിൽ പാകിസ്ഥാൻ സിന്ദാബാദ് എന്ന മുദ്രാവാക്യം വിളിയുണ്ട്. സി ന്യൂസ് പറയുന്നത് നമ്മുടെ ആളുകൾ പാകിസ്ഥാൻ സിന്ദാബാദ് എന്ന മുദ്രാവാക്യം വിളിച്ചുവെന്നാണ്. എന്നാൽ ഇന്ന് എ.ബി.വി.പി ആക്റ്റിവിസ്റ്റുകളാണ് പാ‍കിസ്ഥാൻ സിന്ദാബാദ് എന്ന മുദ്രാവാക്യം വിളിച്ചതെന്ന കാര്യം വ്യക്തമായിരിക്കുകയാണു (ആർപ്പുവിളി ഉയരുന്നു).

ഇവർക്കെതിരെ രാജ്യദ്രോഹ നിയമങ്ങൾ പ്രാ‍യോഗിക്കേണ്ടേ? വേണ്ട! നമ്മൾ ഈ വാദത്തെ അംഗീകരിക്കുന്നില്ല. നമ്മൾ പറയുന്നത് രാജ്യദ്രോഹ ആരോപണം ഒരു കഠിന നിയമമാണെന്നാണ്. ആര് അധികാരത്തിൽ ഇരുന്നാലും സ്ഥിരം മറ്റുള്ളവർക്കു നേരെ ഉപയോഗിക്കുന്ന ഒരു ഭരണകൂട ഉപകരണമാണത്. നമ്മൾ ഏതെങ്കിലും വിദ്യാർഥികൾക്കു നേരെ രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റം പ്രയോഗിക്കുന്നതിനു എതിരാണ് (കയ്യടി). ആ വിദ്യാർഥി എബിവിപിയുടെ ആയിക്കൊള്ളട്ടെ മറ്റ് ഏതെങ്കിലും സംഘടനയുടെ ആവട്ടെ, നമ്മൾ ആവശ്യപ്പെടുന്നത് രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റനിയമങ്ങൾ ഈ രാജ്യത്തെ ഒരു പൗരനുമേലും പ്രയോഗിക്കരുതെന്നാണ്. ഈ രാജ്യത്ത് അത്തരം നിയമങ്ങൾക്ക് ഒരു സ്ഥാനവുമില്ല. രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റനിയമങ്ങൾ പറയുന്നത് നിങ്ങൾ, നിങ്ങളുടെ ഭരണകൂടത്തെ സ്നേഹിക്കണം എന്നാണ്. അസിം ത്രിവേദി എന്ന കാർട്ടൂണിസ്റ്റ് കോൺഗ്രസ്സ് സർക്കാരിനെക്കുറിച്ച് കാർട്ടൂൺ വരച്ചതിനു അദ്ദേഹത്തിനെതിരെ രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റനിയമങ്ങളാണ് പ്രയോഗിച്ചത്. അഴിമതിയും തട്ടിപ്പുമുള്ള നൂറുകണക്കിനാളുകൾ ചുറ്റുമുള്ളപ്പോൾ അവർക്കെതിരെ ഈ നിയമം പ്രയോഗിച്ചിട്ടില്ല. ഞങ്ങളാവശ്യപ്പെടുകയാണ്, ഈ രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റനിയമങ്ങൾ ഈ രാജ്യത്തിന്റെ ചരിത്രത്തിൽ നിന്നു തന്നെ തുടച്ചുമാറ്റണം. രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റനിയമങ്ങൾ, ആർട്ടിക്കിൾ 377 പോലെ ബ്രിട്ടീഷ് വാഴ്ചയുടെ അവശിഷ്ടമാണ്. അതു കൊളോണിയൽ ഭരണകൂടത്തിൽ നിന്നു പൈതൃകസ്വത്തായി കടന്നുവന്നതാണ്.

എല്ലാ കൊളോണിയൽ പാരമ്പര്യങ്ങളും അത് നമ്മുടെ സ്മൃതി ഇറാനി, സ്മൃതി ഇറാനി അവരും ഒരു കൊളോണിയൽ പൈതൃകമാണ്; അവരിന്നത്തെ മെക്കാളെ പ്രഭു ആണ്, അന്ന് ബ്രിട്ടീഷുകാർ ഈ രാജ്യത്തെ വിദ്യാഭ്യാസത്തെ നിയന്ത്രിക്കുവാനാണ് ആഗ്രഹിച്ചത്. ഇന്ന് സ്മൄതി ഇറാനിയും അതാണു ആഗ്രഹിക്കുന്നത്; വിദ്യാഭ്യാസത്തെ നിയന്ത്രിക്കുവാനാണ് ആഗ്രഹിക്കുന്നത്. ആ ‘മനുസ്മൃതി’ ഇറാനിയെ നിയൊകൊളോണിയൽ പൈതൃകമായേ കാണുവാൻ കഴിയൂ (വലിയ കയ്യടിയും ആർപ്പും). അത്തരം എല്ലാ കൊളോണിയൽ ചിന്തകൾക്കും, അത് ഫെയർനെസ് ക്രീം ആയിക്കൊള്ളട്ടെ, ഇംഗ്ലീഷിന്റെ പേരിൽ മനുഷ്യരെ താഴ്ത്തിക്കെട്ടുന്നതോ മെരിറ്റിന്റെ പേരിൽ മനുഷ്യരെ താഴ്ത്തിക്കെട്ടുന്നതോ ആയ എല്ലാ കൊളോണിയൽ പാരമ്പര്യങ്ങൾക്കും, നമ്മൾ എതിരാണ്. ഞങ്ങൾ ഇന്ന് ഈ കാര്യം ആവർത്തിച്ചുപറയുകയാണ്. നമ്മുടെ നേതാക്കന്മാർ അകത്തായിരിക്കുന്നത്, നമ്മുടെ നേതാക്കന്മാർ ജയിലിലായിരിക്കുന്നത്, നമ്മുടെ നേതാക്കന്മാർ ഡീബാർ ചെയ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്, നമ്മുടെ നേതാക്കന്മാരുടെ പേരിൽ രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റനിയമങ്ങൾ നേരിടേണ്ടിവരുന്നത്, അവർ ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിക്കുന്നതിനാലാണ്. ഈ രാജ്യത്തെ ഭരണകൂടത്തോടു ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിച്ചതിനാലാണ്.

ചിത്രത്തിന് കടപ്പാട്: SFI JNU

അവർ ഒരു സമരത്തിനു നേതൃത്വം നൽകി. നമ്മൾ നമ്മുടെ ചോരയും, വിയർപ്പും ഒഴുക്കി പോലീസിന്റെ ഭീഷിണിയെയും ആക്രമണങ്ങളെയും അഭിമുഖീകരിച്ച് ഈ സമരത്തെ മുന്നോട്ടു കൊണ്ടുപോകുന്നു. അതുകൊണ്ടു സഖാക്കളേ, നിങ്ങളോടു ഒരു അഭ്യർഥന ഉണ്ട്. എല്ലാ സഖാക്കളോടും ഒരു അഭ്യർഥന ഉണ്ട്. ഈ സ്ഥാപനത്തെ അപമാനിക്കുന്നതിൽ ഒരു നാണക്കേടും ഇല്ലാത്ത വലതുപക്ഷക്കാരനായ ജോയിന്റ് കൂടാതെയുള്ള ജെ.എൻ.യു സ്റ്റുഡന്റ് യൂണിയന്റെ ഏക പ്രതിനിധി എന്ന നിലയിൽ (ആർപ്പുവിളി) അദ്ദേഹത്തെ തിരഞ്ഞെടുത്ത ഈ കാമ്പസിനെ അദ്ദേഹം പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്ന ഈ കാമ്പസിനെ പ്രതരോധിക്കുന്നുണ്ടോ അദ്ദേഹം? ഈ കാമ്പസിനെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന ഏക ആളെന്നനിലയിൽ ഞാൻ നിങ്ങളോടു അഭ്യർഥിക്കുകയാണു ഈ സമരത്തേ മുന്നോട്ടുകൊണ്ടുപോവൂ. ഒക്കുപൈ യുജിസിയുടെ കോ-ഓർഡിനേഷൻ കമ്മറ്റി മീറ്റിംഗിൽ, ഒക്കുപൈ യു.ജി.സി പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ ഫെബ്രുവരി 18ന് അഖിലേന്ത്യാ യൂണിവേഴ്സിറ്റി സമരം നടത്തണമെന്നുള്ള ഒരു നിർദ്ദേശം സഖാവ് കൻഹയ്യാ മുന്നോട്ട് വച്ചിരുന്നതായി എനിക്ക് ഓർമ്മയുണ്ട്. ആ സമരാഹ്വാനത്തിന്റെ നേതൃത്വം ഏറ്റെടുത്ത് മുന്നോട്ടുകൊണ്ടുപോകുവാൻ ഇന്ന് നമ്മുടെ നേതാക്കൾ ആരും തന്നെ ഇല്ല. നമ്മുടെ കാമ്പസിലെ എല്ലാ നേതാക്കന്മാരുടെ മേലും രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റം ചുമത്തി തുറങ്കലിലടച്ചിരിക്കയാണ്. അവരുടെ വിദ്യാർഥി എന്ന ഐഡന്റിറ്റി സസ്പെൻഡ് ചെയ്തിരിക്കയാണ് (studentship revoked). എന്നാൽ നമ്മൾ പ്രതിജ്ഞ ചെയ്യുകയാണ്, ഫെബ്രുവരി 18ലെ അഖിലേന്ത്യാ യൂണിവേഴ്സിറ്റി സമരം നമ്മൾ ഒരു വലിയ വിജയമാക്കി മാറ്റും. ഈ കാമ്പസിലെ ഓരോ വിദ്യാർഥിയും അതിനെ ഒരു വിജയമാക്കി മാറ്റും. അതുപോലെ നമ്മുടെ ബാക്കി കാമ്പസുകളിൽ, അലാഹാബാദ് യുണിവേഴ്സിറ്റിയുടെ ബിഎച്ച്.യുവിൽ, എൽ.യുവിൽ, ഹൈദ്രബാദ് സെൻട്രൽ യൂണിവേഴ്സിറ്റി, ഗുജറാത്ത് സെൻട്രൽ യൂണിവേഴ്സിറ്റി, രാജസ്ഥാൻ സെൻട്രൽ യൂണിവേഴ്സിറ്റി എന്നിവിടങ്ങളിലെല്ലാം, ഈ സമരത്തെ ഒരു വിജയമാക്കി മാറ്റുക.

ഇതിനൊപ്പം സഖാക്കളേ, നിങ്ങൾക്ക് അറിയാമല്ലോ നമ്മുടെ കുറെ സഖാക്കൾ ദില്ലി ചലോ എന്ന മുദ്രാവാക്യവുമായി പോയതാണ്. അവർ ഫെബ്രുവരി 23 നു ദില്ലിയിൽ വരും, അതൊടൊപ്പം ഒരു പാർലമെന്റ് മാർച്ചും ഉണ്ടായിരിക്കുന്നതാണ്. നമ്മുടെ നേതാക്കളുടെ പേരിൽ കേസുകൾ നടക്കുന്നതിനാൽ ഈ കാമ്പസിലെ ഓരോ വിദ്യാർഥിയും ഇന്ന് ഇവിടെ വച്ചു തീരുമാനിക്കണം ഈ പ്രക്ഷോഭങ്ങളെ വിജയത്തിലെത്തിക്കുമെന്ന്. വരുന്ന ദിവസങ്ങളിൽ നിങ്ങളുടെ ഇടയിലുള്ള ബാക്കി വിദ്യാർഥി പ്രതിനിധികളായ ഞങ്ങളെയും അറസ്റ്റുചെയ്യുവാനുള്ള സാധ്യത ഉണ്ട്. ഇതിനുള്ള സാധ്യതകൾ വളരെ വലുതാണ്. അതുകൊണ്ട് ഈ സമരം വിജയിപ്പിക്കുവാനുള്ള ഉത്തരവാദിത്വം ഭയപ്പെടാതെ നിങ്ങൾ ഓരോ വിദ്യാർഥിയും ഏറ്റെടുക്കണം.

സ്റ്റാന്‍ലി ജോണിയുടെ ഫേസ്ബുക്ക് പോസ്റ്റിന്റെമലയാളം പരിഭാഷ.

പരിഭാഷ: പ്രതീഷ് പ്രകാശ്

'പ്രിയപ്പെട്ട ജെ.എൻ.യു. വിദ്യാർത്ഥികളേ, ഞങ്ങൾ പണം ചിലവഴിക്കുന്നത് നിങ്ങളുടെ വിദ്യാഭ്യാസത്തിനാണ്, രാഷ്ട്രീയത്തിനല്ല'എന്നാണ് മോഹൻദാസ് പൈ എൻഡിടിവി വെബ്‌സൈറ്റിൽ എഴുതിയിരിക്കുന്നത്. ഇതേ അഭിപ്രായം പലരുടെ ശബ്ദത്തിലും പ്രതിധ്വനിക്കുന്നുണ്ട്. 'ഞങ്ങള്‍ നികുതിയടയ്ക്കുന്നത് നിങ്ങളുടെ പഠനത്തിനാണ്, രാഷ്ട്രീയത്തിനല്ല'എന്ന് മലയാളം സിനിമാ സംവിധായകന്‍ ജൂഡ് ആന്റണി ജോസഫും തന്റെ ഫെയ്സ്ബുക്ക് പേജില്‍ എഴുതുകയുണ്ടായി.

ആരാണ് ഇവര്‍ പറയുന്ന ഈ 'ഞങ്ങൾ'? നികുതിയിളവെന്ന പേരിൽ കോർപറേറ്റുകൾക്ക് എത്ര രൂപയാണ് നമ്മുടെ ഗവണ്മെന്റ് സമ്മാനമായി നൽകുന്നതെന്ന് നിങ്ങൾക്ക് എന്തെങ്കിലും ബോധ്യമുണ്ടോ? കഴിഞ്ഞ സാമ്പത്തിക വര്‍ഷത്തില്‍ മാത്രം കമ്പനികള്‍ക്ക് നല്‍കിയ നികുതിയിളവ്, സര്‍ക്കാര്‍ ഖജനാവിനുണ്ടാക്കിയ നഷ്ടം 62,398.6 കോടി രൂപയാണെന്ന് പാര്‍ലമെന്റിനെ അറിയിച്ചത് ധനമന്ത്രി അരുണ്‍ ജെയ്റ്റ്ലി തന്നെയാണ്. ഇതിനെതിരെ സംസാരിക്കുവാൻ നിങ്ങളുടെയൊക്കെ നട്ടെല്ല് എന്നെങ്കിലും നിവരുമോ? നികുതി കൊടുക്കുന്നത് ലാഭിക്കുവാൻ വേണ്ടി എല്ലാ നിയമങ്ങളെയും കാറ്റിൽ പറത്തിക്കൊണ്ട് ബിസിനസ് ഇടപാടുകൾ പുറംരാജ്യങ്ങളിൽ നടത്തുന്ന കമ്പനികളെ ചൊല്ലി എന്നെങ്കിലും നിങ്ങളുടെ ധാര്‍മിക രോഷമുയരുമോ? ഉദാഹരണത്തിനു വോഡഫോണ്‍ കമ്പനി ഇന്ത്യന്‍ റ്റാക്സ് ഡിപാര്‍ട്മെന്റിനു നികുതിയിനത്തില്‍ കൊടുക്കാനുള്ളത് ഏകദേശം പതിനാലായിരം കോടി രൂപയാണ്. ഇത് അടയ്ക്കുന്നതിനു പകരം സര്‍ക്കാരിനെതിരെ അന്താരാഷ്ട്രീയ ആര്‍ബിട്രേഷനു പോകുകയാണു കമ്പനി ചെയ്തത്. ഇതിനെ പറ്റി ഇക്കൂട്ടരാരെങ്കിലും സംസാരിച്ച് കേട്ടിട്ടുണ്ടോ? വൻകിട കമ്പനികൾക്ക് നൽകുന്ന ദശലക്ഷക്കണക്കിനുള്ള കടം കിട്ടാക്കടമായി എഴുതി തള്ളുന്ന തുകയോ? കഴിഞ്ഞ രണ്ടു വര്‍ഷത്തിനുള്ളില്‍ 29 പൊതുമേഖലാ ബാങ്കുകള്‍ എഴുതിതള്ളിയ കോര്‍പറേറ്റ് കടം Rs 1.14 ലക്ഷം കോടിയോളം വരും. ഇക്കാര്യത്തില്‍ ആര്‍ക്കും നികുതി പണത്തെ ചൊല്ലി വേവലാതിയില്ലേ?

ഉന്നതവിദ്യാഭ്യാസത്തെ സംബന്ധിച്ച് എന്താണു നിങ്ങളൊക്കെ ധരിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്നത്? വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങൾക്ക് ഉള്ള ധനസഹായം ഗവണ്മെന്റ് നൽകുന്ന ഭിക്ഷയാണെന്ന് കരുതിയോ നിങ്ങൾ? ഈ സ്ഥാപനങ്ങളിൽ പഠിക്കുന്ന വിദ്യാർത്ഥികൾ, സ്വതന്ത്രമായി ചിന്തിക്കുവാൻ ശേഷിയില്ലാത്ത, സ്വന്തമായി രാഷ്ട്രീയ നിലപാടുകൾ എടുക്കുവാൻ കഴിയാത്ത, വിദൂരനിയന്ത്രിതമായ റോബോട്ടുകൾ ആണെന്ന് കരുതിയോ നിങ്ങൾ? അതുമല്ലെങ്കിൽ നിങ്ങൾ ഗവണ്മെന്റിനു നികുതി കെട്ടുന്നത് കൊണ്ട് മാത്രം നിങ്ങളുടെ അടിമകളാണ് അവരെന്ന് കരുതിയോ? സാമൂഹിക ശാസ്ത്രം എന്താണെന്ന് എന്തെങ്കിലും ബോധ്യമുണ്ടോ? രാഷ്ട്ര-നിർമാണത്തിൽ അഭ്യസ്തവിദ്യരായ യുവജനത്തിനുള്ള പ്രാധാന്യമെന്തെന്ന് അറിയുമോ?

രാജ്യത്തെ എല്ലാ നികുതിദായകരുടെയും അഭിപ്രായമായി നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായത്തെ പ്രതിഷ്ഠിക്കേണ്ടതില്ല. ഞാനും ഒരു നികുതിദായകനാണ്. ഒരു കൂട്ടം മുതലാളിത്തർക്ക് ആനുകൂല്യങ്ങളായി നൽകാതെ, ഏതൊരു ആധുനിക പുരോഗമനരാഷ്ട്രത്തെയും പോലെ, എന്നിൽ നിന്നും മറ്റ് പൌരരില്‍ നിന്നുമുള്ള നികുതിപ്പിരിവ് മികച്ച വിദ്യാഭ്യാസവും ആരോഗ്യപരിപാലനത്തിനും നൽകുന്നതിനു വേണ്ടി വിനിയോഗിക്കണമെന്നാണു എന്റെ നിലപാട്. വിദ്യാഭ്യാസ മേഖലയ്ക്കായി ഇന്ത്യ ചിലവഴിക്കുന്നതെത്രയെന്നു നോക്കുക. ലോക ബാങ്കിന്റെ കണക്കുകളനുസരിച്ച് 2012ൽ ഇന്ത്യ വിദ്യാഭ്യാസത്തിനായി ചിലവിട്ടത് മൊത്തം ആഭ്യന്തരോത്പാദനത്തിന്റെ 3.9 ശതമാനമാണ്. മൊസാംബിക്കും മൊറോക്കയും വരെ ആറില്പരം ശതമാനം ചിലവിട്ടു. അമേരിക്കയുടേയും ബ്രിട്ടന്റേയും ശതമാനക്കണക്ക് അഞ്ചില്‍ മുകളിലാണ്.

അവസാനമായി, സ്വകാര്യ മേഖലയിൽ വിദ്യാഭ്യാസം വില്‍ക്കുന്ന മ‍ണിപ്പാൽ ഗ്ലോബൽ എജ്യൂക്കേഷൻ സർവീസസ് പ്രൈവറ്റ് ലിമിറ്റഡിന്റെ ചെയര്‍മാനാണ് മോഹന്‍‌ദാസ് പൈ. (ഇത് എന്‍ഡിറ്റിവി ലേഖനത്തിന്റെ കൂടെ ഡിസ്ക്ലൈമറായി കൊടുക്കേണ്ടതായിരുന്നു.) ജെഎന്‍യുവിനോടുള്ള, അല്ലെങ്കില്‍ പൊതുമേഖലയിലുള്ള വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളോടുള്ള മിസ്റ്റര്‍ പൈയുടെ വിദ്വേഷം മനസിലാക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. ഞാനൊരു കൂലിപ്പണിക്കാരന്റെ മകനാണ്. പതിനഞ്ചാമത്തെ വയസ്സിൽ എനിക്കെന്റെ അച്ഛനെ നഷ്ടപ്പെട്ടു. മഹാത്മാ ഗാന്ധി സർവ്വകലാശാലയും ജെ.എൻ.യു.-വും പോലെയുള്ള പൊതു വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങൾ ഇല്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ എനിക്ക് പിഎച്ച്ഡി പോയിട്ട് ഒരു എംഎ പോലും നേടാനാവുമായിരുന്നില്ല. അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഈ രാജ്യത്തിന്റെ ഏറ്റവും മികച്ച വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളിലൊന്നിനു മേൽ നടക്കുന്ന പരിഹാസ്യമായ അതിക്രമങ്ങളിൽ എനിക്കുള്ള രോഷവും മനസ്സിലാക്കാവുന്നതാണല്ലോ.

എന്ത് കൊണ്ട് ജെ.എൻ.യു.?

എന്ത് കൊണ്ടാണ് JNUSU പ്രസിഡന്റായ കൻഹയ്യ കുമാർ അറസ്റ്റ് ചെയ്യപ്പെട്ടത്? കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച ഇന്ത്യാ വിരുദ്ധ മുദ്രാവാക്യങ്ങൾ ഉയർത്തപ്പെട്ട പരിപാടി സംഘടിപ്പിച്ചത് JNUSU ആണോ? അല്ല എന്ന് തന്നെയാണുത്തരം. കൻഹയ്യ ആ മുദ്രാവാക്യങ്ങൾ വിളിക്കുകയോ അതേറ്റ് പറയുകയോ ചെയ്തിരുന്നുവോ? ഇല്ല എന്നാണു വീണ്ടുമുത്തരം. കാമ്പസിലെ പ്രമുഖമായ ഇടതു വിദ്യാർഥി സംഘടനകൾ, SFI, കൻഹയ്യ അംഗമായ AISF, ഈ മുദ്രാവാക്യങ്ങൾ ഏറ്റ് വിളിച്ചിരുന്നുവോ? തീർച്ചയായുമില്ല. പിന്നെ എന്തിനാണ് രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റം ചുമത്തി കൻഹയ്യയേയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ സഖാക്കളെയും പൊലീസ് കസ്റ്റഡിയിൽ വച്ചിരിക്കുന്നത്? മാവോയിസ്റ്റ് ചായ്വുകളുള്ള DSU എന്ന സംഘടനയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് പ്രവർത്തിച്ചിരുന്ന ചില വിദ്യാർഥികളാണു പ്രസ്തുത പരിപാടി നടത്തിയത്. JNU അധികാരികൾ ആദ്യം ഈ പരിപാടിക്ക് അനുമതി നൽകിയിരുന്നുവെങ്കിലും, ABVP-യുടെ ഭീഷണികൾക്ക് വഴങ്ങി കൊണ്ട് പരിപാടി തുടങ്ങുവാൻ മിനുറ്റുകൾ ബാക്കി നിൽക്കെ അത് പിൻവലിക്കുകയായിരുന്നു. സംഘാടകർ പരിപാടിയുമായി മുന്നോട്ട് പോകുവാൻ തന്നെ തീരുമാനിക്കുകയും അത് നടത്തുകയും ചെയ്തു. ഇങ്ങനെ മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുള്ളതാണു. മുസഫർനഗർ കലാപത്തെ സംബന്ധിച്ചുള്ള ഡോക്യുമെന്ററി പ്രദർശിപ്പിക്കുവാൻ ശ്രമിച്ചതാണ് ഇതിൽ ഏറ്റവും അവസാനത്തേത്. ഒരു പിടി ആളുകൾ മാത്രമാണ് മുദ്രാവാക്യം വിളിയിൽ മുഴുകിയത്. കാമ്പസിലെ ഇടതു സംഘടനകൾ എല്ലാം തന്നെ അത്തരം നടപടികളിൽ നിന്നും മാറി നിൽക്കുകയാണ് ചെയ്തത്. പക്ഷെ പൊലീസ് ഇടതുപക്ഷ വിദ്യാർത്ഥികളുടെ പിറകെയാണ്, ABVP ആകട്ടെ അവരെ രാജ്യദ്രോഹികളായി ചാപ്പകുത്തുവാനുള്ള തത്രപ്പാടിലും.

രണ്ടാമതായി, വിവാദപരമായ മുദ്രാവാക്യങ്ങൾ ആരെങ്കിലും വിളിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ തന്നെ എന്തടിസ്ഥാനത്തിലാണു അവർക്കെതിരെ രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റം ചുമത്തിയിരിക്കുന്നത്? നമ്മുടെ കൊളോണിയൽ ഭൂതകാലത്തിന്റെ ശ്വാസം മുട്ടിപ്പിക്കുന്ന അവശിഷ്ടബാക്കിയാണു രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റമെന്ന കരിനിയമം. പ്രത്യേകമായ ഏതൊക്കെ സാഹചര്യങ്ങളിലാണ് രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റ നിയമങ്ങൾ പ്രാ‍യോഗിക്കേണ്ടത് എന്ന് സുപ്രീംകോടതി വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഹഫിങ്ടൺ പോസ്റ്റിലെ [1] ലേഖനത്തിൽ ശിവം വിജ് ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നത് പോലെ, അക്രമമോ അക്രമത്തിനു നേരിട്ടുള്ള ആഹ്വാനമോ ഉള്ള സാഹചര്യങ്ങളിൽ മാത്രമേ രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റം പ്രാ‍യോഗിക്കാൻ പാടുള്ളൂ എന്ന് 1962-ൽ സുപ്രീംകോടതി പ‍റഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. മുദ്രാവാക്യം വിളിക്കുന്നത് ഏതെങ്കിലും തരത്തിൽ രാജ്യത്തിന് ഭീഷണി ഉയർത്ത്തുന്നുണ്ടോ? "നമ്മൾ ഒരു ജനാധിപത്യ രാജ്യമാണ്. അദ്ദേഹം ഒരു (മാവോയിസ്റ്റ്) അനുഭാവി ആയിരിക്കാം, പക്ഷെ അത് അദ്ദേഹത്തെ രാജ്യദ്രോഹിയാക്കുന്നില്ല"എന്നാണ് ഡോ. ബിനായക് സെന്നിനു, രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റ കേസിൽ വിചാരണയ്ക്ക് നേരിടുന്ന അവസരത്തിൽ, ജാമ്യം നൽകിക്കൊണ്ട് സുപ്രീംകോടതി പ‍റഞ്ഞത്.

മൂന്നാമതായി, തികച്ചും പക്ഷപാതപരമായ ഈ ദേശീയതാവികാരവിക്ഷോഭം എന്തിനാണ്? ഈ ഗവണ്മെന്റ് അധികാരത്തിലേറിയത് മുതൽ ഹിന്ദുത്വ ദേശീയതാവാദികൾ ഈ റിപബ്ലിക്കിനും അതിന്റെ നേതാക്കൾക്കുമെതിരെ ഭീഷണികൾ ഉയർത്തിയിട്ടുണ്ട്. നമ്മുടെ ഭരണഘടനയേയും റിപബ്ളിക്കിനെയും പരസ്യമായി വെല്ലുവിളിച്ചു കൊണ്ട് ഒരു വിഭാഗം റിപബ്ളിക് ദിനം ഒരു കരിദിനമായി ആഘോഷിക്കുകയുണ്ടായി; മറ്റൊരു വിഭാഗം ഇന്ത്യയെ ഒരു ഹിന്ദു രാഷ്ട്രമാക്കുമെന്ന് പ്രതിജ്ഞയെടുത്തു. ഒരു ഹിന്ദു മഹാസഭ നേതാവ് ഗാന്ധിവധത്തിൽ തങ്ങളുടെ ഒരു അംഗം ഭാഗഭാക്കായതിൽ അഭിമാനം പ്രകടിപ്പിച്ചു; ഡൽഹി മുഖ്യമന്ത്രിയായ അരവിന്ദ് കെജ്രിവാളിനെ വധിക്കുമെന്ന് പരസ്യമായ ഭീഷണി മുഴക്കി. ഇതേ സംഘം ആൾക്കാർ തന്നെയാണു ഗാന്ധിവധത്തിന്റെ പേരിൽ തൂക്കിലേറ്റപ്പെട്ട ഗോഡ്സെയുടെ മരണദിവസം ബലിദാന ദിവസമായി ആഘോഷിക്കുന്നത്. ഈ ഗവണ്മെന്റ് എപ്പോഴെങ്കിലും ഇവർക്കെതിരെ രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റം ചുമത്തിയിരുന്നോ? ഇല്ല. ഹിന്ദു ദേശീയവാദികൾക്ക് മേൽ രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റം ചുമത്തണമെന്നല്ല. ഗവണ്മെന്റ് ഈ വിഷയത്തിൽ സഹിഷ്ണുത പാലിച്ചിരുന്നു. നമ്മുടേത് ഒരു ജനാധിപത്യ വ്യവസ്ഥയാണെന്നതിനാൽ അതിൽ ഒരു പ്രശ്നവുമില്ല. എന്നാൽ ഇതേ അവകാശങ്ങൾ എന്ത് കൊണ്ട് വിദ്യാർത്ഥികൾക്ക് നിഷേധിക്കുന്നു? (ജെ.എൻ.യു. കാമ്പസിൽ യഥാർത്ഥത്തിൽ മുദ്രാവാക്യം വിളിച്ചവരെ പറ്റിയാണു സൂചിപ്പിച്ചത്. ഗവണ്മെന്റ് അന്യായമായി വേട്ടയാടുന്ന വിദ്യാർത്ഥികളെ പറ്റിയല്ല.) എന്തുകൊണ്ടാണു ഈ പക്ഷപാതിത്വം?

അവസാനമായി, നമുക്കെല്ലാമറിയാം എന്ത് കൊണ്ടാണ് ഈ ഗവണ്മെന്റ് ജെ.എൻ.യു.-വിനു പിന്നാലെ എന്ന്. വളരെ ലളിതമാണ്. അത് ദേശീയത കൊണ്ടൊന്നുമല്ല. മറിച്ച്, വെറുപ്പിനാൽ പൂരിതമായ സംഘപരിവാറിന്റെ ദുഷിച്ച പൂർവ്വാധുനിക ലോകവീക്ഷണത്തെ നിരാകരിക്കുന്ന വിദ്യാർത്ഥിസമൂഹത്തെ നിർമിക്കുന്ന, വിമർശനാത്മക ചിന്തയെ പ്രോൽസാഹിപ്പിക്കുന്ന ഒരു സർവ്വകലാശാല ആയത് കൊണ്ടാണ്. വളരെ കാലമായി ഭിന്നാഭിപ്രായത്തിന്റെ ഈ സംസ്കാരത്തെ മെരുക്കുവാൻ ആർ.എസ്.എസ്. ശ്രമിച്ച് തുടങ്ങിയിട്ട്. സംഘപരിവാറിന്റെ തലതൊട്ടപ്പന്മാർ മുതൽ സോഷ്യൽ മീഡിയയിൽ വിഹരിക്കുന്ന സാദാ സംഘികൾ വരെ ജെ.എൻ.യു.-വിനെതിരെ ഈ കടുത്ത വിദ്വേഷം അഴിച്ചുവിടുന്നതിനു കാരണം ഇതാണ്. "ഒരു വലിയ രാജ്യവിരുദ്ധ സംഘം"എന്ന് സംഘപരിവാർ മുഖപത്രം ജെ.എൻ.യു.-വിനെ വിശേഷിപ്പിച്ചത് ഈ അടുത്തകാലത്താണ്. അവർ ഒരു അവസരത്തിനു വേണ്ടി കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു. നിർഭാഗ്യവശാൽ, ഒരു ചെറിയ സംഘം ആളുകൾ വിളിച്ച വിവാദ മുദ്രാവാക്യങ്ങൾ സംഘപരിവാർ അവരുടെ ഉദ്ദേശ്യനിവൃത്തിക്ക് വേണ്ടി ഉപയോഗപ്പെടുത്തുകയായിരുന്നു. സംഘപരിവാർ അധികാരവർഗത്തിന്റെ ഗുണ്ടകളെപ്പോലെ പെരുമാറിയ ABVP-ക്കാർ പൊലീസിനു കാര്യങ്ങൾ എ‍ളുപ്പമാക്കിക്കൊടുത്തു. ഈ ഗവണ്മെന്റ് നിയമിച്ച വൈസ് ചാൻസലർ പോലീസിനു സ്വൈര്യ വിഹാരം നടത്തുവാൻ കാമ്പസ് തുറന്ന് കൊടുക്കുകയും ചെയ്തു. രോഹിത് വെമുലയുടെ ആത്മഹത്യ സൃഷ്ടിച്ച പൊതുജനരോഷത്തിൽ നിന്ന് ശ്രദ്ധ തിരിക്കുവാനും, ഒരു പരിധി വരെ ഈ ഗവൺമെന്റിനെതിരെ കഴിഞ്ഞ ഒന്നര വർഷത്തോളമായി സമരം ചെയ്യുന്ന വിദ്യാർത്ഥികൾക്കെതിരെ പകപോക്കുവാനും പൊലീസ് നീക്കം കൊണ്ട്‍ സാധിച്ചു.

ഈ രാജ്യത്തെ മറ്റുള്ള വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളിലേതിനെ അപേക്ഷിച്ച് ജെ.എൻ.യു. വിദ്യാർത്ഥി സമൂഹം സുസംഘടിതമാണ്. ഭരണകൂട സംവിധാനങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ച് ബലപ്രയോഗം നടത്തി അവരെ ഒതുക്കുവാൻ ഗവണ്മെന്റിനു എ‍ളുപ്പമായിരിക്കില്ല. അതെ, ഏകദേശം ഇരുട്ടിത്തുടങ്ങി എന്നത് നേര് തന്നെ. എന്നാൽ രാത്രി ആയിട്ടില്ല, ഇത് വരേയ്ക്കും.

[1] http://www.huffingtonpost.in/2016/02/12/kanhaiya-kumar-jnu-afzal-_n_9218...

ജെ.എൻ.യു-വിലെ പൂർവ്വ വിദ്യാർഥിയും സി.പി.ഐ (എം)-ന്റെ മുൻ ജനറൽ സെക്രട്ടറിയും ആയിരുന്ന പ്രകാശ് കാരാട്ട് 2016 ഫെബ്രുവരി 15-ന് ജെ.എൻ.യു. വിദ്യാർത്ഥികളെ അഭിസംബോധന ചെയ്ത് നടത്തിയ പ്രസംഗത്തിന്റെ മലയാള പരിഭാഷ.

പരിഭാഷ : നതാഷ ജെറി, പ്രതീഷ് പ്രകാശ്

സഖാക്കളേ സുഹൃത്തുക്കളേ,

ജെ.എൻ.യു. സ്റ്റുഡന്റ്സ് യൂണിയൻ നടത്തുന്ന ഈ സമരത്തിനോടുള്ള ഐക്യദാർഢ്യവും പിന്തുണയും അറിയിക്കുവാനാണ് ഞാൻ ഇന്നിവിടെ വന്നിട്ടുള്ളത്. ഇവിടെയെത്തിയപ്പോൾ എനിക്ക് ഓർമ്മ വന്നത് ജെ.എൻ.യു. സ്റ്റുഡന്റ്സ് യൂണിയന്റെ ആഭിമുഖ്യത്തിൽ നടന്ന ആദ്യ സമരമാണ്, 1974ൽ ആയിരുന്നു അത്. ജെ.എൻ.യു.-വിന്റെ അഡ്മിഷൻ നയങ്ങൾ ദേശീയതലത്തിലുള്ള ഒന്നാകണമെന്നും എല്ലാ വിഭാഗങ്ങളെയും ഉൾക്കൊള്ളിക്കുന്നതായിരിക്കണമെന്നും (inclusive) ആവശ്യപ്പെട്ടു കൊണ്ട് ജെ.എൻ.യു. സ്റ്റുഡന്റ്സ് യൂണിയൻ ഒരു ദിവസത്തെ സമരത്തിന് ആഹ്വാനം ചെയ്തു. അതേത്തുടർന്ന് അഡ്മിഷൻ നയങ്ങൾ തീരുമാനിക്കപ്പെട്ടിട്ടും നടപ്പാക്കാത്തതിൽ പ്രതിഷേധിച്ച്, ഞങ്ങൾ ജെ.എൻ.യു.-വിന്റെ ആദ്യ വൈസ് ചാൻസലർ ആയിരുന്ന ജി. പാർത്ഥസാരഥിയെ ഘെരാവോ ചെയ്തു (കരഘോഷം). അദ്ദേഹം രാജ്യത്തെ ശ്രദ്ധേയനായ ഒരു നയതന്ത്രജ്ഞൻ ആയിരുന്നു. ഘെരാവോ തുടങ്ങി മൂന്ന് നാല് മണിക്കൂറുകൾ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ, കേന്ദ്ര ആഭ്യന്തര മന്ത്രി അദ്ദേഹത്തിന് ഫോൺ ചെയ്യുകയും അദ്ദേഹത്തെ പുറത്തെത്തിക്കാൻ പൊലീസിനെ അയയ്ക്കുന്നെണ്ടെന്ന് അറിയിക്കുകയും ചെയ്തു. അദ്ദേഹം മന്ത്രിയോട് അങ്ങനെ ചെയ്യരുതെന്നും തന്റെ മൃതദേഹത്തിനു മുകളിലൂടെ മാത്രമേ ഇവിടെ കടക്കാനാവൂ എന്നും പറഞ്ഞു (കരഘോഷം).

ഇതാണ് ഈ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിൽ പിന്തുടർന്നു പോന്നിരുന്ന കീഴ്വഴക്കം. നിങ്ങൾക്ക് പുതിയ ഒരു വൈസ് ചാൻസലറാണുള്ളതെന്ന് ഞാൻ ഭയപ്പെടുന്നു (കൂട്ടച്ചിരി). ഈ സാഹചര്യത്തിൽ അദ്ദേഹം എങ്ങനെയാണ് പെരുമാറിയതെന്ന് നിങ്ങൾ കണ്ടതാണ്. ജെ.എൻ.യു.-വിലെ വിദ്യാർത്ഥി സമൂഹത്തിന് നേരെയുണ്ടായ ഈ ആക്രമണം, ഒരർത്ഥത്തിൽ, പ്രവചിക്കാനാവുന്നതായിരുന്നു എന്ന് ഞാൻ പറയാനാഗ്രഹിക്കുന്നു. കാരണം നിങ്ങൾക്ക് കാണാനാവുന്നത് പോലെ, മോദി ഗവണ്മെന്റ് അധികാരത്തിൽ വന്നതിന് ശേഷം കേന്ദ്രഗവണ്മെന്റിന്റെ അധികാര പരിധിയിലുള്ള എല്ലാ യൂണിവേഴ്സിറ്റികളും ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളും വളഞ്ഞാക്രമിക്കപ്പെട്ടു കൊണ്ടിരിക്കയാണ്. രാഷ്ട്രീയപരമായും ആശയപരവുമായ തങ്ങളുടെ അധീശത്വം ഈ സ്ഥാപനങ്ങളിൽ അടിച്ചേല്പിക്കുക എന്നതാണ് BJP-RSS പദ്ധതി. കഴിഞ്ഞ വർഷം മദ്രാസ് ഐ.ഐ.ടിയിൽ എന്താണ് നടന്നതെന്ന് നാം കണ്ടതാണ്, അവർ അവിടെ അംബേദ്‌കർ പെരിയാർ സ്റ്റഡി സർക്കിൾ നിരോധിച്ചു. പോണ്ടിച്ചേരി യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിലും മറ്റ് കേന്ദ്രയൂണിവേഴ്സിറ്റികളിലും എന്താണ് നടക്കുന്നത് എന്ന് നമ്മൾ കണ്ടതാണ്. അലഹാബാദ് യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിലെ ജനാധിപത്യ വിദ്യാർത്ഥി പ്രസ്ഥാനത്തോട് അവർ എന്താണ് ചെയ്യാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് എന്ന് നമ്മൾ കണ്ടതാണ്. ഏതാനും ആഴ്ചകൾക്ക് മുന്നേ ഹൈദരാബാദ് യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിൽ എന്താണ് നടന്നതെന്നും നാം കണ്ടതാണ്. അതുകൊണ്ട് ഈ ഭരണകൂടത്തിന്റെ ഏറ്റവും പ്രധാന ഉന്നം ജെ.എൻ.യു. ആകുന്നതിൽ അത്ഭുതമില്ല.

ഇപ്പോൾ നടക്കുന്ന സംഭവവികാസങ്ങൾ മുകളിൽ നിന്നുള്ള ഉത്തരവിനാൽ തന്നെ നടന്നതാണെന്നതിൽ സംശയമില്ല (ഷെയിം വിളികൾ). ശ്രീ രാജ്നാഥ് സിംഗിനെ നമുക്കറിയാം. അദ്ദേഹം ഉത്തർപ്രദേശിലെ ഒരു കോളേജിലെ ലക്ചറർ ആയിരുന്നു, അദ്ദേഹം അക്കാലത്ത് RSS ശാഖയിലും പ്രവർത്തിച്ചിരുന്നു. അദ്ദേഹം നേരിട്ടാണ് JNUവിലെ പോലീസ് നടപടിക്കുള്ള ഉത്തരവിട്ടത് (ഷെയിം വിളികൾ). ഹൈദരാബാദ് യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിലെ പ്രശ്നങ്ങളിൽ ഒരു കേന്ദ്രമന്ത്രി എങ്ങനെയാണ് ഇടപെട്ടതെന്നും എങ്ങനെയാണ് മാനവവിഭവശേഷി മന്ത്രിയെ ഇടപെടുവിച്ചതെന്നും നാം കണ്ടതാണ്. മാനവവിഭവശേഷി മന്ത്രിയെപ്പറ്റി ഒന്നും പറയാതിരിക്കുകയാണ് ഭേദം, ഞാൻ അതിലേക്ക് കടക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല (കൂട്ടച്ചിരി). പൊലീസ് ക്യാമ്പസിൽ വന്ന ദിവസം ഞാൻ കൽക്കട്ടയിലായിരുന്നു. പിറ്റേ ദിവസത്തെ പത്രത്തിൽ മാനവവിഭവശേഷി മന്ത്രിയെപ്പറ്റി, വളരെ അനുയോജ്യമായ, ഒരു കാർട്ടൂൺ ഉണ്ടായിരുന്നു. അതിൽ അവർ പോലീസ് യൂണിഫോമിൽ ആയിരുന്നു (കൂട്ടച്ചിരി). അതിന്റെ തലക്കെട്ട് “കാരണം ബഹുമാനപ്പെട്ട മന്ത്രി ഒരിക്കലും വിദ്യാർത്ഥിനി ആയിരുന്നില്ല” എന്നായിരുന്നു.

ചിത്രത്തിന് കടപ്പാട്:കാട്ടു കടന്നൽ

സ്റ്റുഡന്റ്സ് യൂണിയൻ പ്രസിഡന്റിനെയും മറ്റ് ഭാരവാഹികളെയുമാണ് അവർ ഉന്നം വെച്ചതെന്നതാണ് എനിക്ക് ആദ്യം തന്നെ ശ്രദ്ധേയമായി തോന്നിയത്. അതിന്റെ കാരണം, 1972ൽ സ്ഥാപിതമായ ഈ സ്റ്റുഡന്റ്സ് യൂണിയൻ എല്ലാ എതിർപ്പുകളെയും അതിജീവിച്ച് അഞ്ച് ദശകക്കാലം നിലനിന്നു എന്നതാണ്. അടിയന്താരാവസ്ഥയുടെ സമയത്ത് സ്റ്റുഡന്റ്സ് യൂണിയൻ പ്രസിഡന്റിനെ അറസ്റ്റ് ചെയ്യാൻ വന്ന പോലീസ് അബദ്ധത്തിൽ മറ്റൊരു വിദ്യാർത്ഥിയെ അറസ്റ്റ് ചെയ്തപ്പോഴാണ് (കൂട്ടച്ചിരി) ഇതിനു മുൻപൊരിക്കൽ സ്റ്റുഡന്റ്സ് യൂണിയൻ ഇത് പോലൊരു സമരത്തിനാഹ്വാനം ചെയ്തത്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പേര് പ്രബിർ പുരകായസ്ഥ എന്നാണ്, അദ്ദേഹം ഇപ്പോഴുമുണ്ട്. അവരദ്ദേഹത്തെ അറസ്റ്റ് ചെയ്തതുകൊണ്ട്, തങ്ങൾക്ക് തെറ്റുപറ്റി എന്ന് സമ്മതിക്കാതിരിക്കുകയും അടിയന്തരാവസ്ഥ നിലനിന്നത്രയും കാലം Maintenance of Internal Security Act അനുസരിച്ച് അദ്ദേഹത്തെ ജയിലിലിടുകയും ചെയ്തു. ആ സമയത്തും സ്റ്റുഡന്റ്സ് യൂണിയൻ ഭാരവാഹികൾക്ക് സ്വതന്ത്രമായി പ്രവർത്തിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല. പോലീസ് നടപടിയിൽ പ്രതിഷേധിച്ച് അന്ന് സമരത്തിനാഹ്വാനം ചെയ്യപ്പെട്ടു. അതായിരുന്നു അടിയന്തരാവസ്ഥക്കാലത്ത് ഒരു വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനത്തിലുണ്ടായ ആദ്യത്തെ സമരാഹ്വാനം (കരഘോഷം). അന്ന് ആ സമരാഹ്വാനത്തിൽ ഒപ്പിട്ട അശോക്‌ലതാ ജെയിനിനെ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കി. പക്ഷേ സ്റ്റുഡന്റ്സ് യൂണിയൻ ഇത്തരം നടപടികളെ അതിജീവിച്ചു, അടിയന്തരാവസ്ഥയെ അതിജീവിച്ചു. എനിക്കുറപ്പുണ്ട് ഇപ്പോഴുണ്ടായിരിക്കുന്ന ആക്രമണത്തെ നിങ്ങൾ ചെറുക്കുമെന്ന്.

കഴിഞ്ഞ കുറച്ച് ദശാബ്ദങ്ങളായി ആർ.എസ്.എസ്. ഈ സർവ്വകലാശാലയെ ദേശവിരുദ്ധ ശക്തികളുടെ കൂടാരമാണെന്നാണു എന്നും ചാപ്പകുത്തിയിട്ടുള്ളത്. (ഷെയിം വിളികൾ). അവർ ദേശീയത എന്ന് അവകാശപ്പെടുന്ന ആ‍ശയത്തെ നാം, നമ്മുടെ സർവ്വകലാശാല, എന്നും എതിർത്ത് വന്നിട്ടുണ്ട്. (കരഘോഷം) എന്താണ് അവർ പറയുന്ന അവരുടെ ദേശീയത? അമേരിക്കയിലെ വൈറ്റ്ഹൌസിന്റെ മുന്നിലെത്തുമ്പോൾ പെട്ടെന്ന് നിന്ന് പോകുന്നതാണു നരേന്ദ്ര മോദിയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൂ‍ട്ടാളികളും പറയുന്ന ദേശീയത. ദേശീയത എന്താണെന്ന് അവർ അവിടെ വച്ച് മറന്ന് പോകുന്നു. പൊതുതെരഞ്ഞെടുപ്പ് സമയത്ത് "ഞാൻ ഒരു ഹിന്ദു ദേശീയവാദിയാണ്"എന്ന് അഭിമാനപൂർവം പ്രഖ്യാപിച്ച ഒരു ആർ.എസ്.എസ്. പ്രചാരക് ആണ് ഇപ്പോൾ നമ്മുടെ പ്രധാനമന്ത്രി. ഈ ദേശീയതയെ നമ്മൾ അംഗീകരിക്കുന്നില്ല. ഈ ദേശീയതയെ നമ്മൾ വെല്ലുവിളിക്കുന്നു.

കഴിഞ്ഞ വർഷം തിരുവനന്തപുരത്ത് ഒരു സിനിമാ തിയറ്ററിൽ കുറച്ച് യുവാക്കളെ, ദേശീയഗാനം ആലപിക്കുന്ന സമയത്ത് എഴുന്നേറ്റ് നിൽക്കാഞ്ഞതിനു, ഇന്ത്യൻ പീനൽ കോഡിന്റെ സെക്ഷൻ 124 A രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റം ആരോപിച്ചു കൊണ്ട് അറസ്റ്റ് ചെയ്തിരുന്നു. ജാമ്യം ലഭ്യമാകും മുമ്പ് അവർക്ക് രണ്ട് ആഴ്ച ജയിലിൽ കഴിയേണ്ടി വന്നു. അതായത് ഈ രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റനിയമം നമ്മുടെ രാജ്യത്ത് വളരെ വ്യാപകമായി, വിവേചനരഹിതമായി ഉപയോഗിച്ച് വരികയാണ്. നിങ്ങൾ കൂടംകുളം പദ്ധതിയെ എതിർക്കുകയാണെങ്കിൽ നിങ്ങൾ രാജ്യദ്രോഹിയായി - രാജ്യത്തിനെതിരെ യുദ്ധത്തിലേർപ്പെടുന്ന ഒരാളായി - മുദ്ര കുത്തപ്പെടുകയാണ്. ആ സമരത്തിന്റെ ഇടയ്ക്ക് ആയിരത്തിലേറെ പേർക്കെതിരെ രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റം ചാർത്തപ്പെട്ടു. നിങ്ങൾ എന്ത് പ്രതിഷേധം സംഘടിപ്പിച്ചലും രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റം ആരോപിക്കപ്പെടാം. അത് കൊണ്ട് തന്നെ, നമ്മൾ ഉന്നയിക്കുന്ന അടിസ്ഥാനപരമായ ആവശ്യം ഇന്ത്യൻ പീനൽ കോഡിൽ നിന്ന് രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റം ഉള്ള ഭാഗങ്ങൾ എ‍ടുത്ത് കളയുക എന്നതാണ്. (കരഘോഷം)

നമ്മൾ നിയമയുദ്ധം നടത്തുവാൻ തന്നെ പോവുകയാണ്. രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റ നിയമത്തിലെ അപാകതകൾ ദുരുദ്ദേശപരമായും വിവേചനരഹിതമായും ഈ സർവകലാശാലയിലെ വിദ്യാർഥികൾക്കെതിരെ പ്രയോഗിച്ചുവെന്നത് നിയമയുദ്ധത്തിലൂടെ നമ്മുക്ക് തെളിയിക്കുവാൻ കഴിയും.

ഇതൊരു ജെ.എൻ.യു. പ്രക്ഷോഭം മാത്രമല്ല, അതിനെക്കാൾ വിപുലമായ ഒരു സമരമാണിതിപ്പോൾ. വളരെ വിസ്തൃതമായ ആ‍ശയങ്ങളെ പ്രതിരോധിക്കുവാനാണു നമ്മൾ ഈ പ്രാക്ഷോഭത്തിലേർപ്പെടുന്നത്. മതനിരപേക്ഷത, ജനാധിപത്യം, അഭിപ്രായ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനുള്ള അവകാശം എന്നിവയിൽ തുടങ്ങി, നമ്മുടെ ഭരണഘടന അനുവദിച്ചു തന്നിട്ടുള്ള എല്ലാ അവകാശങ്ങളും അ‍ട്ടിമറിക്കപ്പെടുകയാണ്. ഇന്ത്യയിലെ ഏറ്റവും സംഘടിതമായ, പ്രബുദ്ധരായ വിദ്യാർഥികളെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നത് കൊണ്ടാണ് ഈ കടന്നാക്രമണം ജെ.എൻ.യു-വിൽ കേന്ദ്രീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്. നിങ്ങൾ ഇവിടെ ഒറ്റയ്ക്കല്ല. ജെ.എൻ.യു.-ൽ നിന്ന് പഠിച്ചിറങ്ങിയ എല്ലാ തലമുറകളിൽ പെട്ടവരും നിങ്ങളുടെ കൂടെയുണ്ട്.

ഈ സർവകലാശാലയിലെ അദ്ധ്യാപകരും നിങ്ങൾക്ക് ഉറച്ച പിന്തുണയുമായി മുന്നോട്ട് വന്നതിൽ അതിയായ സന്തോഷമുണ്ട്. എല്ലാ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളിലും വിദ്യാർത്ഥികൾ നിങ്ങൾക്ക് പിന്തുണയുമായി മുന്നോട്ട് വരുന്നുണ്ട്. ഇന്നലെ ചില ആളുകൾ ഞങ്ങളുടെ (പാർടി) ഓഫിസിൽ വന്നു മുന്നിലുള്ള ബോർഡിൽ 'പാക്കിസ്ഥാനി ഓഫിസ്'എന്ന് എഴുതിയിട്ടു. ഞങ്ങളുടെ പാർടിയുടെ (CPI(M)) ചരിത്രമെന്തെന്ന് അവർക്കറിയില്ല. 1965-ൽ ഇന്ത്യയും പാക്കിസ്ഥാനുമായി യുദ്ധം തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഞങ്ങൾ പറഞ്ഞു ഈ യുദ്ധം അനാവശ്യമാണ്. യുദ്ധത്തിനു പകരം ചർച്ചകളിലൂടെ പ്രശ്നങ്ങൾ പരിഹരിക്കൂ എന്ന്. ഉടനെ ഞങ്ങളെ പാക്കിസ്ഥാൻ അനുകൂലികൾ ആയിട്ടാണു മുദ്രകുത്തിയത്. രാജ്യദ്രോഹികൾ എന്നാരോപിച്ച് പാർടിയുടെ നേതാക്കളെ എല്ലാം ജയിലിലടച്ചു. ഞങ്ങളെ പാക്കിസ്ഥാൻ അനുകൂലികൾ എന്ന് വിളിക്കുന്നത് അത്കൊണ്ടുതന്നെ ഞങ്ങൾക്ക് പുതിയ കാര്യമല്ല. ഞങ്ങളെ ഒരു തരത്തിലും അത് ബാധിക്കുന്നില്ല.

അഫ്സൽ ഗുരുവിന്റെ വധശിക്ഷയ്ക്കെതിരെ ഞങ്ങളുടെ പാർടി കൃത്യമായ നിലപാടുകൾ എ‍ടുത്തിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ നിലപാടുകളോടോ രാഷ്ട്രീയത്തോടോ യോജിക്കുന്നത് കൊണ്ടല്ല, മറിച്ച് അദ്ദേഹത്തിനു നീതി ലഭ്യമായില്ല എന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലായത് കൊണ്ടാണ്. ഞങ്ങൾ വധശിക്ഷയ്ക്ക് എതിരാണ്. ദേശദ്രോഹിപ്പട്ടം ചാർത്തി എന്നത് കൊണ്ട് ഞങ്ങൾ മിണ്ടാതെയിരിക്കുവാൻ പോകുന്നില്ല. സാധാരണ മനുഷ്യരുടെയും അദ്ധ്വാന വർഗത്തിന്റെയും താൽപ്പര്യത്തിന്റെ കൂടെ നിൽക്കുന്നവരാണ് യഥാർത്ഥ രാജ്യസ്നേഹികൾ. ജനങ്ങളുടെ അവകാശങ്ങൾക്ക് മേൽ അധികാരവർഗം അക്രമങ്ങൾ ന‍ടത്തുകയാണെങ്കിൽ, അവരുടെ കൂടെ നിൽക്കുവാൻ ഞങ്ങൾ ഉണ്ടാകും.

ജെ.എൻ.യു. എന്തിന് വേണ്ടി നിലകൊണ്ടിരുന്നുവോ, അതിന് വേണ്ടി ജെ.എൻ.യു. സമൂഹം കഴിഞ്ഞ നാലു ദിവസമായി തികഞ്ഞ നി‍ശ്ചയദാർഡ്യത്തോടെയും ഐക്യത്തോടെയും നടത്തി വരുന്ന സമരത്തിനു അനുമോദനങ്ങൾ. ഈ സമരം വളരെ ദുഷ്കരമായിരിക്കും. എന്നിരുന്നാലും ഈ സമരത്തിൽ നമ്മൾ ജയിക്കുക തന്നെ ചെയ്യും.

"എന്താണ് ജവഹർലാൽ നെഹ്രു യൂണിവേഴ്സിറ്റി കാമ്പസ് പ്രതിഷേധങ്ങൾ ?"എന്ന ചോദ്യത്തിന് JNU വിദ്യാർത്ഥിയായ ഹർഷിത് അഗർവാൾ, സാമൂഹ്യ ചോദ്യോത്തര വെബ്‌സൈറ്റായ ക്വാറ -യിൽ നൽകിയ മറുപടിയുടെ പരിഭാഷ. പരിഭാഷ: നിഷാദ് ടിആർ

അനവധി മറുപടികൾ ഈ ചോദ്യത്തിന് ഇവിടെ നൽകപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ വിരോധാഭാസമായി തോന്നുന്നത് അവയിൽ ഒന്നുപോലും ഒരു ജെ.എൻ.യു. വിദ്യാർത്ഥിയിൽ നിന്നോ, വിവാദമായ ആ ദിവസത്തെ രംഗങ്ങൾക്ക് സാക്ഷ്യം വഹിച്ചവരിൽ നിന്നോ അല്ല എന്നതാണ്. പക്ഷെ ജെ.എൻ.യു.-വിലെ വിദ്യാർത്ഥികളെ മുഴുവൻ തീവ്രവാദികൾ എന്നും, ജിഹാദികൾ എന്നും, നക്സലുകളെന്നും അധിക്ഷേപിക്കുന്നതു മുതൽ ഈ സർവകലാശാല അടച്ചുപൂട്ടണമെന്നുവരെയുള്ള ശക്തമായ നിലപാടുകൾ ഈ മറുപടികളിലെല്ലാമുണ്ട്.

ഞാൻ ഈ സർവകലാശാലയിലെ ഒരു വിദ്യാർത്ഥിയാണ് മാത്രവുമല്ല ഫെബ്രുവരി 9 ആം തീയതി, ഇവിടെ നടന്ന വിവാദമായ മിക്കവാറും സംഭവങ്ങൾ നേരിട്ട് കാണുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ സീ ന്യൂസ്, ടൈംസ് നൗ തുടങ്ങിയ ടെലിവിഷൻ ചാനലിലൂടെ മാത്രം ഇതേക്കുറിച്ചറിഞ്ഞവരേക്കാളും യുക്തിയുക്തമായി പ്രതികരിക്കുവാൻ എനിക്കർഹതയുണ്ടെന്ന് കരുതുന്നു.

ഡെമോക്രാറ്റിക് സ്റ്റുഡന്റ്സ് യൂണിയനിലെ (DSU) പൂർവ അംഗങ്ങൾ, 2016 ഫെബ്രുവരി 9 ന് ഒരു സാംസ്കാരിക കൂട്ടായ്മ സംഘടിപ്പിക്കുവാൻ തീരുമാനിച്ചു. അഫ്സൽ ഗുരുവിന്റെയും മഖ്ബൂൽ ബട്ടിന്റേയും വധശിക്ഷകൾ, നിയമസംവിധാനം ദുരുപയോഗം ചെയ്ത് ഭരണകൂടം നടപ്പിലാക്കിയ ആസൂത്രിത കൊലപാതങ്ങളായാണ് അവർ കണക്കിലാക്കുന്നത്. കശ്മീരി ജനതയുടെ ഭരണഘടനാപരമായ സ്വയം നിർണ്ണയാവകാശത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള അഭ്യർത്ഥനകൾക്ക് പിന്തുണ നൽകുവാനായി ഈ വധശിക്ഷകളെ അപലപിച്ച് പ്രതിഷേധം പ്രകടിപ്പിക്കലായിരുന്നു ഈ കൂട്ടായ്മയുടെ ലക്ഷ്യം. കാമ്പസിന് അകത്തുനിന്നും അല്ലാതെയുമായി ഒട്ടനവധി കശ്മീരി വിദ്യാർത്ഥികളും ഇതിൽ പങ്കെടുക്കുവാനെത്തിയിരുന്നു.

ഡെമോക്രാറ്റിക് സ്റ്റുഡന്റ്സ് യൂണിയൻ മാവോ അനുഭാവമുള്ള തീവ്ര ഇടതുപക്ഷ സംഘടനയാണ്. ഉയർന്ന ബൗദ്ധിക നിലവാരമുള്ള വളരെ കുറച്ച് അംഗങ്ങളുള്ള ഒരു ചെറിയ സംഘടനയാണത്. അവർ ഒരിക്കലും തീവ്രവാദികളോ നക്സലുകളോ അല്ല. എന്റെ രണ്ട് വർഷത്തിലധികമുള്ള കാമ്പസ് പരിചയത്തിൽ ഒരിക്കൽപ്പോലും അവർ ഒരു കല്ലേറുപോലും നടത്തിയതായി അറിയില്ല. അത്തരം സംഘടനെയെ വിധ്വംസക പ്രവർത്തകരായി സങ്കൽപിക്കുവാൻ പോലും സാധ്യമല്ല.

ഇനി പ്രധാന കാര്യങ്ങൾ.

കശ്മീർ വിഷയത്തിൽ ഒരു പരിപാടി സംഘടിപ്പിക്കുന്നത് തെറ്റാണോ? കശ്മീരികളുടെ അഭിപ്രായങ്ങൾ കേൾക്കാൻ പോലും തയ്യാറല്ലാത്ത രീതിയിൽ, 'നാസി'കളെ പോലെ ദേശീയതാവാദമുയർത്തി ചിന്താശേഷി നഷ്ടപ്പെടുത്താൻ മാത്രം പാവനമാണോ നമുക്ക് കശ്മീർ വിഷയം? ഇനി, ഞാൻ കശ്മീർ വിഘടനത്തെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നോ എന്നു ചോദിച്ചാൽ, ഇല്ല എന്നു തന്നെയാണ് ഉത്തരം.

എനിക്ക് ആ രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ കൃത്യമായ സൂക്ഷ്മാർത്ഥങ്ങൾ അറിയില്ലെങ്കിലും, ഏവരുടേയും അഭിപ്രായം കേൾക്കുവാനും, മനസ്സിലാക്കുവാനും, ചർച്ച ചെയ്യുവാനും താല്പര്യമുണ്ട്; പ്രത്യേകിച്ചും തദ്ദേശീയരുടേത്.

ഇനി, ഈ പരിപാടിയുടെ സംഘാടകർ, അഫ്സൽ ഗുരുവിന്റെയും മഖ്ബൂൽ ബട്ടിന്റേയും വധശിക്ഷകൾ 'നീതിപീഠം നടത്തിയ കൊലപാതക'ങ്ങളായി വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത് തെറ്റാണ് എന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടോ? ഇത് ആദ്യമായാണോ ആരെങ്കിലും വധശിക്ഷക്കെതിരേയും കോടതി വിധിക്കെതിരേയും പ്രതിഷേധം ഉയർത്തുന്നത്?

അഫ്സൽ ഗുരുവിനെ തൂക്കിലേറ്റിയപ്പോൾ ഒട്ടനവധി മനുഷ്യാവകാശ പ്രവർത്തകരും, സംഘടനകളും അതിനെ ആ സമയത്ത് അപലപിച്ചിരുന്നു. ജമ്മു കാശ്മീരിൽ ബി.ജെ.പി.-ക്ക് ഒപ്പം ചേർന്ന് സർക്കാർ രൂപീകരിച്ച് ഭരിക്കുന്ന പി.ഡി.പി. എന്ന രാഷ്ട്രീയ പാർടി പോലും ആ വധത്തിനെ 'നീതിപീഠത്തിന്റെ അപഹാസ്യത'എന്നാണ് വിളിച്ചത്. അരുന്ധതി റോയി അതിനെ അപലപിച്ചു. ശശി തരൂർ അത് തെറ്റാണെന്ന് പറഞ്ഞു., ജസ്റ്റിസ് മാർക്കണ്ഡേയ കട്ജു അതിനെ നിശിതമായി വിമർശിച്ചു.

പത്ര പ്രവർത്തകനും, അന്താരാഷ്ട്ര സുരക്ഷ്രാ-പ്രതിരോധ വിഷയങ്ങളിൽ വിദഗ്ധനുമായ എഴുത്തുകാരൻ പ്രവീൺ സ്വാമി ദ ഹിന്ദു വിൽ ഇങ്ങനെ എഴുതി : "സുപ്രീം കോടതി വിധി, അവസാന വാക്കല്ല, അങ്ങനെ കരുതാൻ കഴിയുകയുമില്ല. അഫ്സൽ ഗുരുവിന്റെ വിധിയിൽ നിലനിൽക്കുന്ന ആഴമേറിയ അവ്യക്തതകൾ വധശിക്ഷയെ കുറിച്ച് പുനർ വിചിന്തനം നടത്താൻ നിർബന്ധിതമാക്കുന്നു."

അഫ്സൽ ഗുരുവിന്റെയും യാക്കൂബ് മേമന്റേയും വധ ശിക്ഷകൾ, രാഷ്ടീയപ്രേരിതമാണെന്ന് മുൻ ദില്ലി ഹൈക്കോടതി ചീഫ് ജസ്റ്റിസായ, ജസ്റ്റിസ് ഏ.പി ഷാ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഇവരെല്ലാം ദേശദ്രോഹികളോ തീവ്രവാദികളോ ജിഹാദികളോ ആണോ? ഇതിന് നിങ്ങൾക്ക്, യുക്തിപൂർവമായ ഒരു മറുപടിയുണ്ടാകുമെന്ന് എനിക്ക് പ്രതീക്ഷയുണ്ട്.

ഇനി അടുത്ത വിഷയം - 'ദേശ-വിരുദ്ധ മുദ്രാവാക്യങ്ങൾ'. യോഗം തുടങ്ങുന്നതിന് 20 മിനിട്ടുകൾക്കു മുൻപ്, ദേശീയതയുടെ അമരക്കാരായി സ്വയം കരുതുന്ന ABVP; ഈ പരിപാടി കലാലയത്തിന്റെ സമാധാന അന്തരീക്ഷത്തിന് കോട്ടം തട്ടിക്കും എന്നുകാട്ടി അധികാരികൾക്ക് പരാതി നൽകി. യൂണിവേഴ്‌സിറ്റി അധികാരികൾ ഒരു സംഘർഷം ഒഴിവാക്കാൻ താല്പര്യപ്പെട്ട് പരിപാടി നടത്തുന്നത് വിലക്കി.

ഇനി നിങ്ങളിൽ അറിയാത്തവർക്കു വേണ്ടി. JNU മനോഹരമായ ഒരു ജനാധിപത്യ ഇടമാണ്. ഇവിടെ എല്ലാ ഭിന്നസ്വരങ്ങൾക്കും സ്ഥാനമുണ്ട്. എത്രതന്നെ തീവ്രപുരോഗമനപരമായാലും അഭിപ്രായങ്ങൾ ഇവിടെ മാനിക്കപ്പെടുന്നു. പക്ഷെ അതിനു തുരങ്കം വെക്കുവാനാണ് ABVP നോക്കുന്നത്.

DSU സമാധാനപരമായി പരിപാടി നടത്തുവാനുള്ള അവരുടെ ജനാധിപത്യപരമായ അവകാശം സംരക്ഷിക്കാൻ, JNUSU (Jawaharlal Nehru Students' Union) ന്റെയും SFI (Students Federation of India), AISA (All India Students Association) തുടങ്ങിയ ഇടതു വിദ്യാർത്ഥി സംഘടനകളുടേയും സഹായം തേടി. ഇവിടെ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ട കാര്യം DSU അവരുടെ ആശയങ്ങൾക്കോ കശ്മീർ നിലപാടുകൾക്കോ അല്ല പിന്തുണ തേടിയത് എന്നതാണ്. DSU, JNUSU-വിനും മറ്റ് വിദ്യാർത്ഥി സംഘടനകൾക്കും ഒപ്പം, അവർ വർഷങ്ങളായി പടുത്തുയർത്തിയ ചർച്ചകൾക്കും വാദപ്രതിവാദങ്ങൾക്കുമുള്ള ജനാധിപത്യ വേദിയെ തകർക്കുവാൻ അധികാരികളെയും ABVP-യെയും അനുവദിക്കില്ല എന്ന തീരുമാനത്തിൽ ഉറച്ചു നിന്ന് യോഗം നടത്താനുള്ള തീരുമാനവുമായി മുന്നോട്ട് പോയി.

യൂണിവേഴ്സിറ്റി അധികാരികൾ സെക്യൂരിറ്റി ജീവനക്കാരെ അയച്ച് പരിപാടി നടക്കേണ്ടിയിരുന്ന ബാഡ്മിന്റൺ കോർട്ടിലേക്കുള്ള പ്രവേശനം തടയുകയും, ഉച്ചഭാഷിണി ഉപയോഗിക്കുന്നത് വിലക്കുകയും ചെയ്തു. സംഘാടകർ ഇത് അംഗീകരിച്ചുകൊണ്ട് കാമ്പസിൽ തന്നെയുള്ള ഭക്ഷണശാലകൾക്ക് (ധാബ) സമീപം ഉച്ചഭാഷിണിയില്ലാതെ പരിപാടി തുടരാൻ തീരുമാനിച്ചു.

പക്ഷെ, ABVP പ്രവർത്തകർ സംഘം ചേർന്ന് പരിപാടിയിൽ പങ്കെടുക്കുന്നവരെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തുവാനും കൈയേറ്റം ചെയ്യുവാനും മുതിർന്നു. ഒപ്പം അവർ ഇത്തരം പരിപാടികൾക്കെതിരെ സ്ഥിരം മുഴക്കുന്ന, "യേ കശ്മീർ ഹമരാ ഹേ, സാരാ കാ സാരാ ഹേ" (കശ്മീർ പൂർണമായും നമ്മുടേതാണ്) തുടങ്ങിയ മുദ്രാവാക്യങ്ങൾ ഉയർത്താനാരംഭിച്ചു.

ഇതിന് പ്രതികരണമായി, പരിപാടിയിൽ പങ്കെടുക്കുവാനെത്തിയവർക്ക് ഐക്യദാർഢ്യം പ്രകടിപ്പിച്ച് സംഘാടകർ "ഹം ക്യാ ചാഹ്തേ? ആസാദി!" (നമ്മൾ സ്വാതന്ത്ര്യ കാംക്ഷികളാണ്) എന്ന് മുദ്രാവാക്യം മുഴക്കി.

ചിത്രത്തിന് കടപ്പാട്:SFI JNU Unit

തീവ്രവികാരമുണർത്തുന്നതോ അപകടകരമായതോ ആയ എന്തെങ്കിലും ഈ മുദ്രാവാക്യത്തിലുണ്ട് എന്ന് നിങ്ങൾ കരുതുന്നുണ്ടോ? ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണകാലത്തും നമ്മൾ ഇതേ മുദ്രാവാക്യം ഉയർത്തിയിട്ടുണ്ട്. രാജ്യങ്ങൾ പലപ്പോഴും വിഭജിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്, സോവിയറ്റ് യൂണിയനും വിഘടിക്കപ്പെട്ടതാണ്. വിഭജനം നല്ലതോ അല്ലയോ എന്നത് ആ പ്രദേശത്തിന്റെ സൂഷ്മമായ സാഹചര്യങ്ങളെ അനുസരിച്ചേ നിർവചിക്കാനാകൂ.

ഞാൻ കശ്മീർ വിഘടനത്തെ അനുകൂലിക്കുന്നില്ല. എനിക്ക് കശ്മീർ ജനതയുടെ സാഹചര്യത്തെ കുറിച്ചോ അവസ്ഥയെക്കുറിച്ചോ വേണ്ടത്ര അവഗാഹമില്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഞാൻ അതിനെ പ്രതികൂലിക്കുന്നുമില്ല. എനിക്ക് നിഷ്പക്ഷമായ സമീപനം ഉള്ളിടത്തോളം, ഒരു പ്രത്യേക പ്രദേശത്തിന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനായി ഒരു പറ്റം വിദ്യാർത്ഥികൾ മുദ്രാവാക്യം മുഴക്കുന്നതിൽ ഞാൻ ഒരു തെറ്റും കാണുന്നില്ല. അവർ സർക്കാരിനെ അട്ടിമറിച്ച് കശ്മീരിനെ ഭാരതത്തിൽ നിന്ന് തട്ടിയെടുക്കാൻ ഗൂഢാലോചന നടത്തുന്നവരല്ല; അവർ വായിക്കുകയും, സഞ്ചരിക്കുകയും, സാമൂഹ്യ-രാഷ്ട്രീയ പ്രശ്നങ്ങളെ പഠിക്കുകയും വ്യക്തമായ നിലപാടുകൾ സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന സാധാരണ വിദ്യാർത്ഥികൾ മാത്രമാണ്.

ഇനി അടുത്ത മുദ്രാവാക്യം -

"തും കിതനേ അഫ്സൽ മാരോഗേ, ഹർ ഘർ സെ അഫ്സൽ നികലേഗാ!" (നിങ്ങൾ എത്ര അഫ്സൽമാരെ കൊല്ലും, ഓരോ വീട്ടിലും പുതിയ അഫ്സലുകൾ ഉണ്ടാവും)

ഈ വിഷയം ഞാൻ അധികം മനസിലാക്കാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടില്ല, അതിനാൽ കോടതി വിധി പരിഗണിക്കുകയും, അയാൾ ഒരു തീവ്രവാദിയാണെന്ന് വിശ്വസിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. എന്നിരിക്കിലും, ഞാൻ വധശിക്ഷയെ തത്വത്തിൽ എതിർക്കുന്നു.

ഈ വിദ്യാർത്ഥി സംഘം വിശ്വസിക്കുന്നത് അഫ്സലിന്റെ വധശിക്ഷ അന്യായമാണെന്നാണ്. പാർലമെന്റ് മന്ദിരം ആക്രമിച്ചതിൽ അയാൾക്ക് പങ്കുണ്ടെന്ന വാദത്തേയും അവർ അവിശ്വസിക്കുന്നു. വികിപീഡിയയിൽ നിന്നും ഇവിടെ പകർത്തുന്നു - "അഫ്സൽ ഗുരുവിനെതിരേ സാഹചര്യത്തെളിവുകൾ മാത്രമേയുള്ളൂവെന്നും, അയാൾ ഏതെങ്കിലും തീവ്രവാദി സംഘടനയിലോ, പ്രസ്ഥാനത്തിലോ അംഗമാണെന്നതിന് ഒരു തെളിവും ലഭ്യമല്ലെന്നും 2005 ഓഗസ്റ്റ് 5 ലെ വിധിയിൽ സുപ്രീം കോടതി തന്നെ അംഗീകരിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്നത് പ്രസക്തമാണ്."

സുപ്രീം കോടതി വിധി നേരിട്ടെടുത്താൽ - "ഈ സംഭവം, ഒട്ടനവധി നാശനഷ്ടങ്ങൾ വരുത്തുകയും രാജ്യത്തെ പിടിച്ചുലക്കുകയും ചെയ്ത ഒന്നാണ്. പ്രതിക്ക് പരമാവധി ശിക്ഷ നൽകിയാൽ മാത്രമേ സമൂഹമനസ്സാക്ഷിയെ തൃപ്തിപ്പെടുത്താൻ കഴിയൂ."

ഇതെല്ലാം കൊണ്ടുതന്നെ ഈ വിദ്യാർത്ഥികൾ, അഫ്സൽ ഗുരുവിനെ മനപൂർവം പ്രതി ചേർത്തതാണെന്നും, കേസിനാസ്പദമായ പാർലമെന്റ് മന്ദിര ആക്രമണത്തിൽ അയാൾക്ക് പങ്കില്ലെന്നും, അയാളുടെ വധ ശിക്ഷ അന്യായമാണെന്നും വിശ്വസിക്കുന്നു. "ഓരോ വീട്ടിലും പുതിയ അഫ്സലുകൾ ഉണ്ടാവും", എന്ന മുദ്രാവാക്യത്തിന്റെ ചേതോ വികാരം ഇതു തന്നെയാണ്.

ഇവരാരും തന്നെ ആയുധങ്ങളല്ല ആശയങ്ങളാണ് പേറിയിരുന്നത് എന്ന് നിങ്ങൾ ചിന്തിക്കണം. ഇത്തരം അവസ്ഥയിൽ ഭരണകൂടം എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത്? അവരെ ദേശദ്രോഹ ഗൂഢാലോചനക്ക് അറസ്റ്റു ചെയ്യുകയാണോ, അതോ ആശയ വൈരുധ്യങ്ങൾക്കുമേൽ അവരുമായി ചർച്ചയിൽ ഏർപ്പെടുകയാണോ അഭികാമ്യം?

ഇത് ബോംബുകളും ഗ്രനേഡുകളും കടത്തിക്കൊണ്ടുവന്ന് സർക്കാരിനെ അധികാര ഭ്രഷ്ടരാക്കാനുള്ള രഹസ്യ സംഗമമായിരുന്നോ? അല്ല, അതൊരു പൊതു സമ്മേളനമായിരുന്നു. എല്ലാവർക്കും അവിടെ കടന്നു ചെല്ലാമായിരുന്നു, നിങ്ങളുടെ വിയോജനം അറിയിക്കാമായിരുന്നു. അവർ ഒളി സങ്കേതത്തിലിരുന്നല്ല ഇതു നടത്തിയത്. അവർ വിധ്വംസകരായിരുന്നെങ്കിൽ പൊതുജനങ്ങൾക്ക് മുന്നിൽ വരുമായിരുന്നോ! അവർ ധൈര്യസമേതം അവരുടെ നിലപാടുകൾ വ്യക്തമാക്കുന്നതും, വ്യത്യസ്ത അഭിപ്രായങ്ങൾ സ്വീകരിക്കാനുള്ള അവകാശങ്ങൾക്കായി നിലകൊള്ളുന്നതും നിങ്ങളുടെ ടെലിവിഷൻ ചാനലുകളിൽ നിങ്ങൾ കണ്ടില്ലേ ? പറയൂ എന്താണ് അവരിൽ നിങ്ങൾ കാണുന്ന വിധ്വംസകരുടെ ലക്ഷണം?

ഇനി ഞാൻ ഇതിലെ ഏറ്റവും വിവാദമായ രാജ്യ വിരുദ്ധ മുദ്രാവാക്യങ്ങളിലേക്ക് വരാം. യോഗത്തിൽ, ജെ.എൻ.യു.-വിന് പുറത്തുനിന്നും വന്ന ഒരു പറ്റം കശ്മീരി വിദ്യാർത്ഥികളും പങ്കെടുത്തിരുന്നു. നിങ്ങൾ യോഗത്തിന്റേതായി പ്രചരിക്കുന്ന വീഡിയോ പരിശോധിച്ചാൽ ഈ വിദ്യാത്ഥികൾ ആൾക്കൂട്ടത്തിനു നടുവിൽ പ്രത്യേക സംഘമായി നിൽക്കുന്നത് കാണാം. എന്നെ വിശ്വസിക്കൂ, അവരിൽ ആരും തന്നെ ജെ.എൻ.യു.-വിൽ നിന്നുള്ളവരല്ല. അവിടെ കുറച്ചുനേരം ചെലവഴിച്ചെങ്കിലും അവരിൽ ആരും തന്നെ ജെ.എൻ.യു.-വിൽ നിന്നുള്ളവരായി എനിക്ക് തിരിച്ചറിയാൻ കഴിഞ്ഞുമില്ല. ഈ വിദ്യാർത്ഥികൾ എല്ലാവരും നിരവധി വർഷങ്ങളായി കശ്മീരിൽ നിലനിൽക്കുന്ന AFSPA (The Armed Forces Special Powers Act - കശ്മീരിൽ നിലവിലുള്ള സായുധസേനാ പ്രത്യേകാധികാര നിയമം) യിൽ മനം മടുത്തവരാണ്. ABVP അനുഭാവികൾ അവരുടെ യോഗം തടസ്സപ്പെടുത്തിയതിൽ അവർ പ്രകോപിതരായി. അവർ "ഭാരത് കി ബർബാദി തക്, ജംഗ് രഹേഗി, ജംഗ് രഹേഗി"യും "ഇന്ത്യാ ഗോ ബാക്കും"ഭാരത വിരുദ്ധ മുദ്രാവാക്യങ്ങളായി മുഴക്കാൻ തുടങ്ങി.

എന്റെ രണ്ടര വർഷക്കാലത്തെ ജെ.എൻ.യു. ജീവിതത്തിൽ ഇതേവരെ എവിടെയും ഇത്തരം മുദ്രാവാക്യങ്ങൾ കേട്ടിട്ടില്ല. ഈ മുദ്രാവാക്യങ്ങൾക്ക് ജെ.എൻ.യു. വിന്റേയോ, എന്തിന് ഏതെങ്കിലും ഇടത് പാർട്ടികളുടേയോ പോലും പ്രത്യയശാസ്ത്രങ്ങളുമായി ഒരുതരത്തിലും ബന്ധമില്ല.

വ്യക്തതക്കായി, അന്ന് യോഗത്തിന് ഇല്ലാതിരുന്ന, ജെ.എൻ.യു.-നു പുറത്തുള്ള ഒരു കശ്മീരി വിദ്യാർത്ഥി; ഈ മുദ്രാവക്യങ്ങൾ യൂടൂബിൽ കണ്ടതിനു ശേഷം ഒരു വിശദീകരണത്തിനായി സ്വന്തം ഫെയ്സ്ബുക്ക് വാളിൽ കുറിച്ചത് ഞാനിവിടെ പകർത്തുന്നു.

“ഞാനീ മുദ്രാവാക്യങ്ങളെ ഒന്ന് 'അപനിർമ്മിക്കട്ടെ'. ദറിദയുടെ രീതിയിലല്ല പകരം 'കാശ്മീരിയൻ'രീതിയിലാണ് ഈ വിവാദ മുദ്രാവാക്യങ്ങളെ ഞാൻ സമീപിക്കുന്നത്.

"ഭാരത് കീ ബർബാദി തക്, ജംഗ് രഹേഗീ"'ഭാരതം' 1990 ന് ശേഷം ജനിച്ച കശ്മീരി യുവതീയുവാക്കൾക്ക് ഇന്ത്യൻ പട്ടാള ഭരണം മാത്രമാണ്. ആയുധ ധാരികളായ പട്ടാള വേഷക്കാർ മാത്രമാണ് ഇന്ത്യൻ ഭരണകൂടത്തിന്റെ അവരുടെ മുന്നിലെ ചിത്രം. 'ബർബാദി' (അവസാനിപ്പിക്കുക) എന്നത് ഭാരതത്തിലെ പല പ്രസ്ഥാനങ്ങളും പ്രയോഗിക്കുന്ന അതേ അർത്ഥത്തിൽ തന്നെ പ്രയോഗിച്ചിരിക്കുന്നു. 'ജംഗ്'എന്നത് സമരമാണ്, അത് നിങ്ങൾ എങ്ങനെ നിർവചിക്കാൻ താല്പര്യപ്പെടുന്നോ അതുപോലെ സമാധാനത്തിന്റെയൊ, ഗാന്ധിയനോ, മാർക്സിയനോ, ഗ്രാംഷിയനോ, അക്രമമോ ഒക്കെ ആകാം. ഇത് ഒരൽപ്പം വ്യക്തത നൽകുന്നുവെന്ന് കരുതട്ടെ. എന്തുതന്നെയായാലും JNU പോലെയുള്ള ഇടങ്ങളിൽ ഇതൊരു അപ്രസക്തമായ ഒരു മുദ്രാവാക്യമായേക്കാം പക്ഷെ കശ്മീരിൽ ഇതൊരു ശക്തമായ വികാര പ്രകടനമാണ്.

ആസാദി(സ്വാതന്ത്ര്യം): 'ഭാരതീയർക്ക്'ആശയക്കുഴപ്പമുണ്ടാക്കാനിടയുള്ള ഒരു വാക്കാണത്. അത് രാജ്യദ്രോഹപരമോ വിഘടനപരമോ ആയ ഒരു മുദ്രാവാക്യമല്ല. ആസാദി ചരിത്രപരമായും, സാമൂഹ്യപരമായും, സാംസ്കാരികപരമായും, ആശയപരമായും, വിശിഷ്യാ രണ്ടു രാഷ്ട്രങ്ങളുടെ അധീനതയിലുള്ള കാശ്മീർ എന്ന പ്രദേശത്തെ ജനങ്ങളുടെ സ്വയം നിര്‍ണ്ണയാവകാശത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമാണ്. 'ആസാദി'എന്നത് പ്രതിരോധത്തിന്റെ കൂടി പര്യായമാണെന്നും, തീവ്രമായ അഭിലാഷങ്ങൾ കൂടി അതുൾക്കൊള്ളുന്നുവെന്നും കൂട്ടിചേർത്തുകൊള്ളട്ടെ.”

'പാകിസ്താൻ സിന്ദാബാദ്'എന്ന മുദ്രാവാക്യത്തിൽ ഇപ്പോഴും തർക്കമുണ്ട്. ഞാൻ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നപ്പോഴൊന്നും ഇത്തരം ഒരു ഒരു മുദ്രാവാക്യം കേട്ടിട്ടില്ല. വീഡിയോയിൽ ആ മുദ്രാവാക്യം കേൾക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും അത് ആരാണ് വിളിച്ചത് എന്ന് വ്യക്തമല്ല. കശ്മീരി വിദ്യാർത്ഥികളാവാം ചുവടെ ചേർക്കുന്ന വീഡിയോയിൽ വിശദീകരിക്കുന്നത് പോലെ ABVP ഗൂഢാലോചനയാവാം.

ഭാരത വിരുദ്ധ മുദ്രാവാക്യം ഉയർത്തിയതിൽ ജെ.എൻ.യു. വിദ്യാർത്ഥികൾക്ക് പങ്കില്ല എന്ന് വ്യക്തമാക്കിയല്ലോ, എന്നാൽ സർക്കാർ ഏത് വിധത്തിലാണ് പ്രതികരിച്ചതെന്ന് നോക്കൂ:

ആഭ്യന്തരമന്ത്രി രാജ്‌നാഥ് സിങിന്റെ ആജ്ഞാനുസരണം പോലീസ് ആദ്യം യൂണിവേഴ്സിറ്റിയും പിന്നീട് ഹോസ്റ്റലുകളും റെയിഡ് ചെയ്തു. അവർ തെളിവുകൾ ഒന്നും ഇല്ലാതെ തന്നെ JNUSU (JNU Students Union) പ്രസിഡന്റിനെ കാമ്പസിൽ നിന്നും അറസ്റ്റു ചെയ്യ്ത് കൊണ്ടുപോവുകയും കോടതി മൂന്ന് ദിവസത്തേക്ക് പോലീസ് കസ്റ്റഡിയിൽ റിമാൻഡ് ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. അദ്ദേഹം മുദ്രാവാക്യങ്ങൾ ഒന്നും മുഴക്കിയിരുന്നില്ല. അദ്ദേഹം കമ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടി ഒഫ് ഇന്ത്യ (CPI) യുടെ വിദ്യാർത്ഥി വിഭാഗമായ AISF (All India Students Federation) ന്റെ പ്രവർത്തകനാണ്. AISF യാതൊരു തരം മാവോ, വിഘടന വാദങ്ങളുമില്ലാത്ത, ഇടതു ചിന്തയുള്ള ഏറ്റവും ശാന്തമായ പാർട്ടിയാണ്.

ചിത്രത്തിന് കടപ്പാട്: SFI JNU

എന്റെ അഭിപ്രായത്തിൽ, നിങ്ങൾക്ക് ആരെയെങ്കിലും അറസ്റ്റു ചെയ്തേ മതിയാവൂ എന്നുണ്ടെങ്കിൽ ആ കശ്മീരി വിദ്യാർത്ഥികളെ അറസ്റ്റുചെയ്യൂ. പക്ഷെ വിദ്യാർത്ഥികളെ നിഷ്കരുണം വേട്ടയാടുകയും കയ്യേറ്റം ചെയ്യുകയുമല്ല ഒരു ജനാധിപത്യ സർക്കാരിൽ നിന്നും നമ്മൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത്.

അവസാനമായി ഒരു കാര്യം കൂടി ഞാൻ സൂചിപ്പിക്കട്ടെ, അതിലെ വികാരം ആർക്കെങ്കിലും ഉൾക്കൊള്ളാൻ കഴിയും എന്ന് കരുതിതന്നെ. "എന്തിനാണ് നമ്മൾ നമ്മുടെ ദേശീയതാബോധത്തിൽ ഇത്രയും കലുഷിതരാവേണ്ടത്? എന്തിനാണ് നമ്മളതിനെ ഒരു മതം പോലെ കണക്കിലെടുക്കുന്നത്? ആരെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും മുദ്രാവാക്യങ്ങൾ ഉയർത്തിയാൽ അതിനെ നീചാപവാദം പോലെ കണക്കാക്കി പ്രതികരണങ്ങളുണ്ടാവുന്നു. ഒരു സർവകലാശാല ചർച്ചകളുടേയും വാഗ്വാദങ്ങളുടേയും, ഭിന്നാഭിപ്രായങ്ങളുടേയും കൂടി ഇടമാണ്. മുദ്രാവാക്യങ്ങളെ മുദ്രാവാക്യങ്ങൾ കൊണ്ടാണ് നേരിടേണ്ടത്, അല്ലാതെ രാജ്യദ്രോഹകുറ്റം ചുമത്തിയല്ല."

ഇതു കുറേക്കൂടി വിശദമാക്കാൻ, ഈ സർവകലാശാലയുടെ പേരിന്റെ ഉടമകൂടിയായ നമ്മുടെ പ്രഥമ പ്രഥാനമന്ത്രി പണ്ഡിറ്റ് ജവഹർലാൽ നെഹറു വിന്റെ വാക്കുകൾ കൂടി ഞാൻ കടമെടുക്കുന്നു.

"ഒരു സർവകലാശാല നിലകൊള്ളുന്നത് മാനവികതക്കും, സഹിഷ്ണുതക്കും, വിവേകത്തിനും, ആശയ വൈപുല്യത്തിനും, സത്യാന്വേഷണത്തിനും വേണ്ടിയാണ്. ഉന്നതമായ ലക്ഷ്യങ്ങളിലേക്കുള്ള, മനുഷ്യ സംസ്കാരത്തിന്റെ പ്രയാണത്തിന് വേണ്ടിയാണ് അത് സ്ഥാപിതമാകുന്നത്. സ്വന്തം ധർമ്മങ്ങളിൽ നിന്നും വ്യതിചലിക്കാത്ത കലാശാലകൾ രാഷ്ട്രത്തിനും ജനങ്ങൾക്കും ഒരു മുതൽക്കൂട്ടാണ്."

കെട്ടിച്ചമച്ച ആരോപണങ്ങളും രൂക്ഷവിമര്‍ശനങ്ങളും മാധ്യമങ്ങളിൽ നിന്നും നേരിടുന്ന ഈ നിർണ്ണായക വേളയിൽ, നിങ്ങൾ ജെ.എൻ.യു.-വിന് ഒപ്പം നിൽക്കണമെന്ന് ഞാൻ ആശിക്കുന്നു. അന്തസത്തയിലും ഭൂപ്രകൃതിയിലും സമാനതകളില്ലാത്തത്ര സുന്ദരമാണീ സർവകലാശാല.

ഞാൻ നിങ്ങളേവരേയും എന്റെ സർവകലാശാല സന്ദർശിക്കുവാൻ ക്ഷണിക്കുന്നു. എല്ലാവരേയും സ്വാഗതം ചെയ്യാനും ഉൾക്കൊള്ളാനും കഴിവുള്ള ഒരിടം കൂടിയാണിത്.

Thought that the fight over JNU was between the anti nationals and anti-anti nationals, apparently not so! There is a new party in the fray and he is talking about money, his money. The anti-anti nationals are represented by the Government of India, Sangh Parivar and Arnab Goswami. The anti nationals are a burgeoning side,every other day some new group or individual gets added to this. So far Muslims, Dalits, leftists, AAPs, Secular, other minorities, meat eaters and people who lost faith in Modi belong to this list. but we all know that the current list of anti-nationals is not a complete one. More people and groups will soon find their way into that list. Amidst all this clarity, came this new confusion of a new 'We.'

Mr. Mohandas Pai has announced about a certain 'We' in his essay for NDTV, titled 'Dear JNU Students, We Fund Your Studies, Not Your Politics'. After meeting the 'We' in the title we have to keep listening to him till the last paragraph, only there he breaks the suspense to reveal to us that the 'We' of his are 'the taxpayers'. He is not clear whether by this taxpaying 'We' of his, he means only the income tax paying population or also include people who pay other taxes. Anyway let's not bother about minutiae, as no amount of it will help him to square this circle. There are many things inaccurate in his essay. But one mistake stands apart. I can't imagine how he arrived at this conclusion that he funds the teachers and students of JNU.

Before everything else, let's get this part correct. Mr. Mohandas Pai, you are not funding these students or teachers of JNU. Let's be absolutely clear about this. It is the state that does the funding, and the taxpayers themselves don't make a state. Our state happens to be a republic, which exists only for and with its citizens. It is the constitutional state that taxes people, and the individual who pays it cannot pick and choose his cause. Who told that you and your taxpaying 'We' could pay taxes with a conditional clause. I can think of thousand things that I want the Government to stop doing. I got every right to persuade government by democratic means, but I cannot dictate the way in which the money I pay as a tax can be used.

Having built his moral philosophy upon a bogus claim, Mr.Pai unleashes a torrent of lies and misinformation. He laments about the fallen state of JNU (which happens to be among the best universities in Asia), talks about an epic battle between an archaic left and the new assertive right, shows his disappointment with the rewritten history (I guess he prefer hearsay), and confirms that the left got ran over by history on which 'a thick layer of the middle class which is socially liberal and economically conservative' made their advent. Our good Lord of the era has already talked about the parable of 'puppies that goes under cars', and how we all feel bad about them. After making his best effort to prove that this was a conspiracy by the left to gain relevancy, and that the government just got prodded by an enraged public, he talks about moderation. This is the part where he is a liberal democrat, and he talks about the great tradition of free speech that exist in United States of America; a part which I think is strictly for decorative purpose. Of these centrist/apolitical Indians who are into the business of giving balanced views swear by cognitive dissonance. They want to be counted as liberals (and as democrats) in public, even if they are reactionaries in real life. After much skulduggery, he sums it up by a revelation of a 'We' and by talking about money.

This abominable piece of propaganda from him is nothing but a fractal part of a familiar whole. Let this not blind anyone, even the myopic eyes, from seeing the whole. The Sangh Parivar driven government is trying stigmatize a group people by calling them antinationals, this time the victims are students and professors of a prestigious university. They are charged with sedition, are attacked in the streets, beaten up by the members of ruling party in courts with the police on watch, the home minister of the nation is presenting fake tweets as strong evidence against them, and are denied basic rights, Meanwhile the rationalizing industry is busy trying to justify the actions of the government by binging on jingoism. And the latest attempt is from a cryptofascist, an attempt in shaming protesters. Your talk of money, no matter how big your purse is, will be enough to shame these victims. His view on this might get lots of support, but is still not an argument.

2016 ഫെബ്രുവരി 17-ന് പ്രൊഫസർ പ്രഭാത് പട്നായിക് ജെ.എൻ.യു വിദ്യാർത്ഥികൾക്ക് നൽകിയ പ്രസംഗത്തിന്റെ മലയാള പരിഭാഷ ബോധി കോമൺസ് പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്നു.

ഞാൻ വളരെ ചുരുങ്ങിയ വാക്കുകളേ സംസാരിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുള്ളൂ, നിങ്ങളുടെ ക്ലാസ്സുകൾ തടസ്സപ്പെടുത്താൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല. എന്തുകൊണ്ടാണ് ഇത്തരം കാര്യങ്ങൾ സംഭവിക്കുന്നത് എന്നത് എന്നെ എല്ലായ്പ്പോഴും അലട്ടുന്ന ചോദ്യമാണ്. എന്തുകൊണ്ടാണ് ഒരു ഗവണ്മെന്റ്, ജെ.എൻ.യു.-വിലെ ഭൂരിഭാഗം അദ്ധ്യാപകർക്കും വിദ്യാർത്ഥികൾക്കും ആശയപരമായി എന്തൊക്കെ വ്യത്യാസങ്ങളുണ്ടെങ്കിലും, രാജ്യത്തിന്റെ അഭിമാനമായ ഒരു യൂണിവേഴ്സിറ്റി അടച്ചുപൂട്ടാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്? ഉന്നതവിദ്യാഭ്യാസ രംഗത്തെ ഏറ്റവും ഉത്‌കൃഷ്‌ടമായ യൂണിവേഴ്സിറ്റികളിലൊന്നാണ് ജെ.എൻ.യു. എന്ന കാര്യത്തിൽ സംശയമില്ല. എന്തുകൊണ്ടാണ് ഒരു ഗവണ്മെന്റ് ഈ രീതിയിൽ പെരുമാറുന്നത്? കഴിഞ്ഞ നാല് ദശകങ്ങളായി, ചിന്തയുടെ കാര്യത്തിൽ അവിശ്വസിനീയമാം വിധം ഉയർന്ന നിലവാരം ജെ.എൻ.യു. പുലർത്തിപ്പോന്നിട്ടുണ്ട് എന്നത് അനിഷേധ്യമായ കാര്യമാണ്. 1973ലാണ് ഞാൻ ജെ.എൻ.യു.-വിൽ ചേരുന്നത്. ഞാൻ ചേർന്ന ആയിടയ്ക്ക് ലണ്ടനിലെ ഒരു യൂണിവേഴ്സിറ്റി പ്രൊഫസർ ജെ.എൻ.യു. സന്ദർശിക്കുകയുണ്ടായി. അദ്ദേഹം എന്നോട് പറഞ്ഞത് ഭൂമിയിൽ ഇങ്ങനെ ഒരു സ്ഥലമുണ്ടെന്ന് അദ്ദേഹം വിശ്വസിച്ചിരുന്നില്ല എന്നാണ്. അന്ന് ഗോദാവരി ഹോസ്റ്റലിനടുത്തുള്ള പൂരൺ മുറുക്കാൻ കടയിൽ നിന്ന് മുറുക്കാൻ വാങ്ങാൻ വരുന്നവർ അവിടെ നിന്ന് അൽത്തുസറിന്റെ തത്വചിന്തകൾ ചർച്ച ചെയ്യാറുണ്ടായിരുന്നു (കരഘോഷം). പക്ഷേ അന്നിവിടെ ഫിലോസഫി സെന്റർ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഞാൻ പറയുന്നത് എന്തെന്നാൽ, ഇത്തരത്തിൽ സ്വതന്ത്ര സംവാദങ്ങളിൽ അവിശ്വസനീയമാം വിധം ഉയർന്ന നിലവാരം പുലർത്തുന്ന ഒരു സർവകലാശാല അടച്ചു പൂട്ടാൻ ഒരു ഗവണ്മെന്റ് തീരുമാനിക്കുന്നത് എന്ത് കൊണ്ടാണ്? ഒരു സർവകലാശാലയെ തകർക്കാൻ നടത്തുന്ന ഇത്തരം ശ്രമങ്ങൾ ഇത്രയും കാലത്തിനിടയ്ക്ക് ആദ്യമായാണ് ഞാൻ കാണുന്നത്.

അടിയന്തരാവസ്ഥയുടെ സമയത്ത്, ഇപ്പോൾ നടക്കുന്നത് പോലെ, വിദ്യാർത്ഥികളും ഭരണകൂടവും തമ്മിൽ നേരിട്ടുള്ള സംഘർഷം നിലനിന്നിരുന്നു. പക്ഷേ അന്ന് ഇതുപോലെ ത്രിവർണ്ണ പതാകയും പിടിച്ച് ജനക്കൂട്ടം പുറത്ത് നിന്നിരുന്നില്ല. തീർച്ചയായും ഇത് പണം കൊടുത്ത് വിളിച്ച് നിർത്തിയിരിക്കുന്ന ആളുകളാണ്. പുറത്ത് നിന്ന് മുദ്രാവാക്യം വിളിക്കാൻ വേണ്ടി പണം കൊടുത്ത് കൊണ്ടുവന്നിരിക്കുന്ന സാമൂഹ്യ വിരുദ്ധരാണവർ. അടിയന്തിരാവസ്ഥയുടെ സമയത്ത് വിദ്യാർത്ഥികൾക്ക് എതിരായി നിന്നിരുന്നത് ഭരണകൂടം ആയിരുന്നു. സ്വേച്ഛാധിപത്യത്തിന്റെ കാലമായിരുന്നു അത്. അന്ന് പോലീസ് കാമ്പസിനകത്ത് കടന്ന് പ്രബിർ പുരകായസ്ഥയെ അറസ്റ്റ് ചെയ്യുന്ന സാഹചര്യമുണ്ടായി. ഡി.ബി. ത്രിപാഠിയെ അറസ്റ്റ് ചെയ്യുന്ന സാഹചര്യമുണ്ടായി. അന്ന് പോലീസ് റെയ്ഡുകളെക്കുറിച്ച് വിദ്യാർത്ഥികൾ ആശങ്കാകുലരായിരുന്നു. എന്നാൽ ഇന്നത്തെപ്പോലെ ആൾക്കൂട്ടം ‘ദേശവിരുദ്ധർ’ എന്ന് മുദ്രാവാക്യം മുഴക്കുന്ന സാഹചര്യം അന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. ജെ.എൻ.യു.-വിനെതിരെ ആശയപരമായ ഒരു സംഘടിത പ്രവർത്തനമാണ് ഇപ്പോൾ നടന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. ഇത് ഒരു പുതിയ കാര്യമാണ്.

ഞാൻ ഇതിനെപ്പറ്റിയായിരുന്നു ചിന്തിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നത്. ഇന്നത്തെ പത്രങ്ങൾ നോക്കിയാൽ അവർ ജെ.എൻ.യു.-വിനെതിരെ ദേശീയവാദികളും ദേശദ്രോഹികളും തമ്മിലുള്ള സംഘർഷം എന്ന രീതിയിലുള്ള പ്രചാരണം നടത്താനാണ് ശ്രമിക്കുന്നത് എന്ന് കാണാം. മറ്റൊരുതരത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ, ജെ.എൻ.യു.-വിൽ ഇപ്പോൾ നടക്കുന്ന ഈ പ്രശ്നങ്ങൾ അവർക്കെതിരെ നിൽക്കുന്ന, അവരുടെ ഹിന്ദുരാഷ്ട്രം എന്ന പദ്ധതിക്കെതിരെ നിൽക്കുന്ന, എല്ലാവർക്കുമെതിരെയുമുള്ള ഒരു സംഘടിത പ്രവർത്തനത്തിന്റെ തുടക്കമാണ്. ആ കാമ്പൈനിന്റെ ഉദ്ഭവസ്ഥാനമാണ് ജെ.എൻ.യു.-വിന് നേരെയുണ്ടായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഈ ആക്രമണം. ഇതെല്ലാം ദേശീയത എന്ന പേരിലാണ് നടക്കുന്നത്. അവരോട് വിയോജിക്കുന്നവരെല്ലാം ‘ദേശവിരുദ്ധർ’ എന്ന് മുദ്രകുത്തപ്പെടുന്നു. ഡൽഹിയിൽ വക്കീലന്മാർ ആളുകളെ ക്യാമറകളുടെ മുന്നിലിട്ട് തല്ലിച്ചതക്കുന്നു, പോലീസ് കമ്മിഷണർ ഇതിലൊന്നും ഇടപെടാതിരിക്കുന്നു. അങ്ങനെ പ്രക്ഷോഭസമാനമായ സാഹചര്യമാണ് നിലനിൽക്കുന്നത്. ABVP ഈ സമ്മേളനവും തടയാൻ ശ്രമിച്ചിരുന്നു. എതിർപ്പുകളുയരാൻ അനുവദിക്കാതിരിക്കാനും നഗരം പിടിച്ചടക്കാനുമുള്ള ശ്രമങ്ങളാണ് നടക്കുന്നത്. ഇത് പ്രക്ഷോഭം ഉണ്ടാക്കാനുള്ള ശ്രമമാണ്.

നഗരം പിടിച്ചടക്കാനുള്ള ഈ ശ്രമങ്ങളെല്ലാം ദേശീയതയുടെ പേരിലാണ് നടക്കുന്നത്. അതിനെ എതിര്ക്കുന്നവരെല്ലാം ദേശദ്രോഹികൾ ആയിത്തീരുന്നു. ഈ പ്രക്ഷോഭത്തിന്റെ പ്രഭവസ്ഥാനം ജെ.എൻ.യു. ആണെങ്കിലും, ഡെൽഹി ആണെങ്കിലും, വരുന്ന മൂന്ന് ദിവസത്തിനുള്ളിൽ ഈ പ്രക്ഷോഭം രാജ്യത്തിന്റെ മറ്റ് ഭാഗങ്ങളിലേക്ക് വ്യാപിപ്പിക്കാനും അതിനുള്ള പടയൊരുക്കം നടത്താനുമാണ് അവരുടെ ശ്രമം. ജെ.എൻ.യു.-വിന് നേരെയുണ്ടായ ഈ ആക്രമണം ഇന്ത്യയുടെ ഭരണഘടനയ്ക്കെതിരെയുള്ള പ്രക്ഷോഭത്തിന്റെ തുടക്കമായിട്ടാണ് ഞാൻ കാണുന്നത്.

ഒരു നിലയ്ക്ക്, ഈ സർവകലാശാലയെ ഭരണഘടനയുടെ, ജനാധിപത്യത്തിന്റെ, പ്രതീകമായി കാണുന്നതു കൊണ്ടാണീ പ്രക്ഷോഭം ഇവിടെ നിന്ന് തുടങ്ങിയതെന്നത് അഭിമാനകരമായ കാര്യമാണ് (കരഘോഷം). അവർക്ക് മാർഗതടസ്സമായി നിൽക്കുന്നത് ഇവിടെ കാണാനാകുന്ന ഈ ഐക്യമാണ്. അവർക്ക് മാർഗതടസ്സമായി നിൽക്കുന്നത് വിദ്യാർത്ഥികൾ ഭയചകിതരാകുന്നില്ല എന്നതാണ്, അദ്ധ്യാപകർ ഭയചകിതരാകുന്നില്ല എന്നതാണ്, അദ്ധ്യാപകരും വിദ്യാർത്ഥികളും ഒരുമിച്ച് നിൽക്കുന്നു എന്നതാണ്. അതിലുപരിയായി, രാജ്യമെമ്പാടുമുള്ള വളരെയധികം അദ്ധ്യാപകർ ജെ.എൻ.യു.-വിന് ഒപ്പം നിൽക്കുന്നു. ജാദവ്പൂർ, കൽക്കട്ട, രബീന്ദ്ര ഭാരതി എന്നീ യൂണിവേഴ്സിറ്റികളിൽ നിന്നെല്ലാമുള്ള അദ്ധ്യാപകർ ജെ.എൻ.യു.-വിലെ പ്രശ്നത്തെപ്പറ്റി ചർച്ച ചെയ്യാൻ നാളെ കൽക്കട്ടയിൽ ഒത്തുചേരുന്നുണ്ട് (കരഘോഷം), അവിടെ സംസാരിക്കാൻ എനിക്ക് പോകേണ്ടതുണ്ട്. രാജ്യമാകെയുള്ള അദ്ധ്യാപകർ ജെ.എൻ.യു.-വിനോട് ഐക്യപ്പെടുന്നത് നിങ്ങൾക്ക് കാണാൻ സാധിക്കും.

ജെ.എൻ.യു.-വിന് നേരെയുണ്ടായ ഈ ആക്രമണത്തിലൂടെ തുടക്കമിട്ട, ഭരണഘടനയെ തകർക്കുവാനുള്ള ഈ പ്രക്ഷോഭം പരാജയപ്പെടുത്തപ്പെടും. ഒരുമിച്ച് പൊരുതുന്ന ഈ യുദ്ധത്തിലൂടെ, നാം ഈ ഫാഷിസ്റ്റ്‌ ശക്തികളുടെ പദ്ധതികളെ പരാജയപ്പെടുത്തും. നന്ദി.

(2016 ഫെബ്രുവരി 19-നു്‌ പ്രശസ്ത പത്രപ്രവർത്തകനും ജവഹർലാൽ നെഹ്രു സർവകലാശാലയിലെ പൂർവ്വ വിദ്യാർത്ഥിയുമായ പി. സായ്നാഥ്നൽകിയ പ്രഭാഷണത്തിന്റെ മലയാള പരിഭാഷ ബോധി പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്നു.

പരിഭാഷ ചെയ്തത് ഷാരോൺ വിനോദ്, പ്രതീഷ് പ്രകാശ്)

ഉദാരമായ ഈ പരിചയപ്പെടുത്തലിനു നന്ദി. പക്ഷെ, അതോടൊപ്പം ഞാൻ ഏറ്റവും അഭിമാനത്തോടെ കാണുന്ന ഒരു യോഗ്യത കൂടി കൂട്ടിച്ചേർക്കുവാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു; ഞാൻ ജവഹർലാൽ നെഹ്‌റു യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിലെ ഒരു പൂർവ്വ വിദ്യാർത്ഥിയാണ് (കരഘോഷം). ഈ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിൽ 1977 ൽ അടിയന്തിരാവസ്ഥയുടെ പതനത്തിന്റെ നാളുകളിൽ വന്നത് ഞാൻ അഭിമാനത്തോടെ ഓർക്കുന്നു. അന്ന്, രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ പാരമ്യത്തിലായിരുന്നു മെൻസ് ഹോസ്റ്റലായ ഗംഗ. അവരന്ന് ഞങ്ങളെ വെറുത്തിരുന്നു, ഞങ്ങൾ അവിടെ നിന്ന് ഇറങ്ങിയപ്പോൾ അവർ അവിടെ ഒരു ശുദ്ധികലശം നടത്തിയിരിക്കണം. അതിനുശേഷം പെൺകുട്ടികൾ ഭേദം ആയിരിക്കും എന്ന തോന്നലിൽ അവരതിനെ ഒരു വിമൻസ് ഹോസ്റ്റലാക്കി മാറ്റി, (ചിരി). നിങ്ങൾ ഭേദമായിരുന്നോ? ("അല്ലാ"എന്നുത്തരം പെൺകുട്ടികളിൽ നിന്ന്) നന്നായി… നന്നായി… അങ്ങനെ തന്നെ ആയിരിക്കട്ടെ.

ഇരുപത്തഞ്ചു മുപ്പതു വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഞാൻ ഇവിടെ തിരിച്ചെത്തിയത് ജെ.എൻ.യു-വിന്റെ എക്സിക്യൂട്ടീവ് കൗൺസിലിൽ അംഗമായിട്ടാണ്. പക്ഷെ, ഞാനിന്നും അഭിമാനിക്കുന്നത് ഈ കലാലയത്തിൽ ഞാൻ ഒരു വിദ്യാർത്ഥിയും സ്റ്റുഡന്റ്സ് യൂണിയനിലെ സജീവ പ്രവർത്തകനും ഗംഗ ഹോസ്റ്റലിന്റെ പ്രസിഡന്റും ആയിരുന്ന ആ നല്ല നാളുകളെ പ്രതിയാണ്. ഞാൻ എക്സിക്യൂട്ടീവ് കൗൺസിലിൽ അഞ്ചു വർഷം പ്രവർത്തിച്ചിരുന്ന ആ നാളുകളിൽ 80 ശതമാനം സമയവും ചിലവഴിച്ചത് ഒരേയൊരു കാര്യത്തിനായി അട്മിനിസ്ട്രേഷനുമായി നടത്തിയ തുടർയുദ്ധങ്ങൾക്ക് വേണ്ടിയാണ്. ഓബീസിക്ക് വേണ്ടി നീക്കി വച്ചിരുന്ന 27 ശതമാനം സംവരണം എ‍ടുത്തുകളയുവാനായി ശക്തരായ ഒരു കൂട്ടം ആളുകൾ നടത്തിയ ശ്രമങ്ങളെ ചെറുക്കാനായിരുന്നു അത്. സുപ്രീം കോടതി വിധിയെയും പാർലമെന്റ് തീരുമാനങ്ങളെയും എതിർത്തും വളച്ചൊടിച്ചും അട്ടിമറിക്കുവാൻ അവർ ആവുംവിധം ശ്രമിച്ചു. അവർക്ക് വിജയിക്കാനായില്ല.

ഒരു കാര്യം ഞാൻ ആദ്യമേ പറയട്ടെ, ഞാൻ ഡൽഹിയിൽ ഇന്നെത്തിയത് നിങ്ങളെ കാണാൻ വേണ്ടി, ഇതിനു വേണ്ടി മാത്രമാണ്. എനിക്ക് മറ്റൊരു ആവശ്യവും ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല (കരഘോഷം). എന്തിനു വേണ്ടി, ഞാൻ നിങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി ഞാൻ ഇവിടെ വന്നു നിൽക്കുന്നു? കാരണം, നിങ്ങൾ സമരം ചെയ്യുന്നത് നിങ്ങളുടെ ആവശ്യങ്ങൾ നേടിയെടുക്കുക എന്നതിനേക്കാൾ ഉപരിയായി ഒരുപാട്, ഒരുപാട് വലിയ കാര്യങ്ങൾക്ക് വേണ്ടിയാണ്. രാജ്യത്തിന്റെ അടിയന്തിരമായ പ്രശ്നങ്ങളെ നമ്മൾ മുൻഗണനാ‍ ക്രമത്തിൽ എടുത്താൽ, നിങ്ങൾ സമരം ചെയ്യുന്നത് എന്തിനെതിരെ ആണോ അത് ആദ്യത്തെ മൂന്നെണ്ണത്തിൽ ഒന്നായിട്ട് വരും. ഒന്നോർത്താൽ, ഈ പ്രശ്നം ഇന്ത്യയുടെ ഗ്രാമപ്രദേശങ്ങളിൽ രണ്ടു ദശാബ്ദങ്ങളായി നിലനിൽക്കുന്നതാണ്. അതിപ്പോൾ നമ്മുടെ യോഗ്യമായ കലാലയങ്ങളിലേക്ക് കൂടി പടർന്നു പിടിച്ചിരിക്കുന്നു. അഭിപ്രായവ്യത്യാസത്തെ അപരാധമാക്കി മാറ്റുക എന്നതാണ് അത്. അതിനെതിരെയാണ് നാം സമരം ചെയ്യുന്നത്. ഇത് വെറും ഭരണഘടനാലംഘനമോ നിയമലംഘനമോ മാത്രമല്ല, ഇത് യോജിക്കാത്തവരെ കുറ്റവാളി ആക്കുക എന്ന പ്രക്രിയ കൂടിയാണ്. ഈ പ്രക്രിയക്കെതിരെയാണ് നമ്മൾ പോരാടുന്നത്.

ഒറീസ്സയിൽ, നിങ്ങൾക്ക് കാണാൻ സാധിക്കും, നിങ്ങൾ ജീവിക്കുന്നത് ഏറ്റവും വലിയ അസമത്വത്തിന്റെ കാലത്ത് മാത്രമല്ല കോർപറേറ്റ് ശക്തികൾക്കു മേലെയുള്ള നിയന്ത്രണം പൊളിഞ്ഞുവീണ ഒരു കാലത്ത് കൂടിയാണ് എന്ന്. ഒറീസ്സയിലെ കലിംഗനഗറിൽ, ഉത്കൽ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിൽ നിന്ന് ബിരുദം നേടിയ ആദിവാസി ദമ്പതികൾ, ജീവിതത്തിൽ ഒരിക്കൽ പോലും പോലീസ് സ്റ്റേഷനിൽ കയറിയിട്ടില്ലാത്ത അവർ, റ്റാറ്റയോട് തങ്ങളുടെ ഭൂമി വിട്ടു കൊടുക്കില്ല എന്ന് അറിയിക്കുന്നു. ഈ രണ്ടുപേർക്കെതിരെ ഇന്ന് 91 കേസുകളാണ് നിലനില്ക്കുന്നത്, 91 കേസുകൾ!

ഒറീസയിലെ ജഗത്സിംഗ്പൂരിലെ അഭയ് സാഹു എന്ന പോസ്കോ വിരുദ്ധ സമരനായകൻ, പോസ്ക്കൊയെ സമരം ചെയ്തു തോൽപ്പിച്ച സമരത്തിന്റെ നേതാവ്, ഞാൻ ഓരോ തവണ അദ്ദേഹത്തെ കാണുമ്പോഴും ഇപ്പോൾ എത്ര കേസുകളുണ്ടെന്ന് ചോദിക്കും. അദ്ദേഹത്തിനെരെയുള്ള കേസുകളുടെ എണ്ണം ഇടക്കിടെ പുതുക്കി നല്കിക്കൊണ്ടിരിക്കും. കഴിഞ്ഞ തവണ കണ്ടപ്പോൾ 56 - 58 കേസുകൾ അയാൾക്കെതിരെ നിലനില്ക്കുന്നു എന്നാണ് അറിഞ്ഞത്. അറസ്റ്റ് ഭയന്ന് ഗ്രാമീണ മേഖലയിലെ മനുഷ്യർ ഗ്രാമം വിട്ടു പുറത്തിറങ്ങാൻ കൂടി ഒരുമ്പെടുന്നില്ല. ഈ ഭയം മൂലം സ്വന്തം സഹോദരന്റെയും സഹോദരിയുടെയും വിവാഹം കൂടാൻ കഴിയാത്തവർ പോലുമുണ്ട് . നവി മുംബൈയിലെ റിലയൻസ് വിരുദ്ധ, പ്രത്യേക സാമ്പത്തിക മേഖലാ (SEZ) വിരുദ്ധ സമരങ്ങളിൽ എത്രയെത്ര കേസുകൾ ഫയൽ ചെയ്തിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒരു പൊതുതന്ത്രമാണ്, ഇന്ത്യയിൽ എല്ലായിടത്തും ഉള്ളത്. നിങ്ങൾക്ക് ഇന്ത്യയുടെ ശിഷ്ട ഭാഗത്തേക്ക് സ്വാഗതം! നിങ്ങൾ ഇവിടെ കണ്ടത് ഇന്ത്യയിൽ എല്ലായിടങ്ങളിലും പൊതുവായി കാണുന്ന തന്ത്രമാണ്. ഒരു പ്രശ്നം ഉണ്ടാവുമ്പോൾ, അതിൽ പ്രതിഷേധിച്ച് ഒരു പോലീസ് സ്റ്റേഷൻ മാർച്ച് നടക്കുന്നു, കലഹം നടക്കുന്നു. പോലീസ് ഉടനെ ഒരു കേസ് ഫയൽ ചെയ്യുന്നു. ഏതെങ്കിലും ഒരു കനൈയ്യ ഒരു കുമാറിനും പിന്നെ 800 "ഇതരർ"ക്കും എതിരെ. 800 "ഇതരർ"എന്നത് തങ്ങളുടെ ചുറ്റുവട്ടത്തുള്ള ഗ്രാമങ്ങൾ അന്യായമായി റെയിഡ് ചെയ്യുന്നതിനും, ഗ്രാമീണരെ പീഡിപ്പിക്കുന്നതിനും ഉള്ള അനുമതി മൂന്നു വർഷത്തേക്ക് നേടിത്തരുന്ന തന്ത്രമാണ്. കാരണം, അവർ ആരുടേയും പേര് രേഖപ്പെടുത്തുകയില്ല. എ, ബി, സി കൂടാതെ എണ്ണൂറാളുകളും ചേർന്ന് പോലീസിനെ ആക്രമിച്ചു എന്നാണെഴുതുക. അങ്ങനെയുള്ള ഒരു തന്ത്രത്തിൽ കൊരാപ്പൂർ ജയിലിൽ അകപ്പെട്ട ഒരാളെ, ഒരു കെമിസ്ട്രി പ്രൊഫസർ ആണ് അദ്ദേഹം, ഞാൻ സന്ദർശിക്കുകയുണ്ടായി. അദ്ദേഹത്തിനെതിരെ നിലവിലുള്ള കുറ്റങ്ങൾ ഒന്നാന്തരം എന്നേ പറയാനാവൂ. ഈ കെമിസ്ട്രി പ്രൊഫസർക്ക് എതിരെയുള്ള കേസുകളിൽ ഒന്ന്, ഒരു പോത്ത് മോഷണമാണ്! അടിയന്തരാവസ്ഥ കാലത്ത് നമുക്ക് സംഭവിച്ചത് പോലെ തന്നെ, ഈ പാവം മനുഷ്യൻ അഴിക്കുള്ളിൽ കിടക്കുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന് പോത്തിനെ മറ്റ് കന്നുകാലികളിൽ നിന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയുമോ എന്ന് തന്നെ സംശയമാണ്. അദ്ദേഹത്തെ ഇന്റർവ്യൂ ചെയ്യാൻ ഞങ്ങൾക്ക് അനുമതി ലഭിച്ചില്ല. പോത്തിനോടും ചോദിക്കുവാൻ നമുക്ക് കഴിയില്ല.

ഇന്ത്യയുടെ അങ്ങോളം ഇങ്ങോളം ഈ പ്രശ്നങ്ങൾ നിലനില്ക്കുന്നു. ശ്രീകാകുളം പ്രക്ഷോഭത്തിൽ ഒരു എൺപത് വയസ്സുള്ള വൃദ്ധയുടെ മേൽ ചുമത്തപ്പെട്ട കുറ്റം അവർ പോലീസുകാരെ വധിക്കുവാൻ ശ്രമിച്ചു എന്നുള്ളതാണ്. മുപ്പത്തഞ്ചു കിലോ ഭാരമുള്ള ഒരു ചടഞ്ഞ വൃദ്ധ സ്ത്രീ, അവർക്കെതിരെയാണ് ഈ മുപ്പതോളം പോലീസുകാരെ വധിക്കുവാൻ ശ്രമിച്ചതായി കേസ് ഫയൽ ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത്. സ്വാഗതം, നിങ്ങൾ ഈ ലോകത്തേക്കാണ് കടന്നു വന്നിരിക്കുന്നത്. ഇത് നാളെ ഒരു ദിനം കൊണ്ട് മെച്ചപ്പെടും എന്ന് കരുതാനാവില്ല. ഇല്ല, അത് സംഭവിക്കില്ല. മെച്ചപ്പെടും, പക്ഷെ മെച്ചപ്പെടുന്നതിന് മുൻപ് ഇത് ഇനിയും ഒരുപാട് വഷളാവും. എങ്ങനെ മെച്ചപ്പെടും എന്നുള്ളത് നമ്മളെയും നമുക്ക് പിന്തുണ നൽകുന്നവരെയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കും. ഈ പ്രശ്നങ്ങളിൽ ശബ്ദമുയർത്തി നിങ്ങൾ നിലകൊള്ളും, എനിക്ക് ജെ.എൻ. യു വിദ്യാർത്ഥികളിൽ വളരെയേറെ വിശ്വാസമുണ്ട്. ഇപ്പോൾ, ഇന്ന് ഞാൻ നിങ്ങളുടെ കൂടെ എണ്ണപ്പെടാൻ, സമരത്തോട് ഐക്യപ്പെട്ടു കൊണ്ട് വന്നു നിൽക്കുന്നു. എനിക്കറിയാം, നിങ്ങൾ വീഴില്ല, നിങ്ങൾ പരാജയപ്പെടില്ല. (കരഘോഷം)

നാം ഇന്നീ രാജ്യത്ത് ജീവിക്കുന്നത്, അസമത്വം അതിന്റെ പാരമ്യത്തിലെത്തി നില്ക്കുന്ന കാലഘട്ടത്തിലാണ്. അത് മാത്രമല്ല, അനുബന്ധമായി വർഗീയവാദത്തിന്റെ ഉയർച്ചയും കുറിക്കപ്പെടുന്ന കാലമാണിത്. ഇവ രണ്ടും പല രീതികളിൽ വരേണ്യമാണ്. എന്റെ ധാരണയിൽ, ഇന്ത്യ ഇന്ന് ഭരിക്കുന്നത് ചില സഖ്യങ്ങളാണ്. സാമൂഹിക-മത മൗലിക വാദികൾ, സാമ്പത്തിക വിപണി മൗലികവാദികളുമായി സഖ്യം ചേരുന്ന കാഴ്ച്ച. രണ്ടിനും നിലനിന്നു പോകാൻ പരസ്പരസഹായം കൂടിയേ തീരൂ. പലപ്പോഴും ഇവ രണ്ടുമായ വ്യക്തികൾ ഒരുപാടുണ്ട്. സാമ്പത്തിക മൗലികവാദം ഉയർത്തിപ്പിടിക്കുന്ന മത മൗലികവാദികൾ. ഒരുകാര്യം വ്യക്തമാക്കട്ടെ, ഈ വിപണി മൗലികവാദം മറ്റ് ഏതൊരു മൗലികവാദം പോലെയും മതകീയമാണ്. അതെ, അതിനും മറ്റേതോന്നിനെയും പോലെ ഗുരുക്കന്മാരും സുവിശേഷങ്ങളും എല്ലാമുണ്ട്. വിപണി മൗലികവാദത്തിന് മറ്റേതോന്നിനെയുംകാൾ കൂടുതൽ ടെലിവിഷൻ സുവിശേഷപ്രവർത്തകരും പ്രസംഗകരും ഉണ്ട്. എല്ലാ രാത്രികളിലും എല്ലാ ചാനലുകളിലും നമുക്കിവരെ കാണാം.

നിങ്ങൾ ജെ.എൻ.യു. വിദ്യാർത്ഥികളാണ്. നിങ്ങൾക്കറിയാം, വിശുദ്ധ പുരോഗതിയുടെ സുവിശേഷം, വിശുദ്ധ ഹരിതക സുവിശേഷം, വിശുദ്ധ തെരഞ്ഞെടുപ്പിന്റെ സുവിശേഷം. അതെ, തെരെഞ്ഞെടുക്കുവാൻ കിട്ടുന്ന സ്വാതന്ത്ര്യത്തിൽ ഊന്നിയ സുവിശേഷം. ഒരിക്കൽ ഇവയുടെ ഒക്കെ ഒരു പ്രചാരക കോമാളി അയാളുടെ കാര്യം സംസാരിക്കുന്നത് കേട്ടു. പറഞ്ഞുവന്നപ്പോൾ, പത്തു ദിവസം മുൻപ് ടിവിയിൽ രണ്ടു വിപണി മൗലികവാദികളെ തോമസ്‌ പിക്കെറ്റിയോടൊപ്പം കണ്ടു. അവർ പറയുന്നു, അസമത്വം എന്നൊന്നില്ല. ആളുകൾ തങ്ങളുടെ ധനത്തിൽ ആഡംബരം കാട്ടി നടക്കുന്നതിൽ ആകുലപ്പെടാൻ ഒന്നുമില്ല. ബിബെക് ദേബ്റോയിയും ഇന്ത്യൻ ഗവണ്മെന്റ് മുഖ്യ സാമ്പത്തിക ഉപദേഷ്ടാവായ അരവിന്ദ് സുബ്രമണ്യനും ആയിരുന്നു അവർ. അതിൽ തെറ്റൊന്നുമില്ല എന്ന് പറയുന്നു, നീതി ആയോഗിൽ നിന്നുള്ള ബിബെക് ദേബ്റോയി. തമിഴ്നാട്ടിൽ നിന്നുള്ള എന്റെ സുഹൃത്തുക്കൾ പറയുമ്പോലെ "നീതി അയ്യോ!!" (ചിരി). ധനികർക്ക് തങ്ങളുടെ ആഡംബരം കാണിക്കണമെങ്കിൽ കാണിക്കട്ടെ, അതവരുടെ കാര്യം. എന്നെ ബാധിക്കുന്ന കാര്യമേയല്ല. അരവിന്ദ് പറയുന്നു, "ബിബേക് പറഞ്ഞതിനോട് എനിക്കും യോജിപ്പാണ്."രണ്ടുപേരും ഒന്നാകുന്നു.

വിപണി മൗലികവാദത്തെ പറ്റി പറയുമ്പോൾ അത് കൊണ്ടുവരുന്ന അസമത്വങ്ങളെ പറ്റി ചിന്തിക്കേണ്ടി വരും. ഒരിക്കൽ, 1998 യു പി എ രൂപീകരണ ചർച്ചയിൽ, വളരെ അപൂർവ്വമായി മാത്രം യോജിക്കേണ്ടി വന്നിട്ടുള്ള സഹപ്രവർത്തകൻ അല്ലെങ്കിൽ സമകാലീനൻ അരുൺ ഷൂരിയുമായി, ഒരേയൊരു പ്രസ്താവനയിൽ യോജിക്കേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞത് "ബി ജെ പി എന്നാൽ കോൺഗ്രസ്സും പിന്നെ പശുവും ചേർന്നതാണ്"എന്നാണ്. അദ്ദേഹം അത് കൃത്യമായി പറഞ്ഞു (കരഘോഷം). ബി.ജെ.പി = കോൺഗ്രസ്‌ + പശു.

"കേരളത്തിൽ ഇപ്പോൾ വൈറലായി പ്രചരിക്കുന്ന ഒരു വീഡിയോ, ഒരു ബി.ജെ.പി നേതാവ് ബീഫ് കഴിക്കുന്നതിന്റെയാണ്. അവിടെ എല്ലാവരും ബീഫ് കഴിക്കുന്നു. അതിനെ പ്രതിരോധിക്കുവാൻ അവർ വിസ്മയകരമായ വിശദീകരണങ്ങളും വ്യാജ വീഡിയോകളും പ്രചരിക്കുന്നുണ്ട്." ചിത്രത്തിന് കടപ്പാട്:SFI JNU unit

മഹാരാഷ്ട്രയിൽ, മാട്ടിറച്ചി നിരോധിക്കപ്പെട്ട നാട്ടിൽ അതിന്റെ പരിണതികളെ പറ്റി ചിന്തിക്കേണ്ടതുണ്ട്. മാട്ടിറച്ചി നിരോധനം ഉന്നം വയ്ക്കുന്ന ആശയം എന്താണ്? പശുവിന്റെ വിശുദ്ധിയിൽ ഈ മൗലികവാദികൾ വിശ്വസിക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിൽ എല്ലായിടത്തും പശുവിനു വിശുദ്ധി കല്പ്പിച്ചു നല്കിയിട്ടുണ്ട്. കാർഷികമായ സമ്പദ്ഘടനയിൽ പശു ഒരു കേന്ദ്രബിന്ദു തന്നെയാണ്, അതിൽ സംശയമില്ല. അതേസമയം, ഗോവധം നിരോധിക്കപ്പെടുക, മാട്ടിറച്ചി നിരോധിക്കപ്പെടുക, ആ നിരോധനം ഒരു അളവ് വരെ കാളയിലേക്കും പോത്തിലേക്കും ഒക്കെ വ്യാപിക്കുക എന്നത് ഒരു മൗലികവാദപരമായ ആശയമാണ്. ഒന്ന് രണ്ടു കാര്യങ്ങൾ നാം അറിയേണ്ടതുണ്ട്, നമ്മുടെ സെൻസസ് കണക്കുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ 42 ശതമാനം ജനതക്ക് പ്രത്യയശാസ്ത്രപരമായോ മതപരമായോ മാട്ടിറച്ചി ഭക്ഷിക്കുന്നതുമായി ബന്ധപ്പെട്ടു യാതൊരു പ്രശ്നവുമില്ല. അതോടൊപ്പം തന്നെ ബാക്കി വരുന്ന ജനതയിൽ, നിങ്ങൾ ഹിന്ദുക്കൾ എന്ന് വിളിക്കുന്ന ദശലക്ഷക്കണക്കിനു ആളുകളിൽ തന്നെ പലർക്കും പല ഗണങ്ങൾക്കും ഇത്തരം ഒരു പ്രശ്നം നിലനില്ക്കുന്നില്ല. കേരളത്തിൽ ഇപ്പോൾ വൈറലായി പ്രചരിക്കുന്ന ഒരു വീഡിയോ, ഒരു ബി.ജെ.പി നേതാവ് ബീഫ് കഴിക്കുന്നതിന്റെയാണ്. അവിടെ എല്ലാവരും ബീഫ് കഴിക്കുന്നു. അതിനെ പ്രതിരോധിക്കുവാൻ അവർ വിസ്മയകരമായ വിശദീകരണങ്ങളും വ്യാജ വീഡിയോകളും പ്രചരിക്കുന്നുണ്ട്. ഒന്നിൽ പറയുന്നത് "അതെ, അത് മൂന്നു വർഷം മുൻപ് ഇറങ്ങിയ വീഡിയോ ആണ്. ഞാൻ ബീഫ് കഴിക്കുന്നത് നിർത്തി"എന്നാണ്. മറ്റൊന്നിൽ പറയുന്നത് "അത് ബീഫല്ല, ഉള്ളിക്കറി ആണ് എന്നാണ്". സത്യമാണ്. നിങ്ങൾക്ക് മലയാളി സുഹൃത്തുക്കൾ കാണുമല്ലോ. അവരോട് ചോദിച്ചാൽ നിങ്ങൾക്ക് അറിയാം. ഇവരൊക്കെയാണ് അവിടെയുള്ള ബി.ജെ.പി നേതാക്കൾ. ഏതായാലും, ഞങ്ങൾക്കും ദൈവമുണ്ട് എന്ന് മുസ്ലീങ്ങൾക്ക്കാണിച്ചു കൊടുക്കാം എന്ന ചിന്തയിൽ അവർ അത് നിരോധിച്ചു. ബീഫ് നിരോധനത്തിന്റെ ആദ്യ ആഴ്ച്ച, മുംബൈ വന്യമൃഗശാലയിലെ മൃഗങ്ങൾക്ക് ഭക്ഷണമായി ചിക്കൻ നല്കി. ബജ്രംഗ്ദൾ, വി.എച്.പി എല്ലാവരും ചേർന്ന് മാട് കയറ്റുമതി ചെയ്യുന്നത് എല്ലായിടത്തും തടഞ്ഞു. അവർക്ക് ഞങ്ങളുമായി ഒരു ബന്ധവുമില്ല, ഞങ്ങൾക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല, ബജ്രംഗ് ദൾ വേറെ, ആർ.എസ്.എസ്. വേറെ, വി.എച്.പി വേറെ. അപ്പോൾ എതിരെ നിന്ന് സെക്യുലർ ജനങ്ങള് പറഞ്ഞു നിങ്ങൾ എല്ലാം ഒന്നാണ്. പക്ഷെ ഞാൻ കരുതുന്നു എല്ലാം വെവ്വേറെ തന്നെയാണ്. ആ സത്യം നമ്മൾ മനസിലാക്കണം. ആരാണീ മനുഷ്യർ? രാഷ്ട്രീയത്തിൽ ഉള്ള ആർ.എസ്.എസ് ആണ് ബി.ജെ.പി. സ്റ്റിറോയിഡ് കുത്തിവച്ച ബി.ജെ.പി ആണ് വി.എച്.പി. മയക്കുമരുന്ന് കുത്തിവച്ച വി.എച്.പി ആണ് ബജ്രംഗ് ദൾ (പൊട്ടിച്ചിരികൾ). അതുകൊണ്ട് നമ്മൾ സത്യസന്ധർ ആയി ചിന്തിക്കണം. ഇവക്കെല്ലാം തമ്മിൽ വ്യത്യാസമുണ്ട്. അവർ വ്യത്യസ്തരാണ്.

പറഞ്ഞു വന്നത്, ആദ്യ ദിവസങ്ങളിൽ മൃഗശാലയിൽ മൃഗങ്ങൾക്ക് ചിക്കൻ വിളമ്പി. പിന്നെയാണ് പ്രശ്നങ്ങളുടെ ആരംഭം. മാഹാരാഷ്ട്രയിലെ കന്നുകാലിച്ചന്തകൾ എല്ലാം തകർന്നു. ആയിരക്കണക്കിന് മനുഷ്യർ, ഹിന്ദുക്കൾ, മുസ്ലിങ്ങൾ, ക്രിസ്ത്യാനികൾ, ദളിതർ എല്ലാവരും ഘോരമായ ക്ലേശത്തിലായി. എല്ലാവരും ദുരിതത്തിലാണ്. നാഗരിക മധ്യവർഗത്തിലുള്ള ഒരു കൂട്ടം ആളുകളുടെ, കാർഷിക ഗ്രാമീണ സമ്പദ്ഘടന എന്തെന്നോ അതിൽ കന്നുകാലികൾക്ക് ഉള്ള സ്ഥാനം എന്തെന്നോ അറിയാത്ത ഒരു കൂട്ടത്തിന്റെ, ചെയ്തികൾ ആണിവ. അവയ്ക്ക് വളരെ പ്രധാനമായ സ്ഥാനമാണ് ഉള്ളത്; വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട സ്ഥാനം.

കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച റ്റൈംസ് ഓഫ് ഇന്ത്യ പുറത്ത് കൊണ്ടുവന്ന ചില പ്രധാനപ്പെട്ട വാർത്തകളുണ്ട്. കോലാപ്പൂർ ചെരുപ്പ് നിർമ്മാണം തകർന്നടിയുന്നതിന്റെ വാർത്തകൾ! "Make in India - Break in India". ആഗോള തലത്തിൽ അറിയപ്പെടുന്ന ബ്രാൻഡ് നാമങ്ങളിൽ ഒന്നാണ് കോലാപ്പൂരി ചെരുപ്പുകൾ. ലിബറലൈസേഷന് മുൻപ് തന്നെ പുഷ്ടിപ്പെട്ടു നിന്ന കയറ്റുമതി വിപണിയായിരുന്നു കോലാപ്പൂർ ചെരുപ്പ് വ്യവസായം. ഈ ഗോവധ നിരോധനം, കാളയിലേക്കും മറ്റു മൃഗങ്ങളിലേക്കും നീണ്ടു പോകുന്ന ഈ നിരോധനം, ഈ വിപണിയെ താറുമാറാക്കി. ആരാണ് ഈ കോലാപ്പൂർ ചെരുപ്പ് വ്യവസായത്തിലെ മുഖ്യകണ്ണികൾ? അവർ മുസ്ലിങ്ങളല്ല, അവർ ദളിതരാണ്. മുസ്ലിങ്ങൾ ഒരറ്റത്ത് നിന്ന് തുടച്ചു നീക്കപ്പെടുന്നു. ദളിതർ മറ്റൊരുഭാഗത്ത് നിന്ന് പൂർണമായും ചതച്ച് അരയ്ക്കപ്പെടുന്നു. കന്നുകാലി ചന്തകളിൽ അത്യാവശ്യം ജീവിതവരുമാനം ഉണ്ടാക്കി വന്നിരുന്ന ഒബീസികൾ, മറാത്ത ജനത, അവരും അവസാനിച്ചിരിക്കുന്നു. എല്ലാ പ്രവർത്തി മണ്ഡലങ്ങളും അലങ്കോലമാവുന്നു.

ഇവിടെ സംഭവിക്കുന്ന പ്രശ്നങ്ങളിലേക്ക് നമ്മൾ തിരിച്ചെത്തുമ്പോൾ, ജെ.എൻ.യു സമരത്തിലേക്ക് നീങ്ങുമ്പോൾ, എനിക്ക് പലയിടങ്ങളിൽ നിന്നും ഫോൺ വിളികൾ എത്തുന്നു. "ഇത് ശരിക്കും സംഭവിക്കുന്നോ?""You Bet it is.."ജെ.എൻ.യു വിലും അതുപോലെ മറ്റിടങ്ങളിലും നടക്കുന്ന സമരങ്ങൾ, അവ ഞെട്ടിപ്പിക്കുന്നതാവാം, അവ അസഹ്യമാവാം, വെറുപ്പ് ഉളവാക്കുന്നതാവാം. പക്ഷെ ഒരുവിധത്തിലും ഇത് ആശ്ചര്യപ്പെടുത്തുന്നതല്ല. ഇതാണ് അവർ. നിങ്ങൾക്ക് ഞെട്ടാൻ അവകാശമുണ്ട്, പക്ഷെ ആശ്ചര്യപ്പെടാൻ അവകാശം ഇല്ല.

ഇന്ത്യൻ രാഷ്ട്രീയത്തിലെ മറ്റേതൊരു കാലത്തെയും തട്ടിച്ചു നോക്കുമ്പോൾ ഇന്ന് ഒരു ഭീമാകാരമായ ഭിന്നത നിലനില്ക്കുന്നുണ്ട്. പലതുണ്ട്, അതിൽ ഒന്ന്, ഏറ്റവും പ്രധാനമായ ഒന്ന്, ഇന്ന് ഇന്ത്യയിൽ പ്രധാനമന്ത്രിയായി, ഭൂരിപക്ഷത്തോടെ ഒരു ആർ. എസ്. എസ്. പ്രചാരക് സ്ഥാനമേറ്റു എന്നതാണ്. ഇതിനു മുൻപ് പ്രധാനമന്ത്രിയായ പ്രചാരക്, ഒരു ക്ഷീണിതനായ പ്രചാരക് ആയിരുന്നു. നാല്പ്പത് കൊല്ലം മുൻപാണ് അദ്ദേഹം പ്രചാരക് ആയിരുന്നത്. പക്ഷെ അതൊരു ന്യൂനപക്ഷ ഗവണ്മെന്റ് ആയിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ചെയ്യാവുന്ന കാര്യങ്ങളിൽ അവർക്ക് പരിമിതികൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇന്ന് ഭൂരിപക്ഷത്തോടെ ഒരു പ്രചാരക് ആ സ്ഥാനത്ത് ഇരിക്കുന്നു. തങ്ങളുടെ ശരിയായ ഉള്ളിലിരിപ്പ് പ്രകാശിപ്പിക്കുവാൻ ഇത് അവർക്ക് തന്റേടം നൽകുന്നു. അതാണ്‌ അവർ ചെയ്യുന്നതും. അതുകൊണ്ടാണ് പറഞ്ഞത് നിങ്ങൾ ഞെട്ടിക്കോളൂ, അറപ്പും വെറുപ്പും തോന്നിക്കോളൂ, പക്ഷേ ആശ്ചര്യപ്പെടരുത്.

വളർച്ചയുടെ എല്ലാ തുറകളിലും അവിശ്വസനീയമാം വിധം അസമത്വങ്ങൾ നിലനില്ക്കുന്ന ഒരു രാജ്യത്തിലാണ് ഇന്ന് നമ്മൾ ജീവിക്കുന്നത്. നീതി അയോഗ് കക്ഷികളും നമ്മുടെ മുഖ്യ സാമ്പത്തിക ഉപദേഷ്ടാവും അതൊരു വലിയ പ്രശ്നമായി കാണുന്നുമില്ല. അൽപ്പം, ഒരൽപം അസമത്വങ്ങൾ ഒക്കെ നല്ലതാണ് എന്നും അത് നമ്മുടെ മത്സരബുദ്ധിയെ വർദ്ധിപ്പിക്കും എന്നൊക്കെ പറയുന്ന കൂട്ടർ. കഴിഞ്ഞ ഒരു ദിവസം ഞങ്ങൾ ഒന്നിച്ച് ഒരു ഫ്ലൈറ്റിൽ ഉണ്ടായിരുന്നപ്പോൾ ഞാൻ പറഞ്ഞു, "നമുക്ക് ‘ഒരൽപം’ ഗർഭം ധരിക്കുവാൻ പറ്റില്ല. (കൂട്ടച്ചിരി) എന്താണ് വേണ്ടത് എന്ന് തീരുമാനിക്കൂ ആദ്യം"എന്ന്.

ഈ രാജ്യത്തെ പ്രധാനപ്പെട്ട നാലോ അഞ്ചോ വിവരക്കണക്കുകൾ വെളിയിൽ വന്നത് കഴിഞ്ഞ ഇരുപത്തിനാലു മാസങ്ങൾക്ക് ഉള്ളിലാണ്. 2011 സെൻസസിന്റെ തുടർകണക്കുകകൾ, സാമൂഹിക സാമ്പത്തിക ജാതി സെൻസസ് കണക്കുകൾ തുടങ്ങിയവ, പുറത്ത് വിട്ടാൽ എന്തൊക്കെ സംഭവിക്കും എന്ന് എല്ലാർക്കും ഭയം ഉള്ളതിനാൽ ജാതി വിവരങ്ങൾ ഇന്നും പുറത്തു വിട്ടിട്ടില്ല. നമുക്ക് അതെല്ലാം വിട്ട് വർഗ വസ്തുതകൾ പരിശോധിക്കാം. ഇന്ത്യയിലെ ഗ്രാമീണ കുടുംബങ്ങളുടെ എഴുപത്തഞ്ചു ശതമാനം, (SECC കണക്കു പ്രകാരം ഗ്രാമീണ ജനത എന്നത് 884 ദശലക്ഷം ജനങ്ങളാണ്, സെൻസസ് പ്രകാരം 833 ദശലക്ഷവും) മാസം സമ്പാദിക്കുന്നത് 5000 രൂപയിൽ താഴെയാണ്. അത് നമ്മൾ 10,000 രൂപയിലേക്ക് ഉയർത്തിയാൽ തൊണ്ണൂറു ശതമാനം ഗ്രാമീണ കുടുംബങ്ങൾ ജീവിക്കുന്നത് 10,000 രൂപയിൽ താഴെ വരുമാനത്തിലാണ് എന്ന് കാണാം. നൂറിലേറെ ഡോളർ ബില്ല്യനയർമാർ ഫോർബ്സ്, "എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട വെബ്സൈറ്റ്", കണക്കു പ്രകാരം ഉള്ള ഇതേ ഇന്ത്യയിൽ ആണിത്. ഒരു ശരാശരി ഇന്ത്യൻ ബില്ല്യനയർ മൂന്നര ബില്ല്യൻ ഡോളർ സമ്പാദിക്കുന്നു. ലോകത്തിലെ ഡോളർ ബില്ല്യനയർ പട്ടികയിൽ ഇന്ത്യക്ക് മൂന്നാമതോ നാലാമതോ ആണ് സ്ഥാനം. അഞ്ചാം സ്ഥാനം ആയിക്കോട്ടെ. ഞാൻ കരുതുന്നത് രണ്ടാം സ്ഥാനം ആവാനാണ് സാധ്യത എന്നാണ്. നമുക്ക് മേലെയുള്ള റഷ്യ ചൈന രാജ്യങ്ങളിൽ ബില്ല്യനയർമാർ ഇന്ത്യൻ ശതകൊടീശ്വരന്മാരെക്കാൾ എണ്ണം കൊണ്ട് കൂടുതൽ ആണെങ്കിലും ഇന്ത്യയിൽ ഒരാൾ ശരാശരി മൂന്നരക്കോടി ബില്ല്യൻ സമ്പാദിക്കുന്നു. “Our Dads are Richer than Their Dads”. ചൈനയിലോക്കെ ആകെ ചില "കപട"ശതകോടീശ്വരൻമാർ "വെറും"ഒരു കോടി ഒക്കെയേ സമ്പാദിക്കുന്നുള്ളൂ. നമുക്ക് ശതകോടീശ്വര പൗരന്മാരുടെ "സുദൃഡമായ"ഒരു നിരയുണ്ട്. അവർക്ക് ലിക്വിഡിറ്റിയും വളരെ കൂടുതലാണ്. (ചിരി) ഒരു വശത്ത്‌ നൂറോളം ശതകോടീശ്വരന്മാർ. ശതകോടീശ്വരന്മാരുടെ ലിസ്റ്റിൽ അഞ്ചാം സ്ഥാനത്ത് നില്ക്കുന്ന ഇതേ രാജ്യം മാനുഷിക വികസന സൂചികയിൽ (Human Development Index) നൂറ്റിമുപ്പത്തഞ്ചാം സ്ഥാനത്താണ് (ഷെയിം വിളികൾ). ബൊളീവിയ ഉൾപ്പടെ എല്ലാ ലാറ്റിൻ അമേരിക്കൻ രാജ്യങ്ങളും നമ്മുടെ മുകളിലാണ് സ്ഥാനം നേടിയിരിക്കുന്നത്. നമുക്ക് താഴെയുള്ള ഒരേയൊരു കരീബിയൻ രാജ്യം ഹൈതി ആണ്. അവർക്ക് ചില മോശം സമയങ്ങൾ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട് എന്നതും ഓർക്കുക. മുപ്പതു വർഷമായി സിവിൽ യുദ്ധങ്ങളിൽ മുങ്ങി നിന്ന ശ്രീലങ്ക നമ്മെക്കാൾ ഇരുപതു സ്ഥാനം മുകളിലാണ് HDI യിൽ എന്നതും കാണേണ്ടതാണ്. വിയറ്റ്നാം, ഭീകരമായ യുദ്ധക്കെടുതിയിൽ വലഞ്ഞ, വലയുന്ന, യു. എസ് സാമ്രാജ്യത്തം അവർക്ക് മേൽ വർഷിച്ച ഏജന്റ് ഓറഞ്ച് പോലെയുള്ള രാസായുധ വിഷങ്ങളാൽ ഈ തലമുറയും വരും തലമുറകളും പൊറുതിമുട്ടുന്ന വിയറ്റ്നാം, നമ്മെക്കാൾ 50 സ്ഥാനങ്ങൾ മുൻപിലാണ്. ഈ രാജ്യങ്ങളിലൊന്നും നമുക്കുള്ള പോലെ ഡോളർ ശതകോടീശ്വര ശൃംഖലയില്ല. എല്ലാ നോർഡിക് സ്ക്കാന്റിനേവിയൻ രാജ്യങ്ങളും ഒന്നിച്ചെടുത്താൽ പോലും അവയെക്കാൾ രണ്ടര ഇരട്ടി ശതകോടീശ്വരന്മാർ ഇന്ത്യയിൽ കൂടുതലുണ്ട്. ഡെന്മാർക്ക്‌, സ്വീഡൻ, ഫിൻലന്റ്, ഐസ്ലന്റ്, നോർവേ എല്ലാം കൂടി ചേർത്താലും ഇന്ത്യയുടെ മൂന്നിൽ ഒന്ന് ശതകോടീശ്വരന്മാർ ഇല്ല. ചൈനയിൽ നമ്മെക്കാൾ കൂടുതൽ ഉണ്ടാവാം. റഷ്യ പിന്നെ, ഞാൻ അവരെ കാര്യമായി എടുക്കുന്നില്ല. എല്ലാ അഞ്ചു വർഷവും അവർ തങ്ങളുടെ കോടീശ്വരന്മാരെ തടവിലാക്കുന്നു. നമ്മൾ ഇന്ത്യക്കാർ അവരെ പാർലമെന്റിൽ അയക്കുന്നു. (കൂട്ടച്ചിരി) നാം, ഒരു പക്വമായ ജനാധിപത്യമാണ്.

"2004ൽ 32 ശതമാനം എം.പി.-മാർ കോടീശ്വരന്മാർ ആയിരുന്നു. 2009ൽ അത് 53 ശതമാനം ആയി ഉയർന്നു. ഇപ്പോൾ 2014 ആകുമ്പോൾ 82 ശതമാനം ആളുകൾ കോടീശ്വരന്മാർ ആയ കാഴ്ച്ച നാം കാണുന്നു. ഇത് തെരഞ്ഞെടുപ്പു സത്യവാങ്ങ്മൂലം വഴി കാണിച്ച രേഖകൾ മാത്രമാണ്. ആദായ നികുതി റിട്ടേൺ ഒന്നും അവിടെ നല്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. ചന്ദ്രബാബു നായിഡുവിനെ പോലെ ഉള്ളവരുടെ ‘വിനയം’ നമ്മൾ കാണേണ്ടതാണ്. 2014ൽ അദ്ദേഹത്തിൻറെ റിട്ടേൺ, 2004ൽ ഉള്ളതിനേക്കാൾ കുറവാണ്." ചിത്രത്തിന് കടപ്പാട്:Nimrod Bar

പറഞ്ഞു വന്നപ്പോൾ, പാർലമെന്റിലെ അസമത്വത്തെ സൂചിപ്പിക്കേണ്ടി വന്നു. 2014 ഇലക്ഷൻ സത്യവാങ്ങ്മൂലം പറയുന്നത്, അവർ തന്നെ രേഖപ്പെടുത്തിയ സാക്ഷ്യം പറയുന്നു, ലോക്സഭയിലെ 82 ശതമാനം എം. പിമാർ കോടീശ്വരന്മാർ ആണെന്ന്. അവരുടെ സ്വന്തം പ്രഖ്യാപനം പ്രകാരം. നമുക്കെല്ലാം അറിയാം, അവരെല്ലാവരും വളരെ വിനയം കാത്തു സൂക്ഷിക്കുന്നവരാണ്. നിങ്ങൾക്ക് കണ്ടെടുക്കാവുന്ന വിവരങ്ങളേയുള്ളൂ, എന്തായിരുന്നു അഞ്ചു വർഷം മുൻപ് അവരുടെ സ്വത്ത് വിവരം, പത്തു വർഷം മുൻപ് നല്കിയ സ്വത്ത് വിവരം? 2004ൽ 32 ശതമാനം എം.പി.-മാർ കോടീശ്വരന്മാർ ആയിരുന്നു. 2009ൽ അത് 53 ശതമാനം ആയി ഉയർന്നു. ഇപ്പോൾ 2014 ആകുമ്പോൾ 82 ശതമാനം ആളുകൾ കോടീശ്വരന്മാർ ആയ കാഴ്ച്ച നാം കാണുന്നു. ഇത് തെരഞ്ഞെടുപ്പു സത്യവാങ്ങ്മൂലം വഴി കാണിച്ച രേഖകൾ മാത്രമാണ്. ആദായ നികുതി റിട്ടേൺ ഒന്നും അവിടെ നല്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. ചന്ദ്രബാബു നായിഡുവിനെ പോലെ ഉള്ളവരുടെ ‘വിനയം’ നമ്മൾ കാണേണ്ടതാണ്. 2014ൽ അദ്ദേഹത്തിൻറെ റിട്ടേൺ, 2004ൽ ഉള്ളതിനേക്കാൾ കുറവാണ്. ഇതൊക്കെയാണ് നിസ്വാർത്ഥ ജീവിതം. അദ്ദേഹം പറയുന്നത് അന്ന് സ്വന്തം വീടിന്റെ മൂല്യം അളന്നത് അന്നത്തെ വിപണി മൂല്യം അനുസരിച്ചാണ്, അത് കൂടിയും കുറഞ്ഞുമിരിക്കുന്നതാണ് എന്നാണ്. കണ്ടോ, ഇതാണ് മുൻപ് പറഞ്ഞത്, വിപണി നമുക്ക് ഒരുപാട് ചോയ്സ് നല്കുന്നുണ്ട് എന്ന് (ചിരി).

കണക്കുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ 100 കോടി ആളുകൾ ഇന്ന് ലോകത്ത് പട്ടിണി അനുഭവിക്കുന്നു. എല്ലാ രാത്രിയും നൂറു കോടി ആളുകൾ വിശന്ന വയറുമായി രാത്രി ഉറങ്ങാൻ കിടക്കുന്നു. വിപണി അവർക്ക് ഒരു ചോയ്സ് നൽകുന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ, ഈ നൂറു കോടി ആളുകൾക്ക് തെരെഞ്ഞെടുക്കുവാൻ ഉള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം ലഭിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ അവർ ഭക്ഷിക്കുവാൻ ആയിരിക്കും തീരുമാനം എടുക്കുക എന്ന് കരുതുന്നു. അങ്ങനെ സംഭവിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ നമുക്ക് പറയേണ്ടി വരും നിങ്ങൾ പറയുന്ന ഈ വിപണി ഒരു ചോയ്സ് കൊടുക്കുന്നില്ല എന്ന്. ഏതായാലും SECC വിവരങ്ങൾ നല്കുന്ന കണക്ക് പ്രകാരം 75 ശതമാനം കുടുംബങ്ങൾ 5000 രൂപയിൽ താഴെ ജീവിക്കുന്നു എന്നും തൊണ്ണൂറു ശതമാനം ആളുകൾ 10,000 രൂപയിൽ താഴെ മാത്രമേ വരുമാനം നേടുന്നുള്ളൂ എന്നുമാണ്. ആകെ എട്ടു ശതമാനം ആളുകളാണ് 10,000 രൂപക്കുമേൽ വരുമാനം നേടുന്നവർ. അതിൽ ഗവണ്മെന്റ്, പഞ്ചായത്ത് സേവകർ എല്ലാവരും ഉൾപ്പെടുന്നുണ്ട്. ആലോചിക്കുക എത്ര കഷ്ടമാണ് കണക്കുകൾ എന്ന്.

നാഷണൽ സാമ്പിൾ സർവ്വേ (NSS) കണക്കുകൾ പ്രകാരം ഒരു കർഷക കുടുംബത്തിന്റെ ശരാശരി വരുമാനം എന്താണെന്ന് നോക്കാം. ഇത് എത്രത്തോളം നിന്ദ്യമാണ് എന്നറിയണമെങ്കിൽ രണ്ടു കാര്യങ്ങൾ നമ്മൾ അറിയണം. ഒന്ന്, ഇത് വ്യക്തികൾ തിരിച്ചുള്ള കണക്കല്ല. ഇത് ഒരു ശരാശരി കുടുംബ വരുമാനത്തിന്റെ കണക്കാണ്. ഒരു ശരാശരി കുടുംബം എന്നത് കണക്കു പ്രകാരം 4.9 പേരാണ്. 0.9 ആളെ കാണാൻ കഴിയാത്തതിനാൽ ഞാൻ അത് 5 എന്ന് കണക്കാക്കുന്നു. ഈ അഞ്ചുപേർക്ക് കാർഷിക വൃത്തിയിൽ നിന്ന് കിട്ടുന്നതും കാർഷിക ഇതര ജോലികളിൽ നിന്ന് കിട്ടുന്നതുമായ വരുമാനത്തിന്റെ കണക്കെടുക്കുമ്പോൾ ഒരു കുടുംബത്തിനു ശരാശരി മാസവരുമാനം 6427 രൂപയാണ്. ഇപ്പോഴത്തെ വിപണി മൂല്യം കണക്കാക്കിയാൽ 97 യു.എസ് ഡോളർ. ഊന്നിപ്പറയട്ടെ, ഇത് ഒരാളുടെ വരുമാനം അല്ല. ഒരു കുടുംബത്തിന്റെ വരുമാനമാണ്. അഞ്ച് ആളുകൾ. ഒപ്പം ചിന്തിക്കുക, ഇത് ശരാശരിയാണ്. ഇതിൽ ഒരറ്റത്ത് കേരളവും പഞ്ചാബും ഉണ്ട്, മറ്റൊരു അറ്റത്ത് ബീഹാറും ചത്തീസ്ഗഡും. അതായത് മൂവായിരം രൂപക്ക് ജീവിക്കുന്നവരുടെയും പതിനായിരം-പതിനോരായിരം രൂപയ്ക്ക് ജീവിക്കുന്നവരുടെയും ശരാശരി എന്ന നിലയിലാണ് നമ്മൾ ഈ 6427 രൂപയിൽ എത്തിച്ചേരുന്നത്. ഇത്ര ശോചനീയമാണ് ഗ്രാമീണ മേഖലയുടെ അവസ്ഥ. ഒരു കർഷകനോ കൃഷിപ്പണി ചെയ്യുന്നവനോ ആരും ആയിക്കൊള്ളട്ടെ, അവസ്ഥ മോശമാണ്. ഇങ്ങനെയുള്ള അസമത്വമാണ് ഒരു വശത്ത്. മറു വശത്ത്, 1991 ൽ ഒരു ശതകോടീശ്വരൻ പോലും ഇല്ലാതിരുന്ന ഇന്ത്യയിൽ 2015 ആവുമ്പോൾ ഫോർബ്സ് ഇന്ത്യ കണ്ടെത്തുന്നത് നൂറോളം പേരെയാണ്. അവർ സരംഭകരാണ്, അവർ സാഹസം കാട്ടുന്നുണ്ട്..

ഇത് തന്നെയാണ് ഞാൻ IIM ബാംഗ്ലൂർ കുട്ടികളോട് സംവദിക്കുവാൻ ശ്രമിച്ചത്. പീപ്പിൾ ആർക്കൈവ് ഓഫ് റൂറൽ ഇന്ത്യ എന്നൊന്ന് ഞാൻ നടത്തുന്നുണ്ട്. എത്ര വലിയൊരു വിസ്മയമാണ് നമ്മൾ നശിപ്പിക്കുന്നത്. ദാരുണവും പിന്നോട്ടടിക്കുന്നതും ആയ ഒരുപാട് ആചാരങ്ങൾ നടക്കുന്നതിനോടൊപ്പം തന്നെ മനോഹരവും ഉജ്ജ്വലവുമായ പ്രവൃത്തികളും നടക്കുന്ന ഇടമാണ് ഇത്. ഇത് രണ്ടും ചേർന്നതാണ് ഇന്ത്യ. അതാണ്‌ യാഥാർത്ഥ്യം. 833 ദശലക്ഷം ആളുകൾ 780 ഭാഷകൾ സംസാരിക്കുന്നു. അതിൽ ആറു ഭാഷകൾ 50 ദശലക്ഷം ആളുകൾ സംസാരിക്കുന്നു. മൂന്നു ഭാഷകൾ 50 ദശലക്ഷത്തിൽ പരം ആളുകൾ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ഒരു ഭാഷ 600 ദശലക്ഷം ആളുകൾ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ഒരു ഭാഷ, ജെറു എന്ന ആൻഡമാൻ ഭാഷ, ഒരാള് മാത്രം ഉപയോഗിക്കുന്നു! ത്രിപുരയിൽ സൈമാർ ഭാഷ ഏഴു പേര് മാത്രം ഉപയോഗിക്കുന്നു. ഇത് ആശ്ചര്യകരമാം വിധം നാനാത്വത്തിന്റെ ഇടമാണ്. (കരഘോഷം)

ഈ നാനാത്വത്തെ ഭയക്കുന്ന ഒരുപാട് ആളുകളുണ്ട്. അതുകൊണ്ടാണ് അവർ ഒരു ഭാഷ എല്ലാവരിലും അടിച്ചേൽപ്പിക്കുവാൻ ശ്രമിക്കുന്നത്. ഒന്ന് നോക്കൂ, അവരുടെ സ്വന്തം സംസ്ക്കാരം, ഇത്ര ശ്രേഷ്ടമായ മനോഹരമായ ഒരു സംസ്ക്കാരം, അവർക്ക് അത് മനസിലാക്കുവാൻ കഴിയുന്നില്ല. ഹിന്ദിയെ അവർ ഒരു ഭാഷയായി പറയുന്നു. വടക്കിന്റെ എട്ടു ഭാഷകളെ, ഭോജ്പുരി, മിഥിലി, ബ്രജഭാഷ, അവധി ഇതിനെയെല്ലാം ഭാഷാഭേദം എന്നാണവർ വിളിക്കുന്നത്. ഹിന്ദിക്ക് ഇരുനൂറു വർഷത്തെ അല്ലെങ്കിൽ നൂറ്റമ്പതു വർഷത്തെ പഴക്കം പോലുമില്ല (കരഘോഷം). വടക്കിന്റെ അനുപമമായ സാഹിത്യങ്ങലെല്ലാം ഭോജ്പുരി, മിഥിലി, ബ്രജഭാഷ പോലുള്ള ഭാഷകളിലാണ്. ഇവയൊക്കെയാണ് വടക്കിന്റെ പ്രാചീന ഭാഷകൾ. അവയെ ആദരിക്കൂ, ബഹുമാനിക്കൂ. മൗലികവാദികൾ, രണ്ടുപുറത്തും ഉള്ള മൗലികവാദികൾ, ഭാഷ അഴിച്ചു പണിയൽ കാലത്ത് ഭാഷവിപുലീകരണത്തിന്റെ നാളുകളിൽ, ഈ നാടൻ വാക്കുകൾ എല്ലാം പറിച്ചെറിഞ്ഞു. ഉർദു കൂടുതൽ പേർഷ്യനൈസ് ചെയ്യപ്പെട്ടു. അങ്ങനെ ചെയ്തതിൻ ഫലമായി പുറംതള്ളിയ വാക്കുകൾ ഹിന്ദുസ്ഥാനി ആയി പരിണമിക്കുകയും പിന്നീട് അത് ഹിന്ദി ആവുകയും ചെയ്തു. ഇത് നൂറു വർഷത്തിൽ നടന്ന പ്രക്രിയയാണ്. അറുപതുകളിൽ, ഞാൻ കുട്ടി ആയിരുന്നപ്പോൾ ഓൾ ഇന്ത്യ റേഡിയോയെ പറ്റി ഒരു തമാശ ഉണ്ടായിരുന്നു. ആരും സംസാരിക്കാത്ത മൂന്നു ഭാഷകളിൽ ആണ് അതിന്റെ പ്രക്ഷേപണം എന്ന്. രാജ്ഞിയുടെ ഇംഗ്ലീഷ്, പെർഷ്യനൈസ് ചെയ്ത ഉർദ്ദു, സംസ്കൃതവത്കരിച്ച ഹിന്ദി (കരഘോഷം). മൗലികവാദികൾ നാനാത്വത്തെ ഭയക്കുന്നു. രാവിലെ അവർ ഭയന്നാണ് ഉണരുന്നത്. നാഗാലാന്റ് ത്രിപുര തുടങ്ങിയ നാടുകളിൽ ആളുകൾ തങ്ങൾക്ക് മനസിലാവാത്ത ഒരു ഭാഷ സംസാരിക്കുന്നു. ഞാൻ ഉണരുന്നത് എത്ര സമ്പന്നനാണ് ഞാൻ എന്ന സന്തോഷത്തിലാണ്. നിങ്ങളും അങ്ങനെ തന്നെ എന്ന് കരുതുന്നു. എനിക്ക് ഗംഗ ഹോസ്റ്റലിൽ വച്ച് 24 ഭാഷകൾ നമുക്കിടയിൽ സംസാരിക്കപ്പെടുന്നു എന്ന് എണ്ണാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, എന്ത് മനോഹരമാണ് ഈ ലോകം. എത്ര അത്ഭുതകരമാണ്. അതും കൂടിയാണ് ജെ.എൻ.യു.

ഒരുകാര്യം കൂടി പറയട്ടെ, ഈ ക്യാമ്പസിൽ നിന്നാണ് എന്റെ സ്വാർഥതക്ക് വേണ്ടി അല്ലാതെ അതിനും അപ്പുറം ജീവിതം ജീവിച്ചു തീർക്കുവാൻ ഞാൻ പഠിച്ചത് (കരഘോഷം). തൊഴിൽ എന്നത് ഒരു റെസ്യുമെ അല്ലെന്നും വിജയം എന്നത് ഒരു സ്പ്രെഡ്ഷീറ്റ് അല്ലെന്നും എന്നെ പഠിപ്പിച്ചത് ജെ.എൻ.യു ആണ്. സ്വാർഥത ലേശം പോലും തീണ്ടാതെ ഈ ക്യാമ്പസിൽ നിന്നുള്ള സഹപ്രവർത്തകർ കഷ്ടപ്പാടോടെ, ഇന്നും മാറാത്ത കഷ്ടപ്പാടിൽ, എനിക്കൊപ്പം നിന്നിട്ടുണ്ട്. ഇവിടമാണ് എന്നെ രൂപപ്പെടുത്തിയത്, എന്നെ നിർമ്മിച്ചത്.

മൗലികവാദം നാനാത്വത്തെ ഭയക്കുന്നു, അതിനെ കൊല്ലാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. വലിയ പറ്റം ആളുകളെ പച്ചക്കള്ളങ്ങളുടെ പുറത്ത് അണിനിരത്താനും ഇളക്കിമറിക്കാനും ഇന്നത്തെ അവസ്ഥയിൽ അസമത്വത്തിനു സാധിക്കുന്നു. അവൻ നിന്റെ ജോലി തട്ടിയെടുത്തു, അവൾ നിന്റെ ജോലി തട്ടിയെടുത്തു. സത്യത്തിൽ ജോലി ഒന്നും ഇല്ല സുഹൃത്തെ. ദശലക്ഷക്കണക്കിനു മനുഷ്യരെ അവർ പലായനം ചെയ്യിച്ചിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ ഒരു ജോലി പോലും ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കുവാൻ ഇവർക്ക് സാധിച്ചിട്ടില്ല. പാവങ്ങൾക്ക് എന്തെങ്കിലും സഹായം ആകാവുന്ന ഒരൊറ്റ ജോലി പോലും. എന്റെയോ നിങ്ങളുടെയോ പട്ടണത്തിലെ വീട്ടുജോലിക്കാരൻ ആയുള്ള തൊഴിൽ അല്ലാതെ. ഒരുകാലത്ത് മുംബൈ, സെക്കുലർ ലോകത്തിന്റെ ഹൃദയം ആയിരുന്നു. രാജ്യത്തെ എല്ലാ ഇടങ്ങളിൽ നിന്നും അവിടെ മില്ലുകളിൽ പണിയെടുക്കുവാൻ കൂട്ടമായി എത്തിയിരുന്നു. ആ മില്ലുകൾ ഇന്നെവിടെ? എല്ലാം റിയൽ എസ്റ്റേറ്റുകൾ ആയി പരിണമിച്ചു.

"മുംബൈയുടെ പുതിയ ചിഹ്നം ഇന്ന് ഗേറ്റ് വേ ഓഫ് ഇന്ത്യയിൽ നിന്ന് മാറി മുകേഷ് അംബാനിയുടെ കൊട്ടാരം ആയിരിക്കുന്നു." ചിത്രത്തിന് കടപ്പാട്:Krupasindhu Muduli

വലിയൊരു ഭാഗം "പ്ലാനെറ്റ് ഗോദ്രെജ്"എന്ന പേരിൽ റിയൽ എസ്റ്റേറ്റ്‌ ആയി മാറി. അതെ അത് സത്യത്തിൽ മറ്റൊരു പ്ലാനറ്റ് തന്നെയാണ്. മുംബൈയുടെ പുതിയ ചിഹ്നം ഇന്ന് ഗേറ്റ് വേ ഓഫ് ഇന്ത്യയിൽ നിന്ന് മാറി മുകേഷ് അംബാനിയുടെ കൊട്ടാരം ആയിരിക്കുന്നു. നാൽപ്പതു വർഷം മുൻപ് ഒരു കാർഷിക തൊഴിലാളി റായിഗഡോ രത്നഗിരിയോ ഉപേക്ഷിച്ച് മുംബൈയിൽ എത്തി, മില്ലിൽ ജോലി കണ്ടെത്തി തമിഴന്മാരുടെയും മലയാളികളുടെയും മറാത്തികളുടെയും കൂടെ പണിയെടുത്തെങ്കിൽ, ഇന്ന് അങ്ങനെ ഒരാൾ എത്തുന്നത് നിങ്ങളുടെ വീട്ടുവേലക്കാരൻ ആയിട്ടാണ്.

ഞാൻ എന്റെ തന്നെ ഒരു ഉദാഹരണം പറയാം. മുംബൈയിലെ ഞങ്ങളുടെ ഫ്ലാറ്റ് വൃത്തിയാക്കുവാൻ വരുന്ന സ്ത്രീ താലേഗാവിലെ ഒരു കർഷകയാണ്, അവർ തന്നെയാണ് ആ കെട്ടിടത്തിലെ മറ്റ് പത്ത് ഫ്ലാറ്റുകൾ കൂടി വൃത്തിയാക്കുന്നത്. ഒരു വൈദഗ്‌ദ്ധ്യമുള്ള കർഷക. അവരിപ്പോൾ ഞങ്ങളോടൊപ്പമില്ല, എങ്കിലും എല്ലാ വർഷവും 5-10 കിലോ അരി അവർ ഞങ്ങൾക്ക് കൊണ്ടു വന്നു തരാറുണ്ട്. എങ്ങനെയാണ് നിയോലിബറലിസം വ്യത്യസ്ഥ വർഗങ്ങളുടെ മേൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നതെന്ന് നോക്കൂ. 1980കളിൽ ഞാൻ മുംബൈയിൽ ചെന്നപ്പോഴാണ് അവസാനത്തെ വലിയ പത്രസമരം നടക്കുന്നത്, ഇന്ത്യൻ എക്സ്പ്രസ്സിൽ. യാത്രക്കൂലിക്കായി 200 രൂപ കൂട്ടിക്കിട്ടണമെന്നാവശ്യപ്പെട്ടാണ് എന്റെ സഹപ്രവർത്തകർ സമരം ചെയ്തത്. സേഠ്ജി ഇത് കേൾക്കുവാൻ പോലും തയ്യാറായില്ല. ‘200 രൂപ കൂടുതൽ ചോദിക്കുവാൻ, നിങ്ങൾ ആരാണെന്നാണ് വിചാരിച്ചിരിക്കുന്നത്’? അന്ന് ആ 200 രൂപയ്ക്കായി സമരം ചെയ്ത ഞങ്ങൾക്കെല്ലാവർക്കും ഇന്ന് സ്വന്തം കാറുകളുണ്ട്. ഞങ്ങളുടെ വീട് വൃത്തിയാക്കുവാൻ വരുന്ന താലേഗാവിലെ ആ കർഷകസ്ത്രീയും ഞാനും മുംബൈയിൽ വന്നത് ഏകദേശം ഒരേ സമയത്താണ്. എന്റെ ജീവിതത്തിലെ എല്ലാ പ്രധാന സാധനങ്ങൾക്കും വില കുറഞ്ഞു എന്നാൽ അവരുടെ ജീവിതത്തിലെ എല്ലാ പ്രധാന സാധനങ്ങൾക്കും വില കൂടി, ഞാൻ ഇതിനെ വാങ്ങൽ സൂചിക (buy index) എന്നാണ് വിളിക്കുന്നത്. കമ്പ്യൂട്ടറുകൾക്ക് വില കുറഞ്ഞു, എയർ കണ്ടീഷണറിന് വില കുറഞ്ഞു, കാറുകൾക്ക് വില കുറഞ്ഞു. എന്നാൽ ബസ് ചാർജ് കൂടി. അന്ന് ബസ് ചാർജ് ഏതാണ് 25 പൈസ ആയിരുന്നു, ഇന്ന് ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ ദൂരത്തിന് പോലും ചാർജ് 5-8 രൂപയാണ്. മധ്യവർഗ ജീവിതം സുഗമമാക്കുന്ന എല്ലാത്തിനും വില കുറഞ്ഞു. 1991ൽ ഞാൻ വാങ്ങിയ ആദ്യ കമ്പ്യൂട്ടർ കാണാൻ അടുത്ത 2-3 കെട്ടിടങ്ങളിൽ നിന്ന് പോലും ആളുകൾ വരിയായി വന്നു. അന്ന് ആ കമ്പ്യൂട്ടർ വളരെ ‘സെക്സി’ ആയിരുന്നു, കാരണം അതിന് ബോംബെ ടെലിഫോൺ ഡയറക്ടറിയുടെ അത്ര വലിപ്പമുള്ള ഒരു 20 മെഗാബൈറ്റ് ഹാർഡ് ഡിസ്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു (കൂട്ടച്ചിരി). ഇന്ന് ഞാനും നിങ്ങളുമുപയോഗിക്കുന്ന മൊബൈൽ ഫോണിന് അതിനേക്കാൾ 200-300 മടങ്ങ് ശക്തിയുണ്ടാവും. മദ്ധ്യ-ഉപരിമദ്ധ്യ-ഉപരി വർഗങ്ങൾക്ക് എല്ലാം എളുപ്പമായി.

മറുഭാഗത്ത്, 633 ദശലക്ഷം പേർ വസിക്കുന്ന ഇന്ത്യയിലെ ഗ്രാമങ്ങളിൽ 90 ശതമാനത്തിനും 10000 രൂപ വരുമാനമില്ല. എന്ത് തരം അസമത്വമാണ് നമ്മൾ സൃഷ്ടിച്ചത്? എത്ര അമ്പരപ്പിക്കുന്ന അസമത്വമാണ് നാം സൃഷ്ടിച്ചത്? World Hunger Indexലെ നമ്മുടെ സ്ഥാനം എത്ര ലജ്ജാകരമാണ്. വളരെ വർഷങ്ങളായി നമ്മുടെ സ്ഥാനം റുവാണ്ടയുടെ പിന്നിലായിട്ടാണ്. സ്പഷ്ടമായി അവർ നമ്മളെക്കാൾ നന്നായി ഭക്ഷ്യസുരക്ഷ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നു. 1995 മുതൽ ഏകദേശം 3 ലക്ഷം കർഷകർ ആത്മഹത്യ ചെയ്തു എന്നാണ് National Crime Records Bureau യുടെ കണക്കുകൾ പറയുന്നത്, ഈ കണക്കുകളിൽ തന്നെ ധാരാളം പിഴവുകളുണ്ട്. 2001 മുതൽ 2011 വരെയുള്ള പത്ത് വർഷങ്ങളിൽ ഓരോ അരമണിക്കൂറിലും ഒരു കർഷകൻ വെച്ച് ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്നു. ഓരോ അരമണിക്കൂറിലും ഒരാൾ! ഇന്നത്തെ റ്റൈംസ് ഓഫ് ഇന്ത്യയിലെ പ്രധാന വാർത്ത നോക്കൂ, മുംബൈയിലെ ഒരു BJP MLA പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് ആത്മഹത്യ കർഷകരുടെ ഇടയിലെ ഒരു ഫാഷൻ ആണെന്നാണ് (ഷെയിം വിളികൾ). മറ്റ് പലരും ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. നായിഡു പറഞ്ഞത് നഷ്ടപരിഹാരം കിട്ടാനാണവർ ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്നതെന്നാണ്. അതെ, നിങ്ങൾ മരിച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ നിങ്ങൾക്ക് ആ പണം കൊണ്ട് ആഘോഷിക്കാം!

ഒരു ലക്ഷം രൂപയാണ് നഷ്ടപരിഹാരം. പക്ഷേ നിങ്ങളറിയേണ്ട കാര്യം 12 ശതമാനത്തിൽ താഴെ ആളുകൾക്ക് മാത്രമേ ഈ നഷ്ടപരിഹാരം കിട്ടിയിട്ടുള്ളൂ എന്നതാണ്. 12 ശതമാനം! കഴിഞ്ഞ പത്ത് വർഷങ്ങളായി ഞങ്ങൾ ചിലർ ശബ്ദമുയർത്തുന്നതിനാൽ ആന്ധ്രയിലെയും മഹാരാഷ്ട്രയിലെയും ശതമാനം ഇതേക്കാൾ കൂടുതലാണ്. മിസ്റ്റർ നായിഡു പറയുന്നത് ഈ ആളുകളെല്ലാം ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്നത് പണം കിട്ടാനാണെന്നാണ്. ഒരു കർഷകൻ മരിക്കുമ്പോൾ എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നതെന്നും ആർക്കാണ് പണം കിട്ടുന്നതെന്നും നിങ്ങൾക്കറിയാമോ? ആകെയുള്ള ഒരു ലക്ഷത്തിൽ മുപ്പതിനായിരം അയാളുടെ വിധവയ്ക്ക് ലഭിക്കുന്നു, ബാക്കി എഴുപതിനായിരം സ്ഥിരനിക്ഷേപമായി നിക്ഷേപിക്കപ്പെടുന്നു. എനിക്കതിൽ പ്രശ്നമൊന്നുമില്ല, മറിച്ച് ഞാനതിനു വേണ്ടി വാദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. കാരണം, മുഴുവൻ തുകയും അവർക്ക് നൽകുകയാണെങ്കിൽ, അവർ കളക്ടറുടെ ഓഫീസിൽ നിന്ന് വരുമ്പോൾ തന്നെ അത് പിടിച്ച് വാങ്ങാൻ പണം കടം കൊടുത്തവർ നിൽക്കുന്നുണ്ടാകും. അത് കൊണ്ട് ഈ രീതിയാണ് മെച്ചം. പക്ഷേ നിങ്ങൾക്ക് കാണാൻ കഴിയും എത്ര ശോചനീയമായ തുകയാണതെന്ന്. ആ വിധവയ്ക്ക് സ്ഥിരനിക്ഷേപത്തിൽ നിന്ന് ഒരു മാസം കിട്ടുന്ന പലിശ കേവലം 446 രൂപയാണ്, അതും ഉയർന്ന പലിശ നിരക്കുള്ളപ്പോഴാണ് അത്രയും കിട്ടിയിരുന്നത്. ഇതാണവസ്ഥ.

നമുക്ക് ചുറ്റും ഇത്തരം കടുത്ത ദുരിതമാണ്, കടുത്ത ദാരിദ്ര്യമാണുള്ളത്. അഗ്രേറിയൻ സെൻസസിനെപ്പറ്റി ഇന്നലെ നടന്ന ഒരു സെമിനാറിൽ ഞാൻ ചോദിച്ചത് പോലെ, എവിടെയാണ് നമ്മുടെ ധാർമ്മികരോഷം? 300000 ആത്മഹത്യകൾ. ഇതേ ദുരിതത്തിൽ കഴിയുന്ന, അതിനോട് പൊരുതിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന, ഇത് വരെ ആത്മഹത്യ ചെയ്തിട്ടില്ലാത്ത ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകളെക്കൂടി നാം കണക്കിലെടുക്കണം. നമ്മൾ എന്തുകൊണ്ടാണ് ക്രുദ്ധരാകാത്തത്? ഈ പ്രതിസന്ധിയെപ്പറ്റി ഗവണ്മെന്റിന്റെയും അക്കാഡമിയയുടെയും മാധ്യമങ്ങളുടെയും പൊതു സമൂഹത്തിന്റെയും പ്രതികരണങ്ങൾ പരിശോധിച്ചപ്പോൾ എനിക്ക് മനസ്സിലാക്കുവാൻ കഴിഞ്ഞത് ഏറ്റവും കൂടുതൽ സഹതാപവും തന്മയീഭാവവും പ്രകടിപ്പിച്ചത് പൊതുസമൂഹമാണെന്നാണ്. ഞാൻ കഴിഞ്ഞ അഞ്ച് വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ, ഡിഫൻസ് മിലിറ്ററി കോളേജ്, IDSA, സ്കൂൾ ഓഫ് എയർ വാർഫെയർ തുടങ്ങി, പല സൈനിക വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളിലും സംസാരിച്ചിട്ടുണ്ട്. എനിക്ക് ആകർഷകമായി തോന്നിയ കാര്യം, സൈനിക ഉദ്യോഗസ്ഥർ കാർഷികരംഗത്തെ പ്രതിസന്ധിയെപ്പറ്റി മറ്റു പലരേക്കാളും അസ്വസ്ഥരായി കാണപ്പെട്ടു എന്നതാണ്. അതിന് കാരണം നമ്മുടെ നല്ലൊരു ശതമാനം സൈനികരും പട്ടാളയൂണിഫോം ധരിച്ച കർഷകരാണെന്നുള്ളതാണ്. അവരതിനോട് പെട്ടെന്ന് പ്രതികരിച്ചു. എന്നോട് പലരും പറഞ്ഞു പട്ടാളക്കാരുടെ ആകുലത ഉത്‌കണ്‌ഠയുണ്ടാക്കുന്നുവെന്ന്. തങ്ങളുടെ ഗ്രാമങ്ങളിൽ നിന്ന് വരുന്ന ഫോൺകോളുകളെ അവർ ഭയപ്പെടുന്നു. എന്നാൽ ഇക്കാര്യത്തിൽ ഗവണ്മെന്റിന്റെയും അക്കാഡമിയയുടെയും മാധ്യമങ്ങളുടെയും സമീപനം വ്യത്യസ്തമാണെന്നുള്ളത് എനിക്ക് താല്പര്യകരമായി തോന്നി. ഈ മൂന്ന് മേഖലകളിലും പ്രവർത്തിക്കുന്നവരുടെ ഇടയിൽ തീർച്ചയായും വിസ്മയപ്പെടുത്തുന്ന അപവാദങ്ങളുമുണ്ട്. അക്കാഡമിയയിൽ ഈയൊരു പൊതുനിലപാടിന് അപവാദമായി നിൽക്കുന്നവരിൽ 90 ശതമാനവും ജെ.എൻ.യു.-വിൽ നിന്നുള്ളവരാണ്. ഇക്കാര്യത്തിൽ നാം അഭിമാനിക്കണം (കരഘോഷം).

ഈ പ്രശ്നത്തെ ആദ്യമായി ‘കാർഷിക പ്രതിസന്ധി’ എന്ന് സംബോധന ചെയ്തത് ജെ.എൻ.യു.വിലെ ഉത്സ പടനായിക്കാണ് (കരഘോഷം). ഇത് അവിശ്വസിനീയമാം വിധം, ഭയജനകമായ ദുരന്തമായിരിക്കും എന്ന് പ്രവചിച്ചത് അവരാണ്. കഴിഞ്ഞ വർഷം വരെ, വർഷത്തിൽ 250 ദിവസവും ഗ്രാമങ്ങളിൽ കഴിഞ്ഞിരുന്ന ഒരാളെന്ന നിലയിൽ ഞാൻ കണ്ടറിഞ്ഞ യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളുമായി വളരെയേറെ പൊരുത്തപ്പെടുന്നവയായിരുന്നു അവരുടെ പഠനങ്ങൾ. സാഹചര്യങ്ങൾ ആഴത്തിൽ മനസ്സിലാക്കുവാൻ ഈ പഠനങ്ങൾ എന്നെ സഹായിച്ചു. മാധ്യമരംഗത്തും ഇങ്ങനെ അപവാദങ്ങളായുള്ളവർ ഉണ്ട്. പുരുഷോത്തം ഠാക്കൂർ, പ്രിയങ്ക കാകോദ്കർ എന്നിവരൊക്കെ ഉദാഹരണങ്ങളാണ്. റ്റൈംസ് ഓഫ് ഇന്ത്യയിലെ പ്രിയങ്ക കാകോദ്കറിന്റെ ലേഖനങ്ങൾ കാർഷിക പ്രതിസന്ധിയെ സംബന്ധിച്ച ലേഖനങ്ങളിൽ പുതിയ പാത തുറക്കുന്നവയാണ്. സത്യത്തിൽ ഇന്ന് ഈ വിഷയത്തെ സംബന്ധിച്ച ഏറ്റവും മികച്ച ലേഖനങ്ങൾ വരുന്നത് റ്റൈംസ് ഓഫ് ഇന്ത്യയിലാണ്. അതേ സമയം തന്നെ അക്കാഡമിയയിലും മാധ്യമരംഗത്തുമുള്ള പലരുടെയും നിലപാട് ലജ്ജാരഹിതവുമാണ്.

രണ്ട് വൈസ് ചാൻസലർമാർ ഈ വിഷയത്തിൽ അന്വേഷണ കമ്മീഷനുകളെ നയിച്ചിട്ടുണ്ട്. നമ്മുടെ രാജ്യത്ത് കർഷക ആത്മഹത്യകളെക്കുറിച്ച് പഠിക്കുവാൻ ഏതാണ്ട് മുപ്പത് അന്വേഷണ കമ്മീഷനുകൾ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. അവർക്ക് അനുയോജ്യമായ റിപ്പോർട്ട് കിട്ടുന്നത് വരെ അന്വേഷണ കമ്മീഷനുകളെ നിയമിക്കുക എന്നതാണ് നമ്മുടെ ഗവണ്മെന്റുകൾ ഇക്കാര്യത്തിൽ പിന്തുടർന്ന് പോരുന്ന രീതി. കർണ്ണാടകയിൽ നിന്നുള്ള വീരേഷ് എന്ന വൈസ് ചാൻസലർ അന്വേഷണം നടത്തി കണ്ടുപിടിച്ചത് അമിത മദ്യപാനം മൂലമാണ് കർഷകർ ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്നതെന്നായിരുന്നു. 90% മാധ്യമങ്ങളും ഈ വാദം പെട്ടെന്ന് തന്നെ അംഗീകരിച്ചു. അവർ പറഞ്ഞു “ശരിയാണ് ഈ കർഷകർ ഭയങ്കര കുടിയന്മാരാണ്’. ഈ വാദത്തിന്റെ കുഴപ്പമെന്താണെന്ന് നിങ്ങൾക്കറിയാമോ? ആത്മഹത്യകൾ ഒരു കാരണം കൊണ്ടല്ല നടക്കുന്നത്, അവയ്ക്ക് ഒന്നിലധികം കാരണങ്ങൾ ഉണ്ടായേക്കാം. പക്ഷേ ആത്മഹത്യകൾക്ക് കാരണമാകുന്നത് അമിതമദ്യപാനം ആയിരുന്നുവെങ്കിൽ, ഈ ലോകത്ത് പത്രപ്രവർത്തകരോ മനുഷ്യാവകാശ പ്രവർതകരോ അക്കാദമിക്കുകളോ ബാക്കി കാ‍ണില്ലായിരുന്നു. അപ്പോൾ നമ്മുക്കത് മാറ്റിവയ്‍ക്കാം, അടുത്ത വി.സി-യിലേക്ക് കടക്കാം. വിദർഭയിലെ കർഷക ആത്മഹത്യയെ സംബന്ധിച്ച് പഠനങ്ങൾ നടത്തണമെന്ന് മഹാരാഷ്ട്ര മുഖ്യമന്ത്രി ആയിരുന്ന വിലാസ് റാവു ദേശ്മുഖിനെ നിർബന്ധിച്ചപ്പോൾ മഹാരാഷ്ട്രയിൽ നിന്നുള്ള മറ്റൊരു വി.സി-യുടെ അടുത്ത് അദ്ദേഹം ഒരു പഠനം നടത്തുവാനാവശ്യപ്പെട്ടു. ഈ മാന്യദേഹം കൃഷിക്കാരെ ആരെയും കണ്ടതുമില്ല, ഒറ്റ വീടുകളിലും അന്വേഷണം നടത്തിയതുമില്ല. കർഷക ആത്മഹത്യയെക്കുറിച്ച് അദ്ദേഹം വളരെ കു‍റച്ചാണ് എഴുതിയത്. എന്നാൽ അതിലധികവും അദ്ദേഹം ചെയ്തത്, ഞാൻ കൃത്രിമമായ ഭയം സൃഷ്ടിക്കുന്നു എന്നാരോപിച്ച് കൊണ്ട് എന്നെ ഇകഴ്ത്തിക്കാട്ടുവാനാണ്. കർഷക ആത്മഹത്യയിൽ ഏറ്റവും മോശപ്പെട്ട അവസ്ഥയിൽ ഉള്ളത് മഹാരാഷ്ട്രയാണ്. NCRP-യുടെ പക്കലുള്ള വിവരങ്ങൾ പ്രകാരം 1995-ന് ശേഷം 63000 കർഷകർ ആത്മഹത്യ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. "സംസ്ഥാനത്തിന്റെ ശത്രു"എന്ന് മുംബൈ മിററിന്റെ ആദ്യപേജിൽ വെണ്ടയ്ക്ക നിരത്തിയിരിക്കുന്നത് കാ‍ണ്ടുകൊണ്ടാണ് ഞാനൊരു ദിവസം ഉറക്കമുണർന്നത്. എന്റെ 'ദേശീയ വിരുദ്ധത'അങ്ങനെ മഹാരാഷ്ട്രയെന്ന താരതമ്യേന ചെറിയ പ്രദേശത്ത് മാത്രം ഒതുങ്ങിക്കൂടി. സായ്നാഥ് സംസ്ഥാനത്തെ അപമാനിച്ചു¹എന്നാണ് തലക്കെട്ട്.

"വിദർഭയെ സംബന്ധിച്ചുള്ള എന്റെ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക് ആ റിപ്പോർട്ട് മറ്റൊരു പരിവേഷം നൽകി. വിലാസ്റാവു സന്തുഷ്ടനായിരുന്നു. ആ റിപ്പോർട്ട് എഴുതിയ മാന്യദേഹവും സാന്തോഷവാനായിരുന്നു. പൂനെ സർവ്വകലാശാലയുടെ വൈസ് ചാൻസലർ പദവിയിൽ നിന്ന് അദ്ദേഹം പ്ലാനിങ് കമ്മീഷൻ മെമ്പറായി ഉയർത്തപ്പെട്ടു. എല്ലാവർക്കും അവരവരുടെ പ്രതിഫലം കിട്ടുകയുണ്ടായി. ഇന്ത്യ അങ്ങനെ ആണല്ലോ." ചിത്രത്തിന് കടപ്പാട്:India Today

ആ വാർത്തയെ സംബന്ധിച്ച് എനിക്ക് ഒരു പ്രശ്നവുമില്ലായിരുന്നു. ആരും ആ വാർത്തയെ ഗൗരവമായി എ‍ടുത്തിരുന്നില്ല. വിദർഭയെ സംബന്ധിച്ചുള്ള എന്റെ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക് ആ റിപ്പോർട്ട് മറ്റൊരു പരിവേഷം നൽകി. വിലാസ്റാവു സന്തുഷ്ടനായിരുന്നു. ആ റിപ്പോർട്ട് എഴുതിയ മാന്യദേഹവും സാന്തോഷവാനായിരുന്നു. പൂനെ സർവ്വകലാശാലയുടെ വൈസ് ചാൻസലർ പദവിയിൽ നിന്ന് അദ്ദേഹം പ്ലാനിങ് കമ്മീഷൻ മെമ്പറായി ഉയർത്തപ്പെട്ടു. എല്ലാവർക്കും അവരവരുടെ പ്രതിഫലം കിട്ടുകയുണ്ടായി. ഇന്ത്യ അങ്ങനെ ആണല്ലോ. ഈ പ്രതിസന്ധിയേ സംബന്ധിച്ചുള്ള അക്കാദമിക്ക് പ്രവർത്തനങ്ങളുടെ അവസ്ഥ ഇങ്ങനെയാണ്.

കർഷക ഭവനങ്ങളിൽ ഏറ്റവും വലിയ ചെലവ് ആരോഗ്യപരിപാലനത്തിനാണ്. വിദ്യാഭ്യാസത്തിന് ചെലവാക്കുന്നതിന്റെ ഇരട്ടിയാണ് അവർ ആരോഗ്യത്തിന് വേണ്ടി ചെലവിടുന്നത്. ആരോഗ്യമേഖല ഏറ്റവുമധികം സ്വകാര്യവൽക്കരിക്കപ്പെട്ട ലോകരാജ്യങ്ങളിൽ ഒന്നാണ് ഇന്ത്യ. ഇപ്പോൾ നിലവിലുള്ള ഗവണ്മെന്റ് ക്ലിനിക്കുകൾ കൂടി അവർ സ്വകാര്യവൽക്കരിക്കുവാൻ പോവുകയാണ്. അവസാന റൌണ്ട് സ്വകാര്യവൽക്കരണതിൽ അവർ നാലായിരത്തോളം അംഗൻവാടികൾ ആണ് സ്വകാര്യവൽക്കരിച്ചത്. വേദാന്ത ഗ്രൂപ്പിന്റെ കമ്പനിയായ കെയ്ർൻ ഇന്ത്യയ്‍ക്കാണ് (Cairn India) അംഗനവാടികൾ നൽകിയിരിക്കുന്നത്. ഇത് നിങ്ങളെ വേദനിപ്പിക്കുന്നുവെന്ന് ഞാൻ പ്രതീക്ഷിക്കട്ടെ. നമ്മുടെ രാജ്യത്തിന്റെ ഭാവി നിർമിതമാകുന്ന പ്രായമാണ് ആറ് വയസ്സ് വരെയുള്ള നിർണയാകമായ സമയം. അതിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തം ലാഭേച്ഛയുള്ള ഒരു കോർപ്പറേഷനെ നിങ്ങൾ ഏൾപിക്കുകയാണ്. ആറ് വയസ്സ് വരെയുള്ള കുട്ടി എന്ത് കഴിക്കുന്നു, എന്ത് കുടിക്കുന്നു, എന്ത് പരിചരണം ലഭിക്കുന്നു എന്നതാണ് ഭാവി ആരോഗ്യത്തെ നിർണയിക്കുന്നത്. അതാണ് നിങ്ങൾ ലാഭക്കൊതിയുള്ള ഒരു കോർപ്പറേറ്റിന്റെ കയ്യിൽ ഏൽപ്പിച്ചു കൊടുക്കുന്നത്. ഇതുവരെ 4000 അംഗനവാടികൾ ഇങ്ങനെ കൈമാറിക്കഴിഞ്ഞു, കൂടുതൽ കൈമാറാൻ ഇരിക്കുന്നു.

കാർഷിക വിളകൾക്കുള്ള ഇൻഷുറൻസിനെ പറ്റി പറയുകയാണെങ്കിൽ, ഈ പാവപ്പെട്ട കർഷകർ ആത്മഹത്യ ചെയ്യുകയല്ലേ, അവർക്ക് ഇൻഷുറൻസ് കൊടുത്തേക്കാം എന്ന് വിചാരിച്ച് ഇൻഷുറൻസ് കൊടുക്കാനായി സ്വകാര്യകമ്പനികളെ ഏൽപ്പിച്ചിരിക്കുകയാണ്. സ്വകാര്യ കമ്പനികളാണ് ഇനി മുതൽ കാർഷിക വിളകൾക്കുള്ള ഇൻഷുറൻസ് നൽകാൻ പോകുന്നത്. ഇന്ത്യയിലെ കർഷകരുടെ കടബാധ്യത 1991ലുള്ളതിന്റെ ഇരട്ടി ആയിരിക്കുന്നു 2011 ആയപ്പോഴേക്കും. കടക്കണിയിൽ അകപ്പെട്ട കർഷക കുടുംബങ്ങളുടെ എണ്ണം 1991ലുള്ളതിന്റെ ഇരട്ടി ആയിരിക്കുന്നു എന്നാണ് NSS (National Sample Survey) പറയുന്നത്. ഞാൻ അവരുടെ കണക്കുകൾ അംഗീകരിക്കുന്നില്ല, അവർ പറയുന്നത് 26% ൽ നിന്ന് 48% ആയി മാറി എന്നാണ്. ഈ കണക്കിന്റെ പ്രശ്നം, 52% കർഷകർ കടത്തിലല്ല എന്നാണ് അത് അർത്ഥമാക്കുന്നത് എന്നതാണ്, ഇത് തമാശയാണ്. ഈ രാജ്യത്തെ കർഷകരോട് ഈ കണക്കുകൾ പറഞ്ഞു നോക്കൂ, അവരിത് ചിരിച്ച് തള്ളും.

ഈ കഴിഞ്ഞ ആഴ്ചയാണ്, നബാർഡ് (National Bank for Agriculture and Rural Development), നബാർഡിനെക്കുറിച്ച് നിങ്ങൾക്ക് അറിയുമായിരിക്കുമല്ലോ, മഹരാഷ്ട്രയെപ്പറ്റിയുള്ള അവരുടെ ‘State Focus Profile’ പുറത്ത് വിടുകയും സംസ്ഥാനത്ത് വിതരണം ചെയ്യാനുദ്ദേശിക്കുന്ന കാർഷികവായ്പകളിൽ 51.3%വും മുബൈയിലും അതിന്റെ പ്രാന്തപ്രദേശങ്ങളിലുമായാണ് നൽകാനുദ്ദേശിക്കുന്നത് എന്ന് പ്രസ്താവിക്കുകയും ചെയ്തത്. ഇത് ഒരു ചോർന്ന രേഖയൊന്നുമല്ല, ഇത് നബാർഡിന്റെ പ്രസന്റേഷനിൽ നിന്നാണ്. അവർ നമ്മളോട് പറയാനാഗ്രഹിക്കുന്നത് കാർഷികവൃത്തിയേക്കാൾ ലാഭകരം കാർഷികവ്യവസായങ്ങളാണെന്നാണ്. 51.3 ശതമാനം! നിങ്ങളുടെ ഞെട്ടൽ എനിക്ക് കാണാം, നിങ്ങൾ ഞെട്ടി എന്ന് ഞാൻ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. ഞാൻ നിങ്ങളെ പ്രകോപിപ്പിക്കുകയോ അസ്വസ്ഥരാക്കുകയോ ചെയ്യുന്നുണ്ടെങ്കിൽ, അതിന്റെ കാരണം ഞാൻ അതാണ് ചെയ്യാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് എന്നത് കൊണ്ടാണ് (കൂട്ടച്ചിരി).

റ്റാറ്റാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് ഓഫ് സോഷ്യൽ സയൻസസിലെ പ്രൊഫസർ ആർ. രാമകുമാർ, വർഷങ്ങളായി ഗ്രാമീണ വായപകളുടെ വിനിമയത്തെപറ്റി അന്വേഷണം നടത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. 2011-12 കാലഘട്ടത്തിൽ മഹാരാഷ്ട്രയിലെ, മൊത്തം വിസ്തീർണ്ണത്തിന്റെ 51% ഗ്രാമങ്ങളായ മഹാരാഷ്ട്രയിലെ, കാർഷിക വായ്പകളുടെ 53 ശതമാനവും, നമ്മളിപ്പോൾ സംസാരിക്കുന്നത് കാർഷിക വായ്പകളെപ്പറ്റിയാണ് ഗ്രാമീണ വായ്പകളെപ്പറ്റിയല്ല, വിതരണം ചെയ്യപ്പെട്ടത് മൂന്ന് മെട്രോ നഗരങ്ങളിലായാണ്. കാർഷിക വായ്പകളുടെ 38% വിതരണം ചെയ്യപ്പെട്ടത് ബാങ്കുകളുടെ ഗ്രാമീണ ശാഖകൾ വഴിയാണ്. ആ പ്രദേശങ്ങളിൽ അതൊക്കെ ആർക്കാണ് കിട്ടിയതെന്ന് ആർക്കറിയാം. പക്ഷേ ഇതാണ് അവസ്ഥ. കാർഷികവായ്പകളുടെ പകുതിയും വിതരണം ചെയ്യപ്പെടുന്നത് മുംബൈയിലും പൂനെയിലുമായിട്ടാണ്, മലബാർ ഹില്ലിലും കഫ് പരേഡിലുമുള്ള, കഷ്ടതയനുഭവിക്കുന്ന ആ ദരിദ്ര കർഷകർ (കൂട്ടച്ചിരി)! ഒരുതരത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ അവരും കൃഷി ചെയ്യുന്നുണ്ട്. അവർ കൃഷി കരാറെടുത്ത് ചെയ്യുന്നില്ല, മറിച്ച് അവർ കരാറുകൾ കൃഷി ചെയ്യുന്നു (കൂട്ടച്ചിരി). രാമകുമാർ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നതു പോലെ, അമ്പതിനായിരം രൂപയ്ക്ക് താഴെയുള്ള വായ്പകൾ ഇടിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ആരാണ് അമ്പതിനായിരം രൂപയ്ക്ക് താഴെയുള്ള വായ്പകൾ എടുക്കുന്നത്? അത് ചെറുകിട കർഷകരാണ്. 10 മുതൽ 20 കോടി വരെയുള്ള വായ്പകളുടെ എണ്ണത്തിലാണ് വിസ്ഫോടനം ഉണ്ടായിരിക്കുന്നത്. “നിൽക്കൂ, ഞാൻ എന്റെ 25 കോടിയുടെ വായ്പ എടുത്തിട്ട് വരട്ടെ” എന്ന് പറഞ്ഞ് ബാങ്കിലേക്ക് പോകുന്ന എത്ര കർഷകരെ നിങ്ങൾ കണ്ടിട്ടുണ്ട്? (കൂട്ടച്ചിരി) നിങ്ങൾക്കാരെയും അറിയില്ല എന്നതിൽ എനിക്ക് അത്ഭുതം തോന്നുന്നു. എനിക്ക് രണ്ട് പേരെ അറിയാം. ഒരാൾ മുകേഷ്, മറ്റെയാൾ അനിൽ (കൂട്ടച്ചിരി, കരഘോഷം).

കഴിഞ്ഞ രണ്ട് ദശകങ്ങളിലായി കാർഷികരംഗത്തെ വികസനത്തിന് വേണ്ടി ചിലവഴിക്കേണ്ട വിഭവങ്ങൾ പകുതിയാക്കപ്പെടുന്നു, മൂന്നിലൊന്ന് ആക്കപ്പെടുന്നു, ബാക്കിയുള്ളവയാകട്ടെ കോർപ്പറേറ്റുകളിലേക്ക് ദിശ മാറ്റപ്പെടുന്നു. നാം ഒരു കോർപ്പറേറ്റ് സ്റ്റേറ്റ് എന്ന നിലയിലേക്ക് ഏകീകരിക്കപ്പെട്ടു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കണം. സമൂഹ്യ-മത മൗലികവാദികളുടെയും വിപണി സമ്പദ്ഘടനാ മൗലികവാദികളുടെയും സഖ്യമാണ് നമ്മെ ഭരിക്കുന്നത്. ഇത് ഇന്ത്യയിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങി നില്ക്കുന്ന ഒരു പ്രതിഭാസമല്ല. വിപണി സമ്പദ് വ്യവസ്ഥാ മൗലികവാദത്തിന്റെ വത്തിക്കാനായ യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സ്, ഭൂമിയിലെ ഏറ്റവും അപകടകരമായ സ്ഥലമെന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സ്, ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും മതമൗലികവാദികളായ രണ്ട് ഗവണ്മെന്റുകളെ അളവറ്റ് ആശ്രയിക്കുന്നു; സൗദി അറേബ്യയും ഇസ്രയേലുമാണവ. അമേരിക്കൻ നയങ്ങൾ നിശ്ചയിക്കുന്നത് ഈ രാജ്യങ്ങളാണ്. കമ്പോള മൗലികവാദവും മത മൗലികവാദവും നമ്മുടെ രാജ്യത്ത് മാത്രം ഒതുങ്ങി നിൽക്കുന്ന ഒന്നല്ല. അത് അസാധാരണമായ ഒന്നല്ല. അവ പരസ്പരം ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. നിങ്ങളെ അടിച്ചമർത്താനും പാഠം പഠിപ്പിക്കാനും വേണ്ടി ഇവയിലൊന്നിന് മറ്റേതിനെ ആവശ്യമായി വരുന്നു.

മാധ്യമങ്ങൾ കഴിഞ്ഞ 20-25 വർഷം മുമ്പുള്ളവയിൽ നിന്ന് വളരെ വ്യത്യസ്തമാണെന്ന് നാം മനസ്സിലാക്കണം. ഇന്ന് രണ്ട് രീതികളിലുള്ള ജേർണലിസം മാത്രമേ നിലവിലുള്ളൂ. ഒന്ന് ജേർണലിസം, മറ്റേത് സ്റ്റെനോഗ്രഫി; കോർപ്പറേറ്റ് സ്റ്റെനോഗ്രഫി (കരഘോഷം). ഒരിക്കൽ തമിഴ്നാട്ടിലെ മൈലാപ്പൂരിൽ പ്രസംഗിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ സദസ്സിൽ നിന്നൊരാൾ പറഞ്ഞു “സർ, താങ്കൾ സ്റ്റെനോഗ്രാഫർമാരെ അപമാനിക്കുന്നത് നിർത്തണം” എന്ന്. ഞാൻ ചോദിച്ചു “എന്തുകൊണ്ട്?” അയാൾ പറഞ്ഞു “കാരണം ഞാനൊരു സ്റ്റെനോഗ്രാഫറാണ്” (കൂട്ടച്ചിരി). ഞാൻ പറഞ്ഞു “എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം”. പക്ഷേ അദ്ദേഹം തുടർന്നു “നിൽക്കൂ ഞാനൊന്ന് പറയട്ടെ, ഞങ്ങൾ നിങ്ങളെക്കാൾ ഉയർന്നവരാണ്. ഞാൻ ഒരു കോടതിയിലെ സ്റ്റെനോഗ്രാഫറായിരുന്നു. ഞങ്ങൾ എല്ലാവർക്കും പറയാനുള്ളത് എഴുതിയെടുക്കുന്നവരാണ്, സാക്ഷികൾക്കും പ്രോസിക്യൂഷനും കുറ്റാരോപിതർക്കുമെല്ലാം പറയാനുള്ളത് ഞങ്ങൾ എഴുതിയെടുക്കും. നിങ്ങളാകട്ടെ അധികാരമുള്ളവർ പറയുന്നത് മാത്രമേ എഴുതുകയുള്ളൂ. സ്റ്റെനോഗ്രാഫർമാർ നിങ്ങളേക്കാൾ കുലീനരാണ്” (കരഘോഷം). അന്ന് മുതൽ ഞാൻ ‘കോർപ്പറേറ്റ് സ്റ്റെനോഗ്രാഫർ’ എന്ന പദമാണ് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. ഇന്നത്തെ ഏറ്റവും വലിയ മാധ്യമമുതലാളി മുകേഷ് അംബാനിയാണ്. ഇന്നത്തെ മാധ്യമങ്ങളെയും അവയുടെ ദിശയും ശ്രദ്ധിച്ചാൽ മനസ്സിലാകും, അധികാരം വളരെ കുറച്ച് ആളുകളിലേക്ക് കേന്ദ്രീകരിക്കപ്പെട്ടു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണെന്ന്. പണ്ട് പത്രങ്ങളായിരുന്നു കുത്തകകൾ, അല്ലെങ്കിൽ ചാനലുകളായിരുന്നു കുത്തകകൾ. എന്നാലിപ്പോൾ അങ്ങനെയല്ല. ഇന്നത്തെ മാധ്യമകുത്തകകൾ, ഭീമൻ കോർപ്പറേറ്റ് കുത്തകകളുടെ ചെറിയ ഡിപ്പാർട്ട്മെന്റുകൾ മാത്രമാണ്. ഈ രാജ്യത്തെ വളരെ വലിയ ഒരു മാധ്യമനെറ്റ്വർക്കാണ് ചാനൽ 18, എന്നാലത് റിലയൻസ് ഇൻഡസ്റ്റ്രീസിന്റെ വളരെ ചെറിയ ഒരു ഭാഗം മാത്രമാണ്. ഇതൊരു വലിയ മാറ്റമാണ്. ഇന്ന് ഫോർത്ത് എസ്റ്റേറ്റും റിയൽ എസ്റ്റേറ്റും തമ്മിൽ തിരിച്ചറിയാൻ വിഷമമായിരിക്കുന്നു.

സാമൂഹിക അസമത്വങ്ങൾ കുതിച്ച് കയറുന്ന ഒരു കാലഘട്ടമാണിത്. ഞാൻ നിങ്ങളോടൊപ്പം എന്നുമുണ്ടായിരിക്കും, ഞാൻ നിങ്ങളെ പ്രശംസിക്കുന്നു. അതോടൊപ്പം തന്നെ ഈ രാജ്യത്ത് എത്ര കാമ്പസുകളിൽ സമാനസാഹചര്യം നിലനിൽക്കുന്നു എന്ന് കൂടെ കാണണം. FTII, 105 ദിവസങ്ങളാണ് പൊരുതിയത് (കരഘോഷം)! 105 ദിവസങ്ങൾ, ‘യുധിഷ്ഠിരനെ’ കാമ്പസ്സിൽ നിന്ന് അകറ്റി നിർത്തുന്നതിനായി (കൂട്ടച്ചിരി). മഹാഭാരതത്തിലെ ശരിക്കുള്ള യുധിഷ്ഠിരന്റെ കഥ നിങ്ങൾക്കറിയാമോ? അദ്ദേഹം വളരെ കുലീനനായിരുന്നു, സത്യസന്ധനായിരുന്നു. അതിനാൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ രഥം നിലത്ത് സ്പർശിച്ചിരുന്നില്ല, അത് നിലത്ത് നിന്ന് ആറിഞ്ച് ഉയർന്നായിരുന്നു സഞ്ചരിച്ചിരുന്നത്. ‘അശ്വത്ഥാമാവ് മരിച്ചു’ എന്ന് കള്ളം പറഞ്ഞപ്പോഴാണ്, ആദ്യമായി അദ്ദേഹത്തിന്റെ രഥം നിലത്ത് സ്പർശിച്ചത്. എന്നാൽ, ഈ ‘യുധിഷ്ഠിരന്റെ’ രഥമാകട്ടെ നിലത്ത് നിന്ന് ചലിക്കാനേ പോകുന്നില്ല, അത് ചെളിയിൽ പുതഞ്ഞു കിടക്കുകയാണ് (കൂട്ടച്ചിരി).

രോഹിത് വെമുലയുടെ കാര്യമെടുക്കാം. ഞാൻ നിങ്ങളോട് പറയാതിരുന്ന സെൻസസിലെ ഒരു കണക്കിതാണ്: നാല് ദശലക്ഷം ഇന്ത്യക്കാർ സ്കൂളിലോ കോളേജിലോ പോയിട്ടില്ല. അവർ ഒരു വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനത്തിന്റെ അകം കണ്ടിട്ടില്ല. ഇത് നമ്മുടെ മൊത്തം ജനസംഖ്യയുടെ മൂന്നിലൊന്നാണ്. മറ്റ്‌ കണക്കുകൾ പ്രകാരം, ഇന്ത്യയിലെ ഗ്രാമങ്ങളിൽ 3% കുടുംബങ്ങളിൽ മാത്രമേ ബിരുദധാരിയായ ഒരംഗമെങ്കിലും ഉള്ളൂ. പട്ടിക ജാതി/പട്ടിക വിഭാഗങ്ങളിൽ ഇത് മൂന്ന് ശതമാനത്തിലും താഴെയാണ്. ഇങ്ങനെയുള്ള സാഹചര്യങ്ങളിൽ നിന്നാണ് ഒരു രോഹിത് വെമുല വരുന്നതും പിഎച്ഡി ചെയ്യുന്നതും (കരഘോഷം). നാം ഒരിക്കലും അറിയാൻ പോകുന്നില്ലാത്ത തരം വിദ്യാഭ്യാസ യോഗ്യതയുള്ള ഒരു വിദ്യാഭ്യാസ മന്ത്രിയോട് മത്സരിക്കുന്നതും. എന്തായാലും അവർ കോളേജിൽ നിന്ന് പാസ്സായിട്ടില്ലെന്ന് നമുക്കറിയാം. അതോടൊപ്പം പറയട്ടെ, എന്റെ അഭിപ്രായത്തിൽ സംസ്കൃതത്തെ ഉദ്ധരിക്കാനായി, ശ്രീമതി ഇറാനിയുടെ സീരിയലുകൾ സംസ്കൃതത്തിലേക്ക് മൊഴിമാറ്റുകയും ആ ഭാഷയിൽ മാത്രം പ്രദർശിപ്പിക്കുകയും വേണം (കൂട്ടച്ചിരി).

"നാല് ദശലക്ഷം ഇന്ത്യക്കാർ സ്കൂളിലോ കോളേജിലോ പോയിട്ടില്ല. അവർ ഒരു വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനത്തിന്റെ അകം കണ്ടിട്ടില്ല. ഇത് നമ്മുടെ മൊത്തം ജനസംഖ്യയുടെ മൂന്നിലൊന്നാണ്. മറ്റ്‌ കണക്കുകൾ പ്രകാരം, ഇന്ത്യയിലെ ഗ്രാമങ്ങളിൽ 3% കുടുംബങ്ങളിൽ മാത്രമേ ബിരുദധാരിയായ ഒരംഗമെങ്കിലും ഉള്ളൂ. പട്ടിക ജാതി/പട്ടിക വിഭാഗങ്ങളിൽ ഇത് മൂന്ന് ശതമാനത്തിലും താഴെയാണ്. ഇങ്ങനെയുള്ള സാഹചര്യങ്ങളിൽ നിന്നാണ് ഒരു രോഹിത് വെമുല വരുന്നതും പിഎച്ഡി ചെയ്യുന്നതും (കരഘോഷം)." ചിത്രത്തിന് കടപ്പാട്:raiot.in

എന്റെ സുഹൃത്തും സഹപ്രവർത്തകനുമായ സിദ്ധാർത്ഥ് വരദരാജനെ അലഹാബാദ് യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിൽ വെച്ച് ഉപദ്രവിക്കുകയും തടഞ്ഞു വെക്കുകയും ചെയ്തു. രണ്ട് വർഷം മുന്പ് വിക്രമാദിത്യ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിലെ വൈസ് ചാൻസലറെ മർദിച്ച് കൊലപ്പെടുത്തി. നിങ്ങൾ ഒറ്റയ്ക്കല്ല. ഇതാണവർ. രാഷ്ട്രപിതാവിനെ കൊന്നവരുടെ ആശയപാരമ്പര്യമുള്ള ഒരു ഭ്രാതൃസംഘമാണ് നിങ്ങളോട് ദേശവിരുദ്ധതയെപ്പറ്റി സംസാരിക്കുന്നത് (കരഘോഷം). ജയിലിൽ നിന്ന് പുറത്ത് വരാനായി, ഞങ്ങളിനി ‘ഗുഡ് ബോയ്സ്’ ആയിക്കൊള്ളാം എന്നുപറഞ്ഞ് ബ്രിട്ടീഷുകാരോട് മാപ്പപേക്ഷിച്ച നേതാക്കളുടെ അനുയായികളാണ് നിങ്ങളെ ഇപ്പോൾ ദേശീയതയെപ്പറ്റി പഠിപ്പിക്കുന്നത്. ഇത്തരത്തിൽ ഒരു കയ്യിൽ സമൂഹ്യ-മത മൗലികവാദവും മറു കയ്യിൽ വിപണി മൗലികവാദവും ആണുള്ളത്, അല്ല അവർ കയ്യോട് കൈ ചേർന്നാണുള്ളത്.

ഇന്നലത്തെ മാർച്ചിൽ, വളരെ സന്തോഷകരമായി തോന്നിയ കാര്യമെന്താണെന്നാൽ, ജെ.എൻ.യു. എല്ലായ്പോഴും ബഹുസ്വരതയ്ക്കും വൈവിധ്യങ്ങൾക്കുമിടം നൽകിയിട്ടുണ്ട്. അതങ്ങനെ തന്നെ വേണം താനും. എന്നാൽ കഴിഞ്ഞ ഒന്ന് രണ്ടാഴ്ചകളായി എനിക്ക് വിശിഷ്ടമായി തോന്നിയ കാര്യം പല ആശയഗതികൾ പിന്തുടരുന്നവർ ഒന്ന് ചേർന്ന്, കഴിഞ്ഞ പത്ത് വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിലെ ഏറ്റവും വഷളായ ഭരണകൂടത്തിനെതിരെ പൊരുതാനായി ഒരു മുന്നണി ഉണ്ടാക്കിയെന്നതാണ്. ഈ ഐക്യം ഒരിക്കലും നഷ്ടപ്പെടുത്തരുത്. നിങ്ങളിലെ വൈരുദ്ധ്യങ്ങൾ നിലനിൽക്കട്ടെ. നമുക്കെല്ലാം നമ്മുടെ നിലപാടുകളിൽ ഉറച്ചു നിൽക്കുവാൻ അവകാശമുണ്ട്. പക്ഷേ സമൂഹ്യ-മത-കോർപ്പറേറ്റ് മൗലികവാദ കൂട്ടുകെട്ടിനെതിരെയുള്ള പ്രതിരോധം ഒരിക്കലും അവസാനിപ്പിക്കരുത്. നിങ്ങളുടെ ഐക്യം തകർക്കുവാൻ അവരെ അനുവദിക്കരുത്. ഞാൻ നിങ്ങളെയോർത്ത് അഭിമാനിക്കുന്നു. നന്ദി.

കഴിഞ്ഞ ദിവസം പ്രവാസിയായ ഒരു സ്നേഹിതൻ ചോദിക്കുകയുണ്ടായി, താങ്കൾ ഫെയ്സ്ബുക്കില്‍ ജെ.എൻ.യു.-വിനു വേണ്ടി സംസാരിച്ചിട്ട് എന്ത് നേടുവാനാണ്? കോളേജ് കാലത്ത് കെ.എസ്.യു-വിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തപ്പെട്ട സ്ഥാനം വഹിച്ച ആ സുഹൃത്തിന്റെ ചോദ്യത്തിൽ നിന്നുമാണ് തൊഴിലിടങ്ങളിലിരുന്നു സ്വന്തം രാഷ്ട്രീയം ഉയർത്തി പിടിക്കുന്ന മനുഷ്യരിൽ ഒരാളായി എഴുതണമെന്നു തോന്നിയത്. രാഷ്ട്രീയമായ അഭിപ്രായവ്യത്യാസങ്ങൾക്കിടയിലും നല്ല സൗഹൃദം കാത്തുസൂക്ഷിക്കുന്ന ആ സുഹൃത്തിന്റെ മറ്റു സംശയങ്ങൾ ഇതൊക്കെയായിരുന്നു:

• ഇങ്ങു ദൂരെ ഇരുന്നു മുറവിളി കൂട്ടിയിട്ട് എന്ത് പ്രയോജനം?
• സാമൂഹിക മാധ്യമങ്ങൾ നല്ല വേദി ആണോ?
• കേവലമായ ബുദ്ധിജീവി സംതൃപ്തിക്കപ്പുറം ഇതിനു പ്രസക്തിയുണ്ടോ?

ഈ സംശയങ്ങളുടെ പ‍ശ്ചാത്തലത്തിൽ ഇടതുപക്ഷ രാഷ്ട്രീയം ഉയർത്തിപ്പിടിക്കുന്ന ഒരാളെന്ന നിലയിൽ പറഞ്ഞു തുടങ്ങുന്നു.

(കാവി ദേശീയത കെട്ടിപടുക്കാനുള്ള അഹോരാത്ര പരിശ്രമങ്ങളും അതിനെതിരെയുള്ള ജനകീയപ്രതിരോധവും നടക്കുന്ന ദിവസങ്ങളാണിവ. ആദ്യമേ പറഞ്ഞു കൊള്ളട്ടെ, ദേശീയതയല്ല സാർവ്വദേശീയതയാണ് ഞങ്ങളുടെ രാഷ്ട്രീയം!)

എന്ത് കൊണ്ട് ജെ.എൻ.യു.-വിനൊപ്പം?

ഇന്ത്യ എന്ന പരമാധികാര സോഷ്യലിസ്റ്റ്‌ മതനിരപേക്ഷ ജനാധിപത്യ രാജ്യത്തെ പ്രജകളാണ് നമ്മൾ. നമ്മുടെ രാജ്യസ്നേഹം എന്താണെന്ന് നിർവചിക്കുവാൻ മുസ്സോളിനി-മനുവാദികളെ ആരും ചുമതലപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ല. ഫാസിസത്തിന്റെ ഇന്ത്യൻ പ്രയോക്താക്കളായ സംഘപരിവാറിന്റെ പ്രഥമശത്രു ഇന്ത്യന്‍ മാർക്‍സിസ്റ്റുകളാണെന്ന് ഉറപ്പിച്ചു കൊണ്ടാണ് സഖാവ് കനയ്യ കുമാറിനെ രാജ്യദ്രോഹിയാക്കാനുള്ള ഗീബൽസിയൻ തന്ത്രം അരങ്ങേറുന്നത്. അരുന്ധതിയുടെ വാക്കുകൾ കടമെടുത്ത് പ‍റഞ്ഞാൽ, “സഖാക്കൾ അഭിമാനിക്കണം, ഗോൾവാൾക്കറുടെ ശിഷ്യന്മാരെ വിറളി പി‍ടിപ്പിക്കുവാൻ പാകത്തിൽ ഹിന്ദുത്വയുടെ ഏറ്റവും വലിയ ശത്രുവായി ഇന്നും കമ്മ്യൂണിസം നിലനിൽക്കുന്നതിൽ.”

ഇതൊക്കെ കൊണ്ട് തന്നെ ജെ.എൻ.യു.-വിനൊപ്പം നില്‍ക്കുന്നു.

ഇങ്ങു ദൂരെ ഇരുന്നു മുറവിളി കൂട്ടിയിട്ട് എന്ത് പ്രയോജനം?

സ്വന്തമായി അദ്ധ്വാനിച്ചു ജീവിക്കുന്നത് വ്യക്തി വികാസത്തിന്റെ ഭാഗമാണെന്ന ഉത്തമബോധ്യത്തിൽ, പ്രവാസിയാക്കപ്പെടുന്നവൻ സ്വന്തം രാഷ്ട്രീയം വ്യക്തമാക്കാതിരിക്കണമെന്നതും അവന്റെ അസ്തിത്വം മറക്കണമെന്നതും സാമ്രാജ്യത്വ വലത്തുപക്ഷത്തിന്റെ ആവശ്യമായിരിക്കെ എത്ര ദൂരെ ഇരുന്നും പ്രതികരിക്കേണ്ടത് കാലഘട്ടത്തിന്റെ ആവശ്യമാണ്‌. ദക്ഷിണാഫ്രിക്കയിൽ വക്കീലായിരുന്ന ഒരാൾ രാഷ്ട്രപിതാവായ രാജ്യമാണ് നമ്മുടേത്. അപ്പോൾ ആ രാജ്യത്തിലെ ഒരു പ്രവാസി പൗരൻ തൊഴിലിടത്തിരുന്നു ഐക്യദാർഢ്യപെടുന്നതിനെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നത് തികച്ചും പരിഹാസ്യമാണ്.

ഇന്ത്യൻ ഇടതുപക്ഷ വിദ്യാർത്ഥി പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ ഭാഗമായി പോരാടിയ ഞങ്ങൾക്ക് എങ്ങനെ ജെ.എൻ.യു.-വിനോട്‌ ഐക്യപ്പെടാതെയിരിക്കുവാനാവും? ക്യാമ്പസ് വിട്ടിറങ്ങിയപ്പോൾ കോളേജിന്റെ പടിവാതിൽക്കൽ രാഷ്ട്രീയം ഉപേക്ഷിച്ചവരല്ല ഞങ്ങൾ. യുവജന പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ പ്രവർത്തകരായും കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർടിയുടെ കേഡർമാരായും ഉയർത്തിയ രാഷ്ട്രീയത്തിനു വേണ്ടി പോലീസ് സ്റ്റേഷനിലും കോടതി മുറിയിലും കയറിയിട്ടുള്ളവരാണ് ഞങ്ങളിൽ പലരും. അല്ലാതെ പ്രവാസിയായി വിദൂരതയിലെത്തിയപ്പോൾ എന്നാലിനി അൽപം സാമൂഹിക ഇടപെടലാവാം എന്ന് കരുതി ഫേസ്ബുക്കിൽ കയറിയവരല്ല ഞങ്ങൾ.

പോരാടുന്നവരോട് ഐക്യപ്പെടുവാൻ ദൂരമൊരു പ്രതിബന്ധം അല്ലെന്നും, ജോലി ഇനിയിപ്പോൾ അന്റാർട്ടിക്കയിലാണെങ്കിലും ഞങ്ങൾ ഞങ്ങളുടെ രാഷ്ട്രീയം ഉറക്കെ വ്യക്തമാക്കി കൊണ്ടേ ഇരിക്കുമെന്ന് പറഞ്ഞുകൊള്ളട്ടെ .

സാമൂഹിക മാധ്യമങ്ങൾ നല്ല വേദി ആണോ?

ഉത്തരം ലളിതമാണ് ഇരുപത്തി ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ഏറ്റവും നല്ല വേദികളിലൊന്നു തന്നെയാണ് സാമൂഹിക മാധ്യമങ്ങൾ. ജനാധിപത്യ സംവിധാനത്തിന്റെ അഞ്ചാം എസ്റ്റേറ്റ്‌ ആയി മാറികഴിഞ്ഞ സമൂഹിക മാധ്യമങ്ങൾ അല്ലാതെ മറ്റേത് വേദിയാണ് നാം ഉപയോഗിക്കേണ്ടത്? വിപ്ലവം തോക്കിൻകുഴലിലൂടെ മാത്രമല്ല ഫേസ്ബുക്കിലൂടെയും സാധ്യമാകുമെന്ന് കണ്ട തലമുറയല്ലേ നമ്മുടേത്?

കരഘോഷങ്ങൾക്ക് രാഷ്ട്രീയ പ്രാധാന്യം ഉള്ളത് പോലെ 'like'നും രാഷ്ട്രീയ പ്രാധാന്യമുള്ള കാലഘട്ടത്തിൽ സാമൂഹിക മാധ്യമങ്ങളിലൂടെയുള്ള ഐക്യപ്പെടൽ വിലപെട്ടത്‌ തന്നെ.

കേവല ബുദ്ധിജീവി സംതൃപ്തിക്കപ്പുറം ഇതിനു പ്രസക്തിയുണ്ടോ?

തത്വദീക്ഷ ഉള്ളവരെയും പ്രത്യയശാസ്ത്രം പറയുന്നവരെയും ഒക്കെ നോക്കി പരിഹസിക്കുവാൻ പഠിച്ച ഒരു സമൂഹമാണ് നമ്മുടേത്‌. അങ്ങനെ ശീലിപ്പിച്ചതിൽ നമ്മുടെ ചലച്ചിത്രങ്ങൾക്കുൾപടെ പങ്കുണ്ട്. പ്രതിഭാധനരായ സംവിധായകർ പോലും ഈ അര്രാഷ്ട്രീവത്കരണത്തിന്റെ പ്രയോക്താകളായിരുന്നു. താത്വിക അവലോകനവും പോളണ്ടും ഒക്കെ അങ്ങനെ മലയാളിക്ക് തമ്മിൽ പ‍റഞ്ഞ് രസിക്കുവാനുള്ള കേവലമായ തമാശകളാകുന്നു.

ആ കാലഘട്ടത്തിലൂടെ കടന്നു വന്നവർക്ക് പ്രത്യയശാസ്ത്രം പറയുന്നവരെ ആത്മരതിക്കാരനെന്നേ വിളിക്കുവാൻ സാധിക്കുകയുള്ളൂ എന്നതിൽ അത്ഭുതമില്ല. ഇത്തരം രാഷ്ട്രീയ ഇടപെടലുകളെ ശരിയാംവണ്ണം വിലയിരുത്തുവാനാകാതെ പോകുന്നതിനുള്ള കാരണവും മറ്റൊന്നല്ല.

ചിന്തിക്കുന്നവനെ ഭ്രാന്തനെന്നു വിളിപ്പിക്കുവാൻ സാമ്രാജ്യത്വം ശീലിപ്പിച്ചു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അങ്ങനെ സാമ്രാജ്യത്വം വിളനിലമൊരുക്കിയിടത്താണ് ഫാസിസം അതിന്റെ വിത്തിറക്കുന്നത്. ഈ തിരിച്ചറിവോടെ ആ അരാഷ്ട്രീയ കവചം ഇനിയെങ്കിലും അഴിച്ചുകളയേണ്ടതുണ്ട്.

എം. എൻ. വിജയൻ മാഷ്‌ പറഞ്ഞത് പോലെ 'ഒരു ബ്രേക്കിംഗ് പോയിന്റ്‌ വരുമ്പോൾ നിങ്ങൾ ഉണരുന്നു'.

അതേ ആ പോയിന്‍റ് എത്തിയിരിക്കുന്നു, ഉണരൂ!

ലാൽ സലാം, നീല സലാം, മാർക്‌സ് അംബേദ്കർ സിന്ദാബാദ്!

As students all across India are fighting the central government's nefarious attempts to curtail their political freedom, Bodhi Commons is republishing the Emergency Files, a series of pamphlets brought out by the students of Jawaharlal Nehru University, during the period of the Emergency (1975-77).

The events of the last few days are indicative of the intensified repression, that the ruling classes in India have been unleashing on all voices of dissent. The police crackdown in Jawaharlal Nehru University (JNU), New Delhi, the arrest of the JNU Students’ Union (JNUSU) President Kanhaiya Kumar on false charges, the repeated attacks on Kanhaiya, students, teachers, journalists and lawyers by RSS-backed “lawyers” at the Patiala House court complex (the second attack came in spite of the Supreme Court order to ensure security!), the shameless corporate media trial of students, the attacks on the offices of the SFI and the CPI(M) in different parts of the country, attacks on agitating students in various places, attacks on JNU students and anybody “who looked like JNU students” in the city of Delhi, all point in this direction. The attempt to “take over the city” (Delhi) has been characterized by Prabhat Patnaik as the mounting of an insurrection against the Constitution of India, which is supposed to begin with JNU and Delhi, and spread to the other parts of India. The struggle led by the students and teachers of JNU, therefore, is a struggle to preserve the democratic and secular fabric of the country itself, to prevent India from sliding into a second Emergency, declared or undeclared.

The police raids and witch-hunt of students in JNU are eerily reminiscent of the days of the Emergency. Imposed by the Indira Gandhi-led Congress government, the Emergency lasted from 25 June 1975 to 21 March 1977, and was characterised by widespread attacks on human rights and basic democratic rights of the vast majority of people. It was undoubtedly one of the darkest periods in the history of our Republic.

The SFI unit of Jawaharlal Nehru University played a vital role in fighting the Emergency and the attacks on the students’ democratic rights by the Indira regime and the University authorities. Students who fought the Emergency had to face arrests, jail terms, expulsions, and disciplinary actions. The pamphlets and documents brought out illegally by the SFI JNU Unit during the period of the Emergency are stark depictions of the difficult times that the students’ movement had to live through.

The SFI and the JNU Students’ Union led by SFI brought out many leaflets in the name of “The Resistance” to organise the struggle against authoritarianism in the campus. The SFI also brought out some leaflets in its own name. In the academic year 1976-77, the SFI took the initiative to form the 'Democratic Students Forum' which was used to unite all the students fighting the Emergency, and leaflets were issued in its name along with other JNU-based publications.

Today, as we fight an all-round attack on our cherished constitutional values and democratic rights by the Narendra Modi-led BJP government and backed by the communal-fascist RSS, the legacy of the Indian people's struggle against the Emergency would remain as a beacon of inspiration to us. Therefore we consider this an opportune moment to look back and draw the correct lessons as we resolve to strengthen our fight to defend democracy and secularism.

Over the next few days, we shall be publishing a selection of the pamphlets brought out by SFI in JNU in the name of various platforms and by the SFI-led Students’ Union during the Emergency. Here is how the first of these took birth.

Police Raid in JNU and Early Resistance

On the 8th of July 1975 at 5:00 in the morning, hundreds of armed police in jeeps and vans raided the hostels in JNU campus. They encircled the two boys' hostels, woke up the students from their beds and arrested 60 students. They detained 15 students and one karamchari (non-faculty staff member) and released the rest after interrogation in the police station. Among those arrested, four had been associated with the Students’ Union either in the past or at that time, including the sitting General Secretary of the Union. Despite all their best efforts, the police could not arrest the President of the Students’ Union. They also arrested the Secretary of the Karamchari Sangathan (Staff Association). Attempts to curtail the democratic rights of students were made by the Vice Chancellor in the subsequent days, prominently by seeking to make Students’ Union membership "voluntary", and by imposing a "Code of Conduct" which was to become notorious. A pamphlet detailing these was published by 'The Resistance', on 10th July 1975, which is reproduced below.

(to be continued...)

ഏറ്റവും ലളിതമായി പറഞ്ഞാൽ ജന്മസിദ്ധമായ ജാതി, മത, വംശ, ലിംഗ സ്വത്വങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ നൂറ്റാണ്ടുകളായി ചൂഷണം ചെയ്യപ്പെട്ട് പോരുന്നവരുടെ അനുഭവങ്ങളെ അവരുടെ സ്വത്വമണ്ഡലത്തിന് പുറത്ത് നിന്നുകൊണ്ടുള്ള ഒരു സൈദ്ധാന്തിക ഇടപെടലിനും പൂർണ്ണമായി പ്രതിനിധാനം ചെയ്യാനാവില്ല എന്ന ചരിത്രാനുഭവമാണ് സ്വത്വവാദത്തിന്റെ അടിത്തറ. രക്ഷാകർതൃത്വം മുതൽ അദൃശ്യവൽക്കരണം വരെയുള്ള പ്രശ്നങ്ങൾ അതിൽ ഉൾചേരുന്നത് ഈയൊരു ചരിത്ര പശ്ചത്തലത്തിൽ നിന്നാണ്.

പാർശ്വവൽക്കരിക്കപ്പെടുന്നവരുടെ ചരിത്രാനുഭവത്തിന് സമാന്തരങ്ങൾ ഉണ്ടാകുന്നത് സ്വാഭാവികം. ആ സമാന്തരങ്ങളിലൂടെയാണ് അത് ഒരു ആഗോള സൈദ്ധാന്തിക ഘടനയിലേക്ക് വികസിക്കുന്നത്. ദളിത്‌, സ്ത്രീ, മത, ലൈംഗിക ന്യൂനപക്ഷരാഷ്ട്രീയങ്ങൾ ഒക്കെയും സ്വത്വവാദത്തിന്റെ ഘടനയ്ക്കുള്ളിൽ എത്തുന്നതും അവ പൊതുവിൽ പങ്കുവെക്കുന്ന കീഴാള (subaltern)പരിസരത്തിലൂടെയാണെന്ന് പറയാം. ആധുനിക ബൃഹദാഖ്യാനങ്ങളുടെ സാർവ്വലൗകീക പരിപ്രേക്ഷ്യത്തിന് കണ്ടെടുക്കാൻ പറ്റാത്തത്ര സൂക്ഷ്മമായ തലങ്ങളിലാണ് സാമൂഹ്യവും സാംസ്കാരികവും ആയ പാർശ്വവൽക്കരണത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയം നിലനില്ക്കുന്നത് എന്ന തിരിച്ചറിവിൽ നിന്നാണ് ഉത്തരാധുനിക കാലഘട്ടത്തിൽ അത് സ്വത്വരാഷ്ട്രീയമായി രൂപപ്പെടുന്നത്.

ഒറ്റ പാഠമോ ഒരു ഘടനയോ അല്ല സ്വത്വവാദത്തിനോ സ്വത്വരാഷ്ട്രീയത്തിനോ ഉള്ളത്. നിരവധി അടരുകളുള്ള സങ്കീർണ്ണവും, പലപ്പോഴും വൈരുദ്ധ്യാത്മകം തന്നെയുമായ ഒരു ഘടനയാണ് ഓരോ സ്വത്വവും. അതുകൊണ്ടാണ് ഒരു സവർണ്ണ സ്ത്രീയിൽ ജാതീയമായ സവർണ്ണതയും ലിംഗപരമായ സബാൾട്ടേണിറ്റിയും എന്ന വിപരീതങ്ങൾ സംഗമിക്കുന്നത്. ഇന്ത്യൻ സാഹചര്യങ്ങളിൽ ഒരു ന്യൂനപക്ഷ മതജാതൻ എന്ന നിലയിൽ പാർശ്വവൽക്കരിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു മുസ്ലീം പുരുഷനിൽ ലിംഗപരമായ പിതൃകേന്ദ്രീകൃത അധികാരത്തിന്റെ പങ്ക് എത്തിച്ചേരുന്നതിലും ഈ വൈരുദ്ധ്യമുണ്ട്. ഇത് പലപ്പോഴും പരസ്പരം സംഘർഷങ്ങളിൽ ഏർപ്പെടാറുമുണ്ട് എന്ന് ചരിത്രം സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു. സ്വത്വ രാഷ്ട്രീയവും, സ്വത്വവാദവും ഒരുപോലെ നേരിടുന്ന ഒരു സൈദ്ധാന്തിക വെല്ലുവിളിയാണ് ഇത്. എന്നാൽ അത്തരം ഒരു വെല്ലുവിളി കൊണ്ട് റദ്ദ് ചെയ്യപ്പെടുന്നതല്ല അവയുടെ ഉള്ളടക്കം. ഈ തിരിച്ചറിവിന്റെ സമഗ്രതയെ കൂടുതൽ സൂക്ഷ്മമായി വികസിപ്പിച്ചു കൊണ്ടേ സബാൾട്ടേൺ രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ ബൃഹത്തായ ഉള്ളടക്കത്തെ, അതിന്റെ ചരിത്രപരമായ അനിവാര്യതയെ, വിശകലനം ചെയ്യാനാവു .

സബാൾട്ടേൺ രാഷ്ട്രീയം

പാർശ്വവല്കൃതരുടെ പക്ഷത്ത് നിന്നുകൊണ്ടുള്ള രാഷ്ട്രീയവും സാംസ്കാരികവുമായ ഇടപെടലുകളുടെ, സമരങ്ങളുടെ ചരിത്രം ഉത്തരാധുനിക കാലത്ത് തുടങ്ങുന്ന ഒന്നല്ല. മാനവികതാവാദത്തിലും ഫ്രെഞ്ച് വിപ്ലവത്തിന്റെ ”സ്വാതന്ത്ര്യം, സമത്വം, സാഹോദര്യം” എന്ന മുദ്രാവാക്യത്തിലും ഒക്കെയുണ്ട് അതിന്റെ ആശയപരമായ തുടർച്ചകൾ. സബാൾട്ടേൺ സമൂഹത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയവും സാമൂഹ്യവുമായ ഉന്നമനം ലക്ഷ്യമിടുന്ന സ്വത്വവാദപൂർവ്വ പ്രത്യയശാസ്ത്രങ്ങളിൽ ഏറ്റവും പ്രധാനം കമ്യൂണിസം തന്നെയാണ്. എന്നാൽ കമ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രത്യയശാസ്ത്രത്തിന്റെ പല ഭരണകൂട രൂപങ്ങളും പലപ്പോഴും മൂലധനത്തെ കേന്ദ്രമാക്കിയുള്ള ഒരു യാന്ത്രിക ദ്വന്ദ്വകല്പനയുടെ പരിസരത്തിലേക്ക് എല്ലാത്തരം ചൂഷണങ്ങളെയും അസമത്വങ്ങളെയും അനീതികളെയും ചുരുക്കുവാൻ ശ്രമിച്ചു എന്ന വിമർശനം സാധുവാണ് താനും.

ഒരു വിഭാഗം മനുഷ്യരെ മൂലധനത്തിനുമേൽ ആധിപത്യമുള്ളവരും, മറ്റൊരു വിഭാഗത്തെ അതില്ലാത്തവരും ആക്കി മാറ്റിയ ചരിത്രത്തിന് പ്രാദേശികമായ നിരവധി ഉപപാഠങ്ങളുണ്ട്. അതിനെ കാണാനും, കാലികമായി സ്വയം നവീകരിക്കുവാനുമുള്ള ശ്രമങ്ങൾ മാർക്സ് നടത്തിയിരുന്നു എന്നതിന് ചരിത്രപരമായ തെളിവുകളുമുണ്ട്. എന്നാൽ അതിന്റെ ഭരണകൂട രൂപങ്ങളിലൂടെ പ്രയോഗതലത്തിൽ മാർക്സിയൻ സിദ്ധാന്തത്തിൽ വന്ന് ഭവിച്ച പാഠപരത ഇതിനെയൊക്കെ നിഷേധിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. വർഗ്ഗസമരത്തിലൂടെ ഉരുത്തിരിയുന്ന പുതിയ സമൂഹത്തിൽനിന്ന് ജാതി, മത, വംശ, ലിംഗ പരമായ അസമത്വങ്ങളും അനീതിയും സ്വയം കൊഴിഞ്ഞുപൊയ്ക്കോളും എന്ന യാന്ത്രികമായ ഒരു തരം സൈദ്ധാന്തിക ഉദാസീനത അത് തെളിയിക്കുന്നു. അംബേദ്കറെ പോലെയുള്ള ധിഷണാശാലികൾ ഇത് പതിറ്റാണ്ടുകൾക്ക് മുമ്പേ തിരിച്ചറിയുകയും ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു.

ഈ ഒരു പശ്ചാത്തലത്തിലാണ് നിലവിലുള്ള വലത് ഇടത് രാഷ്ട്രീയ ധാരകളിൽ നിന്ന് വേറിട്ട ഒരു ദളിത്‌ സബാൾട്ടേൺ സംഘടനാരൂപം വികസിപ്പിച്ചെടുത്തുകൊണ്ട് മാത്രമേ പാർശ്വവൽകൃതരുടെ ചെറുത്ത്നിൽപ്പുകൾക്ക് ഇനി മുന്നോട്ട് പോകാനാവു എന്ന തിരിച്ചറിവിലേക്ക് കാൻഷിറാമിനെ പോലെയുള്ളവർ എത്തിച്ചേരുന്നത്. അദ്ദേഹം ബഹുജൻ സമാജ് പാർട്ടി എന്ന ബി എസ് പി രൂപീകരിക്കുന്നത് 1984ൽ ആണ്. തൊണ്ണൂറുകളോടെ സബാൾട്ടേൺ രാഷ്ട്രീയവും സ്വത്വവാദവും നവസാമൂഹ്യപ്രസ്ഥാനങ്ങളുമൊക്കെ അക്കാദമിക് മേഖലയിൽ സജീവശ്രദ്ധ ആകർഷിക്കാനും ചർച്ചകളും സംവാദങ്ങളും ഉല്പാദിപ്പിക്കാനും തുടങ്ങി.

സ്വത്വവും ഹിന്ദുത്വവും

ഏതാണ്ട് ഇതിന് സമാന്തരമായി നടന്ന മറ്റൊരു പ്രക്രിയയാണ് ഹിന്ദുത്വവാദത്തിന്റെ പ്രത്യക്ഷമായ രാഷ്ട്രീയ പ്രവേശവും വികാസവും എന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്. കോൺഗ്രസ്സോ, അടിയന്തിരാവസ്ഥയ്ക്ക് ശേഷം അതിനെ തൂത്തെറിഞ്ഞു കൊണ്ട് അധികാരത്തിൽ വന്ന ജനതാപാർട്ടിയോ ഒന്നും ഒരുകാലത്തും ബ്രാഹ്മണിക്ക് ഹിന്ദുത്വത്തിന്റെ സ്വാധീനത്തിൽ നിന്ന് മുക്തമായിരുന്നില്ല എന്നിരിക്കിലും അവ പ്രത്യക്ഷത്തിൽ ഹിന്ദുത്വപാർട്ടികൾ ആയിരുന്നില്ല. ജനതാപാർട്ടിയുടെ തകർച്ചയെ തുടർന്ന് അതിലെ പഴയ ജനസംഘക്കാർ ചേർന്ന് രൂപം കൊടുത്ത ബി ജെ പി, ബി എസ് പി രൂപപ്പെട്ട 1984ലെ തിരഞ്ഞെടുപ്പിൽ വെറും രണ്ട് സീറ്റ് മാത്രമാണ് നേടിയതെങ്കിൽ തുടർന്നുള്ള ഒന്നര പതിറ്റാണ്ടിനുള്ളിൽ അവർ പാർലമെന്റിൽ അധികാരം നേടുന്ന അവസ്ഥയിലേയ്ക്ക് വളർന്നു. 1995ൽ മായാവതിയുടെ ബിഎസ്പി യുപിയിൽ അധികാരത്തിൽ വന്നത് ബിജെപിയുടെ പിന്തുണയോടെ ആയിരുന്നു എന്നത് മറ്റൊരു വസ്തുതയാണ്. തുടർന്ന് ബിജെപി പാർലമെന്റിലെ ഏറ്റവും വലിയ ഒറ്റക്കക്ഷിയാകുന്നത് 1996ലും. സ്വത്വരാഷ്ട്രീയത്തിന്റെയും ഹിന്ദുത്വരാഷ്ട്രീയത്തിന്റെയും ഈ സമാന്തര വളർച്ച കേവലം യാദൃശ്ചികം മാത്രമാണോ?

ബ്രാഹ്മണിക് ഹിന്ദുത്വം ഒരുകാലത്തും ഉൾക്കൊള്ളലിന്റെ പ്രത്യയശാസ്ത്രമല്ല മുന്നോട്ട് വച്ചിരുന്നത്. പ്രവർത്തി തലത്തിൽ തുല്യത, സാഹോദര്യം തുടങ്ങിയ ആശയങ്ങൾ തന്നെ അതിന് അന്യമാണ്: അവ പില്കാലത്ത് നേടിയെടുത്ത സാംസ്കാരിക ഹെജമണിയെ (hegemony) ചെറുക്കാൻ യുക്തികളില്ലാതെ, ഹിന്ദുത്വം മനുഷ്യരെ എല്ലാവരെയും തുല്യരായി കാണുന്നു, ബ്രാഹ്മണ്യം ഉൾപ്പെടെയുള്ള വർണ്ണങ്ങൾ ഒക്കെയും കർമസിദ്ധമാണ് എന്നൊക്കെ വിശ്വാമിത്ര മഹർഷിയെ പോലെയുള്ള ഏതാനും ഉദാഹരണങ്ങൾ വച്ച് സ്ഥാപിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട് എങ്കിലും. ചാതുർവർണ്ണ്യം ഘടനാബദ്ധമായ ഒരു ഉച്ചനീചത്വ സ്ഥാപനം എന്ന നിലയിൽ നാല് വർണ്ണങ്ങളെ ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നെങ്കിൽ പോലും പഞ്ചമർ എന്ന ഗണ്യമായ ഒരു വിഭാഗം മനുഷ്യർ അതിന് പുറത്ത് തന്നെയായിരുന്നു. ഈ കർമ്മ സിദ്ധാന്തം അവർക്ക് ബാധകമാണോ എന്ന ചോദ്യം പോട്ടെ, ശൂദ്രനായ ശംഭൂകൻ വേദങ്ങൾ പഠിക്കാൻ ശ്രമിച്ച കുറ്റത്തിന് നല്കപ്പെട്ട ശിക്ഷ നമ്മുടെ മുന്നിലുണ്ട്; ആരാണ് ശിക്ഷിച്ചതെന്നതും. അപ്പോൾ പിന്നെ കർമ്മം കൊണ്ട് ആർജ്ജിക്കാവുന്ന ബ്രഹ്മജ്ഞാനത്തിന്റെ കാര്യമൊക്കെ പറയാതിരിക്കുകയാവും ഭേദം.

അത്തരം ഒരു ചരിത്ര പശ്ചാത്തലത്തെ മുൻനിർത്തി വേണം രാമജന്മഭൂമി പ്രശ്നം ഉയർത്തി പിടിച്ച് ഹിന്ദുത്വ വോട്ടുകളെ ഏകീകരിച്ചുകൊണ്ട് അധികാരത്തിലേക്ക് രഥയാത്ര നടത്തിയ ബിജെപിയുടെ രാഷ്ട്രീയ ഉള്ളടക്കത്തെ വിശകലനം ചെയ്യാൻ. 1992 ഡിസംബറിൽ ബാബറി മസ്ജിദ് തകർത്ത ഹിന്ദുത്വത്തിന്റെ തേരോട്ടം 2016ലും അവസാനിച്ചിട്ടില്ല. അങ്ങനെയിരിക്കെയാണ് 1995ൽ അധികാരത്തിലെത്താനായി മായാവതിയുടെ ബി എസ് പി ബി ജെ പിയുടെ പിന്തുണ സ്വീകരിക്കുന്നത്. ഹിന്ദുത്വ ഫാഷിസത്തിന്റെ ഫലപ്രദമായ ഏക പ്രതിരോധമായി ദളിത് സ്വത്വ രാഷ്ട്രീയത്തെ ഉയർത്തി കാട്ടുന്നവർക്ക് ഇവയൊക്കെയും കേവലം പ്രശ്നാധിഷ്ഠിത നിലപാടുകളായി കൈ കഴുകാനാകുമോ?

കേവല പ്രതിനിധാനത്തിന്റെ പരിമിതികൾ

"ദളിത്, പിന്നോക്ക രാഷ്ട്രീയ പ്രതിനിധാനത്തിന്റെ മൂന്നര പതിറ്റാണ്ട് ശേഷവും വിവേചനം പ്രകടവും ബാഹ്യവുമാണ് ഇവിടങ്ങളിൽ. കേരളത്തിൽ ഇനിയും ഒരു ദളിത് മുഖ്യമന്ത്രി ഉണ്ടായിട്ടില്ല. പക്ഷേ ഇവിടെ ദളിതന് നടക്കാൻ അനുവാദമില്ലാത്ത തെരുവുകളില്ല, ദളിതർക്കും സവർണ്ണർക്കും വെവ്വേറെ പാത്രങ്ങളിൽ ചായ കൊടുക്കുന്ന കടകളില്ല." ചിത്രത്തിന് കടപ്പാട്:The Hindu

എൺപതുകൾ മുതൽക്കെങ്കിലും ഉത്തരേന്ത്യയിലെ ഹരിയാന, ഉത്തർ പ്രദേശ്, ബീഹാർ തുടങ്ങിയ സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ ദളിത്, പിന്നോക്ക വിഭാഗങ്ങൾക്ക് മേൽക്കൈ ഉള്ള സംഘടനകൾ രാഷ്ട്രീയ സാന്നിദ്ധ്യമാവുകയും ഈ വിഭാഗങ്ങളിൽ പെട്ട നിരവധി പ്രതിനിധികളെ അതാത് സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ ഭരണ നേതൃത്വത്തിൽ എത്തിക്കുകയും ചെയ്തു. എന്നിട്ടും ഇവിടങ്ങളിൽ നിന്നൊക്കെയും ഇന്നും കൊടിയ ദളിത് പീഢനങ്ങളുടെ, വംശീയ കലാപങ്ങളുടെ വാർത്തകൾ കൃത്യമായ ഇടവേളകൾ വച്ച് വന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ദളിത്, പിന്നോക്ക രാഷ്ട്രീയ പ്രതിനിധാനത്തിന്റെ മൂന്നര പതിറ്റാണ്ട് ശേഷവും വിവേചനം പ്രകടവും ബാഹ്യവുമാണ് ഇവിടങ്ങളിൽ. കേരളത്തിൽ ഇനിയും ഒരു ദളിത് മുഖ്യമന്ത്രി ഉണ്ടായിട്ടില്ല. പക്ഷേ ഇവിടെ ദളിതന് നടക്കാൻ അനുവാദമില്ലാത്ത തെരുവുകളില്ല, ദളിതർക്കും സവർണ്ണർക്കും വെവ്വേറെ പാത്രങ്ങളിൽ ചായ കൊടുക്കുന്ന കടകളില്ല.

പറഞ്ഞുവരുന്നത് ഇവിടെനിന്ന് ജാതീയത അപ്രത്യക്ഷമായി എന്നല്ല. അത് പ്രകടവും ബാഹ്യവുമായ രൂപങ്ങൾ വിട്ട് കൂടുതൽ സൂക്ഷ്മവും അതാര്യവുമായി മാറി എന്ന് മാത്രമാണ്. ഒറ്റപ്പെട്ട അപവാദങ്ങൾ മാറ്റിവച്ചാൽ ഇവിടെ വിവേചനം തെരുവിലും പീടികകളിലും അല്ല, മറിച്ച് ഉന്നത അക്കാദമിക്ക്, തൊഴിൽ മേഖലകളിൽ ആണ്. വിവേചനം ഒറ്റപ്പെട്ടതായാലും മേഖലാ വ്യത്യാസമുള്ളതായാലും വിവേചനം തന്നെയാണ്. അതിനെ പ്രശ്നവൽക്കരിക്കേണ്ടതുണ്ട്. അതിനെതിരെ ചെറുത്തുനിൽപ്പുകൾ ഉണ്ടാകുവാൻ അവയുടെ പ്രശ്നവൽക്കരണം പ്രാഥമിക ഉപാധി ആണ് താനും. പക്ഷേ അതിന് കേവലമായ രാഷ്ട്രീയ, ഭരണകൂട പ്രതിനിധാനം ഒരു കുറുക്കുവഴിയല്ല എന്ന് മാത്രം.

ഫെയ്സ് ബുക്കിൽ വൈറലായ ഒരു പോസ്റ്ററുണ്ട്. വംശീയ വിവേചനം മുതൽ അടിമത്തവും ഹോളോകോസ്റ്റും കോളനിവല്ക്കരണവും ഒക്കെ നിയമവിധേയമായിരുന്നു, നിയമപരത എന്നത് നീതിയുമായല്ല, അധികാരവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഒരു കാര്യമാണ് എന്നതാണ് അതിന്റെ ഉള്ളടക്കം. ഇന്ത്യൻ സാഹചര്യങ്ങളിൽ ദളിത് വിരുദ്ധതയുടെ സാമൂഹ്യ സാധുത എടുത്താൽ അത് സാദ്ധ്യമാക്കുന്നത് ഭരണഘടനയോ ഭരണകൂടമോ കോടതിയോ അല്ല എന്ന് കാണാം. അത് ഇവയെ ഒക്കെയും അതാതിന്റെ വസ്തുനിഷ്ഠ ഉള്ളടക്കത്തിനു പുറത്ത് നിന്ന് മാനിപ്പുലേറ്റ് ചെയ്യുന്ന ഒരു പൊതുബോധ സ്വാധീനമാണ്. അതാണ് ഹെജമണി (hegemony) എന്നത്. അതിനെ ചെറുത്താൽ മാത്രമേ നൂറ്റാണ്ടുകൾ പഴക്കമുള്ള ഹിന്ദുത്വ അധികാരത്തെ ചെറുക്കാനാവു. അതിന് കേവല പ്രതിനിധാനം പോര, കൂടുതൽ സമഗ്രവും ദിശാ ബോധമുള്ളതുമായ രാഷ്ട്രീയ ഇടപെടലുകൾ വേണം. ദളിത്, സബാൽട്ടേൺ ഹെജമണിയുടെ ഉള്ളടക്കം ആത്യന്തികമായി സമഗ്രമാനവികതയുടെ ഉള്ളടക്കത്തിൽ തന്നെയാണ് ഊന്നുന്നത്; കേവലം ഒരു റിവേഴ്സ് അപ്പാർതീഡിന്റെ നിർമ്മിതിയിലല്ല. എന്നാൽ ഇവിടെ സംഭവിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രബന്ധിയായ ഓരോ പിഴവും റിവേഴ്സ് അപ്പാർതീഡും കഴിഞ്ഞ് അപാർതീഡിനെ, ഹിന്ദുത്വത്തെ ശാക്തീകരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും എന്നതാണ് പലരും കാണാതെ പോവുന്നത്. വേണ്ടത് ഒരു സബാൾട്ടേൺ മനുഷ്യപക്ഷ ഹെജമണി യുടെ നിർമ്മിതിയാണ്.

വികേന്ദ്രീകരിക്കപ്പെടുന്ന പ്രതിരോധങ്ങൾ

ഹിന്ദുത്വ ഹെജമണി സാംസ്കാരികമായും രാഷ്ട്രീയമായും ചരിത്രപരമായും ഭയക്കുന്ന ആശയങ്ങളും സംഘടനകളും പ്രസ്ഥാനങ്ങളും ഉണ്ട്. അതിൽ ഏറ്റവും പ്രധാനമാണ് ആധുനികത. അത് സൃഷ്ടിച്ച ആശയപരവും രാഷ്ട്രീയവുമായ ചെറുത്ത് നിൽപ്പുകളിലൂടെയാണ് ഹിന്ദുത്വം ആദ്യമായി ഉലഞ്ഞത്. മതേതരത്വം, മാനവികത, ജനാധിപത്യം, സോഷ്യലിസം തുടങ്ങി നിരവധി വെല്ലുവിളികളെ ഒരേ സമയം സാംസ്കാരികമായും രാഷ്ട്രീയമായും, ചിലപ്പോഴെങ്കിലും കായികമായി പോലും നേരിടേണ്ടി വന്ന മറ്റൊരു കാലഘട്ടം അവർക്ക് മുമ്പ് നേരിടെണ്ടി വന്നിട്ടില്ല. ഇന്ത്യ സ്വതന്ത്രയായ കാലം മുതൽക്ക് എൺപതുകൾ വരെ ഹിന്ദുത്വരാഷ്ട്രീയത്തിന് പല ഇടങ്ങളിൽ പല പ്രസ്ഥാനങ്ങളിലായി അജ്ഞാതവാസം നയിക്കേണ്ടി വന്നത് ആധുനികതയുടെ ഈ ആശയങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ച സാംസ്കാരിക, രാഷ്ട്രീയ ഹെജമണിയെ ചെറുക്കാൻ അവർക്ക് ബലം തികയാത്തതു കൊണ്ട് മാത്രമായിരുന്നു.

ഇന്ത്യൻ പശ്ചാത്തലത്തിൽ ഇന്ന് സ്വത്വരാഷ്ട്രീയ വാദികളും ഹിന്ദുത്വവാദികളും സൈദ്ധാന്തികമായും രാഷ്ട്രീയമായും ഉന്മൂലനം ചെയ്യാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ആശയങ്ങളിലും പ്രസ്ഥാനങ്ങളിലും നിരവധി സമാനതകളുണ്ട്. അതിൽ ഏറ്റവും പ്രധാനമായ ഒന്ന് ആധുനികതാ വിരോധമാണ്. മതേതരത്വത്തിനും, മാനവികതക്കും, യുക്തിചിന്തയ്ക്കും എതിരേ ഉയരുന്ന വിമർശനങ്ങളിലും ഈ പ്രശ്നമുണ്ട്. തീർച്ചയായും ഹിന്ദുത്വവാദികൾക്കുള്ള കാരണങ്ങളല്ല ഇവിടെ ഉത്തരാധുനിക വിമർശനങ്ങൾക്കുള്ളത്. പക്ഷേ ഇനിയും ആധുനികമായിട്ടില്ലാത്ത ഒരു സമൂഹത്തിന്റെ ചരിത്രപരമായ അവസ്ഥയെ മനസിലാക്കാതെയുള്ള രേഖീയമായ വിമർശനങ്ങൾ മറുപക്ഷത്ത് ശാക്തീകരിക്കുന്നത് എന്തിനെയായിരിക്കും എന്നതിനെക്കുറിച്ച് ഈ വിമർശകർ പലപ്പോഴും ശങ്കിക്കുന്നേയില്ല .

അത്തരം ഒരു ദർശനപരമായ ദൂരകാഴ്ച നല്കുന്ന സമഗ്രതയുടെ അഭാവമാണ് പ്രതിരോധങ്ങളെ വികേന്ദ്രീകരിക്കുന്നതും, എന്തിനെ പ്രതിരോധിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നോ അതിനെ തന്നെ ഫലത്തിൽ ശാക്തീകരിക്കുന്നതും. ആധുനികതയുടെ മൂല്യങ്ങൾക്കെതിരേ ഉയരുന്ന രേഖീയമായ വിമർശനങ്ങൾ പരോക്ഷമായി ഹിന്ദുത്വമൂല്യങ്ങളുടെ ബലപ്പെടുത്തലായി മാറുന്ന സമകാലിക അവസ്ഥയെ ഈ ഒരു ചരിത്ര പശ്ചാത്തലത്തിൽ നിന്ന് വേണം നോക്കി കാണാൻ.

ചരിത്രനിർദ്ധാരണത്തിലെ വൈരുദ്ധ്യാത്മകത

ചരിത്രവും, അതിലെ നിരവധിയായ പ്രസ്ഥാനങ്ങളും ഒക്കെ ഒന്ന് മറ്റൊന്നിനെ വിമർശനാത്മകമായി മറികടക്കുമ്പോൾ പോലും ഒരു തുടർച്ചയുടെ, നൈരന്തര്യത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്. ഓരോ ഘട്ടവും പരസ്പരം കണ്ണി ചേരുന്ന, കൊടുക്കൽ വാങ്ങലുകൾ നടത്തുന്ന ധനാത്മകമായ ഒരു നിരന്തര നിർദ്ധാരണ പ്രക്രിയയിലൂടെയാണ് അത് മുന്നോട്ട് പോകുന്നത്. നിരാസമല്ല, വികാസമാണ് ഇവിടെ രീതിശാസ്ത്രം. മാനവികതയുടെ വികാസത്തിന്റെ ചരിത്രത്തിൽ ആ നിലയ്ക്ക് നിർണ്ണായകമായ ഒരു ഏടാണ് ആധുനികത. അതിനെ വികസിപ്പിക്കുന്നതിനു പകരം നിരസിക്കുമ്പോഴാണ് ചരിത്രം തിരിഞ്ഞ് നടക്കാൻ തുടങ്ങുന്നത്.

എല്ലാ ചരിത്ര ഘട്ടങ്ങളെയും പോലെ ആധുനികതയും ഒരു അവസാനമായിരുന്നില്ല, തുടർച്ചയായിരുന്നു. അതിൽ പിന്നെയും ബാക്കിയാവുന്ന പ്രശ്നങ്ങളെ നിർദ്ധാരണം ചെയ്യുന്നത് വിട്ട് അതിനെ കേവലമായി നിരസിക്കുക എന്നതിലേക്ക് ഉത്തരാധുനിക സൈദ്ധാന്തികരിൽ ഒരു വിഭാഗം എളുപ്പവഴി കണ്ടെത്തിയതാണ് ഉത്തരാധുനികതയിലെ പ്രതിസന്ധി. ഉദാഹരണത്തിന് ഇന്ത്യയെയോ, കേരളത്തെ തന്നെയോ എടുക്കുക. ആനുപാതിക വ്യത്യാസങ്ങൾ മാറ്റിവച്ചാൽ നാം ഇന്നും ഒരു അർദ്ധഫ്യൂഡൽ സമൂഹമാണ്. അതിന്റെ വർത്തമാന സാഹചര്യങ്ങളിൽ മുതലാളിത്തം പോലും സ്വാഗതം ചെയ്യപ്പെടേണ്ട ഒരു മാറ്റമാണ്. ദളിതർ ഉൾപ്പെടെയുള്ള സബാൾട്ടേൺ സമൂഹത്തിന്റെ അടിയന്തിര പ്രശ്നം മുതലാളിത്തമോ, ആഗോളവൽക്കരണമോ അല്ല, ഇനിയും തകർന്നിട്ടില്ലാത്ത ഈ ബ്രാഹ്മണിക്ക് അർദ്ധഫ്യൂഡൽ വ്യവസ്ഥയാണ്. അത് തകർക്കാൻ വേണ്ടത് ആധുനികതയുടെ മൂല്യങ്ങളാണ്. അത് സാദ്ധ്യമായതിനുശേഷം മാത്രം ചിന്തിക്കേണ്ടതാണ് ആധുനികതയുടെ പ്രശ്നവൽക്കരണം.

അകാലത്ത്‌ നടക്കുന്ന പ്രശ്നവൽക്കരണങ്ങൾ ഫലത്തിൽ പുരോഗമനമല്ല, പുനരുദ്ധാരണമാകും സാദ്ധ്യമാക്കുന്നത്. അറിവിന്റെ ആപേക്ഷികത പോലെയുള്ള ഉത്തരാധുനിക ആശയങ്ങൾ ഫലത്തിൽ പൊതുസമൂഹത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയത് അറിവിലെ അധികാരത്തെ കുറിച്ചുള്ള ഉൾകാഴ്ചകളല്ല, ചാത്തൻ സേവാമഠങ്ങൾ തൊട്ട് മുള്ളാത്ത കൊണ്ടുള്ള കാൻസർ ചികിത്സ വരെയുള്ള വ്യാജ അറിവുകളുടെ ഒളിച്ചുകടത്തലിന് ആവശ്യമായ സൈദ്ധാന്തിക അതാര്യതയാണ്. മാനവികതാ പ്രസ്ഥാനങ്ങളും ജനാധിപത്യവും മതേതരത്വവും സോഷ്യലിസവും ഒക്കെ ഉയർന്നുവന്ന ആധുനിക കാലഘട്ടത്തിൽ തന്നെയാണ് കോളനിവല്ക്കരണവും മുതലാളിത്തവും മുതലാളിത്ത കേന്ദ്രീകൃത സാമ്രാജ്യത്വവും ഒക്കെ വികസിച്ചുവന്നത് എന്നത് ചരിത്രത്തിന്റെ വൈരുദ്ധ്യാത്മകതയുടെ നിദാനങ്ങളാണ്. അതിനെ രേഖീയമായ ഇടപെടലുകളിലൂടെ ചെറുക്കാൻ പോയിട്ട് മനസിലാക്കാൻ പോലും കഴിയില്ല എന്നതാണ് വസ്തുത.

ഹിന്ദുത്വത്തിന്റെ ആധുനികതാ വിരോധം

ഹിന്ദുത്വരാഷ്ട്രീയം ആധുനികതയെ എതിർക്കുന്നതിന്റെ കാരണം ലളിതവും സുതാര്യവുമാണ് എന്ന് നാം കണ്ടുകഴിഞ്ഞു. എന്നാൽ അടിമുടി ആധുനികനായിരുന്ന, ആധുനികനായിരുന്നു കൊണ്ട് തന്നെ അതിന്റെ ചരിത്രപരമായ പരിമിതികളെ പ്രശ്നവൽക്കരിക്കുകയും അതിന്റെ തുടർച്ചകളെ ചലനാത്മകമായി നിലനിർത്തുകയും ചെയ്ത, കഴിഞ്ഞ നൂറ്റാണ്ട് കണ്ട ഏറ്റവും വലിയ ധൈഷണികനായ അംബേദ്കറിന്റെ ബൗദ്ധിക പാരമ്പര്യം അവകാശപ്പെടുമ്പോഴും പല സ്വത്വരാഷ്ട്രീയ ബുദ്ധിജീവികളും ആധുനികതയെ നിർദ്ധാരണം ചെയ്തെടുക്കുകയല്ല, നിരസിക്കുക തന്നെയാണ് എന്നത് ഒരു വർത്തമാന യാഥാർത്ഥ്യമാണ്; ഒരു വലിയ വൈരുദ്ധ്യവും.

ചരിത്രം ജീവിതത്തിൽ സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന പുരോഗമനത്തിന് ഒരിക്കലും ചരിത്രനിരപേക്ഷമായ സമഗ്രത അവകാശപ്പെടാനാവില്ല. അത് ഒരു നൈരന്തര്യത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്. ചിനുവ അചിബയുടെ ‘തിങ്ങ്സ്‌ ഫാൾ എപ്പാർട്ട്’ എന്ന നോവലിൽ ഇരട്ടക്കുഞ്ഞുങ്ങൾ ജനിച്ചാൽ അവരെ ഉൾക്കാട്ടിലെ ഗോത്രദൈവത്തിന്റെ അമ്പലത്തിൽ ഉപേക്ഷിക്കണമെന്ന, പെരുമ്പാമ്പിനെ കൊല്ലാനിടയായാൽ ഗോത്രം വിട്ട് നിശ്ചിതകാലം ജീവിക്കണമെന്ന തരം നിരവധി ആചാരങ്ങളുള്ള ഒരു സമൂഹത്തിലേക്ക് സൈക്കിൾ എന്ന 'വിചിത്ര'വാഹനം ഏറിവന്ന പാതിരിമാർ വരുത്തുന്ന മാറ്റങ്ങൾ, ആ സംസ്കാരത്തിന്റെ തകർച്ച വസ്തുതാ കഥനത്തിന്റെ നിർവികാരമായ ഭാഷയിൽ നാം വായിക്കുന്നു. ആ സമൂഹത്തിൽ ക്രൈസ്തവത നടത്തിയത് സമഗ്രമായ ഒരു ആദർശ പരിണാമം ഒന്നുമായിരുന്നില്ല എന്ന് നമുക്ക് നോവലിന് പുറത്തുള്ള ചരിത്രത്തിൽ നിന്ന് പൂരിപ്പിക്കാനും ആവും. അതുപോലെ തന്നെയാണ് ഇസ്ലാമിക പൂർവ്വ ഗോത്രജീവിതത്തിൽ ഇസ്ലാം മതം കൊണ്ടുവന്ന പരിവർത്തനങ്ങളും. അവയെ അതിന്റെ ചരിത്രപരമായ നിർദ്ധാരണശേഷിക്ക് പുറത്ത് നിർത്തി വിശകലനം ചെയ്താൽ ഇവയൊക്കെയും അധിനിവേശങ്ങൾ തന്നെയാണ്.

വൈദേശികാധിപത്യത്തിന്റെ, അതായത് കോളനിവൽക്കരണത്തിന്റെ ഇടപെടൽ ഇല്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ ദലിതരുടെ വിദ്യാലയ പ്രവേശം ഉൾപ്പെടെയുള്ള കാര്യങ്ങൾ എത്രകാലം പിന്നെയും വൈകുമായിരുന്നു എന്നതും ഊഹങ്ങൾക്ക് വിട്ടുകൊടുക്കുകയേ നിലനിന്നിരുന്ന ബ്രാഹ്മണിക് ഹിന്ദുത്വവ്യവസ്ഥയ്ക്ക് കഴിയുമായിരുന്നുള്ളു. സ്ത്രീകളുടെ വിദ്യാഭ്യാസം, ശൈശവ വിവാഹം, സതി പോലുള്ള ആചാരങ്ങൾ, വിധവാ വിവാഹത്തിന്റെ പ്രശ്നങ്ങൾ ഒക്കെ ആചാരങ്ങളുടെ, ആചാരബന്ധിയായ വ്യവസ്ഥയുടെ ഭാഗമായിരുന്നു എന്ന് നാം മനസിലാക്കേണ്ടതുണ്ട്. അവയുടെ തകർച്ച 'എല്ലാം തകരു'ന്നതായി പലർക്കും അനുഭവപ്പെട്ടിരിക്കാം എന്നതും.

കോരപ്പുഴ കടന്നാൽ ജാതിവിലക്ക് എന്ന ഒരു സാമൂഹ്യ അവസ്ഥയിൽ നിന്നാണ് പതിറ്റാണ്ടുകൾക്കുള്ളിൽ കേരളം ഒരു ആധുനിക മുതലാളിത്ത ജനാധിപത്യ സമൂഹമായി പരിണമിക്കുന്നത്. കേരളത്തിലും ബംഗാളിലും മറ്റും നടന്ന നവോത്ഥാനവും ബുദ്ധമതത്തിന്റെ പാരമ്പര്യവും കമ്യൂണിസവും കോൺഗ്രസ്സിൽ പോലും ഉണ്ടായിരുന്ന സോഷ്യലിസ്റ്റ് ധാരകളും ഒക്കെ ഈ സാമൂഹ്യ, സാംസ്കാരിക, രാഷ്ട്രീയ പരിണാമങ്ങൾക്ക് രാസത്വരകങ്ങളായി എന്ന് വിശാലാർത്ഥത്തിൽ നിരീക്ഷിക്കുമ്പൊഴും നമ്മൾ എത്രത്തോളം ഒരു ആധുനിക സമൂഹമായി, മുതലാളിത്തസമൂഹം തന്നെയായി എന്നീ ചോദ്യങ്ങൾ അവശേഷിക്കുന്നുണ്ട്. പക്ഷേ അത് സാദ്ധ്യമായ മാറ്റങ്ങളെ റദ്ദ് ചെയ്യുന്നില്ല എന്നതാണ് പ്രധാനം .

ആവർത്തിച്ച് പറയട്ടെ, പ്രാദേശികമായ ഏറ്റക്കുറച്ചിലുകൾ ഒഴിച്ച് നിർത്തിയാൽ ഒരു അർദ്ധ ഫ്യൂഡൽ സമൂഹമാണ് ഇന്ത്യ ഇന്നും. മാറിയത് ബാഹ്യഘടന മാത്രമാണ്, ആന്തരികമായി നാം ഇന്നും ഫ്യൂഡൽ ഗോത്ര മൂല്യങ്ങളെ പൂർണ്ണമായും അതിജീവിച്ചിട്ടില്ല എന്ന വിമർശനം ഇന്ത്യൻ ആധുനികതയ്ക്കെതിരെ ഉയർത്തിയത് ഉത്തരാധുനികരാണ്; അതായത് ആധുനിക ജ്ഞാനോദയ മൂല്യങ്ങളുടെ ബാഹ്യ മോടിയ്ക്കുള്ളിൽ ഉത്തരാധുനിക കാലത്തും സജീവമായി നിലനില്ക്കുന്ന ബ്രാഹ്മണിക്, ഫ്യൂഡൽ ഉള്ളടക്കത്തെ പ്രശ്നവൽക്കരിച്ചതിൽ സ്വത്വ വാദത്തിന്റെ പങ്ക് നിസ്സീമമാണ്. ഇവിടെയാണ് ഹിന്ദുത്വം പുരോഗമനപരമായ കുതറലുകളെ അധികാരം ഉപയോഗിച്ച് തങ്ങൾക്ക് അനുകൂലമായി വ്യാഖ്യാനിക്കുകയും, 'അപ്രോപ്രിയേറ്റ്'ചെയ്യുകയും ചെയ്ത ചരിത്രം ഓർമ്മിക്കപ്പെടേണ്ടത്.

ഹിന്ദുത്വ അപ്രോപ്രിയേഷൻ

പുരോഗമനപരമായ ഒരു ആസ്തിക സാമൂഹ്യപ്രസ്ഥാനം എന്ന നിലയിൽ പരിഗണിക്കപ്പെടുന്ന ഭക്തിപ്രസ്ഥാനം ഉരുവം കൊള്ളുന്നത് ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിലാണ്. അത് ശരിക്കും ഒരു ദളിത് പുരോഗമന പ്രസ്ഥാനമായിരുന്നുവോ എന്നതിനെക്കുറിച്ച് ഉത്തരാധുനിക പണ്ഢിതവൃന്ദങ്ങൾ പങ്കുവയ്ക്കുന്ന സംശയങ്ങൾ നിലനില്ക്കുമ്പോഴും രണ്ട് പ്രശ്നങ്ങൾ പ്രകടമായി നിലനില്ക്കുന്നു. പാടത്തും പറമ്പിലും പണിയെടുക്കുന്നവരോടൊപ്പം പാടി നൃത്തം ചെയ്യുന്ന ദൈവം എന്ന സങ്കൽപ്പത്തിൽ അന്തർലീനമായ ബ്രാഹ്മണ ദൈവ സങ്കൽപ്പത്തിന്റെ പ്രതിപാഠമാണ് ഒന്ന്. രണ്ടാമത്തേത് നൂറ്റാണ്ടുകൾക്ക് ശേഷം പല പ്രമുഖ ഭക്തകവികളെയും ബ്രാഹ്മണിസം 'അപ്രോപ്രിയേറ്റ്’ ചെയ്തു എന്ന വസ്തുത. ഗെയിൽ ഓംവേദ് തന്റെ ഒരു അഭിമുഖത്തിൽ ഈ കാര്യം വിശദമായി തന്നെ ചർച്ച ചെയ്യുന്നുണ്ട്. ഇതിൽ നിന്നൊക്കെ അനുമാനിക്കാവുന്നത് കാലികമായി നിരന്തരം സംഘർഷങ്ങളിൽ ഏർപ്പെട്ടിരുന്നുവെങ്കിലും ബ്രാഹ്മണിക്ക് ഹിന്ദുത്വത്തിന്റെ സാംസ്കാരിക ഹെഗമണിയെ എന്നെന്നേയ്ക്കുമായി തകർക്കാൻ ഇന്ത്യ ഇതുവരെ കണ്ട ഒരു പുരോഗമന പ്രസ്ഥാനത്തിനും സാദ്ധ്യമായിരുന്നില്ല എന്നതാണ്. ചരിത്രത്തിൽ നിന്ന് പാഠങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളാനായില്ലെങ്കിൽ സംഭവിക്കുന്നത് ഹിന്ദുത്വ ഹെജമണിക്കെതിരേ പാടുപെട്ട് ഉണ്ടാക്കുന്ന ഓരോ ഉപകരണവും പിന്നീട് ഫലത്തിൽ അതിന്റെ ആയുധമായി തീരുക എന്ന വിധിയുടെ ആവർത്തനമായിരിക്കും.

ഈ പ്രശ്നത്തെ അതിജീവിക്കുവാനുള്ള വഴി കേവല പ്ലാറ്റ്ഫോം വാദമോ, അതിലൂടെ ഉയർന്നുവരുന്ന സംവാദാത്മകവും യുക്തിബന്ധിയുമായ എമ്പിരിക്കൽ (empirical) വസ്തുതകളെ നേരിടാൻ കഴിയാതെ വരുമ്പോൾ അറിവ് ആപേക്ഷികമാണ് എന്ന് പറഞ്ഞൊഴിയുന്ന പൂഴിക്കടകനോ അല്ല. അത് പിൽകാല മുതലാളിത്തത്തിലെ അക്കാദമിക്ക് ഓട്ടകളെ ഇരുട്ടുകൊണ്ട് അടക്കാൻ കൊള്ളാം. ഒരു ഭൗതികയാഥാർത്ഥ്യം എന്ന നിലയിൽ സബാൾട്ടേൻ ജനത അനുഭവിക്കുന്ന പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് പരിഹാരം നിർദ്ദേശിക്കാൻ, അവയിൽ ഇടപെടാൻ പക്ഷേ ഇതുകൊണ്ടൊന്നും ആവില്ല.

ആധുനികതയുടെ ബൃഹദാഖ്യാനങ്ങൾക്ക് ഗോചരമാകാതെ പോയ പാർശ്വവൽകൃത ജീവിതത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയവും സാമൂഹ്യവും സാംസ്കാരികവുമായ അസ്തിത്വ സമസ്യകളെ പ്രശ്നവൽക്കരിക്കുക എന്നതിലൂടെ മാനവികമായ പുരോഗതിയുടെ പക്ഷത്ത് നിന്നുകൊണ്ട് സ്വത്വവാദം ഏറ്റെടുക്കുന്നത് ഒരു വലിയ ചരിത്രദൗത്യമാണ് എന്നത് നിസ്തർക്കമായ കാര്യമാണ്. പക്ഷേ ഈ സൈദ്ധാന്തിക പോരാട്ടത്തിനിടയിൽ മേൽപറഞ്ഞ സ്വത്വബന്ധിയായ വൈരുദ്ധ്യങ്ങളും ബഹുസ്വത്വങ്ങൾ കൊളുത്തുന്ന ആന്തരിക സംഘർഷങ്ങളും നേരിടാനായി ഇന്ത്യൻ ആധുനികത സാദ്ധ്യമാക്കിയ പരിമിതമായ നേട്ടങ്ങളെയും കൈവെടിയുക എന്ന എളുപ്പവഴി ദളിത്, മത ന്യൂനപക്ഷ രാഷ്ട്രീയം കൈക്കൊള്ളുന്നതോടെ അവർ പരോക്ഷമായി ഹിന്ദുത്വനിർമ്മിതിയ്ക്ക് വഴിമരുന്നായി തീരുന്നതാണ് ഇന്ത്യയുടെ സമകാലിക രാഷ്ട്രീയ ചരിത്രം ഇന്ന് അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്ന ഏറ്റവും വലിയ പ്രതിസന്ധി. അധികാരത്തിന്റെ വ്യവഹാര രൂപങ്ങൾ പലപ്പോഴും സൂക്ഷ്മരൂപങ്ങളിലാണ് പ്രത്യക്ഷമാകുന്നതെങ്കിലും അതിന്റെ പരിഹാര പ്രക്രിയകൾക്ക് സൈദ്ധാന്തികമായും പ്രയോഗതലത്തിലും സമഗ്രവും, ബൃഹത്തുമായ ഒരു ദർശന പദ്ധതിയില്ലാതെ നിവർത്തിയില്ല. അത്തരം ബൃഹദ് പദ്ധതികൾ സ്വയം സമ്പൂർണ്ണമായി ജനിച്ചുകൊള്ളും എന്നല്ല, അവയുടെ കാലിക വികാസത്തിന് മനുഷ്യന്റെയും കാലത്തിന്റെയും സംവാദാത്മകമായ നിർദ്ധാരണ ശേഷിയിൽ ആശ്രയിക്കുകയല്ലാതെ മാറ്റ്‌ മാർഗ്ഗങ്ങളില്ല എന്നതാണ് വസ്തുത. ചരിത്രം അവസാനിക്കുന്നില്ല, അത് നിരന്തരം നിർദ്ധാരണം ചെയ്യപ്പെടുകയാണ്.

As students all across India are fighting the central government's nefarious attempts to curtail their political freedom, Bodhi Commons is republishing the Emergency Files, a series of pamphlets brought out by the Students’ Federation of India (SFI) in Jawaharlal Nehru University, during the period of the Emergency (1975-77). This is the third part of the series. The first two parts can be read here (part 1) and here (part 2)

As mentioned in Emergency Files: Part 2, Ashok Lata Jain, the Student Councillor of the JNU Students Union (JNUSU), was suspended for signing the pamphlet of the Union opposing the arbitrary and illegal action of the Vice-Chancellor who struck off from the admission list the names of students whose political opinions were unpalatable to the ruling dispensation. Ashoka, who had signed the pamphlet in the capacity of the Chairman of the JNUSU Council meeting held on 19 August 1975, was subsequently expelled by the University authorities. This authoritarian act caused widespread anger among the student community, and ‘The Resistance’ called for a three-day class boycott in solidarity with Ashoka. On the second day of this historic strike (which was probably the first comprehensive student strike anywhere in India against the Emergency), a notorious act was perpetrated by the police – Prabir Purkayastha, an SFI activist and a first-year student of the University, was kidnapped!

Once again, the resemblances to what is happening today are uncanny. Take, for instance, this analysis in the pamphlet by ‘The Resistance’: "Our students have been taught another object lesson about the real face of the Emergency: expulsion of left and democratic student leaders, denial of admission to them and terror on the campus." Likewise, now we know the real motive behind the actions of the current regime in India - the crushing of the left and democratic students' movement and the left movement as a whole, as well as the suppression of all spaces of critical thinking.

Here we reproduce two pamphlets issued by ‘The Resistance’ – one, calling for the boycott and the second, reporting the police terror.

Ashok Lata Jain, student councillor of the JNU Students Union and Ph.D. student in the Centre for Regional Development has been expelled by the ‘Court of Honour’, set up by the Vice-Chancellor on trumped-up charges. This black deed is the worst act perpetrated on the student community since the foundation of the University. The authorities are continuing their offensive against the democratically elected students union. Coming on top of the order prohibiting Union elections, the expulsion of Ashok Lata Jain is an attack which the students will resist. Ashoka has been victimized for doing her elementary duty as an elected student representative and for upholding the democratic rights of students.

TO EXPRESS OUR TOTAL SOLIDARITY WITH HER ALL THE STUDENTS WILL GO ON STRIKE BY REFUSING TO ATTEND CLASSES, THE LIBRARY, AND OTHER ACADEMIC WORK FOR THREE DAYS BEGINNING FROM 24 SEPT.

Our students have been taught another object lesson about the real face of the Emergency: expulsion of left and democratic student leaders, denial of admission to them and terror on the campus. The Vice-Chancellor having instigated this action has left for the United States to continue his intrigues with US imperialism on behalf of the Indira Govt. on the Indo-US Joint commission.

Let us make every effort to boldly convert the three day boycott into a historic protest. We solicit the active sympathy and support of the teachers and employees in this just struggle of ours.

Outrageous events took place amidst the student strike, which were faithfully reported by ‘The Resistance’ in their pamphlet.

Angry over the very successful beginning of the three day boycott call on 24th by the students protesting against the expulsion of Ashok Lata Jain, the police in collusion with the University authorities have perpetrated a cowardly provocation against the students.

After the ninety percent boycott of classes on the 24th, on the 25th morning the boycott threatened to be total. An instance is the School of Languages where with over 600 students, only 3 entered the building in the morning. Since the 24th three police trucks were parked around the campus to intimidate the students. At 10:30 a.m. the police went into action. A black ambassador car with 4 plain-clothes men was parked inside the campus. The men approached Prabir Purkayastha who was standing near the School of Languages and dragged him away to the car, and despite the resistance of some students they whisked him away. This fascist style attack has been launched on a totally innocent person. Purkayastha joined the University only two months ago and is senior fellowship holder in the School of Computer Sciences. This was a deliberate provocation as Prabir had been asked by the policemen if he was Tripathi [the JNUSU President] and he had replied in the negative.

The VC (now safely ensconced in the USA) had informed the last Academic Council meeting that after the 8 July raid the authorities had assured him that the University would be informed within 8 hours of the names of the students arrested and the charges on which they are held. We demand that the Rector and the Registrar get this information and get Prabir released immediately.

The students, teachers and employees have responded to this blatant provocative act with outrage and are determined to unitedly face such onslaughts.

The man who kidnapped Prabir Purkayastha was P.S.Bhinder, who later became the Commissioner of Police. Prabir was to spend one year in jail under the infamous Maintenance of Internal Security Act (MISA), but that, of course, was unknown to the students then.

(To be continued)

(ഇന്ത്യൻ ശിക്ഷാ നിയമത്തിലെ 124A എന്ന വകുപ്പിന്റെ ചരിത്രത്തെയും അധികാരവര്‍ഗത്തിന്റെ ശത്രുക്കളെ ഒതുക്കുവാനുള്ള ഒരു രാഷ്ട്രീയ ആയുധമെന്ന നിലയ്ക്കുമുള്ള അതിന്റെ പ്രയോഗത്തെയും പറ്റി അഡ്വക്കേറ്റ് റ്റി.കെ. സുജിത്ത് എഴുതുന്നു.)

ബാലഗംഗാധര തിലകൻ, മഹാത്മാ ഗാന്ധി, ഭഗത് സിങ്ങ്, രാജ്ഗുരു, സുഖദേവ് മുതല്‍ കന്‍ഹയ്യ കുമാർ, ഉമര്‍ ഖാലിദ്, സീതാറാം യെച്ചൂരി, രാഹുൽ ഗാന്ധി, അരവിന്ദ് കെജ്രിവാൾ വരെ. ഇവർ വിവിധ കാലഘട്ടങ്ങളിൽ ജീവിച്ചവരാണ്. വിവിധ ആശയഗതികളുയർത്തിപ്പിടിച്ചവർ. എന്നാൽ, ഇവർക്കെല്ലാം പൊതുവായിട്ടുള്ള ഒന്നുണ്ട്; ഇന്ത്യൻ ശിക്ഷാ നിയമത്തിലെ 124A എന്ന വകുപ്പിന്റെ ഇരകളാണ് ഇവരെല്ലാം എന്നതാണത്. എല്ലാവരും അതത് കാലത്തെ ഇന്ത്യാ സർക്കാരിന്റെ ദൃഷ്ടിയിലെ രാജ്യദ്രോഹികളാകുന്നു. ആദ്യം പറഞ്ഞ കൂട്ടർ ‘രാജ്യദ്രോഹം’ നടത്തുമ്പോൾ രാജ്യത്തിന്റെ തലപ്പത്ത് ബ്രിട്ടീഷുകാരനായ ഗവർണർ ജനറലായിരുന്നെങ്കിൽ രണ്ടാമത്തെ കൂട്ടർ ‘രാജ്യദ്രോഹം’ നടത്തുമ്പോൾ നരേന്ദ്ര മോദിയാണ് തലപ്പത്ത് എന്ന വ്യത്യാസമേയുള്ളു. ചുമത്തപ്പെട്ട വകുപ്പിനും കുറ്റാരോപണത്തിനും നടപടിക്രമങ്ങൾക്കും അണുവിട മാറ്റമില്ല. ബ്രീട്ടീഷ് ഭരണാധികാരികളുടെ കാലത്ത് നൂറുകണക്കിന് സ്വാതന്ത്ര്യ സമര പോരാളികൾക്കെതിരെ പ്രയോഗിച്ച അതേ ആയുധം തന്നെയാണ്, സ്വാതന്ത്ര്യാനന്തര ഇന്ത്യയില്‍ ഓരോ തവണയും രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റം ചുമത്തുമ്പോള്‍ പ്രയോഗിക്കപ്പെടുന്നത്. അവര്‍ ചെയ്തതിനെ നാം അറിഞ്ഞോ അറിയാതെയോ വീണ്ടും ന്യായീകരിക്കുകയാണ്.

രാജ്യദ്രോഹ വകുപ്പിൽ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു :

ഇതിന്റെ ഏകദേശ മലയാളം ഇങ്ങനെ : ഒരാൾ, അയാളുടെ എഴുത്തിലൂടെയോ, സംസാരത്തിലൂടെയോ, സൂചനകളിലൂടെയോ, ഏതെങ്കിലും തരത്തിലുള്ള പ്രത്യക്ഷ പ്രതിനിധാനങ്ങളിലൂടെയോ, മറ്റേതെങ്കിലും തരത്തിലോ, ഇന്ത്യയിൽ നിയമപരമായി നിലനിൽക്കുന്ന സർക്കാരിനെതിരായ വിരോധം ഉത്തേജിപ്പിക്കുകയോ, അതിനായി ശ്രമിക്കുകയോ, നിന്ദയോ വെറുപ്പോ വളർത്തിയെടുക്കുകയോ അതിനായി ശ്രമിക്കുകയോ ചെയ്താൽ ആയത് രാജ്യദ്രോഹമാകുന്നു. അത് പിഴയോടുകൂടിയ ജീവപര്യന്തം തടവോ അല്ലെങ്കില്‍ മൂന്നുവർഷം വരെ തടവോ ലഭിക്കാവുന്ന കുറ്റമാകുന്നു.

വിശദീകരണം 1 - “വിരോധം"എന്ന പ്രയോഗം കൂറില്ലായ്മയും ശത്രുതയുളവാക്കുന്ന എല്ലാ വികാരങ്ങളും ഉൾച്ചേർന്നതാകുന്നു.

വിശദീകരണം 2 - സർക്കാർ നടപടികളോടുള്ള വിയോജിപ്പും അവയ്ക് മാറ്റം വരുത്തുന്നതിനായി നിയമവിധേയമായ ഉപാധികൾ സ്വീകരിക്കുന്നതും - സർക്കാരിനെതിരായി വെറുപ്പും നിന്ദയും വിരോധവും ഉത്തേജിപ്പിക്കുകയോ അതിനായി ശ്രമിക്കുകയോ ചെയ്യാത്തതരത്തിലുള്ള നടപടികൾ കൈക്കൊള്ളുന്നത് - ഈ വകുപ്പ് പ്രകാരം കുറ്റകരമാകുന്നില്ല.

വിശദീകരണം 3 - സർക്കാരിന്റെ ഭരണപരമായതോ മറ്റേതെങ്കിലും വിധത്തിലുള്ളതോ ആയ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്കെതിരായ നിയമവിധേയമായ ഉപാധികൾ സ്വീകരിക്കുന്നത് - വെറുപ്പും നിന്ദയും വിരോധവും ഉത്തേജിപ്പിക്കുകയോ അതിനായി ശ്രമിക്കുകയോ ചെയ്യാത്തതരത്തിലുള്ള ഉപാധികൾ - ഈ വകുപ്പ് പ്രകാരം കുറ്റകരമാകുന്നില്ല.

ഇവിടെ ശ്രദ്ധേയമായ സംഗതി സർക്കാരിനെതിരായി ജനങ്ങളെ ഇളക്കിവിടുവാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് നിങ്ങൾ വ്യക്തിപരമായി എന്തെങ്കിലും പ്രത്യക്ഷത്തിൽ ചെയ്താൽ മാത്രം മതി രാജ്യദ്രോഹിയായി നിങ്ങൾ മുദ്രകുത്തപ്പെടുവാൻ എന്നതാണ്. അഥവാ ചെയ്യണമെന്നുമില്ല, ചെയ്യുവാൻ ശ്രമിച്ചാലും മതി. ഒരു പുസ്തകമെഴുതി കയ്യിൽവെച്ചിരുന്നാൽ മാത്രം മതി, അത് പ്രസിദ്ധീകരിക്കുകയോ, മറ്റൊരാൾക്ക് വായിക്കുവാൻ കൊടുക്കുകയോ പോലും വേണ്ടെന്നർത്ഥം! എത്ര മാരകമാണ് ഈ വകുപ്പെന്ന് നോക്കൂ! സർക്കാരിനെതിരായി ജനക്കൂട്ടത്തെ ഇളക്കി വിട്ട് അവർ രാജ്യദ്രോഹം ചെയ്താൽ മാത്രമല്ല നിങ്ങൾ കുറ്റക്കാരനാകുന്നതെന്ന് ചുരുക്കം. ദേശവിരുദ്ധ പ്രവർത്തനത്തിന് പിടികൂടുന്ന എല്ലാവരുടെയും കൈകളിൽ നിന്നും ലഘുലേഖകളും നോട്ടീസുകളും പുസ്തകങ്ങളും സ്ഥിരമായി പോലീസ് കണ്ടെടുക്കുന്നതിന്റെ “രഹസ്യം” ഇതാണ്.

ഇത്തരത്തിൽ നിശ്ചിതമായി പൂർത്തിയായ പ്രവർത്തിക്ക് പകരം നിയമപരമായി നിലനിൽക്കുന്ന സർക്കാരിനെതിരായ, അതേത് തരം സർക്കാരുമായിക്കോട്ടെ - കൊളോണിയൽ സർക്കാരാകാം, ഫാസിസ്റ്റുകളുടെ സർക്കാരാകാം, ജനാധിപത്യ സർക്കാരാകാം - അതിനെതിരായ, ഒരു ‘മനോഭാവം’ പോലും നിങ്ങൾ വെച്ച് പുലർത്തുവാൻ പാടില്ല എന്നതാണ് രാജ്യദ്രോഹ വകുപ്പിന്റെ മര്‍മ്മം. ആരോടെന്നില്ലാത്ത നിങ്ങളുടെ പ്രവർത്തി പോലും രാജ്യദ്രോഹത്തിന്റെ പരിധിയിൽ വരാം. അത് സർക്കാരിന്റെ നയപരിപാടികൾക്കും ഭരണരീതികൾക്കും എതിരെയുളള ക്രിയാത്മകവും മൗലികവുമായ വിമർശനങ്ങളാണെങ്കിൽ പോലും, രാജ്യത്തിനെതിരായ വെറുപ്പും നിന്ദയും വിരോധവും ഉത്തേജിപ്പിക്കുകയോ അതിനായി ശ്രമിക്കുക്കയോ ചെയ്യുന്നതാണെന്ന് സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടാൽ നിങ്ങളുടെ കഥ കഴിഞ്ഞു.

ആദ്യമായി രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റത്തിന് അറസ്റ്റ് ചെയ്യപ്പെട്ട പ്രമുഖൻ ബാലഗംഗാധര തിലകനായിരുന്നു. പൂനെയിൽ പ്ലേഗ് പടർന്നു പിടിച്ച കാലത്ത് ശിവജി, അഫ്സൽഖാനെ കൊന്നതിനെ ന്യായീകരിച്ച് അദ്ദേഹം തന്റെ പത്രമായ കേസരിയിൽ ഒരു ലേഖനം എഴുതിയിരുന്നു. തുടർന്ന് പ്ലേഗ് പടർന്നു പിടിക്കുന്നതിനെ തടയുന്നതിൽ പരാജയപ്പെട്ട കളക്ടർ റാൻഡിനെയും മിലിട്ടറി ഓഫീസർ ലെഫ്. ഐറസ്റ്റിനെയും സഹോദരങ്ങളായ രണ്ട് യുവാക്കൾ വെടിവെച്ച് കൊന്നു. തിലകൻ ശിവജിയെക്കുറിച്ച് എഴുതിയ ഈ ലേഖനത്തിൽ നിന്നും പ്രചോദനം ഉൾക്കൊണ്ടാണ് ഇപ്രകാരം ഇവർ ചെയ്തതെന്നാരോപിച്ചാണ് ‘ഇന്ത്യാ സർക്കാർ’ 1897-ൽ തിലകനെ ആദ്യമായി രാജ്യദ്രോഹത്തിന് വിചാരണ ചെയ്യുന്നത് ¹. അതായത്, സംഭവവുമായി യാതൊരു ബന്ധവുമില്ലാത്ത ഒരു കാര്യത്തിനാണ് അദ്ദേഹത്തെ 18 മാസം തടവിലിടുന്നത്. രണ്ടാമത് അദ്ദേഹത്തെ രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റത്തിന് വിചാരണചെയ്യുന്നത് 1909 ലാണ് ². ബംഗാളിൽ പ്രഫുല്ല ചക്കി, ഖുദിറാം ബോസ് എന്നീ രണ്ട് ‘ഭീകരവാദികളായ’ യുവാക്കൾ മുസാഫർപൂർ മജിസ്ട്രേറ്റിനെതിരായി ബോംബെറിയുകയും ഉന്നം പിഴച്ച് രണ്ട് ബ്രിട്ടീഷ് വനിതകളുടെ മരണത്തിനിടയാക്കുകയും ചെയ്തു. ഇത്തരം ‘ഭീകരവാദ’ പ്രവർത്തനങ്ങളെ അതിനിശിതമായി വിമർശിച്ച് കേസരിയിൽ തിലകൻ ലേഖനമെഴുതി. എന്നാൽ ഭരണാധികാരികൾ ജനങ്ങളുടെ ക്ഷമയെ പരീക്ഷിക്കരുതെന്നും റഷ്യയിലെ ഭരണമാണ് ഇന്ത്യയിൽ കാഴ്ചവെയ്കാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നതെങ്കിൽ റഷ്യൻ മാതൃകയിലുള്ള വിപ്ലവരീതികൾ അനുവർത്തിക്കുവാൻ ഇന്ത്യയിലെ ജനങ്ങളും നിർബന്ധിതരാകുമെന്നനും അതില്‍ കൂട്ടിച്ചേർത്തു. ഫലം, രാജ്യദ്രോഹത്തിന് നാടുകടത്തപ്പെട്ട് റംഗൂണിൽ 7 വർഷത്തെ തടവ് ശിക്ഷയായിരുന്നു. പുറത്തിറങ്ങി നടത്തിയ പ്രസംഗങ്ങളുടെ പേരിൽ അദ്ദേഹത്തെ വീണ്ടും ദേശദ്രോഹ കുറ്റത്തിന് അറസ്റ്റ് ചെയ്തു. 1916 ലായിരുന്നു ഈ വിചാരണ ³. എന്നാൽ ബർമ്മയിലെ ജയിലിൽ കിടന്ന് ഭരണകൂടത്തോട് സന്ധിയാകുവാന്‍ൻ തീരുമാനിച്ച തിലക് ഇത്തവണ ബ്രിട്ടീഷ് രാജ്ഞിയുടെ അധികാരത്തെ അംഗീകരിച്ചുകൊണ്ടാണ് പ്രസംഗിച്ചത്. ബ്രിട്ടീഷുകാർ വിവരവും വിദ്യാഭ്യാസവുമുള്ളവരാണെങ്കിലും അവർ ഇന്ത്യാക്കാരാൽ തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടവരല്ലാത്തതിനാൽ ഇന്ത്യയെ ഭരിക്കാൻ അവർക്ക് അവകാശമില്ലെന്ന സന്ദേശം ഉൾക്കൊള്ളുന്ന മൂന്ന് പ്രസംഗങ്ങളാണ് അദ്ദേഹം നടത്തിയത്. പക്ഷേ, രാജ്ഞിയെ അംഗീകരിച്ച് പ്രസംഗിച്ചിട്ട് പോലും അവയും രാജ്യദ്രോഹമാണെന്ന് കണ്ട് അദ്ദേഹത്തെ വിചാരണ നടത്തി. 20,000 രൂപ ബോണ്ട് വെയ്കുവാൻ ശിക്ഷിച്ചുവെങ്കിലും ഹൈക്കോടതി ആ ശിക്ഷ റദ്ദാക്കുകയുണ്ടായി.

"രാജ്യദ്രോഹ നിയമം ഉണ്ടാക്കിയവരുടെ നാടായ ബ്രിട്ടനില്‍ അവ‌‌ര്‍ ഈ വകുപ്പ് എടുത്തുകളഞ്ഞു. ഈ വകുപ്പ് ഇന്ത്യയിലെ നിയമപുസ്തകങ്ങളില്‍ നിന്നും ഒഴിവാക്കുവാനോ അതിന്റെ ഭരണഘടനാ സാധുത പുനഃപരിശോധിക്കുവാനോ കഴിയുന്ന രാഷ്ട്രീയ - നിയമ സാഹചര്യമല്ല ഇപ്പോഴുള്ളത്."

ഇങ്ങനെ ഇന്ത്യാ മഹാരാജ്യത്തിനെതിരായ മനോഭാവമുള്ളയാളാണ് നിങ്ങളെന്ന് ഒരു സാദാ പോലീസുകാരനു പോലും അറിയാമെങ്കിൽ രാജ്യത്തിനെതിരായി നിങ്ങളൊന്നും ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ കൂടി നിങ്ങളുടെ ജീവൻ അപകടത്തിലാണെന്ന് ചുരുക്കം. 124A എന്ന വകുപ്പ് 1860ൽ മെക്കാളെ എഴുതിയുണ്ടാക്കിയ ഇന്ത്യൻ ശിക്ഷാ നിയമത്തിൽ ഇല്ലായിരുന്നു. പിന്നീട്, പത്തുവർഷത്തിന് ശേഷം 1870 ആഗസ്റ്റ് 2ന് സിംലയിൽ കൂടിയ ഗവർണർ ജനറലിന്റെ കൗണ്‍സിലിൽ അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ട ഭേദഗതിയിലൂടെ, സർ. ജെയിംസ് ഫിറ്റ്സ് അത് എഴുതിച്ചേർക്കുകയായിരുന്നു. പത്രമാധ്യമങ്ങളിലൂടെയുള്ള സർക്കാർ വിരുദ്ധ പ്രചരണങ്ങളെ നിയന്ത്രിക്കുക, ഹിന്ദു-മുസ്ലീം അസ്വസ്ഥതകളെ വളർത്തുന്ന തരത്തിലുള്ള പ്രചരണങ്ങളെ തടയുക, വഹാബിസം പോലുള്ള പ്രവണതകളെ തടയുക എന്നതൊക്കെയായിരുന്നു അത് ഉൾപ്പെടുത്തുവാനുള്ള ന്യായമായി അന്ന് പറഞ്ഞത്. എന്നാൽ അവരുദ്ദേശിച്ചതെന്താണെന്ന് മുകളിൽ തിലകന്റെ കേസുകളിൽ നാം കണ്ടു കഴിഞ്ഞു. ഗാന്ധിയെ 1922ൽ വിചാരണ ചെയ്ത് തടവിലിടുമ്പോഴും ഇത് തന്നെയാണ് തെളിയിക്കപ്പെട്ടത്. ഇന്ന് നാം രാഷ്ട്രപിതാവായി ആദരിക്കുന്നയാൾ അന്ന് രാജ്യദ്രോഹിയായിരുന്നു എന്നതാണതിലെ വിരോധാഭാസം. എന്നാൽ രാജ്യദ്രോഹവകുപ്പിനെ പറ്റി സ്വാതന്ത്ര്യ സമരകാലത്തുയർന്നു വന്ന വിമർശനങ്ങളൊന്നും പില്‍ക്കാലത്ത് അധികാരവർഗം മുഖവിലക്കെടുത്തിരുന്നില്ല. സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന് ശേഷം ജവഹർലാൽ നെഹ്രു വികരോജ്വലങ്ങളായ പ്രസംഗങ്ങൾ രാജ്യദ്രോഹ വകുപ്പിനെതിരായി നടത്തിയിരുന്നെങ്കിലും അദ്ദേഹവും ആ വകുപ്പ് എടുത്തു കളയുവാൻ തയ്യാറായിരുന്നില്ല. പരമാധികാരി അഥവാ ചക്രവർത്തിക്കെതിരായ അപകീർത്തിയാണ് കൂറില്ലായ്മ അഥവാ രാജ്യദ്രോഹമായി ചിത്രീകരിക്കപ്പെട്ടിരുന്നത്. നെഹ്രുവിന്റെ തന്നെ കാഴ്ചപ്പാടിൽ സ്വാതന്ത്ര്യാനന്തര ഇന്ത്യയിൽ ഒരു പരമാധികാരിയല്ല ഉള്ളത്, ജനങ്ങളെന്ന പരമാധികാരിയാണുള്ളത്. ജനാധിപത്യമാണ് ആ പരമാധികാരത്തെ നിർവചിക്കുന്നത്. മന്ത്രിസഭകൾ വരുകയും പോകുകയും ചെയ്യാം. എന്നാൽ ജനങ്ങളുടെ പരമാധികാരം ഇന്ത്യയിൽ സ്ഥിരമായി നിലനിൽക്കും. ഭൂരിപക്ഷമാണ് ജനാധിപത്യത്തിൽ പരമാധികാരത്തെ നിർണ്ണയിക്കുന്ന രീതി. ജനങ്ങളിൽ പല തരക്കാരുണ്ടാകാം, അഭിപ്രായക്കാരുണ്ടാകാം. ഒരാൾക്ക് വെറുപ്പും നിന്ദയും വിരോധവും ദ്യോതിപ്പിക്കുന്ന നിലപാടുകൾ മറ്റൊരാൾക്ക് അങ്ങനെ ആവണമെന്നില്ല. വടക്കു കിഴക്കൻ സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ ‘നിങ്ങൾ ഇന്ത്യാക്കാർ’, ‘ഇന്ത്യയിൽ നിന്നും വരുന്നവർ’ എന്നിങ്ങനെ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത് സാധാരണമാണെങ്കിലും രാജ്യത്തിന്റെ ഇതര ഭാഗങ്ങളിലുള്ളവർക്ക് അങ്ങനെ പറഞ്ഞുകേൾക്കുന്നത് തന്നെ അരോചകമായി തോന്നാം. ഇങ്ങനെ വ്യത്യസ്താഭിപ്രായങ്ങൾ നിലനിൽക്കുകയെന്നതാണ് ജനാധിപത്യത്തിന്റെ മൗലിക സ്വഭാവം, വ്യത്യസ്താഭിപ്രായങ്ങളെ ജയിലിലടയ്കുക എന്നതല്ല. വ്യത്യസ്താഭിപ്രായങ്ങൾ നിലനിന്നാലെ അതിൽ നിന്നും ഭൂരിപക്ഷാഭിപ്രായം ഉരുത്തിരിഞ്ഞുവരൂ. അതായത് ഒരു ജനാധിപത്യ സമൂഹത്തിൽ രാജ്യദ്രോഹ മനോഭാവം നില നിൽക്കാം എന്നാൽ അതിനെ നിയന്ത്രിക്കാനൊരു വകുപ്പിന് പ്രസക്തിയില്ല. ഒരു വ്യക്തിയുടെയോ ഒരുകൂട്ടം വ്യക്തികളുടെയോ ഏതെങ്കിലും മനോഭാവംകൊണ്ട് തകരുന്നതല്ല ഒരു ജനാധിപത്യ സമൂഹത്തിന്റെ മുൻകൈയ്യിലുള്ള രാജ്യം. എന്നാല്‍ ജനാധിപത്യ രാജ്യങ്ങൾ അല്ലാത്തവ അങ്ങനെ തകർന്നതിന്റെ ചരിത്രം നമ്മുടെ മുന്നിലുണ്ട്.

ഒരു സ്വതന്ത്ര സമൂഹത്തിന് അപമാനമായ, രാജ്യദ്രോഹ വകുപ്പ് പക്ഷേ, ഇന്ത്യയുടെ പരമോന്നത കോടതിയും ശരിവെയ്കുകയാണുണ്ടായത്. Kedarnath Singh v. State of Bihar (AIR 1962 SC 955) ⁴എന്ന കേസിൽ സുപ്രീം കോടതി അർത്ഥ ശങ്കയ്കിടയില്ലാത്ത വിധം പറഞ്ഞുവെച്ചത്, മൗലിക സ്വാതന്ത്ര്യങ്ങളെ പ്രതിപാദിക്കുന്ന അനുച്ഛേദം 19ൽ തന്നെ സ്വാതന്ത്ര്യങ്ങളുടെ മേൽ "യുക്തിസഹമായ നിയന്ത്രണം"ആവാമെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്നും (അനുച്ഛേദം 19(2)) രാജ്യദ്രോഹ നിയമം അപ്രകാരമുള്ളതാണെന്നുമാണ്. പൊതു സമാധാനം നിലനിർത്തുവാനായി ഉപയോഗിക്കാവുന്ന വകുപ്പ് എന്ന നിലയിൽ കൊളോണിയൽ നിയമമാണെങ്കിലും അതിന് ഭരണഘടനാ പരിരക്ഷയുണ്ടെന്നാണ്. ‘ഫോർവേഡ് കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർടിയുടെ’ ആഭിമുഖ്യത്തിൽ ബീഹാറില്‍ നടന്ന ഒരു യോഗത്തിൽ കേദാർനനാഥ് നടത്തിയ പ്രസംഗം കോണ്‍ഗ്രസ് ഗുണ്ടായിസത്തിനെതിരായിരുന്നെങ്കിലും അദ്ദേഹം മുന്നോട്ട് വെച്ച വിപ്ലവ സങ്കല്പത്തിന്റെ അന്തസത്ത ഗവണ്‍മെന്റിനെ മറിച്ചിടുക എന്ന ഉദ്ദേശം ഉൾക്കൊള്ളുന്നതാകയാൽ അത് രാജ്യദ്രോഹ വകുപ്പിൽ പെടുന്നുവെന്നാണ് അന്ന് കോടതി കണ്ടെത്തിയത്. വിപ്ലവം എന്നത് രാജ്യദ്രോഹമാണെന്നും ഇതിലൂടെ കോടതി പരോക്ഷമായി കണ്ടെത്തുന്നുണ്ട്. ഭരണഘടനയുടെയും അതിലുൾച്ചേർത്തിരിക്കുന്ന മൗലികാവകാശങ്ങളുടെയും ലോകമെമ്പാടും ഉയർന്നുവരുന്ന മനുഷ്യാവകാശ പ്രക്ഷോഭങ്ങളുടെയും അന്തസത്ത ശരിയാംവണ്ണം ഉൾക്കൊള്ളാതിരുന്ന, ഇന്ത്യന്‍ ജനാധിപത്യത്തിന്റെ ബാല്യകാലത്താണ് സുപ്രീം കോടതി ഇത്തരത്തിൽ ഈ വകുപ്പിനെ ശരി വെച്ചതെന്നത് ഓർക്കേണ്ടതുണ്ട്. കാലികമായ പുനർനിർവ്വചനം അതാവശ്യപ്പെടുന്നു എന്നാണ് സമകാലിക സാഹചര്യം നമ്മെ ബോദ്ധ്യപ്പെടുത്തുന്നത്. തിലകൻ അധികാരത്തിലിരുന്ന ബ്രിട്ടീഷ് സർക്കാരിനെ വിമർശിച്ചു. കേദാർനാഥ് അധികാരത്തിലിരുന്ന കോണ്‍ഗ്രസിനെ വിമർശിച്ചു. കനയ്യ സംഘപരിവാറിനെ വിമർശിച്ചു. ഇതൊന്നും ഏതെങ്കിലും വിഭാഗത്തെയോ ആളുകളെയോ ദേശവിരുദ്ധ പ്രവർത്തനത്തിലേക്ക് വഴിതിരിച്ച് വിട്ടില്ല. പക്ഷേ, അവരിൽ അത്തരം വികാരം ഉളവാക്കി എന്നതാണാരോപണം. കേവലമായ മുദ്രാവാക്യം വിളി ദേശദ്രോഹമാകില്ലെന്ന് സുപ്രീം കോടതി പിന്നീട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടെങ്കിലും (Balwant SIngh V. State of Punjab; AIR 1995 SC 1785) ⁵കൃത്യമായ രാഷ്ട്രീയ ലക്ഷ്യത്തോടെയുള്ള ഭരണകൂടത്തിനും പോലീസിനും ഒരു നിരപരാധിയെ, നിലപാടുള്ള വ്യക്തിയെ അഴിക്കുള്ളിലാക്കാൻ അത് മതിയെന്നതാണ് യാഥാർത്ഥ്യം. വ്യാജവീഡിയോകളും തെളിവുകളുമായി ഗീബല്‍സുമാരുടെ പുതിയ തലമുറ അരങ്ങുവാഴുമ്പോള്‍, ബസ്സിയെപോലുള്ള ഇടുങ്ങിയ ചിന്താഗതിക്കാര്‍ പോലീസ് ഓഫീസര്‍മാരായിരിക്കുമ്പോള്‍ ഇനിയും കന്‍ഹയ്യമാരുണ്ടാകും.

രാജ്യദ്രോഹ നിയമം ഉണ്ടാക്കിയവരുടെ നാടായ ബ്രിട്ടനില്‍ അവ‌‌ര്‍ ഈ വകുപ്പ് എടുത്തുകളഞ്ഞു. ഈ വകുപ്പ് ഇന്ത്യയിലെ നിയമപുസ്തകങ്ങളില്‍ നിന്നും ഒഴിവാക്കുവാനോ അതിന്റെ ഭരണഘടനാ സാധുത പുനഃപരിശോധിക്കുവാനോ കഴിയുന്ന രാഷ്ട്രീയ - നിയമ സാഹചര്യമല്ല ഇപ്പോഴുള്ളത്. നെഹ്രുവിന്റെ കാലത്ത് ഇന്ത്യന്‍ ശിക്ഷാനിയമത്തില്‍ വരുത്താതിരുന്ന ഭേദഗതി മോഡി വരുത്തുമെന്ന് കരുതേണ്ടതില്ലല്ലോ. അതിതീവ്രദേശീയത ആളിക്കത്തിക്കുന്ന സംഘപരിവാറിന് ദേശദ്രോഹവകുപ്പ് കൂടുതല്‍ ശക്തമായി നിലനില്‍ക്കേണ്ടത് അനിവാര്യവുമാണ്. ബ്രിട്ടീഷ് സര്‍ക്കാര്‍ ഉപയോഗിച്ചതിന് സമാനമായി ആ വകുപ്പ് വലിയ രൂപത്തില്‍ ദുരുപയോഗം ചെയ്യാനാണ് സാദ്ധ്യതയുള്ളത്.

ഈ വിഷയത്തില്‍ നിലവിലുള്ള ഏതെങ്കിലും കേസ് സുപ്രീംകോടതിയില്‍ എത്തുന്ന സാഹചര്യത്തില്‍ ദേശദ്രോഹ വകുപ്പിന്റെ ഭരണഘടനാ സാധുത പുനഃപരിഗണിക്കുവാന്‍ വിപുലമായ ഭരണഘടനാബഞ്ച് രൂപീകരിക്കുകയെന്നതാണ് മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത. അതും ഒരു സ്വപ്നംമാത്രമാകാനേ വഴിയുള്ളു. നിലനില്‍ക്കുന്ന ഭരണകൂടത്തിന് അനുകൂലമായ നിലപാട് കൈക്കൊള്ളുകയാണ് കോടതികളുടെ പൊതുസ്വഭാവം. അപൂര്‍വ്വം ഘട്ടങ്ങളിലൊഴികെ ഇന്ത്യന്‍ നിയമചരിത്രം നമ്മെ അത് ബോദ്ധ്യപ്പെടുത്തിയിട്ടുമുണ്ട്. അതീവ ഗുരുതരമായ മനുഷ്യാവകാശ ലംഘനവും നീതിന്യായ വ്യവസ്ഥയെ വെല്ലുവിളിക്കലും പട്യാല കോടതിയില്‍ അരങ്ങേറിയിട്ടും സുപ്രീം കോടതി ഇടപെട്ടിട്ടും കന്‍ഹയ്യ കുമാറിന്റെ ജാമ്യാപേക്ഷ പരമാവധി വൈകിപ്പിച്ചും ഇടക്കാല ജാമ്യം മാത്രം നല്‍കിയും വിധിന്യായത്തില്‍ അദ്ദേഹത്തിനും ജെ.എന്‍.യു വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്കും അപമാനകരമായ പരാമര്‍ശങ്ങള്‍ ഉള്‍ക്കൊള്ളിച്ചു കൊണ്ടുമുണ്ടായ ജാമ്യ ഉത്തരവ് തന്നെ കോടതികള്‍ സ്വീകരിക്കുന്ന വ്യവസ്ഥാനുകൂല നിലപാടിന്റെ ഉത്തമോദാഹരണമാണ്. ഈ സാഹചര്യത്തില്‍ നമുക്കാകെ ചെയ്യാനാവുന്നത്, രാജ്യദ്രോഹവകുപ്പ് പോലുള്ള അമാനവികമായ നിയമ വ്യവസ്ഥകള്‍ക്കെതിരായ സമരം ശക്തമാക്കുകയെന്നതാണ്. അവ വീണ്ടും ദേശദ്രോഹമാകാം. അങ്ങനെ രാജ്യത്തെ ജയിലുകള്‍ വീണ്ടും രാജ്യദ്രോഹികളെക്കൊണ്ട് നിറയുകയും കോടതികളില്‍ രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റവിചാരണ വലിയ ചര്‍ച്ചയാകുകയും ചെയ്തേക്കാം.

ഭാരതീയ ജനതാ പാര്‍ടി (BJP) അധികാരശ്രേണിയില്‍ കടന്നു വന്നിട്ടുള്ള അവസരങ്ങളിലൊക്കെ ഹിന്ദുത്വ പ്രത്യയശാസ്ത്രം പ്രചരിപ്പിക്കുവാനും അടിച്ചേല്‍പ്പിക്കുവാനുമുള്ള ശ്രമം നടന്നിട്ടുണ്ട്. സവര്‍ണ ഫാസിസ്റ്റ് സംഘടനയായ രാഷ്ട്രീയ സ്വയംസേവാ സംഘത്തിന്റെ (RSS) രാഷ്ട്രീയ പരിച്ഛേദമായ ബി.ജെ.പി, സംഘടനാപരമായും പ്രത്യയശാസ്ത്രപരമായും ഹിന്ദുത്വ അജണ്ട തന്നെയാണ്‌ മുന്നോട്ട് വയ്ക്കുന്നത്.

വിദ്യാഭാരതിയിലൂടെയും സരസ്വതി ശിശുമന്ദിരങ്ങളിലൂടെയും ആര്‍.എസ്.എസ്. നടപ്പിലാക്കിക്കൊണ്ടിരുന്ന വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ കാവിവല്ക്കരണം പൊതുവിദ്യാഭ്യാസ മേഖലയിലേക്കും കടന്നു വന്നിരിക്കുന്നു. എന്‍.സി.ഇ.ആര്‍.ടി.യുടെ പാഠ്യഭാഗങ്ങള്‍ പൊളിച്ചെഴുതുകയും സര്‍വകലാശാലകളെ തകര്‍ക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ആര്‍.എസ്.എസ് അജണ്ട നടപ്പില്‍ വരുത്തുന്നതിന്‌ വേണ്ടിയാണ്‌ ബി.ജെ.പി സര്‍ക്കാര്‍ ശ്രമിക്കുന്നത്. നരസിംഹറാവുവിന്റെ ഭരണകാലത്ത് വിദ്യാഭ്യാസ രംഗത്തെ വര്‍ഗീയവല്കരിക്കുന്നതിനുള്ള ശ്രമങ്ങളെ കുറിച്ച് അന്വേഷിക്കുവാന്‍ എന്‍.സി.ഇ.ആര്‍.ടി നിയോഗിച്ച ഉന്നതാധികാര സമിതിയുടെ കണ്ടെത്തലുകള്‍ പല സംസ്ഥാന തലത്തിലുള്ള പാഠപുസ്തകങ്ങളിലെയും ഇത്തരം പ്രവണതകളിലേക്ക് വിരല്‍ ചൂണ്ടുന്നവയായിരുന്നു.

എപ്പോഴും ഇത്തരത്തിലുള്ള വര്‍ഗീയവാദികള്‍ അവരുടെ ലക്ഷ്യം കൈവരിക്കുന്നത് ചരിത്രത്തെ വര്‍ഗീയമായി വളച്ചൊടിക്കുന്നതിലൂടെയാണ്‌. പലപ്പോഴും ആര്‍.എസ്.എസും ഹിന്ദു വര്‍ഗീയവാദികളും ചരിത്രത്തെ വക്രീകരിച്ചു കൊണ്ട് അവരുടെ നേട്ടം കൈവരിക്കുവാന്‍ അശ്രാന്ത പരിശ്രമം തന്നെ നടത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഇന്ത്യയുടെ ശാസ്ത്രപുരോഗതിയുടെയും മതേതരത്വത്തിന്റെയും ചരിത്രത്തെ അക്രമിക്കുന്നതിന്‌ ആര്‍.എസ്.എസ് ദേശീയതലങ്ങളിലെയും സംസ്ഥാനങ്ങളിലെയും ഗവണ്മെന്റ് സ്ഥാപനങ്ങളെ തന്ത്രപരമായി ഉപയോഗിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. 1977-ല്‍ ജനസംഘം ജനതാ ഭരണത്തിന്റെ തണലില്‍ ഇത്തരം ശ്രമങ്ങള്‍ നടത്തിയിരുന്നു. അക്കാലത്ത് പ്രമുഖ ചരിത്രകാരന്മാരായിട്ടുള്ള ആര്‍.എസ്. ശര്‍മയുടെയും സതീഷ് ചന്ദ്രയുടെയും ബിപിന്‍ ചന്ദ്രയുടെയും റോമിലാ ഥാപറിന്റെയും ചരിത്ര പാഠപുസ്തകങ്ങള്‍ നിരോധിക്കുവാന്‍ നടത്തിയ ശ്രമങ്ങള്‍ രാജ്യ വ്യാപക പ്രതിഷേധത്തിന്റെ ഭാഗമായി ഉപേക്ഷിക്കുകയാണുണ്ടായത്.

1977-ലെ പാഠം മനസിലാക്കിയാണ്‌ പിന്നീട് വന്ന ബി.ജെ.പി. ഗവണ്മെന്റുകള്‍ പ്രവര്‍ത്തിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. ജനത ഗവണ്മെന്റിന്റെ ഭരണ കാലത്തെ ഇത്തരം വിദ്യാഭാസ പരിഷ്കാരങ്ങള്‍ക്കെതിരെ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ എതിര്‍പ്പു നേരിടേണ്ടി വന്നത് എന്‍.സി.ഇ.ആര്‍.ടി, യു.ജി.സി, ഐ.സി.എസ്.എസ്.ആര്‍, ഐ.സി.എച്ച്.ആര്‍. തുടങ്ങിയ സ്ഥാപങ്ങളില്‍ നിന്ന് തന്നെയായിരുന്നു. ഈ സ്ഥാപനങ്ങളില്‍ ആര്‍.എസ്.എസിന്റെ ആജ്ഞാനുവര്‍ത്തികളായ ചാന്‍സലര്‍മാര്‍, ഡയറക്റ്റര്‍മാര്‍, ചെയര്‍പേഴ്സണ്‍, കൗണ്‍സില്‍ അംഗങ്ങള്‍ എന്നിവരെ നിയമിച്ചു കൊണ്ടായിരുന്നു പിന്നീട് ഭരണത്തിലേറിയ ബി.ജെ.പി ഗവണ്മെന്റുകള്‍ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളിലെ എതിര്‍പ്പിനെ നേരിട്ടത്. വാജ്പേയി സര്‍ക്കാരിന്റെ കാലത്ത് മുരളി മനോഹര്‍ ജോഷിയും മോഡി ഗവണ്മെന്റിലെ സ്മൃതി ഇറാനിയും സംഘപരിവാര്‍ ആശയങ്ങള്‍ നടപ്പിലാക്കുന്നത് ബി.ജെ.പി ഗവണ്മെന്റിന്റെയും ഇക്കാലയളവിലെ പ്രധാനമന്ത്രിമാരുടെയും പരിപൂര്‍ണ പിന്തുണയോടു കൂടിയാണ്‌. സാമ്പത്തിക പരിഷ്കരണവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സംഘപരിവാര്‍ തൊഴിലാളി സംഘടനകളുടെ നിലപാടിനെ തള്ളിക്കൊണ്ട് ഭരണ നിര്‍വഹണം നടത്തിയ ദേശീയ ജനാധിപത്യ മുന്നണി (എന്‍.ഡി.എ) സര്‍ക്കാരുകള്‍ വിദ്യാഭ്യാസരംഗത്തെ കാവിവല്ക്കരണം നടപ്പിലാക്കുന്നതിന്‌ യാതൊരു മടിയും കാണിച്ചിരുന്നില്ല.

മുരളി മനോഹര്‍ ജോഷി വിദ്യാഭ്യാസ മന്ത്രിയായിരിക്കെ 2000-ലാണ്‌ ഏറെ വിവാദമായ നാഷണല്‍ കരിക്കുലം ഫ്രെയിം വര്‍ക്ക്, എന്‍.സി.ഇ.ആര്‍.ടിയുടെ പാഠ്യപദ്ധതി പരിഷ്കാരത്തിന്‌ വേണ്ടി അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ടത്. സംസ്ഥാനങ്ങള്‍ക്കും കേന്ദ്രത്തിനും ഒരു പോലെ അധികാരമുള്ള (കണ്‍കറന്റ് ലിസ്റ്റില്‍ പെട്ട) വിദ്യാഭാസ മേഖലയില്‍ ഏകാധിപത്യ മനോഭാവത്തോടെ കടന്നു കയറാന്‍ വാജ്പേയിയുടെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള എന്‍.ഡി.എ സര്‍ക്കാര്‍ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു. മതവിശ്വാസം വ്രണപ്പെടുത്തുന്നുവെന്ന കാരണം പറഞ്ഞ് ബ്രാഹ്മണ മേധാവിത്വത്തെ കൃത്യമായി അപഗ്രഥിക്കുവാന്‍ സഹായിക്കുന്ന ജാതി വ്യവസ്ഥയിലെ ദുഷ്പ്രവണതകളെക്കുറിച്ച് പരാമര്‍ശിക്കുന്ന പാഠഭാഗങ്ങളില്‍ ഭേദഗതി വരുത്തിക്കൊണ്ട്, ആര്‍.എസ്.എസ് നയം നടപ്പിലാക്കുകയായിരുന്നു അന്നത്തെ എന്‍.ഡി.എ സര്‍ക്കാര്‍. മത വിഭാഗങ്ങള്‍ക്ക് പാഠ്യപദ്ധതിയെ നിയന്ത്രിക്കുവാന്‍ അവസരം നല്‍കുന്ന സമീപനമാണ്‌ അന്നത്തെ വിദ്യാഭ്യാസ മന്ത്രിയായിരുന്ന മുരളി മനോഹര്‍ ജോഷി സ്വീകരിച്ചിരുന്നത്. ഇത്തരം പരിഷ്കാരങ്ങളെ എതിര്‍ത്ത ബുദ്ധിജീവികളേയും ചരിത്രകാരന്മാരെയും രാജ്യദ്രോഹികളായി മുദ്രകുത്തി പ്രചരണം അഴിച്ചുവിട്ടതും മുരളി മനോഹര്‍ ജോഷിയുടെ നേതൃത്വത്തില്‍ ആയിരുന്നു. അന്നത്തെ സര്‍സംഘചാലക് ആയിരുന്ന കെ. എസ്. സുദര്‍ശന്‍, ബുദ്ധിജീവികളെ ഹിന്ദു വിരുദ്ധരായി പ്രഖ്യാപിച്ച് കൊണ്ട് 2001 നവംബര്‍ 4-ന് ആര്‍.എസ്.എസ് മുഖപത്രമായ ഓര്‍ഗനൈസറില്‍ ലേഖനം എഴുതുക പോലുമുണ്ടായി. റോമില ഥാപറിനെയും ആര്‍.എസ്. ശര്‍മയെയും അര്‍ജ്ജുന്‍ ദേവിനെയും പോലുള്ള ചരിത്രകാരന്മാരെ അറസ്റ്റ് ചെയ്യണമെന്നുള്ള ആവശ്യം സംഘപരിവാര്‍ സംഘടനകള്‍ ശക്തമായി പ്രകടിപ്പിച്ചു. അതിര്‍ത്തി തീവ്രവാദത്തേക്കാള്‍ ഭീകരമാണ്‌ മതേതര ഇടത് ആശയ പ്രചരണങ്ങളെന്ന് വിവക്ഷിക്കപ്പെട്ടു. ബി.ജെ.പി സര്‍ക്കാരിന്റെ കാലത്തെ എന്‍.സി.ഇ.ആര്‍.ടി പാഠപുസ്തകങ്ങളിലെ തെറ്റായ തിരുത്തലുകള്‍ക്കെതിരെ ഇന്ത്യന്‍ ശാസ്ത്ര കോണ്‍ഗ്രസ്സ് “History in the New NCERT Textbooks: A Report and an index of Errors” എന്ന പേരില്‍ 130 പേജ് വരുന്ന പുസ്തകം തന്നെ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുകണ്ടായി ¹. പത്താം ക്ലാസ്സിലെ എന്‍.സി.ഇ.ആര്‍.ടി പാഠപുസ്തകത്തില്‍ ഗാന്ധി വധത്തെ പരാമര്‍ശിക്കുവാന്‍ പോലും തയ്യാറാകാതിരുന്ന അന്നത്തെ ഗവണ്മെന്റ് ഏറെ പ്രതിഷേധങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം മാത്രമാണ്‌ ഗാന്ധി വധം പ്രതിപാദിക്കുവാനെങ്കിലും തയ്യാറായത്. ഗുജറാത്ത് സംസ്ഥാന ഗവണ്മെന്റിന്റെ പാഠപുസ്തകത്തില്‍, ഹിന്ദുക്കളെ ന്യൂനപക്ഷങ്ങളാക്കുവാന്‍ ശ്രമിക്കുന്ന വിദേശീയരായാണ്‌ ക്രിസ്ത്യാനികളെയും മുസ്ലീങ്ങളേയും ചിത്രീകരിച്ചിരുന്നത്.

ചരിത്രം വീണ്ടുമാവര്‍ത്തിക്കുകയാണ്‌. സര്‍വകലാശാലകളെയും മറ്റ് വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളെയും ആശ്രിത നിയമനങ്ങളിലൂടെ ആര്‍.എസ്.എസ് അജണ്ട നടപ്പിലാക്കുവാന്‍ പാകപ്പെടുത്തുകയെന്നതാണ്‌ മോഡി സര്‍ക്കാരിന്റെ ലക്ഷ്യം. വാജ്പേയി സര്‍ക്കാര്‍ അധികാരത്തിലിരുന്ന കാലഘട്ടത്തില്‍ നിന്ന് വിഭിന്നമായി, കോര്‍പ്പറേറ്റ് മാധ്യമങ്ങളുടെ പരിലാളന മോഡി സര്‍ക്കാരിന്‌ സഹായകമായിത്തീരുന്നു. ഇന്ത്യയുടെ ചെറുപ്പക്കാരിലേക്ക് വര്‍ഗീയവിഷം കുത്തിനിറയ്ക്കുന്നതിനു വേണ്ടി വിദ്യാലയങ്ങളും സര്‍വകലാശാലകളും കോളേജുകളും കേന്ദ്രീകരിച്ച് കൊണ്ട് ആര്‍.എസ്.എസ് അജണ്ട നടപ്പാക്കുകയാണ്‌ BJP ഭരിക്കുന്ന കേന്ദ്ര സംസ്ഥാന സര്‍ക്കാരുകള്‍. ഗാന്ധിജിയെ ‘മഹാത്മ’ എന്ന് അഭിസംബോധന ചെയ്തത് ആരെന്ന, ബി.ജെ.പി ഭരിക്കുന്ന ഗുജറാത്തിലെ, സ്കൂള്‍ പരീക്ഷയിലുണ്ടായ ചോദ്യത്തിനുള്ള ഉത്തരം ചരിത്രത്തെ വക്രീകരിച്ച് കൊണ്ടുള്ളതായിരുന്നു. ഇന്ത്യയുടെ മദ്ധ്യ കാലഘട്ട ചരിത്രം തിരുത്തിയെഴുതികൊണ്ടിരിക്കുന്ന രാജസ്ഥാന്‍ സര്‍ക്കാരും ചെയ്യുന്നത് മറ്റൊന്നല്ല. ഇവര്‍ ഇന്ത്യന്‍ ചരിത്രത്തെ പുതിയ രീതിയില്‍ വ്യവച്ഛേദിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്‌.

ഇന്ത്യയുടെ ജനാധിപത്യ മതേതര സോഷ്യലിസ്റ്റ് പാരമ്പര്യത്തെ തകര്‍ത്തുകൊണ്ട് ഹൈന്ദവ രാഷ്ട്രമാക്കി ഉടച്ചു വാര്‍ക്കുന്നതിനു വേണ്ടിയുള്ള ആശയ രൂപീകരണത്തിനായി യുവജനതയുടെയും പുതുതലമുറകളുടെയും മനോഭാവങ്ങളെ പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക എന്ന സംഘപരിവാര്‍ അജണ്ടയുടെ പ്രധാന തടസം ഇന്ത്യയുടെ ചരിത്ര പൈതൃകമാണ്‌. ആ പ്രതിബന്ധത്തെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനുള്ള മാര്‍ഗമായാണ്‌ രാഷ്ട്രീയ സ്വയംസേവക് സംഘം പാഠപുസ്തക പരിഷ്കാരങ്ങളെ കാണുന്നത്. ഈ അജണ്ട അധികാരത്തില്‍ വരുന്ന ബി.ജെ.പി സര്‍ക്കാരുകള്‍ നിര്‍ബാധം പിന്തുടരുകയും നമ്മുടെ വിദ്യാഭ്യാസത്തെ വര്‍ഗീയവല്‍ക്കരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

മധ്യപ്രദേശ്,മഹാരാഷ്ട്ര,രാജസ്ഥാന്‍ തുടങ്ങിയ പല സംസ്ഥാനങ്ങളിലും പാഠപുസ്തകങ്ങളിലൂടെ വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ കാവിവല്ക്കരണം ആര്‍.എസ്.എസ് ലക്ഷ്യമിടുന്നു. സ്കൂളുകളിലും മദ്രസകളിലും ഭഗവത്ഗീത പഠിപ്പിക്കണമെന്ന് മധ്യപ്രദേശ് ഗവണ്മെന്റ് സര്‍ക്കുലര്‍ ഇറക്കുകയുണ്ടായി. അതിനായ് ഭഗവത്ഗീത ഉര്‍ദു പാഠപുസ്തകങ്ങളുടെ ഭാഗമാക്കുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. ആര്‍.എസ്.എസിന്റെ പ്രസിദ്ധീകരണമായ ദേവ പുത്തര്‍ (Deva puttar) സ്കൂളുകളില്‍ നിര്‍ബന്ധമാക്കിക്കൊണ്ട് സംഘപരിവാറിന്റെ ഹിന്ദുത്വാശയങ്ങള്‍ വിദ്യാര്‍ത്ഥി സമൂഹത്തിലേക്ക് കുത്തിവയ്ക്കുകയാണ്‌ മധ്യപ്രദേശ് ഗവണ്മെന്റ് ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത് ².

രാജസ്ഥാന്‍ സര്‍ക്കാര്‍ പാഠപുസ്തകങ്ങള്‍ പരിഷ്കരിക്കുന്നതിനായി നീക്കി വച്ചിരിക്കുന്നത് 36 കോടി രൂപയാണ്‌. മുഗള്‍ ഭരണാധികാരിയായ അക്ബറിനെ അക്രമണകാരിയായി ചിത്രീകരിക്കുകയും മഹാറാണാപ്രതാപിനെ പോലുള്ള ഹിന്ദു രാജാക്കന്മാരെ പ്രകീര്‍ത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന തരത്തില്‍ ചരിത്രത്തെ വ്യാഖ്യാനം ചെയ്തു കൊണ്ട് ചരിത്രത്തിന്റെ കാവിവല്‍ക്കരണം പ്രൈമറി വിദ്യാലയങ്ങളില്‍ തന്നെ നടപ്പാക്കുക എന്ന അജണ്ടയാണ്‌ പാഠ്യ പദ്ധതി പരിഷ്കരണത്തിലൂടെ രാജസ്ഥാന്‍ ഗവണ്മെന്റ് ലക്ഷ്യം വയ്ക്കുന്നത്. സരസ്വതി വന്ദനവും സൂര്യനമസ്കാരവും നിര്‍ബന്ധമാക്കിക്കൊണ്ടുള്ള രാജസ്ഥാന്‍ ഗവണ്മെന്റിന്റെ ഉത്തരവും ഏറെ വിവാദമായതാണ്‌. ഇന്ത്യന്‍ സംസ്കാരവും മൂല്യങ്ങളും ഉള്‍ക്കൊണ്ടു കൊണ്ടുള്ള വിദ്യാഭ്യാസ പരിഷ്കരണമാണ്‌ ഗവണ്മെന്റിന്റെ നയമെന്ന് രാജസ്ഥാന്‍ വിദ്യാഭ്യാസ മന്ത്രി പ്രഖ്യാപിക്കുക കൂടിയുണ്ടായി ³. എം.എല്‍.എ മാരുടെ ആസ്തി വികസന ഫണ്ടില്‍ നിന്ന് ആര്‍.എസ്.എസ് നിയന്ത്രണത്തിലുള്ള വിദ്യാഭാരതി സ്കൂളുകള്‍ക്ക് 10 ലക്ഷം രൂപ വരെ അനുവദിക്കാനുള്ള തീരുമാനവും രാജസ്ഥാന്‍ സര്‍ക്കാര്‍ നടപ്പാക്കി. ഭരണഘടനാനുസൃതമായി ⁴ഭാഷാന്യൂനപക്ഷങ്ങളുടെ അഭിവൃദ്ധി ലക്ഷ്യമിട്ടുകൊണ്ട് പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്ന ന്യൂനപക്ഷ വിദ്യാലയങ്ങളെ, സാധാരണ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളുമായി സംയോജിപ്പിക്കുവാനുള്ള തീരുമാനവും രാജസ്ഥാന്‍ ഗവണ്മെന്റ് കൈക്കൊണ്ടു ⁵. രാജസ്ഥാന്‍ സര്‍വ്വകലാശാല വൈസ് ചാന്‍സലര്‍ പദവിയില്‍ നിന്നുള്ള പ്രൊഫ. ദേവ് സ്വരൂപിന്റെ രാജിയും Rajasthan Board of Secondary Education ചെയര്‍പേഴ്സണായി ആര്‍.എസ്.എസ് സഹയാത്രികനായ പ്രൊഫ. ബി.സി ചൗധരിയുടെ നിയമനവും സംസ്ഥാനത്തെ വിദ്യാഭ്യാസ മേഖലയില്‍ സംഘപരിവാര്‍ സ്വാധീനം ശക്തമാകുന്നതിന്റെ സൂചന കൂടിയാണ്‌.

അധികാരത്തില്‍ വരുന്നതിന്‌ മുമ്പ് തന്നെ വെങ്കയ്യനായിഡുവും, മോദിയുടെ അധികാരലബ്ധിക്കു ശേഷം 2014 ജൂലൈ 23ന്‌ പാര്‍ലമെന്റില്‍ നടന്ന പ്രസംഗത്തില്‍ രാജ്നാഥ് സിംഗും പാഠ്യ പദ്ധതി പരിഷ്കരണമെന്ന തങ്ങളുടെ അജണ്ട പ്രസ്താവിക്കുകയുണ്ടായി. 'ഭാരതീയ മൂല്യ പരിപ്രേക്ഷ്യത്തോട് കൂടി നമ്മുടെ വ്യവസ്ഥയെ പുനഃസംഘടിപ്പിക്കല്‍'എന്ന പേരിലുള്ള സിമ്പോസിയത്തില്‍ സംബന്ധിച്ചു കൊണ്ട് മാനവ വിഭവ ശേഷി മന്ത്രിയായ സ്മൃതി ഇറാനിയും വിദ്യാഭ്യാസ പരിഷ്കരണത്തെ കുറിച്ചുള്ള നിലപാട് അസന്നിഗ്ധമായി പ്രഖ്യാപിക്കുകയുണ്ടായി ⁶. വാജ്പേയ് ഭരണകാലത്ത് വിദ്യാഭ്യാസത്തെ വര്‍ഗീയവല്‍ക്കരിക്കുന്നതില്‍ പ്രധാനിയും, ശിക്ഷാ സംസ്കൃതി ഉത്ഥാന്‍ ന്യാസിന്റെ ദേശീയ അദ്ധ്യക്ഷനുമായ ദീനാനാഥ് ബത്ര വിദ്യാഭ്യാസ വ്യവസ്ഥയെ ഉടച്ചുവാര്‍ക്കേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകതയെക്കുറിച്ച് സംശയലേശമന്യെ പ്രസ്താവിക്കുകയുണ്ടായി. നമ്മുടെ രാജ്യത്തിന്റെ സാമൂഹ്യ-സാംസ്കാരിക ചരിത്രം അടിമുടി മാറ്റിയെഴുതുന്നതിനു വേണ്ടിയുള്ള പരിഷ്കാരങ്ങളാണ്‌ ബത്ര ആവശ്യപ്പെടുന്നത്. വിദ്യാഭ്യാസ പരിഷ്കരണവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട നിര്‍ദ്ദേശങ്ങള്‍ ബത്ര മാനവ വിഭവ ശേഷി മന്ത്രാലയത്തില്‍ സമര്‍പ്പിക്കുകയും ചെയ്തു.

ഗുജറാത്തിലെ പ്രൈമറി വിദ്യാലയങ്ങളില്‍ വിതരണം ചെയ്യപ്പെട്ട എട്ട് പുസ്തകങ്ങള്‍ ദീനാനാഥ് ബത്രയുടേതാണ്‌. ഇന്ത്യന്‍ വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ ഗതി നിര്‍ണ്ണയത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ബത്രയുടെ ചിന്താഗതിയെക്കുറിച്ച് മനസിലാക്കുവാന്‍ ഈ പുസ്തകങ്ങളിലെ പാഠഭാഗങ്ങള്‍ തന്നെ ധാരാളമാണ്‌. ചരിത്രം, ഭൂമിശാസ്ത്രം, മതം, മറ്റ് അടിസ്ഥാന വിഷയങ്ങള്‍ എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള വസ്തുതകള്‍ കുട്ടികളെ പഠിപ്പിക്കുന്നതിന്‌ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ള ഗുജറാത്ത് സംസ്ഥാന സ്കൂള്‍ പാഠപുസ്തക സമിതിയുടെ(GSSTB) ''തേജോമയ് ഭാരത്''ആണ്‌ മറ്റൊരു പുസ്തകം. Stem cell Research, ടെലിവിഷന്‍, മോട്ടോര്‍ കാര്‍ തുടങ്ങിയ ശാസ്ത്ര കണ്ടുപിടുത്തങ്ങള്‍ പോലും പുരാണങ്ങളുടെ അടിസ്ഥനത്തില്‍ വക്രീകരിച്ച് കൊണ്ട് ചിത്രീകരിക്കുകയാണ് ഈ പാഠപുസ്തകത്തില്‍ ചെയ്തിരിക്കുന്നത് ⁷. ശാസ്ത്രബോധവും ശാസ്ത്രഗവേഷണവും പ്രോല്‍സാഹിപ്പിക്കുന്നതിനായി രൂപീകരിക്കപ്പെട്ട ഇന്ത്യന്‍ സയന്‍സ് കോൺഗ്രസ്സിന്റെ 102-ാം സമ്മേളനത്തില്‍ 'പ്രാചീന ശാസ്ത്രങ്ങള്‍ സസ്കൃതത്തിലൂടെ'എന്ന പേരിട്ട് ആനന്ദ ജെ ബോഡാസ്, അമേയ യാദവ് എന്നിവര്‍ അവതരിപ്പിച്ച പ്രബന്ധങ്ങള്‍ ഇന്ത്യന്‍ ശാസ്ത്ര പുരോഗതിയെ പോലും പരിഹാസ്യമാക്കുന്ന, വികലങ്ങളായ ആശയങ്ങളാണ്‌ മുന്നോട്ട് വച്ചത് ⁸. പ്രധാനമന്ത്രി നരേന്ദ്ര മോദി പോലും ഇത്തരം ആശയങ്ങള്‍ക്ക് പ്രചാരം നല്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. കര്‍ണ്ണന്റെ ജനനവും ഗണപതിയുടെ തുമ്പിക്കൈയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പുരാണകഥകളാണ്‌ മോഡിയുടെ വാദത്തിന്‌ അടിസ്ഥാനം. പ്രാചീന ഇന്ത്യ മുന്നോട്ട് വച്ചിട്ടുള്ള ശാസ്ത്രസംഭാവനകളെ മറച്ചു വച്ച് കൊണ്ട് യുക്തിഭദ്രമല്ലാത്ത കല്പിത കഥകള്‍ സൃഷ്ടിക്കുന്ന സംഘപരിവാര്‍ ശക്തികള്‍ വിദ്യാഭ്യാസ വ്യവസ്ഥയെ പിന്നോട്ടടിക്കുകയും കാവിവല്ക്കരണം നടപ്പിലാക്കുകയുമാണ്‌ ചെയ്ത് കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. NCERT യുടെ പാഠപുസ്തകങ്ങളില്‍ നിന്ന് എം.എഫ് ഹുസൈനെക്കുറിച്ചും കവിയായ അവതാര്‍ പാഷിനെക്കുറിച്ചുമുള്ള പരാമര്‍ശങ്ങള്‍ നീക്കം ചെയ്യണമെന്നാണ്‌ ബത്രയുടെ ആവശ്യം. വര്‍ഗ സമരത്തെക്കുറിച്ചും തൊട്ടുകൂടായ്മയെക്കുറിച്ചും പറയുന്നതാണ്‌ അവതാര്‍ പാഷിന്റെ അയോഗ്യതയെങ്കില്‍, ഭാരതാംബയെ നഗ്നയായി ചിത്രീകരിച്ചുവെന്നതാണ്‌ എം.എഫ് ഹുസൈനെതിരെയുള്ള നിലപാടിന്‌ കാരണം. ബത്രയുടെ സൃഷ്ടികളായ ഗുജറാത്തിലെ പ്രൈമറി പാഠപുസ്തകത്തിലൊന്നില്‍ ആര്‍.എസ്.എസ് ശാഖയില്‍ പോകേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകതയെക്കുറിച്ചും വാദങ്ങളുണ്ട്. ചരിത്രം മാത്രമല്ല ഭൂമിശാസ്ത്രവും വക്രീകരിച്ചാണ്‌ പാഠപുസ്തകങ്ങളില്‍ പ്രതിപാദിക്കുന്നത്. അയല്‍രാജ്യങ്ങളെ ഉള്‍ക്കൊള്ളിച്ചു കൊണ്ടുള്ള അഖണ്ഡഭാരതത്തെ കുറിച്ചും പാഠപുസ്തകങ്ങളില്‍ പ്രതിപാദിക്കുന്നുണ്ട്.

"'ഭാരതീയ മൂല്യ പരിപ്രേക്ഷ്യത്തോട് കൂടി നമ്മുടെ വ്യവസ്ഥയെ പുനഃസംഘടിപ്പിക്കല്‍'എന്ന പേരിലുള്ള സിമ്പോസിയത്തില്‍ സംബന്ധിച്ചു കൊണ്ട് മാനവ വിഭവ ശേഷി മന്ത്രിയായ സ്മൃതി ഇറാനിയും വിദ്യാഭ്യാസ പരിഷ്കരണത്തെ കുറിച്ചുള്ള നിലപാട് അസന്നിഗ്ധമായി പ്രഖ്യാപിക്കുകയുണ്ടായി." ചിത്രത്തിന് കടപ്പാട്: OneIndia

1952ല്‍ യു.പിയിലെ ഗോരഖ്പൂരില്‍ ആര്‍.എസ്.എസ് ആരംഭിച്ച സരസ്വതി ശിശുമന്ദിര്‍ വിദ്യ ഭാരതിയായി വളര്‍ന്നു വന്നിരിക്കുന്നു. നഴ്സറി സ്കൂളുകള്‍ തൊട്ട് സര്‍വകലാശാലകള്‍ വരെയുള്ള, ഹിന്ദു മൂല്യങ്ങളില്‍ അധിഷ്ഠിതമായ ആയിരക്കണക്കിന്‌ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപങ്ങള്‍ വിദ്യാഭാരതിയുടെ നിയന്ത്രണത്തില്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നു. നമ്മുടെ ഭരണ ഘടനയുടെ അടിസ്ഥാനസങ്കല്പങ്ങള്‍ക്ക് പോലും എതിരായ പാഠ്യപദ്ധതി സ്വീകരിച്ചിരിക്കുന്ന ഈ വിദ്യാലയങ്ങള്‍ ബി.ജെ.പി ഭരിക്കുന്ന ഗവണ്മെന്റ് സ്ഥാപനങ്ങളുടെ സഹായങ്ങള്‍ കൂടി സ്വീകരിച്ചു കൊണ്ടാണ്‌ പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നത് ⁹. ഇന്ത്യയുടെ ഉന്നത സ്ഥാനങ്ങളിലേക്ക് ആര്‍.എസ്.എസ് ചായ്‌വുള്ള ഉദ്യോഗസ്ഥരെ സൃഷ്ടിച്ചെടുക്കുക എന്ന ഉദ്ദേശത്തോടു കൂടി സിവില്‍ സര്‍വ്വീസ് പരിശീലന സ്ഥാപനങ്ങള്‍ ആരംഭിക്കുവാനും ആര്‍.എസ്.എസ് ശ്രമം ആരംഭിച്ചുകഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഉത്തരേന്ത്യയുടെ വിവിധ ഭാഗങ്ങളില്‍ പ്രവര്‍ത്തനം ശക്തമാക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സങ്കല്പ് [SAMKALP] ഇത്തരത്തില്‍ ആര്‍.എസ്.എസ് നയങ്ങളെ പിന്തുണയ്ക്കുന്ന സ്ഥാപനമാണ്‌ ¹⁰.

ഇന്ത്യന്‍ ജനതയുടെ സോഷ്യലിസ്റ്റ് മനോഭാവത്തോട് ചായ്‌വ് പുലര്‍ത്തുന്ന സര്‍വകലാശാലകളില്‍ ആര്‍.എസ്.എസിന്‌ സ്വാധീനം ചെലുത്താന്‍ സാധിക്കുന്ന സാഹചര്യങ്ങളല്ല നിലവിലുള്ളത്. അതുകൊണ്ടു തന്നെ സര്‍വകലാശാലകളുടെ സമാധാനാന്തരീക്ഷം തകര്‍ക്കുകയും രാജ്യദ്രോഹികളെന്ന് മുദ്രകുത്തി വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെ ശാരീകമായി നേരിടുകയും ചെയ്യുന്ന ഫാസിസ്റ്റ് ശൈലിയാണ്‌ ആര്‍.എസ്.എസ് സ്വീകരിച്ചു പോരുന്നത്. രാജ്യദ്രോഹമെന്നത് പ്രതിഷേധ ശബ്ദങ്ങളെ നേരിടുന്നതിനുള്ള എളുപ്പ വഴിയായി ബി.ജെ.പി.സര്‍ക്കാരുകളും പ്രധാനമന്ത്രി നരേന്ദ്ര മോദി തന്നെയും സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന സമീപനമാണ്‌. എന്‍.ജി.ഒകള്‍ക്കെതിരെയും വിദ്യാര്‍ത്ഥി സമൂഹത്തിനെതിരെയും മുഖ്യധാര പ്രതിപക്ഷ പാര്‍ടി നേതാക്കള്‍ക്കെതിരെയും രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റം ആരോപിച്ച് നിശബ്ദരാക്കുവാന്‍ ശ്രമിക്കുന്ന സമീപകാല സംഭവങ്ങള്‍ മോഡി സര്‍ക്കാരിന്റെ ഈ വിഷയത്തിലുള്ള നിലപാടുകള്‍ വ്യക്തമാക്കിത്തരുന്നു.

പുനെ ഫിലിം ഇന്‍സ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിലെ പ്രതിസന്ധിക്ക് കാരണം അയോഗ്യനായ ഗജേന്ദ്ര ചൗഹാനെ ചെയര്‍മാനായി നിയമിച്ചതാണ്‌. ഗവണ്മെന്റിന്റെ ഈ തീരുമാനത്തിനെതിരെ പ്രതിഷേധിച്ച വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെ പോലീസിനെ ഉപയോഗിച്ച് അടിച്ചമര്‍ത്തുന്നതിനും അവിടെ ഉയര്‍ന്ന എതിര്‍ ശബ്ദങ്ങളെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനുമാണ് ബി.ജെ.പി‌ സര്‍ക്കാര്‍ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നത്. ഐ.സി.എച്ച്.ആറിന്റെ [Indian Council for Historical Research] മേധാവിയായി അഖില ഭാരതീയ ഇതിഹാസ് സങ്കലന്‍ യോജനയുടെ തലവനും സംഘപരിവാറുകാരനായ സുദര്‍ശന്‍ റാവുവിന്റെ നിയമനവും ചരിത്രത്തിന്റെ കാവിവല്ക്കരണം ലക്ഷ്യമിട്ടുകൊണ്ടുള്ളതാണ്‌. നാഷണല്‍ ബുക്ക് ട്രസ്റ്റിന്റെ ചെയര്‍മാന്‍ സ്ഥാനത്ത് നിന്ന് എഴുത്തുകാരനായ സേതുവിനെ പുറത്താക്കുകയും പകരം ആര്‍.എസ്.എസ്സുകാരനും പാഞ്ചജന്യത്തിന്റെ മുന്‍ എഡിറ്ററുമായ ബല്‍ദേവ് ശര്‍മയെ നിയമിക്കുകയും ചെയ്തു ¹¹. നാഷണല്‍ മ്യൂസിയം തലവനായ കേരള കേഡര്‍ ഐ.എ.എസ് ഉദ്യോഗസ്ഥന്‍ വേണു വാസുദേവും ¹²ഐ.സി.എച്ച്.ആറില്‍ നിന്ന് റോമില ഥാപറും പുറത്താക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.

അലിഗഡ്, ജാമിയ മിലിയ സര്‍വ്വകലാശാലകള്‍ക്ക് ഭരണഘടനാനുസൃതമായി¹³ലഭിച്ചിട്ടുള്ള ന്യൂനപക്ഷ പദവി ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനുള്ള നീക്കങ്ങളും ഗവണ്മെന്റിന്റെ ഭാഗത്ത് നിന്ന് സ്വീകരിക്കപ്പെടുന്നു. സുപ്രീം കോടതിയില്‍ ഗവണ്മെന്റിന്റെ നയം വ്യക്തമാക്കികൊണ്ടുള്ള സത്യവാങ്ങ്‌മൂലം നല്കപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞു.

അംബേദ്കര്‍ പെരിയാര്‍ സ്റ്റഡി സര്‍ക്കിളിനെ നിരോധിക്കാനുള്ള തീരുമാനം മോഡിയുടെ നയങ്ങളെയും പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളെയും വിമര്‍ശിച്ചത്തിന്റെ ഫലമായി സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടതാണ്‌. അധികാരത്തിന്റെ ഉരുക്കുമുഷ്ടി ഉപയോഗിച്ചുകൊണ്ടാണ്‌ ഐ.ഐ.റ്റി മദ്രാസില്‍ വിദ്യാര്‍ത്ഥികളുടെ ചിന്താധാരകള്‍ക്ക് കൂച്ചുവിലങ്ങിടുവാന്‍ സംഘപരിവാര്‍ ശ്രമിക്കുന്നത്.

ദളിതരോടും സമൂഹത്തില്‍ പാര്‍ശ്വവല്ക്കരിക്കപ്പെട്ടവരോടുമുള്ള ആര്‍.എസ്.എസിന്റെ സവര്‍ണ്ണ ഫാസിസ്റ്റ് മനോഭാവമാണ്‌ ഹൈദരാബാദ് സര്‍വകലാശാലയില്‍ നടന്ന സംഭവങ്ങളിലൂടെ വെളിവാക്കപ്പെട്ടത്. അംബേദ്കര്‍ സ്റ്റുഡന്റ്സ് അസോസിയേഷന്റെ നേതൃനിരയിലുണ്ടായിരുന്ന അഞ്ച് വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്കെതിരെ നിലപാടെടുക്കുകയും അവരെ പുറത്താക്കുവാന്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കുകയും ചെയ്തതിന്റെ പിന്നണിയില്‍ കേന്ദ്രമന്ത്രിമാരായ ബന്ദാരു ദത്താത്രേയയും സ്മൃതി ഇറാനിയും സര്‍വകലാശാല വൈസ് ചാന്‍സിലറായ അപ്പറാവുവുമായിരുന്നു. സര്‍വകലാശാല അധികൃതരുടെയും കേന്ദ്രസര്‍ക്കാരിന്റെയും പകപോക്കലാണ്‌ രോഹിത്ത് വെമുലയുടെ ആത്മഹത്യയ്ക്ക് കാരണമായത്.

ഗവേഷണ വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്ക് ലഭിക്കേണ്ടുന്ന ഫെലോഷിപ്പ് തുക അനുവദിക്കാതിരുന്ന സര്‍ക്കാര്‍ ശ്രമവും വിദ്യാര്‍ത്ഥികളുടെ അവകാശ പോരാട്ടങ്ങളെയും പ്രതിഷേധ സ്വരങ്ങളെയും ഇല്ലാതാക്കുവാന്‍ ഉദ്ദേശിച്ചുകൊണ്ടായിരുന്നു. വിദ്യാഭ്യാസ രംഗത്ത് ഇന്ത്യയുടെ അഭിമാനമായ ജെ.എന്‍.യുവിന്‌ മേല്‍ നിയന്ത്രണം നേടിയെടുക്കുന്നതിന്‌ വേണ്ടിയാണ്‌ വിദ്യാര്‍ത്ഥി യൂണിയന്‍ പ്രസിഡന്റ് കന്‍ഹയ്യ കുമാര്‍ ഉള്‍പ്പെടെയുള്ള വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെ രാജ്യദ്രോഹ കുറ്റം ചുമത്തി ജയിലിലടച്ചത്. ഒരു വേള ജെ.എന്‍.യു അടച്ചു പൂട്ടൂക എന്ന പ്രചരണങ്ങള്‍ പോലും സംഘപരിവാര്‍ നേതൃത്വത്തില്‍ സംഘടിപ്പിക്കുകയുണ്ടായി. ആര്‍.എസ്.എസ്സിനെയും അതിന്റെ സ്ഥാപക നേതാക്കളെയും സംബന്ധിക്കുന്ന ചരിത്ര രേഖകള്‍ ജെ.എന്‍.യു ലൈബ്രറിയില്‍ ഉണ്ട് എന്നുള്ളതും ബി.ജെ.പി സര്‍ക്കാരിനെ ജെ.എന്‍.യുവിന്റെ ഭരണകാര്യങ്ങളില്‍ ഇടപെടാന്‍ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു.

ബുദ്ധിജീവികളെയും എഴുത്തുകാരെയും ചിന്തിക്കുന്ന വിദ്യാര്‍ത്ഥി സമൂഹത്തെയും രാജ്യദ്രോഹികളാക്കി ചിത്രീകരിച്ചുകൊണ്ട് സംഘ് പരിവാറുകാര്‍ വിദ്യാഭ്യാസ മേഖലയില്‍ ഇടപെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. പ്രമുഖമായ എല്ലാ സര്‍വകലാശാലകളെയും ഹൈജാക്ക് ചെയ്തുകൊണ്ട് ആര്‍.എസ്.എസിന്റെ നേതൃത്വത്തില്‍ ഇന്ത്യയുടെ ബൗദ്ധിക സമ്പത്തിനെ നശിപ്പിക്കുന്ന രീതിയില്‍ ഈ അക്രമങ്ങള്‍ പടര്‍ന്ന് പന്തലിപ്പിക്കുവാന്‍ അവര്‍ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു.

(ജയില്‍ മോചിതനായി ജെ.എന്‍.യു.-വില്‍ തിരികെയെത്തിയ ജവഹര്‍ലാല്‍ നെഹ്രു സ്റ്റുഡന്റ്സ് യൂണിയന്‍ പ്രസിഡന്റ് കനയ്യ കുമാര്‍ 2016 മാര്‍ച്ച് മൂന്നിന്, ജെ.എന്‍.യു. കാമ്പസില്‍ വച്ച് വിദ്യാര്‍ത്ഥിസമൂഹത്തെയും രാജ്യത്തെയും അഭിസംബോധന ചെയ്ത് കൊണ്ട് നടത്തിയ പ്രസംഗത്തിന്റെ സമഗ്രവും സമ്പൂര്‍ണവുമായ മലയാള പരിഭാഷ ബോധികോമണ്‍സ് പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്നു.

റെജി ജോര്‍ജ്, ജോളി ജോര്‍ജ്, അഖില്‍ മാലതി രാധാകൃഷ്ണന്‍ എന്നിവരാണ് ബോധികോമണ്‍സിനു വേണ്ടി ഈ പരിഭാഷ തയ്യാറാക്കിയത്.)

ജയ് ഭീം, ജയ് ഭീം, ജയ് ഭീം
നമുക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യം, എല്ലാവര്‍ക്കും സ്വാതന്ത്ര്യം,
പഠിക്കാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം, ജാതി വ്യവസ്ഥയില്‍ നിന്ന് സ്വാതന്ത്ര്യം
മുതലാളിത്തത്തില്‍ നിന്ന് സ്വാതന്ത്ര്യം
സ്വാതന്ത്ര്യം, എല്ലാവര്‍ക്കും നേടിയെടുക്കും സ്വാതന്ത്ര്യം
നമ്മള്‍ നേടിയെടുക്കും സ്വാതന്ത്ര്യം
നമ്മള്‍ പൊരുതി നേടും സ്വാതന്ത്ര്യം
നമ്മള്‍ നേടിയെടുക്കും സ്വാതന്ത്ര്യം
ഉറയ്ക്കുറയ്ക്കെ ഉറയ്ക്കെപ്പറയൂ സ്വാതന്ത്ര്യം
ഒറ്റശബ്ദത്തില്‍ പറയൂ സ്വാതന്ത്ര്യം
ഇന്‍ക്വിലാബ്, ഇന്‍ക്വിലാബ്, ഇന്‍ക്വിലാബ് സിന്ദാബാദ്
സിന്ദാബാദ്, സിന്ദാബാദ്, സിന്ദാബാദ്
രാജ്യത്തിനാകെയും ലാല്‍ സലാം
ലാല്‍ സലാം, ലാല്‍ സലാം, ലാല്‍ സലാം
ലാലേലാല്‍, ലാലേലാല്‍, ലാലേലാല്‍, ലാലേലാല്‍ ലാല്‍സലാം
ലാല്‍ സലാം, ലാല്‍ സലാം, ലാല്‍ സലാം
എല്ലാ സഖാക്കള്‍ക്കും ലാല്‍ സലാം
ലാല്‍ സലാം, ലാല്‍ സലാം, ലാല്‍ സലാം
രാജ്യത്തിനാകെയും ലാല്‍ സലാം
ലാല്‍ സലാം, ലാല്‍ സലാം, ലാല്‍ സലാം
കോളേജിനു മുഴുവന്‍ ലാല്‍ സലാം
ലാല്‍ സലാം, ലാല്‍ സലാം, ലാല്‍ സലാം

(മുദ്രാവാക്യം വിളികള്‍ നീളുന്നു മറ്റു വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ മുദ്രാവക്യം വിളി ഏറ്റെടുക്കുന്നു. വലിയ ആരവം.)

(പ്രസംഗം തുടങ്ങുന്നു)

സഖാക്കളേ...

(കൈയ്യടി, ആരവം)

ഞാന്‍ ജെ.എന്‍.യു.-വിലെ എല്ലാ അംഗങ്ങള്‍ക്കും - അത് വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ ആകട്ടെ, അദ്ധ്യപകര്‍ ആകട്ടെ, അനദ്ധ്യാപക ജീവനക്കാര്‍ ആകട്ടെ, സെക്യൂരിറ്റി ഗാര്‍ഡുമാര്‍ ആകട്ടെ, കടയുടമകള്‍ ആകട്ടെ, കടയിലെ തൊഴിലാളികള്‍ ആകട്ടെ - അവര്‍ക്കെല്ലാവ‌ര്‍ക്കു‌ം വിപ്ലവാഭിവാദ്യങ്ങള്‍ അര്‍പ്പിക്കുന്നു.

സഖാക്കളേ, നിങ്ങള്‍ എല്ലാ വിദ്യാര്‍ത്ഥികളുടെയും പേരില്‍ ജെ.എന്‍.യു.എസ്.യു. പ്രസിഡന്റ് എന്ന നിലയില്‍ രാജ്യത്തെ മുഴുവന്‍ ജനങ്ങള്‍ക്കും ഇവിടെ എത്തിയിരിക്കുന്ന മാധ്യമങ്ങളിലൂടെയും, റ്റി.വി ചാനലുകളിലൂടെയും നന്ദി പറയുവാന്‍ ഞാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. നിങ്ങള്‍ക്ക് വിപ്ലവാഭിവാദ്യങ്ങള്‍. സഖാക്കളേ, ലോകം മുഴുവനുള്ള ജനതയോട് ഞാന്‍ നന്ദി പറയുവാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. അവര്‍ സാങ്കേതികവിദഗ്ദ്ധര്‍ ആയിക്കൊള്ളട്ടെ, വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ ആയിക്കൊള്ളട്ടെ. ഒരു വിപുലീകരിക്കപ്പെട്ട ജെ.എന്‍.യു. ആയി ഒപ്പം നിന്നതിന് എല്ലാവര്‍ക്കും നന്ദി രേഖപ്പെടുത്തുന്നു. മാധ്യമപ്രവര്‍ത്തകര്‍, സിവില്‍ സൊസൈറ്റി പ്രവര്‍ത്തകര്‍, രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍, രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ അല്ലാത്തവര്‍ അങ്ങനെ സമൂഹത്തിന്റെ നാനാതുറയിലുള്ളവര്‍ ജെ.എന്‍.യു.-വിനെ രക്ഷിക്കുവാനുള്ള ഈ പോരാട്ടത്തില്‍ ഒപ്പം നില്‍ക്കുന്നവര്‍, രോഹിത് വെമുലക്ക് നീതി നല്‍കുവാനുള്ള പോരാട്ടത്തില്‍ ഒപ്പം നില്‍ക്കുന്നവര്‍ - എല്ലാവര്‍ക്കു‌ം എന്റെ വിപ്ലവാഭിവാദ്യങ്ങള്‍. കൂടാതെ പാര്‍ലമെന്റില്‍ ഇരുന്നുകൊണ്ട് എന്താണ് ശരി എന്താണ് തെറ്റ് എന്ന് തീരുമാനിക്കുന്ന ഈ രാജ്യത്തെ വലിയ വലിയ മഹാന്മാര്‍ക്കും അവരുടെ പോലീസിനും ഞാന്‍ പ്രത്യേകം നന്ദി പറയുവാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുകയാണ്. ആ മാധ്യമങ്ങ‌ള്‍ക്കും ചാനലുകള്‍ക്കും നന്ദി പറയുവാന്‍ ഞാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ഞങ്ങളുടെ നാട്ടില്‍ ഒരു പഴഞ്ചൊല്ലുണ്ട് പേരുദോഷം കേള്‍പ്പിച്ചാ‌‌ല്‍ എന്താണ് പ്രശ്നം, പേരുണ്ടായില്ലേ എന്ന്. ജെ.എന്‍.യു.-വിനു പേരുദോഷം ഉണ്ടാക്കുവാന്‍ അവര്‍ പ്രൈംറ്റൈമില്‍ സ്ഥലം നല്‍കി.

എനിക്ക് എ.ബി.വി.പി.-ക്കാരോടു ഒരു രീതിയിലുമുള്ള വിദ്വേഷവുമില്ല. നമ്മുടെ കാമ്പസിലെ എ.ബി.വി.പി. പുറത്തുള്ള എ.ബി.വി.പി.-യെക്കാള്‍ അല്പം വിവേകമുള്ളവരാണ്. രാഷ്ട്രീയ ചാണക്യന്മാരാണെന്നു മേനി നടിച്ചു നടക്കുന്നവരോട് ഒന്നേ പറയുവാനാഗ്രഹിക്കുന്നുള്ളൂ. കഴിഞ്ഞ പ്രസിഡന്‍ഷ്യല്‍ ഡിബേറ്റില്‍ എ.ബി.വി.പി. സ്ഥാനാര്‍ഥിക്കു സംഭവിച്ച ദുരന്തത്തിന്റെ വീഡിയോ ലഭ്യമാണ്. അതൊന്ന് കണ്ട് നോക്കണം സാര്‍. ജെ.എന്‍.യു.-വിലെ എ.ബി.വി.പി.-യെ നിലം‌പരിശാക്കുവാന്‍ നമുക്കു കഴിയുമെങ്കില്‍, എ.ബി.വി.പി.-യുടെ ഈ രാജ്യത്തെ ഏറ്റവും വലിയ ബുദ്ധിജീവികളുടെ അവസ്ഥ ഇതാണെങ്കില്‍, ബാക്കി എ.ബി.വി.പി.-ക്കാരുടെ അവസ്ഥ എന്തായിരിക്കും എന്ന് നിങ്ങള്‍ക്ക് ഊഹിക്കാമല്ലോ. അതുകൊണ്ട് എ.ബി.വി.പി.-യുടെ നേരെ ഒരു ദോഷവിചാരവും ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഇല്ല എന്ന് വ്യക്തമാക്കുവാന്‍ ഞാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ഞങ്ങള്‍ എല്ലാ രീതിയിലും ജനാധിപത്യവാദികളാണ്. എല്ലാ രീതിയിലും നീതിന്യായവ്യവസ്ഥയില്‍ വിശ്വാസമര്‍പ്പിച്ചവരാണ്. അതുകൊണ്ട് എ.ബി.വി.പി.-യെ ശത്രുവായിട്ടല്ല, പ്രതിപക്ഷമായിട്ടാണ് നാം കാണുന്നത്. എന്റെ സുഹൃത്തേ, നിങ്ങളെ വേട്ടയാടുവാന്‍ ഞങ്ങള്‍ വരില്ല. വേട്ടയാടുവാന്‍ പറ്റിയതിനെയേ ഞങ്ങള്‍ വേട്ടയാടൂ.

എനിക്കു തോന്നുന്നത് ഈ നടന്ന എല്ലാ സംഭവങ്ങളും, വസന്തത്തില്‍ (മഴക്കാലത്തിനു മുമ്പ്) ജനിച്ചിട്ട് മഴയെ നോക്കി “ഇത്രയും മഴ ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടില്ല” എന്നുള്ള ആ (ബീഹാറി) പഴഞ്ചൊല്ലുപോലെയാണെന്ന്. സത്യത്തെ സത്യമെന്നും തെറ്റിനെ തെറ്റെന്നും പറയുവാനും ഈ രാജ്യത്തിനകത്ത് എങ്ങനെ നിവര്‍ന്നുനില്‍ക്കാമെന്നും ജെ.എന്‍.യു. കാണിച്ചു തന്നു. ഇത് സ്വമേധയാ സംഭവിച്ചതാണ് എന്നതാണ് രസകരമായ കാര്യം. അവര്‍ എല്ലാം ചെയ്തത് ആസൂത്രിതമായിരുന്നു. എന്നാല്‍ നമ്മുടെ പ്രതികരണമോ നൈസര്‍ഗികമായി സംഭവിച്ചതും. ഈ രാജ്യത്തെ ഭരണഘടനയില്‍, നീതിന്യായവ്യവസ്ഥയില്‍, നിയമങ്ങളില്‍ എല്ലാ‌ം തന്നെ നമുക്ക് വിശ്വാസമുണ്ട്.

ഈ കാര്യത്തിലും ഉറപ്പുണ്ട്. മാറ്റം, മാറ്റം മാത്രമാണ് സത്യം. മാറ്റം ഉണ്ടാകും. നമ്മള്‍ മാറ്റത്തിന്റെ പക്ഷത്താണ്. മാറ്റം ഉണ്ടായിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ഭരണഘടനയില്‍ നമുക്ക് ഉറച്ച വിശ്വാസമുണ്ട്. ഭരണഘടനയുടെ എല്ലാ ആശയങ്ങളോടും നമ്മള്‍ ചേര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്നു. അതിന്റെ ആമുഖത്തില്‍ (preamble) പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന മതനിരപേക്ഷത, സോഷ്യലിസം, തുല്യത അതിനൊപ്പമാണ് നമ്മള്‍ നിലയുറപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഇന്ന് ഞാന്‍ പ്രസംഗിക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല, മറിച്ച് എന്റെ സ്വന്തം അനുഭവം നിങ്ങളോടു പങ്കുവയ്ക്കുകയാണ്. നേരത്തെ വായനയായിരുന്നു കൂടുതല്‍, വ്യവസ്ഥിതിയോടു പൊരുതുന്നത് വളരെ കുറവും. ഇപ്രാവശ്യം വായിച്ചത് കുറവാണ്, എന്നാല്‍ പോരാട്ടം വര്‍ദ്ധിച്ചിരിക്കുന്നു. ജെ.എന്‍.യു.-വില്‍ ധാരാളം ആളുകള്‍ റിസേര്‍ച്ച് ചെയ്യുന്നണ്ടല്ലോ. അവരോട് പറയുകയാണ്, ഞാന്‍ ഈ പറയുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ ‘പ്രൈമറി ഡേറ്റ’യാണ്. firsthand information. ആദ്യമായാണ് ഇതൊക്കെ പറയുന്നത്.

കോടതിയുടെ പരിഗണനയിലിരിക്കുന്ന വിഷയത്തിന്മേല്‍ എനിക്ക് ഒന്നും പറയുവാനില്ല. ഈ രാജ്യത്തെ മുഴുവന്‍ ജനങ്ങളും ഭരണഘടനയെ ആദരിക്കുന്നു. ബാബാസാഹെബിന്റെ സ്വപ്നങ്ങളെ പൂര്‍ത്തീകരിക്കുവാന്‍ താല്പര്യപ്പെടുന്നു. ഈ സൂചനകളില്‍ നിന്ന് ഞാന്‍ പറയുന്നത് എന്താണെന്ന് അവര്‍ക്കു മനസ്സിലാകും എന്നു വിശ്വസിക്കട്ടെ. പ്രധാനമന്ത്രിജി റ്റ്വീറ്റ് ചെയ്തു പറയുകയാണ് സത്യമേവ ജയതേ എന്ന്. പ്രധാനമന്ത്രിജി, താങ്കളുമായി ആശയപരമായി വലിയ അഭിപ്രായ വ്യത്യാസങ്ങളുണ്ട്. എന്നാല്‍ സത്യമേവ ജയതേ ഈ രാജ്യത്തിന്റെതാണ്, ഭരണഘടനയുടേതാണ്. അതുകൊണ്ടു ഞാനും പറയുകയാണ് സത്യമേവ ജയതേ. സത്യം ജയിക്കും. ഈ യുദ്ധത്തില്‍ പങ്കുചേര്‍ന്നിരിക്കുന്ന എല്ലാവരോടും ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞുകൊണ്ട് എന്റെ അനുഭവം ഞാന്‍ നിങ്ങളോടു പങ്കുവയ്ക്കാം.

കുറേ വിദ്യാര്‍ത്ഥികളുടെ നേരെ ഒരു രാഷ്ട്രീയ ആയുധം പോലെ രാജ്യദ്രോഹ നിയമങ്ങള്‍ പ്രയോഗിച്ചു എന്ന് ആലോചിക്കേണ്ട. ഞങ്ങള്‍ ഗ്രാമത്തില്‍ നിന്നു വരുന്നവരാണെന്ന് എപ്പോഴും എന്റെ പ്രസംഗങ്ങളില്‍ പറയാറുണ്ട്. എന്റെ കുടുംബാംഗങ്ങളെ ചിലപ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ പരിചയപ്പെട്ടുകാണും. ഞങ്ങളുടെ ഗ്രാമത്തിലെ റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനില്‍, ഞങ്ങള്‍ റ്റീസന്‍ എന്നാണ് വിളിക്കുന്നത്, ജാലവിദ്യകള്‍ കാട്ടുന്നവരുടെ കളികള്‍ ഉണ്ടാവാറുണ്ട്. ജാലവിദ്യക്കാരന്‍ ജാലവിദ്യകള്‍ കാട്ടി മാന്ത്രിക മോതിരം വില്‍ക്കും. എല്ലാവര്‍ക്കും ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന മോതിരം; നിങ്ങള്‍ക്ക് എന്തൊക്കെ ആഗ്രഹങ്ങളുണ്ടോ അതൊക്കെ സാധിച്ചുതരുന്ന മാന്ത്രിക മോതിരം. അതാണ് ജാലവിദ്യക്കാരന്റെ കളി, മോതിരം വിറ്റുപോകണം. അതുപോലെ ഈ രാജ്യത്തു കുറച്ചു നിയമനിര്‍മ്മാതാക്കളുണ്ട്. അവര്‍ പറയുന്നത് കള്ളപ്പണം വരും, ഹരഹര മോദി, വിലക്കയറ്റം കുറയും, എല്ലാവരുടെയും വളര്‍ച്ച സാധ്യമാകും എന്നൊക്കെയാണ്. ഇതുപോലെയുള്ള ചിന്താഗതി സാധാരണക്കാരുടെ മനസ്സിലും ഉണ്ട്. പക്ഷേ ഇതു പറയുന്ന ഭരണക്കാരുടെ ചെപ്പടി വിദ്യകള്‍ മോതിരം വില്‍ക്കുവാനുള്ളത് മാത്രമാണെന്ന് അവര്‍ക്കറിയില്ല. എന്നാല്‍ ഇന്ന് ജനങ്ങള്‍ക്കിതെല്ലാം മനസ്സിലായി തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു, അവര്‍ ചിന്തിച്ചു തുടങ്ങിയിരിക്കുകയാണ് ഈ ചെപ്പടി വിദ്യകളെപ്പറ്റി.

നമ്മള്‍ ഭാരതീയര്‍ വളരെപ്പെട്ടന്നാണ് എല്ലാം മറക്കുന്നത്. ഇപ്രാവശ്യത്തെ പ്രഹസനം അല്പം ഗംഭീരമായതുകൊണ്ട് ആരും അത്ര പെട്ടെന്ന് മറക്കുവാനിടയില്ല. ഈ രാഷ്ടീയജാലവിദ്യക്കാരന്‍ പറഞ്ഞതൊക്കെ ജനങ്ങള്‍ മറക്കണമെന്നാണ് അവര്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്. അത് എങ്ങനെ മറക്കുവാന്‍ പറ്റും? അതിനായി ഈ രാജ്യത്തെ എല്ലാ റിസര്‍ച്ച് സെന്ററുകളുടെയും ഫെലോഷിപ്പ് നിര്‍ത്തലാക്കി. ഫെലോഷിപ്പ് തരൂ, ഫെലോഷിപ്പ് തരൂ എന്ന് നാം ആവശ്യപ്പെടും. അവര്‍ പറയും ശരി ഇപ്പോള്‍ തന്നെ തരാം എന്ന്. എന്നിട്ട് കിട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്ന അയ്യായിരവും, എണ്ണായിരവും തിരികെ തരും. എന്നാല്‍ കൂട്ടി കിട്ടേണ്ടതിനെപ്പറ്റി ഒരക്ഷരം മിണ്ടില്ല. ഇതിനെതിരെ ആരു പ്രതികരിക്കും? ജെ.എന്‍.യു. ഭരണകൂടം ഇപ്പോള്‍ കേട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഈ ചീത്തവിളിയെപ്പറ്റി ഓര്‍ത്ത് നിങ്ങള്‍ വിഷമിക്കേണ്ട കാര്യമില്ല. അര്‍ഹിക്കുന്നതാണ് അവര്‍ക്ക് കിട്ടിയിരിക്കുന്നത്. ഈ രാജ്യത്ത് ജനങ്ങളുടെ ശത്രുവായിട്ടുള്ള ഒരു സര്‍ക്കാര്‍ ഉണ്ട്. ജനങ്ങളുടെ ശത്രുവായ ആ സര്‍ക്കാരിനെതിരെ നിങ്ങള്‍ സംസാരിക്കുകയാണെങ്കില്‍, സ്വാഭാവികമായും അവരുടെ സൈബര്‍ സെല്‍ എന്തൊക്കെയാണ് ചെയ്യുക? അവര്‍ വ്യാജമായുണ്ടാക്കിയ വീഡിയോ നിങ്ങള്‍ക്ക് അയച്ചുതരും. നിങ്ങളെ തെറിവിളികൊണ്ട് അഭിഷേകം ചെയ്യും. നിങ്ങളൂടെ കുപ്പതൊട്ടിയില്‍ എത്ര കോണ്ടം ഉണ്ടെന്നു വരെ എണ്ണും. ഇതൊരു അസാധാരണ കാലമാണ്. ഈ അതീവഗുരുതരമായ സമയത്ത് നമ്മള്‍ കൂടുതല്‍ ഗൗരവമായി ചിന്തിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.

"ഭരണകൂടം നീതിരഹിതമായി പെരുമാറിയിട്ടുള്ളപ്പോഴെല്ലാം, ആ അനീതികള്‍ക്ക് എതിരായിട്ട് ജെ.എന്‍.യു.-വില്‍ നിന്ന് മുഴങ്ങുന്ന ശബ്ദം പുറത്തുവന്നിട്ടുണ്ട്. ജെ.എന്‍.യു. അതിനെതിരെയെല്ലാം പ്രതിഷേധിച്ചിട്ടുണ്ട്." ചിത്രത്തിന് കടപ്പാട്: SFI JNU unit

ജെ.എന്‍.യു.-വിനു നേരെ നടത്തിയത് ആസൂത്രിതമായ ആക്രമണമായിരുന്നു. Occupy UGC പ്രസ്ഥാനത്തെ നിയമവിരുദ്ധമാക്കുവാനുള്ള ശ്രമത്തിന്റെ ഭാഗമായിരുന്നു ആ ആക്രമണം . രോഹിത് വെമുലക്ക് നീതി ലഭിക്കുവാന്‍ വേണ്ടി നമ്മള്‍ നടത്തുന്ന പോരാട്ടത്തെ ഇല്ലായ്മ ചെയ്യുവാന്‍ കൂടിയായിരുന്നു ജെ.എന്‍.യു.-വിനു നേരെ നടത്തിയ ആ ആക്രമണം. അല്ലയോ മുന്‍ -ആര്‍.എസ്.എസുകാരാ, ഈ രാജ്യത്തെ ജനങ്ങള്‍ക്ക് 15 ലക്ഷം രൂപവീതം നല്‍കാം എന്നു പ്രധാനമന്ത്രി നല്‍കിയ വാഗ്ദാനം ജനങ്ങള്‍ മറക്കുവാന്‍ വേണ്ടിയല്ലേ നിങ്ങള്‍ ജെ.എന്‍.യു. വിഷയം പ്രൈം റ്റൈമില്‍ ചര്‍ച്ച ചെയ്യുന്നത്? ജെ.എന്‍.യു.-വില്‍ ഒരു അഡ്മിഷന്‍ കിട്ടുക അത്ര എളുപ്പമല്ല. അതുപോലെ തന്നെ, ജെ.എന്‍.യു.-ക്കാര്‍ അത്ര എളുപ്പം ഒന്നും മറക്കുന്നവരുമല്ല. ജെ.എന്‍.യു. എല്ലാം മറക്കും എന്ന് നിങ്ങള്‍ കരുതുന്നുണ്ടാവും. പക്ഷേ ഞാന്‍ ആവര്‍ത്തിക്കുകയാണ്, ജെ.എന്‍.യു. നിങ്ങളെ എല്ലാം ഓര്‍മിപ്പിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കും.

ഭരണകൂടം നീതിരഹിതമായി പെരുമാറിയിട്ടുള്ളപ്പോഴെല്ലാം, ആ അനീതികള്‍ക്ക് എതിരായിട്ട് ജെ.എന്‍.യു.-വില്‍ നിന്ന് മുഴങ്ങുന്ന ശബ്ദം പുറത്തുവന്നിട്ടുണ്ട്. ജെ.എന്‍.യു. അതിനെതിരെയെല്ലാം പ്രതിഷേധിച്ചിട്ടുണ്ട്. ആ പ്രതിഷേധം ഞങ്ങള്‍ ആവര്‍ത്തിക്കുകയാണ്. ആ പ്രതിഷേധങ്ങളെയെല്ലാം ഓര്‍മിപ്പിക്കുകയാണ്. ഞങ്ങളുടെ പോരാട്ടത്തെ നിര്‍വ്വീര്യമാക്കുവാന്‍ ഞങ്ങള്‍ അനുവദിക്കുമെന്ന് കരുതണ്ട.

രാജ്യത്തിന്റെ അതിര്‍ത്തികളില്‍ സൈനികര്‍ മരിക്കുകയാണെന്ന് അവര്‍ പറയുന്നു. ഞാന്‍ സൈനികര്‍ക്ക് അഭിവാദ്യങ്ങള്‍ അര്‍പ്പിക്കുന്നു. ജയിലില്‍ വച്ച് ഞാന്‍ ഒരു കാര്യം പഠിച്ചു. പോരാട്ടം ആശയങ്ങളുടേതാകുമ്പോള്‍ വ്യക്തികള്‍ക്ക് അതര്‍ഹിക്കാത്ത പ്രചരണം നല്‍കേണ്ട കാര്യമില്ല. അതുകൊണ്ട് ആ വ്യക്തിയുടെ പേരു പറയുവാന്‍ ഞാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല. യുവ സൈനികര്‍ അതിര്‍ത്തിയില്‍ മരിക്കുന്നു എന്ന് ബി.ജെ.പി.-യുടെ ഒരു നേതാവ് ലോക്സഭയില്‍ പറയുകയുണ്ടായി. ആ മരിച്ചത് താങ്കളുടെ സഹോദരനാണോ? ഈ രാജ്യത്തു കോടികണക്കിനു കര്‍ഷകര്‍ ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്നു. സൈനികര്‍ക്കുവേണ്ടിയും ജനങ്ങള്‍ക്കെല്ലാവര്‍ക്കും വേണ്ടിയും ഭക്ഷണം വിതച്ചു കൊയ്തെടുക്കുന്ന കര്‍ഷകര്‍. അവരുടെ കൂട്ടത്തില്‍ ആ സൈനികരുടെ മാതാപിതാക്കളുമുണ്ട്. അതിനെപ്പറ്റി എന്താണ് നിങ്ങള്‍ക്ക് പറയുവാനുള്ളത്? അവര്‍ ഈ രാജ്യത്തെ രക്തസാക്ഷികളാണ്. കൃഷിഭൂമിയില്‍ കൃഷി ചെയ്യുന്ന കര്‍ഷകനാണ് എന്റെ പിതാവ്, എന്റെ സഹോദരന്‍ അതിര്‍ത്തിയില്‍ യുദ്ധം ചെയ്യുന്ന സൈനികനാണ്. ഇവരെല്ലാം അവിടെ തന്നെ മരിച്ചുവീഴുന്നു. ഈ സാഹചര്യത്തില്‍, കൗശലം പ്രയോഗിച്ച് രാജ്യത്തു ഒരു വ്യാജ സംവാദം ഉയര്‍ത്തിക്കൊണ്ടുവരുത്തുവാനുള്ള ശ്രമം നിങ്ങള്‍ ഉപേക്ഷിക്കുക. രാജ്യത്തിനു വേണ്ടി മരിക്കുന്നവര്‍ രാജ്യത്തിനകത്തും മരിച്ചു വീഴുന്നു, രക്തസാക്ഷിയാകുന്നു. രാജ്യത്തിന്റെ അതിര്‍ത്തിയിലും മരിച്ചു വീഴുന്നു. നിങ്ങള്‍ പാര്‍ലമെന്റില്‍ നിന്ന് ആര്‍ക്ക് എതിരെയാണ് ഈ രാഷ്ട്രീയം കളിക്കുന്നത്? മരിച്ചവരുടെ ഉത്തരവാദിത്വം ആരേറ്റെടുക്കും? യുദ്ധം ചെയ്യുന്നവരല്ല ഇതിന് ഉത്തരവാദികള്‍, യുദ്ധം ചെയ്യിക്കുന്നവരാണ്.

ഒരു കവിതയുടെ ഏതാനും വരികള്‍ ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കുകയാണ്.

“സമാധാനം എപ്പോള്‍ വരെ ഉണ്ടാകില്ല?
എല്ലാവര്‍ക്കും തുല്യ സുഖവും സമൃദ്ധിയും ഉണ്ടാകുന്നത് വരെ.”

ആണിന് എന്നാണ് എന്റെ ഗ്രാമത്തില്‍ പറയുന്നത്, പക്ഷേ ജെ.എന്‍.യു.-വില്‍ ഞാന്‍ എല്ലാവര്‍ക്കും എന്നാക്കി

“സമാധാനം എപ്പോള്‍ വരെ ഉണ്ടാകില്ല
സുഖവും സമൃദ്ധിയും ഒരാള്‍ക്ക് കൂടുതലും ഒരാള്‍ക്ക് കുറവും ആയിരിക്കുന്നത് വരെ സമാധാനം വരില്ല.”

അതുകൊണ്ട് യുദ്ധത്തിന് ആരാണ് ഉത്തരവാദി? ആരാണ് മനുഷ്യരെ തമ്മിലടിപ്പിക്കുന്നത്? എങ്ങനെ എന്റെ പിതാവ് മരിക്കുന്നു? എന്തുകൊണ്ട് എന്റെ സഹോദരന്‍ നരകയാതന അനുഭവിക്കുന്നു? രാജ്യത്തിനകത്തു നിലനില്‍ക്കുന്ന പ്രശ്നങ്ങളില്‍ നിന്ന് സ്വാതന്ത്ര്യം ആവശ്യപ്പെടുന്നത് തെറ്റാണോ എന്നാണ് പ്രൈംറ്റൈമില്‍ വാചകക്കസര്‍ത്തുനടത്തുന്ന ആ തരംതാണ രണ്ടു വാചകമടിക്കാരോട് എനിക്കു ചോദിക്കുവാനുള്ളത്. ആരോടാണ് സ്വാതന്ത്ര്യം ചോദിക്കുന്നത് എന്നാണിവര്‍ ചോദിക്കുന്നത്. നിങ്ങള്‍ തന്നെ പറയൂ, ഇന്ത്യ ആരെയെങ്കിലും അടിമയാക്കി വച്ചിട്ടുണ്ടോ? തീര്‍ച്ചയായും ഇല്ല. അപ്പോള്‍ ഇന്ത്യയോടല്ല നമ്മള്‍ സ്വാതന്ത്ര്യം ചോദിക്കുന്നത്. ഇന്ത്യയില്‍ നിന്നല്ല എന്റെ സോദരരെ, ഇന്ത്യയ്ക്കുള്ളിലാണ് സ്വാതന്ത്ര്യം വേണമെന്ന് നാം ആവശ്യപ്പെടുന്നത്. ബ്രിട്ടീഷുകാരോട് അല്ല സ്വാതന്ത്ര്യം ചോദിക്കുന്നത്. ആ സ്വാതന്ത്ര്യം ഈ രാജ്യത്തെ ജനങ്ങള്‍ പോരാടി നേടിയതാണ്.

ഇപ്പോള്‍ ഞാന്‍ സ്വതന്ത്രനാണ്. പോലീസ് എന്നോടു ചോദിച്ചു. "എന്തിനാണ് നിങ്ങള്‍ ലാല്‍സലാം, ലാല്‍സലാം എന്നു പറയുന്നത്?"ഇത് ചോദ്യം ചെയ്യലിന്റെ ഭാഗമായിട്ടായിരുന്നില്ല. പോലീസ് ഞങ്ങളെ ഭക്ഷണം കഴിക്കുവാനും മറ്റും കൊണ്ടുപോകുമായിരുന്നു. നമ്മള്‍, ജെ.എന്‍.യു.-വിലെ ആളുകള്‍, സംസാരിച്ചുകൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നവരാണല്ലോ. അങ്ങനെ ഞാന്‍ അവരോടും സംസാരിച്ചു. അദ്ദേഹവും എന്നെപ്പോലെ ഒരു മനുഷ്യനാണെന്ന് മനസ്സിലായി. ജയിലിന്റെയുള്ളില്‍ പൊലീസായിട്ട് ആരാണ് തൊഴിലെടുക്കുന്നത്? ആരുടെ പിതാവാണോ കര്‍ഷകന്‍, ആരുടെ പിതാവാണോ കര്‍ഷകതൊഴിലാളി, ആരുടെ പിതാവോണോ താഴ്ന്ന ജീവിത സാഹചര്യങ്ങളില്‍ വരുന്നത്, അവരാണ് പോലീസില്‍ ജോലി ചെയ്യുന്നത്. ഈ രാജ്യത്തെ ഏറ്റവും പിന്നോക്കം നില്‍ക്കുന്ന ഒരു സംസ്ഥാനമായ ബീഹാറില്‍ നിന്നാണ് ഞാന്‍ വരുന്നത്. എന്റേതും ഒരു ദരിദ്ര കുടുംബമാണ്, ഒരു കര്‍ഷക കുടുംബമാണ്. പോലീസിലും ദരിദ്രകുടുംബങ്ങളില്‍ പെട്ടവരാണ് തൊഴില്‍ ചെയ്യുന്നത്. ഞാന്‍ കോൺസ്റ്റബിള്‍, ഹെഡ്കോൺസ്റ്റബിള്‍, ഇന്‍സ്പെക്ടര്‍ എന്നിങ്ങനെയുള്ളവരെപ്പറ്റിയാണ് സംസാരിക്കുന്നത്. ഐ.പി.എസ് സാറമ്മാരെപ്പറ്റിയല്ല. കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്ന ശിപ്പായി (കോൺസ്റ്റബിള്‍)യോടു ഞാന്‍ സംസാരിച്ചു. അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു “ലാല്‍സലാം, ലാല്‍സലാം എന്ന് വച്ചാല്‍ എന്താണ്?” ഞാന്‍ പറഞ്ഞു “ലാല്‍ എന്നുപറഞ്ഞാല്‍ വിപ്ലവം, സലാം എന്നുപറഞ്ഞാല്‍ വിപ്ലവത്തിനു സലാം.” അര്‍ത്ഥം ഞാന്‍ പറഞ്ഞു കൊടുത്തിട്ടും അദ്ദേഹത്തിന് വ്യക്തത വന്നില്ല. “ഇന്‍ക്വിലാബ് സിന്ദാബാദ് എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ എന്താണ്?” “വിപ്ലവത്തിനു ഉറുദുവില്‍ ഇന്‍ക്വിലാബ് എന്നാണ് പറയുന്നത്.” “ആഹാ ഈ മുദ്രാവാക്യം എബിവിപിയും വിളിക്കും”. ഞാന്‍ പറഞ്ഞു, “ഇപ്പോള്‍ മനസ്സിലായോ അതു വ്യാജ ഇന്‍ക്വിലാബിയാണെന്ന്. പക്ഷെ ഞങ്ങള്‍ ഒറിജിനല്‍ ഇന്‍ക്വിലാബിയാണ്.” പിന്നെ അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു, “നിങ്ങള്‍ക്ക് ജെ.എന്‍.യു.-വില്‍ എല്ലാം വളരെ തുച്ഛമായ വിലക്കു കിട്ടും എന്ന് കേട്ടു.” ഞാന്‍ പറഞ്ഞു, “ഒരു കാര്യം പറയട്ടെ? പറയൂ. എന്തുകൊണ്ടാണ് നിങ്ങള്‍ക്ക് അതു ലഭിക്കാത്തത്?” അദ്ദേഹം എനിക്കൊപ്പം 18 മണിക്കൂര്‍ ജോലി ചെയ്യുമായിരുന്നു. “താങ്കളുടെ ഇപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥയില്‍ ഓവര്‍റ്റൈം കിട്ടുമോ?” “ഇല്ല. എവിടെ നിന്നും കിട്ടുവാനാണ്?” ഞാന്‍ ചോദിച്ചു, “എത്ര അലവന്‍സ് കിട്ടും?” “യൂണിഫോമിനു കിട്ടുന്നത് 10 രൂപ.” ആ തുക അണ്ടര്‍വെയറുകള്‍ വാങ്ങുവാന്‍ പോലും തികയില്ല. സ്വയം പട്ടിണിയാണെന്നാണ് പറയുന്നത്. നമ്മുക്ക് ഇതില്‍ നിന്നുമാണ് സ്വാതന്ത്ര്യം കിട്ടേണ്ടത്. പട്ടിണിയില്‍ നിന്ന്, അഴിമതിയില്‍ നിന്ന്.

കഴിഞ്ഞ ദിവസങ്ങളില്‍ ഹരിയാനയില്‍ ഒരു പ്രക്ഷോഭം തുടങ്ങി. നിങ്ങളില്‍ പലര്‍ക്കും അറിയാം ദില്ലിപോലീസില്‍ ഭൂരിപക്ഷവും ഹരിയാനക്കാര്‍ ആണെന്ന്. ഞാന്‍ അവരെ സല്യൂട്ട് ചെയ്യുകയാണ്. അവര്‍ കഠിനാധ്വാനം ചെയ്യുന്നവരാണ്. ഈ സംവരണം; ജാതിരാഷ്ട്രീയം വളരെ മോശമാണ് എന്നൊരു പോലീസുകാരന്‍ പറഞ്ഞു. ഞാന്‍ പറഞ്ഞു ഈ ജാതിരാഷ്ട്രീയത്തില്‍ നിന്നുമാണ് സ്വാതന്ത്ര്യം വേണ്ടത്. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു ഇതില്‍ തെറ്റൊന്നുമില്ല, ദേശദ്രോഹം ഒന്നുമില്ല. ഞാന്‍ ചോദിച്ചു പറയൂ ഭരണസംവിധാനത്തില്‍ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ ശക്തി ആര്‍ക്കാണു? ഞങ്ങളൂടെ ലാത്തിക്ക്; തീര്‍ച്ചയായും ശരിയാണ്. പക്ഷേ ഈ ലാത്തി നിങ്ങളുടെ താല്പര്യം പോലെ എടുത്തു പ്രയോഗിക്കാമോ? ഇല്ല. അധികാരം ആരുടെ അടുത്താണു? റ്റ്വിറ്ററില്‍ സ്റ്റേറ്റ്മെന്റ് കൊടുക്കുന്നവരുടെ കൈയ്യിലാണധികാരം. ഞാന്‍ പറഞ്ഞു, റ്റ്വീറ്റില്‍ സ്റ്റേറ്റ്മെന്റ് കൊടുക്കുന്ന സംഘികളില്‍ നിന്നും സ്വാതന്ത്ര്യം വേണം.

എല്ലാ മീഡിയയും അവിടുന്നല്ല ശമ്പളം പറ്റുന്നത്, എങ്കില്‍ക്കൂടിയും ചിലര് അവിടുത്തെ ശമ്പളക്കാരാണ്. പാര്‍ലമെന്റില്‍ റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്ത് ചെയ്ത് അതിന്റെ ഉള്ളില്‍ കടന്നു കൂടാനുള്ള വ്യഗ്രതയില്‍ ജെ.എന്‍.യു.-വിനെ അവര്‍ ഒരു പരീക്ഷണശാലയാക്കി. അവര്‍ എന്നോട് ചോദിച്ചു എഫ്.ഐ.ആറില്‍ നിന്റെ പേരുണ്ടല്ലോ. സഖാക്കളേ എഫ്.ഐ.ആറിനു മുന്പ് എ.ബി.വി.പി.-യുടെ കുറ്റപത്രത്തില്‍ എന്റെ പേര് വന്നു. നീ വന്നാല്‍ നിന്നെ പാഠം പഠിപ്പിക്കുമെന്ന് അവര്‍ പറഞ്ഞു. പക്ഷേ സഖാക്കളേ, അവരോട് ഞാന്‍ പറയാനാഗ്രഹിക്കുന്നു, ജെ.എന്‍.യു.-വില്‍ ഉപരിപഠനം നടത്താന്‍ കഴിയാതെ പോയ, നിരക്ഷരനും സാക്ഷരനും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം കുറക്കാനാഗ്രഹിച്ച, എന്റെ സുഹൃത്ത് ഇന്ന് പോലീസ് സര്‍വീസിലാണ്. ഇവിടെയാണ് ജെ.എന്‍.യു.-വിന്റെ പ്രസക്തി. ഈ വ്യത്യാസങ്ങളെ ദൂരീകരിക്കുവാന്‍ ശ്രമിക്കുന്ന ഈ സര്‍വകലാശാലയെ അവര്‍ ഭയക്കുന്നു. ഇവിടുത്തെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ ശബ്ദങ്ങളെ അടിച്ചമര്‍ത്തുവാന്‍ നോക്കുന്നു. അതിര്‍ത്തിയില്‍ നില്ക്കുന്ന സൈനികന്റെയും കൃഷിയിടത്തില്‍ പണിയെടുക്കുന്ന കര്‍ഷകന്റെയും സര്‍വകലശാലാ വിദ്യാര്‍ത്ഥിയുടെയും ഐക്യത്തെ അവര്‍ ഭയപ്പെടുന്നു. സുഹൃത്തുക്കളേ, ബാബാ സാഹെബ് പറഞ്ഞത് രാഷ്ട്രീയ ജനാധിപത്യം കൊണ്ടല്ല, സാമൂഹിക ജനാധിപത്യം കൊണ്ടാണ് ജനാധിപത്യം കൈവരിക എന്നാണ്.

സോഷ്യലിസത്തിന് ഒഴിച്ചുകൂടാനാവാത്തതാണ് ജനാധിപത്യം എന്നാണ് ലെനിന്‍ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്. അതുകൊണ്ടാണ് ഞങ്ങള്‍ ജനാധിപത്യത്തെപ്പറ്റി പറയുന്നത്, സോഷ്യലിസത്തെപ്പറ്റി പറയുന്നത്, അഭിപ്രായ സ്വാതന്ത്ര്യത്തെപ്പറ്റി പറയുന്നത്, സമത്വത്തെപ്പറ്റി പറയുന്നത്. രാഷ്ട്രപതിയുടെ മക്കള്‍ക്കും സാധാരണക്കാരുടെ മക്കള്‍ക്കും ഒരേ നീതി ലഭിക്കട്ടെ എന്ന് പറയുന്നത്.

"സോഷ്യലിസത്തിന് ഒഴിച്ചുകൂടാനാവാത്തതാണ് ജനാധിപത്യം എന്നാണ് ലെനിന്‍ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്. അതുകൊണ്ടാണ് ഞങ്ങള്‍ ജനാധിപത്യത്തെപ്പറ്റി പറയുന്നത്, സോഷ്യലിസത്തെപ്പറ്റി പറയുന്നത്, അഭിപ്രായ സ്വാതന്ത്ര്യത്തെപ്പറ്റി പറയുന്നത്, സമത്വത്തെപ്പറ്റി പറയുന്നത്." ചിത്രത്തിന് കടപ്പാട്: SFI JNU unit

അതിനാലാണ് നിങ്ങള്‍ ഇതിനെ അടിച്ചമര്‍ത്തുവാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്. എത്രത്തോളം അടിച്ചമര്‍ത്തുന്നുവോ അത്രത്തോളം മര്‍ദ്ദം രൂപീകരിക്കപ്പെടുമന്ന് ശാസ്ത്രം പറയുന്നു. പക്ഷേ ഇവര്‍ക്ക് ശാസ്ത്രവുമായി യാതൊരു ഇടപാടുമില്ല. കാരണം ശാസ്ത്രം പഠിക്കുന്നതും അറിവുള്ളവര്‍ ആകുന്നതും തമ്മില്‍ നല്ല വ്യത്യാസമുണ്ട്. അറിവുള്ളവരുമായുള്ള സംവാദത്തിലൂടെ മാത്രമേ ദാരിദ്ര്യം, പട്ടിണി അനാചാരങ്ങള്‍ എന്നിവയില്‍ നിന്നുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യവും ദളിത്-മഹിള-ന്യൂനപക്ഷ അവകാശങ്ങളും നേടിയെടുക്കുവാന്‍ കഴിയുകയുള്ളൂ. അതെന്തായാലും ഈ വ്യവസ്ഥിതിയില്‍ നിന്ന് കൊണ്ട് തന്നെ നാം നേടിയെടുക്കും. ഇതായിരുന്നു ബാബാ സാഹെബിന്റെ സ്വപ്നം. രോഹിതിന്റെ സ്വപ്നം. ഒരു രോഹിതിനെ നിങ്ങള്‍ കൊന്നു. എന്നാല്‍ അതിന്റെ ഭാഗമായി വന്ന പ്രസ്ഥാനത്തെ തകര്‍ക്കുവാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. അതിന് ഈ രാജ്യത്തിന്റെ മുക്കിലും മൂലയിലും അലയൊലികള്‍ സൃഷ്ടിക്കുവാന്‍ കഴിഞ്ഞു. ഒന്നുകൂടെ, സ്വയംവിമര്‍ശനാത്മകമായി, ജയില്‍ അനുഭവങ്ങളുടെ വെളിച്ചത്തില്‍ പറയട്ടെ, നമ്മള്‍ ജെ.എന്‍.യു.-ക്കാര്‍ കാര്യങ്ങളെ പറ്റി സംസാരിക്കും, എന്നാല്‍ വലിയ വാചകങ്ങളില്‍ മാത്രം. ഇത് ഇന്നാട്ടിലെ സാധാരണക്കാര്‍ക്ക് മനസ്സിലാകണം എന്നില്ല. അത് അവരുടെ തെറ്റല്ല താനും. നമ്മുടെ കര്‍ത്തവ്യമാണ് അവരുടെ ഭാഷയില്‍ അവരോട് കാര്യങ്ങള്‍ പറയുക എന്നത്.

ജയിലില്‍ കഴിയവേ എനിക്ക് ഭക്ഷണം തന്നത് നീലയും ചുവപ്പും നിറങ്ങളിലുമുള്ള പാത്രങ്ങളിലാണ്. സഖാക്കളേ ഞാന്‍ വിധിയില്‍ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല. ഭഗവാനെയും അറിഞ്ഞു കൂടാ. എന്നാല്‍ ഇത്, ഈ നീലയും ചുവപ്പും, നാട്ടില്‍ വരുവാന്‍ പോകുന്ന നല്ല കാര്യങ്ങളുടെ സൂചനയാണ്. ആ നീല പാത്രം അംബേദ്‌കര്‍ പ്രസ്ഥാനത്തെയും ചുവന്ന പാത്രം ഇടതു പ്രസ്ഥാനത്തെയും ദ്യോതിപ്പിച്ചു. എനിക്ക് തോന്നി ഈ ഐക്യം തുടരുകയാണെങ്കില്‍, എല്ലാം olxല്‍ വില്‍ക്കുന്ന ഈ സര്‍ക്കാരിനെ മാറ്റി, ‘വികസനം എല്ലാവരുടെയും’ ആക്കുന്ന ഒരു സര്‍ക്കാര്‍ ഉണ്ടാക്കുവാന്‍ പറ്റുമെന്നാണ്. വളരെക്കാലത്തിന് ശേഷമാണ് ജെ.എന്‍.യു.-വിലെ ഒരു വിദ്യാര്‍ത്ഥി വീണ്ടും ഇരുമ്പഴിക്കുള്ളിലാകുന്നത്. ഇതിന്റെ കൂടെ ഒരു തമാശ കൂടി പങ്ക് വെക്കട്ടെ, ഇന്ന് നമ്മുടെ ബഹുമാന്യനായ സര്‍വാദരണീയനായ പ്രധാനമന്ത്രി (അല്ല, ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞില്ലെങ്കില്‍ അടുത്ത രാജ്യദ്രോഹം ആകുമല്ലോ!) വലിയവായില്‍ സ്റ്റാലിന്റെയും ക്രൂഷ്ചേവിന്റെയും കാര്യങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു. അപ്പോള്‍ എനിക്ക് തോന്നി റ്റിവിയുടെ ഉള്ളില്‍ ചാടിക്കയറി അദ്ദേഹത്തോട് പറയുവാന്‍, “മോദിജീ, ഹിറ്റ്‍ലറുടെയും കൂടെ കാര്യങ്ങള്‍ പറയൂന്നെ! അല്ലെങ്കില്‍ വേണ്ട, നിങ്ങളുടെ ഗുരു ഗോള്‍വാള്‍ക്കര്‍ സന്ദര്‍ശിച്ച മുസ്സോളിനിയുടെയെങ്കിലും!”

ഹിറ്റ്‍ലര്‍, ക്രൂഷ്ചേവ് പിന്നെ പ്രധാനമന്ത്രി എല്ലാവരുടെയും കാര്യങ്ങള്‍ പറയുന്നു. ‘മന്‍ കി ബാത്’ നടത്തുന്നുണ്ട്, പക്ഷേ മനസ്സിനെ കേള്‍ക്കുന്നുമില്ല! ജയിലില്‍ പോയതിനു ശേഷം, 3 മാസത്തെ ഇടവേളക്കു ശേഷം അമ്മയോട് സംസാരിക്കുവാന്‍ തോന്നി, സംസാരിച്ചു. അമ്മയോട് ഞാന്‍ പറഞ്ഞു, “അമ്മേ നിങ്ങള്‍ മോദിയെ കളിയാക്കിയല്ലോ?”. അമ്മ പറഞ്ഞു, “അത് എന്റെ ജോലിയാണ്. എന്റെ വേദനയാണ് ഞാന്‍ പ്രകടിപ്പിച്ചത്. അത് മനസ്സിലാകേണ്ടവര്‍ക്ക് മനസ്സിലായിട്ടുണ്ട്. അല്ലാത്തവര്‍ അതിനെ പരിഹസിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് ഞാന്‍ പറഞ്ഞത് എന്റെ മകനെ രാജദ്രോഹക്കുറ്റം ആരോപിച്ച് കെണിയില്‍ ആക്കിയിരിക്കുകയാണ്. താങ്കളും ഒരമ്മയുടെ മകനാണല്ലോ മനസ്സിന്റെ കാര്യം പറയുന്നതോടൊപ്പം ഒരമ്മയുടെ രോദനവും കേള്‍ക്കൂ എന്ന്.” എനിക്കു പറയാന്‍ മറുപടി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഞാന്‍ ഏതെങ്കിലും ഒരു പാര്‍ടിയുടെയോ, വ്യക്തിയുടെയോ, ചാനലിന്റെയോ, സൈനികന്റെയോ കാര്യമല്ല പറയുവാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്. ഒന്നാലോചിച്ചു നോക്കൂ. ഒരു രാജ്യം അവിടത്തെ ജനതയെ ഇല്ലാതാക്കുന്നത് എത്ര ഭയാനകമായ കാര്യമാണ്. ഈ ഘട്ടത്തില്‍ ജെ.എന്‍.യു.-വിന്റെ ഒപ്പം നിന്ന സുഹൃത്തുക്കള്‍ക്ക് അഭിവാദ്യങ്ങള്‍ അര്‍പ്പിക്കുന്നു. കാരണം അവര്‍ ഈ കാമ്പസിനെ, ഈ വിഷയത്തെ മനസിലാക്കിയിരിക്കുന്നു.

ജെ.എന്‍.യു. പോലെ സ്ത്രീകള്‍ക്ക് സംവവരണവും മറ്റ് ആനുകൂല്യങ്ങളും നല്‍കിയ വേറേതു സര്‍വ്വകലാശാല ഉണ്ട്? ഒരു പക്ഷേ, നിങ്ങള്‍ക്കറിയാത്ത ഒന്നുണ്ട്, എന്റെ കുടുംബവരുമാനം വെറും 3000 രൂപയാണ്. ഈ പൈസ കൊണ്ട് ഇന്ത്യയിലെ ഏതെങ്കിലും സര്‍വ്വകലാശാലയില്‍ പി.എച്ച്.ഡിക്ക് ചേരാന്‍ പറ്റുമോ? എനിക്ക് ഒരു രാഷ്ട്രീയ പാര്‍ടിയുമായും ചങ്ങാത്തമില്ല, എന്നിരുന്നാല്‍ കൂടി ജെ.എന്‍.യു.-വിന്റെ ഒപ്പം നിന്നു എന്ന ഒറ്റ കാരണം കൊണ്ട് യച്ചൂരി, രാജ, രാഹുല്‍ ഗാന്ധി, കെജ്രിവാള്‍ എന്നിവരെ രാജദ്രോഹികളാക്കി മുദ്ര കുത്തി. ജെ.എന്‍.യു.-വിനു വേണ്ടി സംസാരിച്ച മാധ്യമങ്ങള്‍ യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ സത്യത്തെ പുറത്തു കൊണ്ടുവരികയാണ് ചെയ്തത്. അവര്‍ക്കു നേരിടേണ്ടി വരുന്നതോ അസഭ്യവര്‍ഷങ്ങളും ഭീഷണികളും. ഒന്നോര്‍ക്കുക, രാജ്യത്തെ 69% വരുന്ന വോട്ടര്‍മാര്‍ നിങ്ങളുടെ കൂടെയല്ല സര്‍ക്കാരേ! ബാക്കിയുള്ള 31 ശതമാനത്തില്‍ പകുതിയും നിങ്ങളുടെ വാചാടോപങ്ങളിലും ഹരഹര വിളികളിലും പെട്ടു പോയവരാണ്. വിജയം എല്ലായ്‍പ്പോഴും നിങ്ങളുടെ കുത്തകയാണെന്ന് കരുതരുത്. ഒരു നുണ നൂറാവര്‍ത്തിച്ചാല്‍ സത്യമാക്കാം, പക്ഷേ അത് നുണക്കു മാത്രം ബാധകമാണ്. സത്യത്തിനല്ല. സൂര്യനെ നൂറാവര്‍ത്തി ചന്ദ്രനെന്നു വിളിച്ചാല്‍ ചന്ദ്രനാകില്ല. സത്യവും ഇതു പോലെ തന്നെയാണ്.

വിഷയങ്ങളില്‍ നിന്ന് ശ്രദ്ധ തിരിച്ച് വിടുവാന്‍ ആണ് സര്‍ക്കാര്‍ ശ്രമിക്കുന്നത്. Occupy UGC നടന്നപ്പോള്‍, സഖാവ് രോഹിത്തിന്റെ ദുര്‍മരണം നടന്നു. അത് കഴിഞ്ഞ് ഇപ്പോള്‍ ജെ.എന്‍.യു.-വിലെ ദേശദ്രോഹി നാടകം. അധിക കാലം ഒരു വിഷയത്തില്‍ കടിച്ചുതൂങ്ങുവാന്‍ കഴിയില്ലാത്തത് കൊണ്ട് അവര്‍ പുതിയ വിഷയങ്ങള്‍ ഉണ്ടാക്കുന്നു. ഇനി രാമക്ഷേത്രം ആയിരിക്കാം അടുത്ത വിഷയം. ആര്‍.എസ്.എസ്.-ന്റെ മുഖപത്രമായ ഓര്‍ഗനൈസറില്‍ ജെ.എന്‍.യു.-വിനെ പറ്റി സ്വാമിജിയുടെ കവര്‍ സ്റ്റോറി വന്നിരുന്നു. ഏ.ബി.വി.പി. സുഹൃത്തുക്കളോട് എനിക്ക് പറയുവാനുള്ളത്, ഒരു വട്ടം അദ്ദേഹത്തെ ഇവിടെ കൊണ്ടുവരൂ. നമ്മുക്ക് അതിനെ പറ്റി സംവാദങ്ങളും ചര്‍ച്ചകളും നടത്താം. സംവാദത്തില്‍ അദ്ദേഹം ജയിക്കുകയാണെങ്കില്‍, ജെ.എന്‍.യു. നാല് മാസത്തേക്ക് പൂട്ടിയിടാം. മറിച്ചാണെങ്കില്‍ അദ്ദേഹത്തോട് അപേക്ഷിക്കുവാനുള്ളത് പണ്ട് എവിടെ ആയിരുന്നുവോ അങ്ങോട്ട് തന്നെ തിരിച്ച് പൊയ്ക്കൊള്ളുവനാണ്. ഇവിടെ നടന്ന സംഭവങ്ങള്‍ വളരെയധികം ആസൂത്രിതമാണ്. കാമ്പസിന് പുറത്ത് ജെ.എന്‍.യു.-വിന് എതിരെ പ്രതിഷേധിച്ചവരുടെ മുദ്രാവാക്യങ്ങളും, എന്തിന് പോസ്റ്ററുകള്‍ വരെ, അണുവിട വ്യത്യാസമില്ലാത്തവ ആയിരുന്നു. എന്തിന് "Ex-servicemen"-ന്റെ പോസ്റ്റര്‍ വരെ ഏ.ബി.വി.പി.-യുടെ ആയിരുന്നു. അതിന്റെയര്‍ത്ഥം ഇവയെല്ലാം നാഗ്പൂരില്‍ നിന്ന് ഇറക്കുമതി ചെയ്യപ്പെട്ടവയാണെന്നാണ്. രാജ്യത്തിലെ യഥാര്‍ത്ഥ വിഷയങ്ങളില്‍ നിന്ന് ശ്രദ്ധ തിരിച്ചു വിട്ട് ജെ.എന്‍.യു.-വിലെ പോരാളികളായ ഉമറിനെയും അനിര്‍ബനെയും ആനന്ദിനെയും അടക്കം ജയിലടച്ച്, ഈ പ്രതിഷേധങ്ങള്‍ അടിച്ചമര്‍ത്തുവാനാണ് ശ്രമം.

അവരോട് ഞങ്ങള്‍ക്ക് പറയുവാനുള്ളത്, ഈ പോരാട്ടത്തെ അടിച്ചമര്‍ത്തുവാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് സാധിക്കില്ല. ഇതൊരു നീണ്ട പോരാട്ടമാണ്. ഇടവേളകളില്ലാത്ത ഒന്ന്, തല കുനിക്കാതെ അവസാന ശ്വാസം വരെയും പോരാടേണ്ടുന്ന ഒന്ന്. കാമ്പസ്സിനുള്ളിലുള്ള എ.ബി.വി.പി.ക്കാരോടും കാമ്പസിന് പുറത്ത് നില്ക്കുന്ന, രാജ്യത്തെ തകര്‍ക്കുവാന്‍ ശ്രമിക്കുന്ന, ബി.ജെ.പി.ക്കാരോടും ഞങ്ങള്‍ പറയുന്നു, ഈ പോരാട്ടം ഞങ്ങള്‍ തുടരുക തന്നെ ചെയ്യും. അങ്ങനെ ഞങ്ങള്‍ ചരിത്രം രചിക്കും. ‘Occupy UGC Movement’ലൂടെ നാം നടത്തിയ പോരാട്ടം, രോഹിത് വെമുലയ്ക്ക് നീതി കിട്ടുവാനുള്ള പോരാട്ടം, നിങ്ങള്‍ തുടര്‍ന്ന പോരാട്ടം, അത് നമ്മള്‍ തുടരും, വിജയിക്കുകയും ചെയ്യും. ഈ പോരാട്ടത്തില്‍ ഒപ്പം നിന്ന എല്ലാവരോടും നന്ദി പറഞ്ഞു കൊണ്ടും തുടര്‍ന്നും നാം ഒരുമിച്ച് നില്‍ക്കണമെന്ന് അഭ്യര്‍ത്ഥിച്ച് കൊണ്ടും എന്റെ പ്രസംഗം അവസാനിപ്പിക്കുന്നു. നന്ദി. ഇങ്ക്വിലാബ് സിന്ദാബാദ്. നാം പോരാടും വിജയിക്കും.

സഖാക്കള്‍ക്കെല്ലാം ഒരിക്കല്‍ കൂടി നന്ദി. സ്വാതന്ത്ര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ആ മുദ്രാവാക്യം ഒരിക്കല്‍ക്കൂടി നമുക്ക് മുഴക്കേണ്ടതുണ്ട്, അത് ഈ രാജ്യത്തിലെ എല്ലാ ജനങ്ങളിലേക്കും എത്തേണ്ടതുണ്ട്. ഞങ്ങള്‍ക്ക് കുറച്ച് കൂടി സമയം നല്കുവാന്‍ മാധ്യമങ്ങളോട് അഭ്യര്‍ത്ഥിക്കുകയാണ്. വീണ്ടും ഞാന്‍ സ്പഷ്ടമാക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു; ജെ.എന്‍.യു.-വിലെ വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യം ഇന്ത്യയില്‍ നിന്നുമല്ല, ഇന്ത്യയെ കൊള്ളയടിക്കുന്നവരില്‍ നിന്നുമാണ് വേണ്ടത്. അതുകൊണ്ട് ഒരിക്കല്‍ക്കൂടി നമുക്കീ മുദ്രാവാക്യം മുഴക്കാം:

ചിത്രത്തിന് കടപ്പാട്: Guess Who

നാം എന്താണ് ആഗ്രഹിക്കുന്നത്
സ്വാതന്ത്ര്യം
ഉറക്കെ പറയൂ
സ്വാതന്ത്ര്യം
എല്ലാവരും ചേര്‍ന്ന് പറയൂ
സ്വാതന്ത്ര്യം
വിശപ്പില്‍ നിന്നും
സ്വാതന്ത്ര്യം
ഭീകരവാദത്തില്‍ നിന്നും
സ്വാതന്ത്ര്യം
മനുവാദത്തില്‍ നിന്നും
സ്വാതന്ത്ര്യം
നാം നേടിയെടുക്കും
സ്വാതന്ത്ര്യം
നിങ്ങള്‍ എന്ത് വേണമെങ്കിലും ചെയ്യൂ
സ്വാതന്ത്ര്യം
നാം നേടിയെടുക്കും
സ്വാതന്ത്ര്യം
നമ്മുടെ അവകാശം
സ്വാതന്ത്ര്യം
ജീവനേക്കാള്‍ പ്രിയപ്പെട്ടത്
സ്വാതന്ത്ര്യം.

(ദ ഹിന്ദു-വിലെ എഡിറ്ററായ സ്റ്റാന്‍ലി ജോണിമാര്‍ച്ച് 2-ന് ഫേസ്‍ബുക്കില്‍ കുറിച്ചിട്ട കുറിപ്പിന്റെ സ്വതന്ത്ര മലയാളം പരിഭാഷ ബോധികോമണ്‍സ് പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്നു. പരിഭാഷ തയ്യാറാക്കിയത്: പ്രതീഷ് റാണി പ്രകാശ്)

2016 ഫെബ്രുവരി 12-ന് കനയ്യ കുമാറിനെ രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റം ആരോപിച്ച് അറസ്റ്റ് ചെയ്യുന്നു. "ദേശ-ദ്രോഹ പ്രവര്‍ത്തികള്‍ക്കുള്ള ഏത് തരത്തിലുള്ള പ്രേരണയും ശിക്ഷിക്കപ്പെടാവുന്ന കുറ്റമാണ്"എന്ന് ഡല്‍ഹി പൊലീസ് റ്റ്വിറ്ററില്‍ എഴുതുകയുണ്ടായി. കനയ്യ അതാണ് ചെയ്തത് എന്ന് ദ്യോതിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു ഡല്‍ഹി പൊലീസ്. പിന്നീട് കനയ്യയ്ക്കും ജെ.എന്‍.യു-വിനുമെതിരെ മാധ്യമങ്ങളിലെ ഒരു വിഭാഗം, പ്രത്യേകിച്ചും റ്റൈംസ് നൗവും സീ ന്യൂസും പോലെയുള്ള ചാനലുകള്‍, സംഘടിതമായ കുപ്രചരണം അഴിച്ചു വിട്ടു. ഇന്ത്യാ-വിരുദ്ധ, പാക്കിസ്ഥാന്‍-അനുകൂല മുദ്രാവാക്യങ്ങള്‍ വിളിക്കുന്ന പ്രകടനങ്ങളില്‍ പങ്കെടുക്കുന്ന കനയ്യ കുമാറിന്റെ വീഡിയോ ക്ലിപ്പുകള്‍ ഈ ചാനലുകള്‍ സംപ്രേഷണം ചെയ്തു. അര്‍ണബ് ഗോസ്വാമി തന്റെ സ്റ്റുഡിയോയില്‍ ഒരു ഭ്രാന്തനെപ്പോലെ അലറിവിളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ജെ.എന്‍.യു.-വിന് വേണ്ടി നികുതിദായകരുടെ പണം ചെലവിടുന്നതിലുള്ള ഉല്‍കണ്ഠ മോഹന്‍ദാസ് പൈ, ചേതന്‍ ഭഗത്ത്, ജൂഡ് ആന്താണി ജോസഫ് തുടങ്ങിയവര്‍ പ്രകടിപ്പിച്ചു. പ്രസ്തുത വീഡിയോ സ്വപന്‍ദാസ് ഗുപ്ത റ്റ്വീറ്റ് ചെയ്തു. കനയ്യയെ തൂക്കിലിടണമെന്നും ജെ.എന്‍.യു. അടച്ചു പൂട്ടണമെന്നും സംഘികള്‍ ആക്രോശിച്ചു.

2016 ഫെബ്രുവരി 14-ന് ലഷ്കറെ തയ്ബയുടെ മേധാവി ഹഫിസ് സയീദിന്റെ പിന്തുണ ജെ.എന്‍.യു.-വിലെ പ്രതിഷേധിക്കുന്ന വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്ന് കേന്ദ്ര ആഭ്യന്തര വകുപ്പ് മന്ത്രി പറഞ്ഞു. ഹഫീസ് സയീദിന്റെ പേരിലുള്ള ഒരു വ്യാജ അക്കൗണ്ടില്‍ നിന്നുമുള്ള ഒരു റ്റ്വീറ്റിനെ അടിസ്ഥാനപ്പെടുത്തിയാണ് രാജ് നാഥ് സിങ്ങ് ഇത് പറഞ്ഞത്. ഡല്‍ഹി പൊലിസ് ഉഷാറായി. വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്കുള്ള ലഷ്കറെ പിന്തുണയ്ക്കെതിരെ മുന്നറിയിപ്പ് നല്‍കി. മന്ത്രിയുടെ അവകാശവാദം റ്റ്വീറ്റിനെ അടിസ്ഥാനപ്പെടുത്തിയാണെന്നുള്ളത് വ്യക്തമായപ്പോള്‍, തന്റെ അടുത്ത് ഇന്റലിജന്‍സ് റിപ്പോര്‍ട്ടുകള്‍ ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞ് തടിയൂരുവാനാണ് ശ്രമിച്ചത്. അങ്ങനെയെങ്കില്‍ എവിടെയാണ് ആ റിപ്പോര്‍ടുകള്‍? ജെ.എന്‍.യു. വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്ക് ലഷ്കറെ പിന്തുണയുണ്ടെന്ന് ഡല്‍ഹി പൊലീസ് കോടതിയില്‍ വാദിച്ചിരുന്നോ? (ഒരു ഉദ്യോഗസ്ഥന്‍ എന്നോട് പറഞ്ഞത് അങ്ങനെ ഒരു ഇന്റലിജന്‍സ് റിപ്പോര്‍ട്ടേ ഇല്ലായെന്നാണ്. "ഞങ്ങള്‍ക്കാണ് ഇപ്പോള്‍ പണി ആയിരിക്കുന്നത്. ആഭ്യന്തര മന്ത്രി തെറ്റാണ് പറഞ്ഞതെന്ന് എങ്ങനെയാണ് ഞങ്ങള്‍ക്ക് പറയുവാന്‍ കഴിയുക?")

2016 ഫെബ്രുവരി 15-ന് ജെ.എന്‍.യു. അദ്ധ്യാപകരെയും വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെയും പത്രപ്രവര്‍ത്തകരെയും പാട്യാലാ ഹൗസ് കോടതി വളപ്പില്‍ വച്ച് വക്കീല്‍ വേഷധാരികളായ ഗുണ്ടകള്‍ അക്രമിച്ചു. അവരില്‍ പലരും ആക്രമണം അഴിച്ചു വിടുന്നതിന്റെ ദൃശ്യങ്ങള്‍ ക്യാമറയില്‍ പതിഞ്ഞു. കോര്‍ട് ഹൗസിന്റെ മുന്നില്‍ വച്ച് അരുണ്‍ ജയ്റ്റ്‌ലിയുടെ പ്രൈവറ്റ് സെക്രട്ടറി ആയിരുന്ന ഒരു ബി.ജെ.പി. എം.എല്‍.എ. ഒരാളെ മര്‍ദ്ദിക്കുന്നതിന്റെ ദൃശ്യങ്ങളും ചാനലുകള്‍ സംപ്രേഷണം ചെയ്തു. ഡല്‍ഹി പൊലീസ് അനങ്ങിയില്ല. കമ്മീഷണര്‍ ബസ്സി സംഭവത്തെ നിസാരമായി തള്ളുകയാണുണ്ടായത്.

രണ്ട് ദിവസത്തിന് ശേഷം ഇതേ ഗുണ്ടകള്‍ വീണ്ടും ഇതേ സ്ഥലത്ത് അഴിഞ്ഞാടി. പൊലീസിന്റെ കണ്‍മുന്നില്‍ വച്ച് കനയ്യയെ തല്ലിച്ചതച്ചു. അക്രമണങ്ങളെ പറ്റി അന്വേഷിക്കുവാന്‍ സുപ്രീം കോടതി അയച്ച പ്രത്യേകസംഘത്തെ തെറിയഭിഷേകം നടത്തി. പ്രസ്തുത സംഭവത്തെ കണ്ണീരോടെ വിശദീകരിക്കുന്ന കനയ്യയുടെ വീഡിയോ പിന്നീട് പുറത്ത് വന്നു (ആരുടെയും മനഃസാക്ഷിയെ പിടിച്ചു കുലുക്കും ആ വീഡിയോ). കനയ്യയുടെ ജാമ്യാപേക്ഷയെ ഡല്‍ഹി പൊലീസ് എതിര്‍ക്കുകയില്ല എന്ന് അതേ ദിവസം കമ്മീഷണര്‍ ബസ്സി പറഞ്ഞു.

2016 ഫെബ്രുവരി 19-ന് വീഡിയോ ക്ലിപ്പിലെ ഒരു ഭാഗം കൃത്രിമം ആകുവാന്‍ സാധ്യതയുണ്ട് എന്ന് സ്വപന്‍ ദാസ് ഗുപ്ത എന്ന ബി.ജെ.പി. അനുകൂല പത്രപ്രവര്‍ത്തകന്‍ റ്റ്വീറ്റ് ചെയ്തു. "മനുവാദ്-സെ ആസാദി"തുടങ്ങിയ മുദ്രാവാക്യങ്ങള്‍ കനയ്യ വിളിക്കുന്നത് കാണിക്കുന്ന യഥാര്‍ത്ഥ വീഡിയോ പുറത്ത് വന്നതിന് ശേഷമാണ് ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ റ്റ്വീറ്റ് വന്നത്. കുറച്ചു ദിവസങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം ഒരു സീ ന്യൂസ് പത്രപ്രവര്‍ത്തകന്‍ ജോലി രാജി വച്ചു. ജെ.എന്‍.യു. പ്രക്ഷോഭങ്ങളെ സംബന്ധിച്ചുള്ള സീ ന്യൂസ് വാര്‍ത്തകള്‍ പക്ഷപാതിത്വം നിറഞ്ഞതാണ് എന്ന് ആരോപിച്ചു കൊണ്ടാണ് അദ്ദേഹം രാജി സമര്‍പിച്ചത്. അദ്ദേഹവും അദ്ദേഹത്തിന്റെ സംഘവും എടുത്ത ഒരു വീഡിയോയിലും "പാക്കിസ്ഥാന്‍ സിന്ദാബാദ്"എന്ന മുദ്രാവാക്യം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നാണ് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞത്.

I checked with responsible people. There is a part of video clip I retweeted that may be dodgy. I erred & say so openly. Larger q's remain.

— Swapan Dasgupta (@swapan55) February 19, 2016

പാട്യാല ഗുണ്ടകളുടെ നിഷ്ഠൂരതയെ സംബന്ധിച്ച് കൂടുതല്‍ തെളിവുകള്‍ ഉയര്‍ന്ന് വന്നതിന് ശേഷം അവര്‍ അറസ്റ്റ് ചെയ്യപ്പെട്ടു. ഇതില്‍ ഒരാള്‍ കനയ്യയെ തല്ലിയെന്ന് പൊങ്ങച്ചം പറയുന്ന ഇന്ത്യാ റ്റുഡെയുടെ സ്റ്റിങ്ങ് വീഡിയോ പുറത്ത് വന്നു. അവര്‍ അറസ്റ്റ് ചെയ്യപ്പെട്ടുവെങ്കിലും, മിനുട്ടുകള്‍ക്കകം അവര്‍ക്ക് ജാമ്യം ലഭിക്കുകയുണ്ടായി. ഉമര്‍ ഖാലിദും മറ്റ് ജെ.എന്‍.യു. വിദ്യാര്‍ത്ഥികളും പൊലീസിന് മുന്നില്‍ കീഴടങ്ങുകയും അവരെ ജുഡീഷ്യല്‍ കസ്റ്റഡിയിലേക്ക് അയക്കുകയും ചെയ്തു. മുന്‍പ്രഖ്യാപനത്തില്‍ നിന്നും ഡല്‍ഹി പൊലീസ് പിന്മാറി. കനയ്യയുടെ ജാമ്യാപേക്ഷയെ എതിര്‍ക്കുമെന്ന് അവര്‍ പ്രഖ്യാപിച്ചു. "അയാള്‍ (കനയ്യ) ജാമ്യത്തില്‍ ഇറങ്ങുകയാണെങ്കില്‍, അന്വേഷണത്തെ അത് ബാധിക്കുവാനും സാക്ഷികളെ സ്വാധീനിക്കുവാനും സാധ്യതയുണ്ട് എന്ന യുക്തമായ ആശങ്ക ഞങ്ങള്‍ക്കുണ്ട്. അയാള്‍ ഇനിയും നിയമലംഘന പ്രവര്‍ത്തികളില്‍ പങ്ക് ചേര്‍ന്നേക്കും."എന്നാണ് ബസ്സി പറഞ്ഞത്.

"അര്‍ണബ് ഗോസ്വാമി ഇപ്പോഴും വാര്‍ത്ത വായിക്കുന്നുണ്ട്. സീ ന്യൂസിന്റെ വിശ്വാസ്യതയ്ക്ക് ഒരു കോട്ടവും വന്നതായറിവില്ല. സ്വപന്‍ ദാസ് ഗുപ്ത ഇപ്പോഴും സം‌ഘപരിവാര്‍ അനുകൂല സന്ദേശങ്ങള്‍ റ്റ്വീറ്റ് ചെയ്യുന്നു. രാജ്നാഥ് സിങ്ങ് ഇപ്പോഴും കേന്ദ്ര ആഭ്യന്തരകാര്യ മന്ത്രിയാണ്. കമ്മീഷണര്‍ ബസ്സി "അന്തസ്സോടെ"സര്‍വീസില്‍ നിന്നും വിരമിച്ചു."

കനയ്യ ഇന്ത്യാവിരുദ്ധ മുദ്രാവാക്യങ്ങള്‍ വിളിക്കുന്നതായിട്ടുള്ള ഒരു വീഡിയോ തെളിവും ഇല്ലായെന്നാണ് ഡല്‍ഹി പൊലീസ്, കനയ്യയുടെ ജാമ്യാപേക്ഷ പരിഗണിക്കുന്ന വേളയില്‍, ഹൈക്കോടതിയെ ബോധിപ്പിച്ചത്. പക്ഷെ തങ്ങളുടെ പക്കല്‍ ദൃക്സാക്ഷികള്‍ [ഏ.ബി.വി.പി. അംഗങ്ങള്‍?] ഉണ്ട് എന്നവര്‍ നിലപാടെടുത്തു. വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്കെതിരെ രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റം ചാര്‍ത്തുവാന്‍ തെളിവായി സ്വീകരിച്ച, വിവാദപരമായ ജെ.എന്‍.യു. സംഭവത്തെ പറ്റിയുള്ള, രണ്ട് വീഡിയോകള്‍ വ്യാജമാണെന്ന് ഡല്‍ഹി ഗവണ്‍മെന്റ് നിയോഗിച്ച ഫോറന്‍സിക്‍ അന്വേഷണത്തില്‍ വ്യക്തമായി. അക്രമത്തിനുള്ള ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്നതായി കാണിക്കുന്ന ഭാഗങ്ങള്‍ പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേര്‍ക്കപ്പെട്ടവയാണെന്നാണ് ഫോറന്‍സിക്‍ ലാബ് റിപ്പോര്‍ട് പറയുന്നത്.

2016 മാര്‍ച്ച് 2-ന്, കനയ്യയെ അറസ്റ്റ് ചെയ്തിട്ട് 19 ദിവസങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം - മാനസികവും ശാരീരികവുമായ പീഢനത്തിന്റെയും ജയില്‍വാസത്തിന്റെയും നീണ്ട 19 ദിവസങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം - ദേശസ്നേഹത്തെ സംബന്ധിച്ചുള്ള ഒരു ബോളിവുഡ് പാട്ടിന്റെ അകമ്പടിയോടെയും, "ദേശദ്രോഹ"പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളില്‍ നിന്ന് വിട്ട് നില്‍ക്കണമെന്ന ഉത്തരവോടെയും ഡല്‍ഹി ഹൈക്കോടതി അദ്ദേഹത്തിന് ആറ് മാസത്തെ ഇടക്കാല ജാമ്യം നല്‍കുകയുണ്ടായി.

അര്‍ണബ് ഗോസ്വാമി ഇപ്പോഴും വാര്‍ത്ത വായിക്കുന്നുണ്ട്. സീ ന്യൂസിന്റെ വിശ്വാസ്യതയ്ക്ക് ഒരു കോട്ടവും വന്നതായറിവില്ല ¹. സ്വപന്‍ ദാസ് ഗുപ്ത ഇപ്പോഴും സം‌ഘപരിവാര്‍ അനുകൂല സന്ദേശങ്ങള്‍ റ്റ്വീറ്റ് ചെയ്യുന്നു. രാജ്നാഥ് സിങ്ങ് ഇപ്പോഴും കേന്ദ്ര ആഭ്യന്തരകാര്യ മന്ത്രിയാണ്. കമ്മീഷണര്‍ ബസ്സി "അന്തസ്സോടെ"സര്‍വീസില്‍ നിന്നും വിരമിച്ചു. പാട്യാലാ ഗുണ്ടകള്‍ ഡല്‍ഹിയില്‍ ഇപ്പോഴും വിനോദപരിപാടികളില്‍ ഏര്‍പ്പെട്ടു കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരിക്കും. പ്രധാനമന്ത്രിയാകട്ടെ ഇപ്പോഴും പ്രസ്തുത വിഷയത്തില്‍ മൗനമവലംബിക്കുന്നു.

വീഡിയോയില്‍ കൃത്രിമം കാണിച്ചതാരെന്ന് നിയമത്തിനറിയില്ല. പാട്യാലാ ഗുണ്ടകളെ സ്പര്‍ശിക്കുവാന്‍ നിയമത്തിനു കഴിഞ്ഞേക്കില്ല. ഈ ദേശഭക്തി നാടകത്തിന്റെ പിന്നിലെ യഥാര്‍ത്ഥ ഉപജാപകരെ പുറത്ത് കൊണ്ടുവരുവാന്‍ നിയമത്തിന് ഒരിക്കലും സാധിച്ചേക്കില്ല. ഇന്ത്യാ-വിരുദ്ധ മുദ്രാവാക്യങ്ങള്‍ ശരിക്കുമാരാണ് വിളിച്ചതെന്ന് പോലും നിയമത്തിന് അറിയില്ല. പക്ഷെ കനയ്യയുടെ മുകളില്‍ ഇപ്പോഴും രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റം ഉണ്ട്. ജെ.എന്‍.യു.-വിലെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സുഹൃത്തുക്കള്‍ക്ക് മുകളിലുമുണ്ട്.

നിനക്കിനിയും മനസിലായില്ലെ, വിഡ്ഢീ? ഇതാണു അവര്‍ നിര്‍മ്മിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഭാരതം.

(As students all across India are fighting to defend their political freedom from assaults by the central government and the Sangh Parivar, Bodhi Commons is republishing the Emergency Files, a series of pamphlets brought out by the Students’ Federation of India (SFI) in Jawaharlal Nehru University, during the period of the Emergency (1975-77). This is the fourth part of the series. The previous parts can be read here (part 1) and here (part 2) and here (part 3).)

The assault on the people intensified as the Emergency progressed, and found reflection in the JNU campus as well.

The elections to the JNU Students’ Union (JNUSU) had been banned soon after the Emergency was declared. Hence the Constitution of the Union was amended through an Extraordinary University General Body Meeting (the University General Body Meeting is the highest decision making body of the students in JNU), and the terms of the office bearers were extended till such time as elections could be held. This was duly conveyed to the JNU authorities by the Union President D. P. Tripathi in a letter dated 24 September, and the University had transferred the Students’ Union funds to the Union's account. On 1 October, the Union President received a letter from the JNU authorities - in which he was addressed as ‘President, Students’ Union’ - inviting him to attend the next Academic Council Meeting.

The administration had earlier tried to "do away" with the Union by declaring that membership to the Union would be voluntary. However, to their surprise, almost all students became members of the Union, thus foiling the attempt. And now an Academic Council meeting was scheduled to take place on 7 November to discuss the notorious recommendations of the Deans' Committee, which included the withdrawal of all the rights of the Student-Faculty Committees (see Emergency Files: Part 2 for details) with regard to admission, making "A minus" the qualifying grade to be promoted to Ph.D. after M.Phil. (JNU has an integrated M.Phil./Ph.D. programme), the introduction of purely "merit scholarships" in place of the "merit-cum-means scholarships" (the latter took into account the family income of the student along with academic performance) etc. However, the administration knew that the Students’ Union would prove to be a stumbling block in the implementation of these proposals, and that the Union's activities had to be curbed to facilitate the authoritarian designs of the administration and the government in the future as well.

In early November 1975, a fresh wave of attacks began on the students of JNU. Sitaram Yechury, then Councillor of the JNUSU from the School of Social Sciences (and today the General Secretary of the Communist Party of India (Marxist)), was arrested on 4 November. On 6 November, the JNUSU was "derecognised" by the administration, notwithstanding the fact that the JNUSU was formed by the students themselves and not by the administration. On 7 November, the JNUSU President D. P. Tripathi was prevented from attending the Academic Council meeting. But he insisted that he be allowed to attend the meeting and to express his views, and the meeting was 'adjourned' before it could begin. In retaliation, an order was issued by the Vice-Chancellor on the night of the 7th, expelling Tripathi from the University. The very next day, four and half months after the Emergency was declared, D. P. Tripathi was arrested by the police.

Here is the pamphlet by 'The Resistance' which reported the latest developments:

(To be continued)

അഭിപ്രായസ്വാതന്ത്ര്യ ലംഘനത്തെപ്പറ്റിയും വിദ്യാഭ്യാസസ്ഥാപനങ്ങളുടെ കാവിവല്ക്കരണത്തെപ്പറ്റിയും ചൂട് പിടിച്ച സംവാദങ്ങളും പ്രതിഷേധങ്ങളും ഉയ‌ര്‍ന്ന് വരികയാണല്ലോ. തലസ്ഥാന നഗരിയില്‍ നിന്നും നാല് മണിക്കൂര്‍ മാത്രം അകലെയുള്ള ഹരിയാന കേന്ദ്ര സര്‍വകലാശാലയിലെ വിദ്യാര്‍ത്ഥികളായ ഞങ്ങള്‍ നേരിടുന്നതും സമാന പ്രശ്നങ്ങളാണ്. അധികാരത്തിനും അധികാരികള്‍ക്കും വഴങ്ങി ജീവിക്കുന്നത് ഒരാചാരം പോലെ കരുതുന്ന കലാലയം. വിദ്യാര്‍ത്ഥികളുടെ അവകാശങ്ങളെപ്പറ്റിയോ സംഘടിത വിദ്യാര്‍ത്ഥി മുന്നേറ്റങ്ങളുടെ ആവശ്യകതയെപ്പറ്റിയോ ബഹുഭൂരിപക്ഷവും ബോധവാന്മാരല്ല. അതുകൊണ്ട് തന്നെ സ്ഥാപിത താല്പര്യങ്ങള്‍ക്കനുസൃതമായി നിയമങ്ങളെ വ്യാഖ്യാനിക്കുവാനും നടപ്പില്‍ വരുത്തുവാനും എതിര്‍ ശബ്ദങ്ങളെ അടിച്ചമര്‍ത്തുവാനും അധികാരികള്‍ക്ക് വളരെ എളുപ്പമാണ്.

ഒറ്റയ്ക്കും തെറ്റയ്ക്കും ഉയര്‍ന്നു വന്ന ശബ്ദങ്ങളെ അടിച്ചമര്‍ത്തി മുന്നോട്ട് പോയ സര്‍വകലാശാലയില്‍ കഴിഞ്ഞ “ഫൗണ്ടേഷന്‍ ഡേ”യിലാണ് കാവി അജണ്ട മറ നീക്കി പുറത്ത് വന്നത്. ചര്‍ച്ചകളോ സെമിനാറുകളോ സംവാദങ്ങളോ നടക്കാത്ത, നടത്തുവാന്‍ അനുവദിക്കാത്ത, ഈ കലാലയത്തില്‍ നടന്ന ആദ്യ പൊതുചടങ്ങായിരുന്നു ഇത് (2014-2015 അധ്യയന വര്‍ഷത്തില്‍). അതിഥിയായി എത്തിയതാകട്ടെ എ.ബി.വി.പി.യുടെ നേതാവും. ഭാരത സംസ്കാരത്തെക്കുറിച്ചും ഭാരതമാതാവിനെക്കുറിച്ചും വാചാലനായ അദ്ദേഹം എ.ബി.വി.പി.യുടെ ഊഷ്മളമായ സ്വീകരണവും കഴിഞ്ഞ് മടങ്ങി. ഇതിനിടയില്‍ ഒരു ചെറിയ കൂട്ടം വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ ചടങ്ങ് ബഹിഷ്കരിച്ച് കലാലയത്തിലെ പൊതു ഇടങ്ങളില്‍ പോസ്റ്ററുകള്‍ പതിച്ചു. ഇതിനെത്തുടര്‍ന്ന് ആര്‍.എസ്.എസ്.ന്റെ ഭീഷണി - ‘പഠിക്കുവാന്‍ വന്നാല്‍ പഠിച്ചു പോയാല്‍ മതി. അതല്ലെങ്കില്‍ ഇതുപോലെ പോകാമെന്ന് വിചാരിക്കേണ്ട’. ഈ സംഭവ വികാസങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം അധികം വൈകാതെ, “നോട്ടിസ് ബോര്‍ഡുകളിലല്ലാതെ പോസ്റ്ററുകളും നോട്ടിസുകളും പതിക്കുവാന്‍ പാടുള്ളതല്ല, അതും ബന്ധപ്പെട്ട അധികാരികളുടെ അനുമതിയോട് കൂടി മാത്രം” എന്ന പുതിയ വിജ്ഞാപനം പുറത്തിറങ്ങി.

സര്‍വകലാശാലയില്‍ രാഷ്ട്രീയം നിരോധിച്ചതാണ്. എങ്കിലും സര്‍വകലാശാല മതില്‍ക്കെട്ടിനകത്ത് അധികാരികളുടെ മൗനാനുവാദത്തോടെ ആര്‍.എസ്.എസ്. ശാഖ പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നു. ഈ പ്രത്യേക പരിഗണനയെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്ന വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തുന്നു. ശാഖയ്ക്ക് നേതൃത്വം നല്‍കുന്നതാകട്ടെ ഒരു കൂട്ടം അദ്ധ്യാപകരും. വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെ ശാഖയിലേക്ക് ചേര്‍ക്കുവാന്‍ നേതൃത്വം നല്‍കുന്നതും ഹോസ്റ്റലില്‍ മുറികള്‍ കയറിയിറങ്ങി പ്രചരണം നടത്തുന്നതും ഈ അദ്ധ്യാപകര്‍ തന്നെ.

വീണ്ടും പ്രത്യക്ഷമായി ഒരു പ്രശ്നമുണ്ടാകുന്നത് നിയമ വിഭാഗത്തിലെ ഒരു അദ്ധ്യാപകന്റെ നേതൃത്വത്തില്‍ ആനന്ദ് പട്‌വര്‍ദ്ധന്‍ സംവിധാനം ചെയ്ത “റാം കെ നാം” എന്ന ഡോക്യുമെന്ററി പ്രദര്‍ശിപ്പിച്ച സമയത്താണ്. സിലബസിന്റെ ഭാഗമായി നടത്തിയ പ്രദര്‍ശനത്തില്‍ നിയമ വിഭാഗത്തിന് പുറത്തു നിന്നും ആളുകള്‍ സദസ്യരായി എത്തിയിരുന്നു. പ്രദര്‍ശനം തുടങ്ങി അല്പസമയത്തിന് ശേഷം ഹാളിലെ വൈദ്യുതി വിച്ഛേദിക്കപ്പെട്ടു. എ.ബി.വി.പി. പ്രവര്‍ത്തകരുടെ നേതൃത്വത്തില്‍ അധികൃതരുടെ നടപടിയായിരുന്നു ഇത്. അധികാരികളുടെ സ്ഥാപിത താല്പര്യങ്ങള്‍ക്ക് വിധേയപ്പെടാത്ത അദ്ധ്യാപകരുടെ അവസ്ഥ ഇതൊക്കെയാണ്. ചുരുക്കി പറഞ്ഞാല്‍ സ്വന്തമായി അഭിപ്രായങ്ങളോ ആശയങ്ങളോ ഉണ്ടാകാന്‍ പാടില്ല. എന്നാല്‍ വലിയ പ്രശ്നങ്ങളൊന്നും ഇല്ലാതെ മുന്നോട്ട് പോകാം.

ഈ വര്‍ഷാരംഭത്തില്‍ ഞങ്ങളുടെ ചെറുത്തു നില്‍പ്പുകള്‍ ആരംഭിക്കുന്നത് ഫീസ് വര്‍ദ്ധനയോടനുബന്ധിച്ചാണ്. ഒരു കൂട്ടം പി.എച്ച്.ഡി. വിദ്യാര്‍ത്ഥികളുടെ നിരാഹാര സമരത്തിന്റെ ഫലമായി ഫീസ് ഇരട്ടിയിലധികം വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കുവാനുള്ള നീക്കം പിന്‍വലിച്ചു. ഹോസ്റ്റല്‍ ഫീസ് വര്‍ദ്ധിപ്പിച്ചുകൊണ്ടുള്ള അധികാരികളുടെ തീരുമാനം വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെ വീണ്ടും മറ്റൊരു പ്രതിഷേധത്തിലേക്കെത്തിച്ചു. 2014-2015ല്‍ ഏഴായിരം മാത്രമായിരുന്ന ഫീസ് ഈ വര്‍ഷം പതിനെട്ടായിരമാക്കി ഉയര്‍ത്തി. ഫീസ് വര്‍ദ്ധനയില്‍ പ്രതിഷേധിച്ച് വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ നടത്തിയ പ്രകടനം എ.ബി.വി.പി., ബജരംഗ്ദള്‍ പ്രവര്‍ത്തരാല്‍ കയ്യേറ്റം ചെയ്യപ്പെടുകയും ആക്രമിക്കപ്പെടുകയുമുണ്ടായി. ഈ അക്രമത്തെ ന്യായീകരിക്കുന്ന സമീപനമാണ് അധികാരികള്‍ സ്വീകരിച്ചത്.

സ്മൃതി ഇറാനി ഹരിയാന സെൻട്രൽ യൂണിവേഴ്സിറ്റി സന്ദർശിച്ചപ്പോൾ ചിത്രത്തിന് കടപ്പാട്: India News Calling

തുടന്ന് ഫീസ് വര്‍ദ്ധനയില്‍ പ്രതിഷേധിച്ച് നാല്പതോളം വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ അനിശ്ചിതകാല നിരാഹാരം ആരംഭിച്ചു. ഒന്നാം ദിവസം ഉച്ചതിരിഞ്ഞതോടെ കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന പല പി.എച്ച്.ഡി. വിദ്യാര്‍ത്ഥികളും നിരാഹാരം അവസാനിപ്പിച്ച് മടങ്ങി. ഗൈഡിന്റെ സമ്മര്‍ദവും സര്‍വകലാശാലയുടെ ഭീഷണിയും പലര്‍ക്കും സഹിക്കുവാന്‍ പറ്റുന്നതിലും അപ്പുറമായിരുന്നു. നിരാഹാരത്തിലിരുന്ന ഓരോ കുട്ടിയുടെയും വീട്ടിലേക്ക് വാര്‍ഡന്റെയും അദ്ധ്യാപകരുടെയും വക ഫോൺ വിളികള്‍, നേരിട്ടുള്ള ഭീഷണികള്‍ എന്നിവയുണ്ടായി. ഈ സമ്മര്‍ദങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ പലരും നിരാഹാരത്തില്‍ നിന്നും പിന്മാറാന്‍ നിര്‍ബന്ധിതരായി. ഇനിയും പിന്മാറാന്‍ തയ്യാറാകാതിരുന്ന വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെ പ്രാഥമിക കര്‍മങ്ങള്‍ പോലും നിര്‍വഹിക്കുവാന്‍ അനുവദിക്കാതെ ഗെയ്റ്റില്‍ തടഞ്ഞു. സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രീതികളിലും വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തുകയായിരുന്നു അധികൃതര്‍. പക്ഷേ ഒരു കൂട്ടം വിദ്യാര്‍ത്ഥികളുടെ ചെറുത്തുനില്പിന്റെ ഫലമായി അധികൃതര്‍ക്ക് വര്‍ദ്ധിപ്പിച്ച ഫീസ് പിന്‍വലിക്കേണ്ടി വന്നു. ഇത്തരം ഭീഷണികളാണ് അധ്യാപകരുടെയും അധികാരികളുടെയും ഭാഗത്ത് നിന്നും പ്രതികരിക്കുവാന്‍ മുന്നോട്ട് വരുന്ന വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്കു നേരിടേണ്ടിവരുന്നത്. ആര്‍.എസ്.എസിന്റെയും എ.ബി.വി.പി.യുടെയും ഭീഷണി വേറെയും.

രാജ്യത്തു വര്‍ദ്ധിച്ചു വരുന്ന അസഹിഷ്ണുതയില്‍ പ്രതിഷേധിച്ച് സാംസ്കാരിക നായകര്‍ മുന്നോട്ട് വന്നപ്പോള്‍ അതിന്റെ അനുരണനങ്ങള്‍ ഹരിയാന സര്‍വകലാശാലയിലുമുണ്ടായി. ബീഫ് കഴിച്ചു എന്നാരോപിച്ച് ഒരു കൂട്ടം ആളുകള്‍ അഖ്ലാഖിനെ കൊലപ്പെടുത്തിയത്തില്‍ പ്രതിഷേധിച്ച് ഞങ്ങള്‍ ഒരു കാന്റില്‍ ലൈറ്റ് മാര്‍ച്ച് നടത്തുകയുണ്ടായി. പതിവുപോലെ എ.ബി.വി.പി.യുടെയും ആര്‍.എസ്.എസിന്റെയും ഭീഷണി, മാര്‍ച്ചില്‍ പങ്കെടുത്ത അദ്ധ്യാപകരെ വിളിച്ച് വിശദീകരണം തേടല്‍ ഇങ്ങനെ കുറെ നാടകങ്ങള്‍ നടന്നു. ആള്‍ക്കൂട്ടത്തിന്റെ നീതിയാണല്ലോ ഇപ്പോള്‍ രാജ്യത്തെങ്ങും നടന്നു വരുന്നത്, ആ നീതി തന്നെയാണ് സര്‍വകലാശാലയിലും നടക്കുന്നത്.

ഓരോ കൂട്ടായ്മകള്‍ ഉയര്‍ന്നു വരുമ്പോഴും വളരെ പ്രതീക്ഷയോടെ അവയെ നോക്കിക്കാണുന്ന ഒരു കൂട്ടം വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ - എസ്.എഫ്.ഐ. ഉള്‍പ്പെടെയുള്ള ഇടത് വിദ്യാര്‍ത്ഥി സംഘടനാ പ്രവര്‍ത്തകര്‍, എന്‍.എസ്.യു.ഐ. പ്രവര്‍ത്തകര്‍, ആം ആദ്മി പ്രവര്‍ത്തകര്‍ - തങ്ങളുടെ അവകാശങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടി സംസാരിക്കാറുണ്ടെങ്കിലും അവരെ പിന്തുണയ്ക്കാനോ കൂടെ നില്ക്കാനോ ആരും തയ്യാറല്ല. ഇതൊന്നും തങ്ങളെ ബാധിക്കുന്ന പ്രശ്നങ്ങളേയല്ല എന്നതാണ് ബഹു ഭൂരിപക്ഷത്തിന്റെയും നിലപാട്.

രാജ്യദ്രോഹ പ്രവര്‍ത്തനം നടത്തി എന്നു എ.ബി.വി.പി.ക്കാര്‍ ആരോപിക്കുന്ന വിദ്യാര്‍ത്ഥികളില്‍ ഒരാള്‍ ഒഴികെ എല്ലാവരും ദളിത്-മുസ്ലിം വിഭാഗത്തില്‍ നിന്നും വരുന്നവരാണ്. ഇവിടെ നടക്കുന്ന ഓരോ പ്രശ്നങ്ങളും ലക്ഷ്യം വെക്കുന്നത് ഈ ആളുകളെയാണ്.

വീണ്ടും ദളിതര്‍ക്കെതിരെയുള്ള പീഡനങ്ങള്‍ പല രൂപത്തിലും പല ഭാവത്തിലും ശക്തിപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണല്ലോ. ഇതിനിടയില്‍ ഹൈദരാബാദ് കേന്ദ്ര സര്‍വകലാശാലയിലെ പി.എച്ച്.ഡി. വിദ്യാര്‍ത്ഥി രോഹിത് വെമുലയുടെ മരണം ഇന്ത്യയിലൊട്ടാകെയുള്ള വിദ്യാര്‍ത്ഥി സമൂഹത്തെ ആഴത്തില്‍ ഞെട്ടിച്ചു. ബ്രഹ്മണിക് മൂല്യങ്ങള്‍ പേറുന്ന ഈ അര്‍ദ്ധ ഫ്യൂഡല്‍ സമൂഹത്തില്‍ ദളിതര്‍ക്കും സ്ത്രീകള്‍ക്കും ന്യൂനപക്ഷങ്ങള്‍ക്കും ഒരു സ്ഥാനവുമില്ല എന്ന സത്യം പലരും തിരിച്ചറിഞ്ഞു തുടങ്ങി. രോഹിത് വെമുലയുടെ കൊലപാതകത്തില്‍ പ്രതിഷേധിച്ച് നടത്തിയ പ്രതിഷേധയോഗത്തിനിടയില്‍ എ.ബി.വി.പി. പ്രവര്‍ത്തകര്‍, കൂടി നിന്നവരെ കൈയ്യേറ്റം ചെയ്തു, ഭീഷണിപ്പെടുത്തി. ബ്രഹ്മണിസത്തെയും സംഘപരിവാര്‍-ബി.ജെ.പി.യെയും വിമര്‍ശിച്ചതാണ് അവരെ പ്രകോപിപ്പിച്ചത്. പരിപാടി അലങ്കോലപ്പെടുത്താനുള്ള എ.ബി.വി.പി. ശ്രമം അത്രകണ്ട് വിജയിച്ചില്ല എന്നുമാത്രമല്ല എ.ബി.വി.പി.യുടെ ദളിത് വിരുദ്ധത പ്രകടമാകുകയും ചെയ്തു. പ്രസ്തുത ദിവസം വൈകുന്നേരം, പരിപാടിയില്‍ പങ്കെടുത്ത മുസ്ലിം നാമധാരിയായ സഖാവിനെത്തേടി ഹോസ്റ്റലില്‍ മൂന്നു ആളുകള്‍ എത്തി. മുറികള്‍ കയറി ഇറങ്ങി ആളെ അന്വേഷിച്ച ഇവരോട് എന്താണ് കാര്യം എന്നു ചോദിച്ച ഒരാള്‍ക്ക് കിട്ടിയ മറുപടി ഞെട്ടിപ്പിക്കുന്നതാണ്. “മുസ്ലിംങ്ങള്‍ക്ക് ഈ രാജ്യത്ത് ആവശ്യത്തിലധികം സ്വാതന്ത്ര്യം ലഭിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണവര്‍ രാജ്യദ്രോഹ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ നടത്തുന്നത്. നാളെ അവരെ ഞങ്ങള്‍ ഞങ്ങളുടെ ചെരുപ്പിനടിയില്‍ വരുത്തും.” ഈ സംഭവം ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച് ഞങ്ങള്‍ പരാതി നല്കിയെങ്കിലും വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെ പ്രതിക്കൂട്ടിലാക്കി പുറത്തു നിന്നും വന്ന ആര്‍.എസ്.എസിനെ രക്ഷിക്കുവാനുള്ള ശ്രമമാണ് അധികാരികള്‍ നടത്തിയത്. ‘കേന്ദ്ര സര്‍വകലാശാലയില്‍ രാജ്യദ്രോഹ പ്രവര്‍ത്തങ്ങള്‍ നടക്കുന്നു എന്നു എ.ബി.വി.പി.’ എന്ന് അതിനടുത്ത ദിവസം പ്രാദേശിക പത്രത്തില്‍ വാര്‍ത്തയും വന്നു. ഈ വിഷയം ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച് എ.ബി.വി.പി.ക്കാര്‍ പോലീസില്‍ പരാതി നല്കിയതായും വാര്‍ത്തയില്‍ പറയുന്നു. രാജ്യദ്രോഹ പ്രവര്‍ത്തനം നടത്തി എന്നു എ.ബി.വി.പി.ക്കാര്‍ ആരോപിക്കുന്ന വിദ്യാര്‍ത്ഥികളില്‍ ഒരാള്‍ ഒഴികെ എല്ലാവരും ദളിത്-മുസ്ലിം വിഭാഗത്തില്‍ നിന്നും വരുന്നവരാണ്. ഇവിടെ നടക്കുന്ന ഓരോ പ്രശ്നങ്ങളും ലക്ഷ്യം വെക്കുന്നത് ഈ ആളുകളെയാണ്.

ഏറ്റവും അവസാനമായി വന്നത് ഫേസ്ബുക്കിലെ ഒരു പേജിനെതിരെ കൊടുത്ത പോലീസ് കേസാണ്. സര്‍വകലാശാലയ്ക്ക് അപകീര്‍ത്തികരമായ കാര്യങ്ങള്‍ എഴുതുന്നു എന്നതാണു പേജിനെതിരെയുള്ള ആരോപണം. സ്വന്തം ഫെയിസ്ബുക്ക് പേജില്‍ സര്‍വകലാശാലയിലെ എന്തെങ്കിലും ഒരു പ്രശ്നം പങ്കുവെച്ചാല്‍ ചോദ്യം ചെയ്യുന്ന അദ്ധ്യാപകരും അധികാരികളുമുള്ള ഇവിടെ സര്‍വകലാശാലയുടെ പൊള്ളത്തരങ്ങള്‍ തുറന്നു കാണിക്കുന്ന ഒരു പേജിനെ എങ്ങനെ അംഗീകരിക്കും? ഇതുപോലെ പ്രതികരിക്കുന്ന നാവുകളെ അടക്കി നിര്‍ത്താനുള്ള തത്രപ്പാടില്‍ മുന്നോട്ട് പോകുന്ന ഒരു സര്‍വകലാശാലയെ സമരകലുഷിതവും, ക്രിയാത്മകവുമായ നാളുകളായിരിക്കും കാത്തിരിക്കുന്നത്.

ഒകോലോമ എന്റെ ഏറ്റവുമടുത്ത ബാല്യകാല സുഹൃത്തായിരുന്നു. ഞാന്‍ താമസിച്ചിരുന്ന തെരുവില്‍ തന്നെയാണ് ഒകോലോമ ജീവിച്ചിരുന്നതും. ഒരു മൂത്ത ജ്യേഷ്ഠനെപ്പോലെ അദ്ദേഹം എന്നെ പരിചരിച്ചിരുന്നു. എനിക്ക് ഏതെങ്കിലും പയ്യനെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നുവെങ്കില്‍ ഞാന്‍ ഒകോലോമയുടെ അടുത്ത് അഭിപ്രായം ചോദിക്കുമായിരുന്നു. ഒകോലോമ സരസനും ബുദ്ധിമാനും കൗബോയ്സിനെപ്പോലെ നീണ്ടു കൂര്‍ത്ത അറ്റങ്ങള്‍ ഉള്ള ബൂട്ടുകള്‍ ധരിക്കുന്നയാളുമായിരുന്നു. തെക്ക‌ന്‍ നൈജീരിയയില്‍ വച്ച് 2005 ഡിസംബറില്‍ കുപ്രസിദ്ധമായ സോസോലിസോ വിമാനാപകടത്തില്‍ പെട്ടാണ് ഒകോലോമാ മരിച്ചത്. എനിക്ക് സംവാദങ്ങളിലേര്‍പ്പെടുവാനും, ചിരിക്കുവാനും ഉള്ള് തുറന്ന് സംസാരിക്കുവാനും പറ്റുന്ന ഒരാളായിരുന്നു ഒകോലോമ. എന്നെ ഫെമിനിസ്റ്റ് എന്ന് ആദ്യം വിളിച്ച ഒരാള്‍ കൂടിയാണ് അദ്ദേഹം.

എനിക്കന്ന് ഏകദേശം 14 വയസ്സാണ്. ഞങ്ങള്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ വീട്ടില്‍ ഒരു സംവാദത്തിലേര്‍പ്പെട്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. ഞങ്ങള്‍ വായിച്ച പുസ്തകങ്ങളില്‍ നിന്നുള്ള പകുതി വെന്ത അറിവ് വച്ച് ഞങ്ങള്‍ പരസ്പരം പോരടിക്കുകയായിരുന്നു. ഞങ്ങള്‍ എന്തിനെ പറ്റി ആയിരുന്നു തര്‍ക്കിച്ചതെന്ന് എനിക്ക് കൃത്യമായി ഓര്‍ത്തെടുക്കുവാന്‍ സാധിക്കുന്നില്ല. പക്ഷെ ഒന്നുണ്ട്, ഞങ്ങളുടെ സംവാദം പുരോഗമിക്കവേ ഒകോലോമ എന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞു, "നിനക്കറിയുമോ, നീ ഒരു ഫെമിനിസ്റ്റാണ്".

അതൊരു അനുമോദനം ആയിരുന്നില്ല. "നിങ്ങള്‍ ഭീകരവാദത്തെ പിന്തുണയ്ക്കുന്ന ആളാണ്"എന്ന അതേ സ്വരഭേദം തന്നെ ആയിരുന്നു അതിനും.

"ഫെമിനിസ്റ്റ്"എന്ന് വച്ചാല്‍ കൃത്യമായി എന്താണെന്ന് എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു. അക്കാര്യം ഒകോലോമ അറിയരുത് എന്നും എനിക്കാഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നു. അത് കൊണ്ട് ഞാനത് ഉള്ളിലടക്കിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് എന്റെ സംവാദം തുടര്‍ന്നു. തിരികെ വീട്ടിലെത്തുമ്പോള്‍ ആദ്യം തന്നെ "ഫെമിനിസ്റ്റ്"എന്ന പദത്തിന്റെ അര്‍ഥം നിഘണ്ടുവില്‍ തിരയണം എന്നതായിരുന്നു ഞാന്‍ പദ്ധതിയിട്ടത്.

കുറച്ചു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം.

2003-ല്‍ ഭാര്യയെ തല്ലുന്ന ഒരു പുരുഷനെ പറ്റിയുള്ള ഒരു നോവല്‍ - Purple Hibiscus - ഞാന്‍ എഴുതുകയുണ്ടായി. നല്ല രീതിയിലല്ല അയാളുടെ കഥ അവസാനിക്കുന്നത്. നൈജീരിയയില്‍ വച്ച് ഈ നോവലിന്റെ പ്രചാരണ സമയത്ത്, ഒരു ജേണലിസ്റ്റ്, മാന്യനും ആത്മാര്‍ത്ഥതയുമുള്ള ഒരാള്‍ എന്റയടുത്ത് പറഞ്ഞു അദ്ദേഹത്തിന് എന്നെ ഉപദേശിക്കുവാന്‍ ആഗ്രഹമുണ്ടെന്ന്. (നൈജീരിയക്കാര്‍, നിങ്ങള്‍ക്ക് പലര്‍ക്കുമറിയാവുന്നത് പോലെ തന്നെ, നാം ആവശ്യപ്പെടാതെ തന്നെ ഉപദേശങ്ങള്‍ തരുന്നവരാണ്)

എന്റെ നോവല്‍ ഫെമിനിസ്റ്റാണെന്ന് ആളുകള്‍ പറഞ്ഞു നടക്കുയാണെന്നാണ് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞത്. ഞാനൊരിക്കലും ഫെമിനിസ്റ്റ് എന്ന് സ്വയം എന്നെ വിളിക്കരുത്, കാരണം ഭര്‍ത്താക്കന്മാരെ കിട്ടുവാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ടുന്ന അസന്തുഷ്ടരായ സ്ത്രീകളാണ് ഫെമിനിസ്റ്റുകള്‍ എന്നതായിരുന്നു അദ്ദേഹം എനിക്ക് നല്‍കിയ ഉപദേശം. അദ്ദേഹം ഇത് എന്റെയടുത്ത് പറയുമ്പോള്‍ വിഷാദഭാവത്തില്‍ തലയാട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

അങ്ങനെ ഞാന്‍ എന്നെ "സന്തുഷ്ടയായ ഫെമിനിസ്റ്റ്"എന്ന് വിളിക്കുവാന്‍ തീരുമാനിച്ചു.

മറ്റൊരിക്കല്‍ ഒരു അക്കാഡമിക്‍, ഒരു നൈജീരിയന്‍ സ്ത്രീ, ഫെമിനിസം നമ്മുടെ സംസ്കാരത്തിന് യോജിച്ചതല്ല എന്നും, ഫെമിനിസം ആഫ്രിക്കന്‍ അല്ലായെന്നും "പാശ്ചാത്യ പുസ്തകങ്ങള്‍"എന്നെ ദുഷിപ്പിച്ചത് കൊണ്ടാണ് ഞാന്‍ എന്നെ സ്വയം ഫെമിനിസ്റ്റ് എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത് എന്നും എന്നോട് പറയുകയുണ്ടായി. (എനിക്കിത് തമാശയായിട്ടാണ് തോന്നിയത്. എന്റെ ആദ്യവായനകളില്‍ പലതും ഫെമിനിസ്റ്റ് വിരുദ്ധമായിരുന്നു. എനിക്ക് പതിനാറ് വയസ് തികയുന്നതിന് മുമ്പ് മില്‍സ് ആന്‍ഡ് ബൂണ്‍ റൊമാന്‍സ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ച എല്ലാം തന്നെ വായിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നിരിക്കണം. അതേ സമയം "ഫെമിനിസ്റ്റ് ക്ലാസിക്കുകള്‍"എന്ന് വിളിക്കുന്ന പുസ്തകങ്ങള്‍ ഞാന്‍ ഓരോ തവണയും വായിക്കുമ്പോള്‍ എനിക്ക് മടുക്കുമായിരുന്നു. അവ വായിച്ചു തീര്‍ക്കുവാന്‍ ഞാനൊരുപാട് കഷ്ടപ്പെടുമായിരുന്നു.)

എന്തായാലും ഫെമിനിസം ആഫ്രിക്കന്‍ അല്ലാത്തത് കൊണ്ട് ഞാന്‍ എന്നെത്തന്നെ "സന്തുഷ്ടയായ ആഫ്രിക്കന്‍ ഫെമിനിസ്റ്റ്"എന്ന് വിളിക്കുവാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. അപ്പോള്‍ ഒരു സുഹൃത്ത് പറയുകയുണ്ടായി ഞാന്‍ എന്നെത്തന്നെ ഫെമിനിസ്റ്റ് എന്ന് വിളിക്കുന്നതിന്റെ അര്‍ഥം ഞാന്‍ പുരുഷന്മാരെ വെറുക്കുന്നത് കൊണ്ടാണ് എന്ന്. അങ്ങനെ ഞാ‌ന്‍ തീരുമാനിക്കുകയുണ്ടായി ഞാന്‍ ഇനി മുതല്‍ “പുരുഷന്മാരെ വെറുക്കാത്ത സന്തുഷ്ട ആഫ്രിക്കന്‍ ഫെമിനിസ്റ്റ്” എന്ന് സ്വയം വിശേഷിപ്പിക്കുമെന്ന്. അങ്ങനെ ഒരു സമയത്ത് ഞാന്‍ പുരുഷന്മാര്‍ക്ക് വേണ്ടിയല്ലാതെ തനിക്ക് വേണ്ടി മാത്രം ഹൈ ഹീല്‍സ് ധരിക്കുന്ന, ലിപ് ഗ്ലോസ് ഇടുവാന്‍ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന, പുരുഷന്മാരെ വെറുക്കാത്ത സന്തുഷ്ട ആഫ്രിക്കന്‍ ഫെമിനിസ്റ്റ് ആയിരുന്നു.

തീര്‍ച്ചയായും ഇതില്‍ മിക്കതും ഉരുളയ്ക്കുപ്പേരി മറുപടികളായിരുന്നു. പക്ഷെ അത് കാണിക്കുന്നതെന്തെന്ന് വച്ചാല്‍ ഫെമിനിസ്റ്റ് എന്ന വാക്ക് അതിന്റെ കൂടെ കുറെ കെട്ടുമാറാപ്പുകളുമായിട്ടാണ് വരുന്നത് എന്നാണ്. തീരെ മോശപ്പെട്ട മാറാപ്പുകള്‍: നിങ്ങള്‍ ആണുങ്ങളെ വെറുക്കുന്നു, ബ്രാകളെ വെറുക്കുന്നു, ആഫ്രിക്കന്‍ സംസ്കാരത്തെ വെറുക്കുന്നു, നിങ്ങള്‍ക്ക് ആയിരിക്കണം എപ്പോഴും ഉത്തരവാദിത്തം എന്ന് ധാരണ നിങ്ങള്‍ക്കുണ്ട്, നിങ്ങ‌ള്‍ മേക്കപ്പ് ഇടാറില്ല, നിങ്ങള്‍ ഷേവ് ചെയ്യാറില്ല, നിങ്ങള്‍ എപ്പോഴു‌ം രോഷാകുലയായിരിക്കും, നിങ്ങള്‍ക്ക് ഹാസ്യബോധം ഇല്ല, നിങ്ങള്‍ ഡീഓഡറന്റ് ഉപയോഗിക്കാറില്ല.

എന്റെ ബാല്യകാലത്ത് നിന്നുള്ള കഥയാണ് ഇനി.

തെക്കു-കിഴക്കന്‍ നൈജീരിയയിലെ ന്‍സുക്കയിലെ (Nsukka) സര്‍വകലാശാല നഗരത്തിലെ പ്രൈമറി സ്കൂളിലായിരുന്നു ഞാന്‍ ആ സമയത്ത് പഠിച്ചിരുന്നത്. ആ ടേമിന്റെ തുടക്കത്തില്‍ ക്ലാസിന് ഒരു പരീക്ഷ നല്‍കുമെന്നും, പരീക്ഷയില്‍ ഏറ്റവുമധികം മാര്‍ക്ക് വാങ്ങുന്നവരെ ക്ലാസ് മോണിറ്റര്‍ ആക്കുമെന്നും ഞങ്ങളോടെല്ലാമായി അദ്ധ്യാപിക പറഞ്ഞു. ക്ലാസ് മോണിറ്ററാവുക എന്നത് വലിയൊരു സംഭവമായിരുന്നു അന്ന് ഞങ്ങള്‍ക്കൊക്കെ. ക്ലാസ് മോണിറ്റര്‍ ആവുകയാണെങ്കില്‍ ക്ലാസില്‍ ബഹളമുണ്ടാക്കുന്നവരുടെയെല്ലാം പേരെഴുതുവാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് പറ്റും. അതിന് അതിന്റേതായ ചില അധികാരങ്ങളൊക്കെയുണ്ടായിരുന്നു. ഞങ്ങളുടെ റ്റീച്ചര്‍ ആകട്ടെ, ബഹളക്കാരെ നോക്കി ചുറ്റും നടന്ന് നിരീക്ഷിക്കുവാന്‍ പോകുമ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് കയ്യില്‍ പിടിക്കുവാന്‍ ഒരു വടി തരുമായിരുന്നു. എന്നാല്‍ ആ വടി ഉപയോഗിക്കുവാന്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് അനുവാദമുണ്ടായിരുന്നില്ല. പക്ഷെ ഞാനെന്ന ഒമ്പത് വയസ്സുകാരിക്ക് ആവേശമുണര്‍ത്തുന്ന സംഗതിയായിരുന്നു അത്. എനിക്ക് ക്ലാസ് മോണിറ്ററാകുവാന്‍ വലിയ ആഗ്രഹമായിരുന്നു. പരീക്ഷയില്‍ എനിക്ക് ഏറ്റവും ഉയര്‍ന്ന സ്കോര്‍ ലഭിക്കുകയും ചെയ്തു.

മോണിറ്റര്‍ ഒരു ആണ്‍കുട്ടി ആയിരിക്കണമെന്ന് എന്റെ അദ്ധ്യാപിക പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ അത്ഭുതപ്പെട്ടു പോയി. അവര്‍ അത് നേരത്തെ പറയുവാന്‍ മറന്ന് പോയി. സ്വാഭാവികമായും ഒരാണായിരിക്കുമല്ലോ അത് എന്ന് അവര്‍ ഊഹിച്ചു. രണ്ടാമത്തെ ഏറ്റവും ഉയര്‍ന്ന സ്കോര്‍ ലഭിച്ചത് ഒരു ആണ്‍കുട്ടിക്കാണ്. അപ്പോള്‍ അവന്‍ ആയിരിക്കും മോണിറ്ററാവുക.

അതിനേക്കാളും രസകരം ക്ലാസില്‍ വടിയുമായി നടന്ന് നിരീക്ഷണം നടത്തുവാന്‍ യാതൊരു താല്പര്യവുമില്ലാത്ത ശുദ്ധാത്മാവായിരുന്നു ഈ പയ്യന്‍. മറിച്ച് ഇപ്പണി ചെയ്യുവാന്‍ എനിക്കായിരുന്നു ആശ കൂടുതലും. പക്ഷെ ഞാനൊരു പെണ്‍കുട്ടിയും അവന്‍ ഒരു ആണ്‍കുട്ടിയും ആണല്ലോ. അങ്ങനെ അവന്‍ ക്ലാസ് മോണിറ്ററായി.

എനിക്ക് ആ സംഭവം ഒരിക്കലും മറക്കുവാന്‍ സാധിച്ചിട്ടില്ല.

ഒരു കാര്യം നമ്മള്‍ വീണ്ടും വീണ്ടും ചെയ്യുമ്പോള്‍ അത് സാധാരണയായും സ്വാഭാവികമായും സംഭവിക്കുന്ന ഒന്നാകും. നമ്മള്‍ ഒരു കാര്യം പലയാവര്‍ത്തി കാണുമ്പോള്‍ അത് സ്വാഭാവികമായ ഒന്നാകും. ആണ്‍കുട്ടികളെ മാത്രം ക്ലാസ് മോണിറ്റര്‍മാരാക്കുമ്പോള്‍, ബോധപൂര്‍വമല്ലെങ്കിലും, നമ്മള്‍ വിചാരിച്ചു തുടങ്ങും ക്ലാസ് മോണിറ്റര്‍മാരെല്ലാം ആണ്‍കുട്ടികള്‍ ആയിരിക്കണമെന്ന്. കോര്‍പ്പറേഷനുകളുടെ മേധാവികളായി പുരുഷന്മാരെ മാത്രം നാം കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണെങ്കില്‍ നമ്മുക്ക് തോന്നിത്തുടങ്ങും പുരുഷന്മാര്‍ക്ക് മാത്രമേ കോര്‍പ്പറേഷന്റെ മേധാവികള്‍ ആകുവാന്‍ സാധിക്കുകയുള്ളൂ എന്ന്.

ഞാന്‍ എപ്പോഴും വരുത്തുന്ന ഒരു അബദ്ധമുണ്ട്. പ്രകടമായ കാര്യങ്ങള്‍ എന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്ന ചില സംഗതികള്‍ ബാക്കിയുള്ള എല്ലാവര്‍ക്കും അതേ പോലെ പ്രകടമായിത്തന്നെ തോന്നും എന്നൊരു ധാരണ എനിക്കുണ്ടായിട്ടുണ്ട്. എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട സുഹൃത്തായ ലൂയിസ് തന്നെ ഉദാഹരണം. അതിസമര്‍ത്ഥനും പുരോഗമനവാദിയുമായ ഒരു പുരുഷനാണ് ലൂയിസ്. ഞങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ ഒരുപാട് സംഭാഷണങ്ങള്‍ നടക്കാറുണ്ട്. "സ്ത്രീകള്‍ക്ക് കാര്യങ്ങള്‍ വ്യത്യസ്തവും ബുദ്ധിമുട്ടുള്ളതുമാകുന്നത് എങ്ങനെയാണെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലാകുന്നില്ല. ഒരുപക്ഷെ പണ്ട് അങ്ങനെ ആയിരുന്നിരിക്കാം, എന്നാല്‍ ഇന്ന് അങ്ങനെയല്ല."എന്ന് അദ്ദേഹം എന്നോട് പറയാറുണ്ട്. ഇത്രയ്ക്കും സ്പഷ്ടമായ ഒരു കാര്യം ലൂയിസിന് എന്ത്കൊണ്ട് കാണുവാന്‍ സാധിച്ചില്ല എന്ന് മാത്രം എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല.

നൈജീരിയയിലേക്ക് തിരികെ പോകുന്നത് എനിക്ക് വളരെ ഇഷ്ടമുള്ള ഒരു കാര്യമാണ്. നൈജീരിയയിലെ ഏറ്റവും വലിയ നഗരവും വാണിജ്യകേന്ദ്രവുമായ ലാഗോസില്‍ ആയിരിക്കും ഞാന്‍ എന്റെ സമയം പരമാവധി ചെലവിടുക. ചൂട് വളരെ കുറയുന്ന ചില വൈകുന്നേരങ്ങളില്‍, നഗരം മന്ദഗതിയില്‍ നീങ്ങുമ്പോള്‍ സുഹൃത്തുക്കളുടെ കൂടെയും കുടുംബാംഗങ്ങളുടെ കൂടെയും റസ്റ്റ്‌റോന്റിലും കഫേകളിലും പോകുമായിരുന്നു. അങ്ങനെ ഒരു വൈകുന്നേരം ലൂയിസും ഞാനും സുഹൃത്തുക്കളുടെ കൂടെ പുറത്തേക്ക് പോയി.

ലാഗോസില്‍ ഒരു കൗതുകകരമായ കാഴ്ചയുണ്ട്. ഊര്‍ജ്വസ്വലരായിട്ടുള്ള കുറെ ചെറുപ്പക്കാര്‍ ലാഗോസിലെ സ്ഥാപനങ്ങള്‍ക്ക് മുന്നില്‍ ചുറ്റിക്കറങ്ങുന്നുണ്ടാവും. വളരെ നാടകീയമായി, നിങ്ങളുടെ കാര്‍ പാര്‍‌ക്ക് ചെയ്ത് "സഹായിക്കുവാന്‍"വേണ്ടി അവര്‍ വരും. ഇരുപത് ദശലക്ഷത്തിലേറെ ജനങ്ങള്‍ അധിവസിക്കുന്ന ലാഗോസ്, ലണ്ടനേക്കാള്‍ ഊര്‍ജസ്വലവും, ന്യൂയോര്‍ക്കിനേക്കാള്‍ സംരഭകത്വ ലഹരിയും ഉള്ള മഹാനഗരം ആയതിനാല്‍ അനവധിയാളുകള്‍ ജീവിക്കുവാനായിട്ട് അനവധി രീതികളില്‍ ഇവിടേക്ക് വരുന്നുണ്ട്. മിക്കവാറുമുള്ള വന്‍നഗരങ്ങളിലെല്ലാമെന്ന പോലെ, വൈകുന്നേരങ്ങളില്‍ പാര്‍ക്ക് ചെയ്യുവാനുള്ള സ്ഥലം കണ്ടുപിടിക്കുക എന്നത് ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള കാര്യമാണ്. പാര്‍ക്ക് ചെയ്യുവാനുള്ള സ്ഥലം കണ്ടുപിടിച്ചും, ചിലപ്പോഴൊക്കെ പാര്‍ക്ക് ചെയ്യുവാന്‍ സ്ഥലം ഉണ്ടെങ്കിലും അംഗവിക്ഷേപങ്ങള്‍ കൊണ്ട് കാര്‍ കൃത്യമായി പാര്‍ക്ക് ചെയ്യുവാന്‍ സഹായിച്ചും നിങ്ങള്‍ തിരികെ വരുന്നത് വരെ കാറിനെ "പരിപാലിച്ചും"ഒക്കെയാണ് ഈ ചെറുപ്പക്കാര്‍ ഉപജീവനമാര്‍ഗം കണ്ടെത്തുന്നത്. ആ വൈകുന്നേരം ഞങ്ങളുടെ കാര്‍ പാര്‍ക്ക് ചെയ്യുവാന്‍ സഹായിച്ച ചെറുപ്പക്കാരന്റെ പ്രദര്‍ശനപരതയില്‍ എനിക്ക് മതിപ്പ് തോന്നുകയുണ്ടായി. അങ്ങനെ തിരികെ പോകുവാനായിട്ട് ഞങ്ങള്‍ ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ അദ്ദേഹത്തിന് ഒരു ടിപ്പ് നല്‍കുവാന്‍ ഞാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. ഞാന്‍ എന്റെ ബാഗ് തുറന്നു, ബാഗിന്റെ അകത്തേക്ക് കൈയ്യിട്ടു. ഞാന്‍ അദ്ധ്വാനിച്ച് സമ്പാദിച്ച പണം പുറത്തെടുത്ത് അയാള്‍ക്ക് കൊടുത്തു. അയാള്‍ നന്ദിപൂര്‍വം, വളരെ സന്തോഷത്തോടെ എന്റെ കയ്യില്‍ നിന്നും കാശ് വാങ്ങി. എന്നിട്ട് അപ്പുറത്ത് നില്‍ക്കുന്ന ലൂയിസിന്റെ അടുത്ത് പറഞ്ഞു, ‘സര്‍. വളരെ നന്ദിയുണ്ട്!’

ലൂയിസ് ആശ്ചര്യത്തോടെ എന്നെ നോക്കി ചോദിച്ചു, "അയാള്‍ എന്തിനാണ് എന്റെയടുത്ത് നന്ദി പറയുന്നത്? ഞാന്‍ അയാള്‍ക്ക് കാശൊന്നും കൊടുത്തില്ലല്ലോ."ലൂയിസിന്റെ മുഖത്ത് തിരിച്ചറിവ് ഉദിച്ചു പൊങ്ങുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടു. ആ ചെറുപ്പക്കാരന്‍ കരുതിയത് ഞാന്‍ കൊടുത്ത കാശ് ലൂയിസിന്റെ അടുത്ത് നിന്നും എനിക്ക് കിട്ടിയതാണെന്നാണ്. കാരണം ലൂയിസ് പുരുഷനാണ്.

പുരുഷന്മാരും സ്ത്രീകളും വ്യത്യസ്തരാണ്. നമ്മള്‍ക്ക് ഇരുവര്‍ക്കും വ്യത്യസ്തങ്ങളായ ഹോര്‍മോണുകളാണ് ഉള്ളത്, വ്യത്യസ്തങ്ങളായ ലൈംഗിക അവയവങ്ങളും, ജൈവശാസ്ത്രപരമായി വ്യത്യസ്തങ്ങളായ കഴിവുകളും. സ്ത്രീകള്‍ക്ക് കുട്ടികളെ പ്രസവിക്കുവാന്‍ സാധിക്കും, പുരുഷന് അത് സാധിക്കില്ല. പുരുഷന്മാര്‍ക്ക് ടെസ്റ്റോസ്റ്റീറോണ്‍ ഉണ്ട്. അവര്‍ പൊതുവെ സ്ത്രീകളേക്കാള്‍ ശാരീരിക ശക്തിയുള്ളവരാണ്. ലോകത്ത് പുരുഷന്മാരുടെ എണ്ണത്തേക്കാള്‍ ഒരല്പം അധികമാണ് സ്ത്രീകള്‍. ലോകജനസംഖ്യയുടെ ഏകദേശം 52% സ്ത്രീകളാണ്. എന്നാല്‍ അധികാരവും അന്തസുമുള്ള സ്ഥാനമാനങ്ങളില്‍ പലതും പുരുഷന്മാര്‍ കയ്യടക്കി വച്ചിരിക്കുകയാണ്. പരേതയായ കെന്യന്‍ സമാധാന നൊബേല്‍ ജേതാവ്, വാന്‍ഗാരി മാതായ് ഇതിനെ വളരെ ലളിതമായും മനോഹരമായും വിശദീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്, "ഉയരങ്ങളിലേക്ക് പോകുന്തോറും, സ്ത്രീകള്‍ കുറഞ്ഞ് വരുന്നു."

ഇക്കഴിഞ്ഞ യു.എസ്. തെരെഞ്ഞെടുപ്പില്‍ നമ്മള്‍ ലിലി ലെഡ്ബെറ്റര്‍ നിയമത്തെ പറ്റി കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു. നിയമത്തിന്റെ പേരിലെ മനോഹരമായ അനുപ്രാസത്തിന്റെ അപ്പുറത്തേക്ക് നമ്മള്‍ പോവുമ്പോള്‍ മനസ്സിലാകുന്നത് മറ്റൊരു കാര്യമാണ്. ഒരേ യോഗ്യതകള്‍ ഉള്ള ഒരു പുരുഷനും ഒരു സ്ത്രീയും ഒരേ ജോലി ചെയ്യുകയാണെങ്കില്‍, പുരുഷന് അധികം പ്രതിഫലം കിട്ടും. കാരണം അയാള്‍ പുരുഷനാണ് എന്നത് കൊണ്ടു തന്നെ.

അക്ഷരാര്‍ഥത്തില്‍ പുരുഷന്മാര്‍ ഈ ലോകം ഭരിക്കുകയാണ്. ആയിരം വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുമ്പ് ആയിരുന്നു ഇതെങ്കില്‍ മനസ്സിലാക്കാമായിരുന്നു. കാരണം നിലനില്പിന് ശാരീരിക ബലം കൂടിയേ തീരുകയുള്ളൂ എന്ന സാഹചര്യത്തിലാണ് മനുഷ്യര്‍ അന്ന് ജീവിച്ചിരുന്നത്. ശാരീരിക ബലം കൂടുതലുള്ള വ്യക്തി നേതാവ് ആകുവാന്‍ സാധ്യത കൂടുതലുമായിരുന്നു. പുരുഷന്മാര്‍ താരതമ്യേന ശാരീരിക ബലം കൂടുതലുള്ളവര്‍ ആണല്ലോ (തീര്‍ച്ചയായും ഇതില്‍ ആക്ഷേപങ്ങള്‍ കാണും). തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായ ഒരു ലോകത്താണ് നാമിന്ന് ജീവിക്കുന്നത്. കായികബലമുള്ളയാള്‍ ആയിരിക്കണമെന്നില്ല നമ്മളെ നയിക്കുവാന്‍ സാധ്യതയുള്ളത്. അത് കൂടുതല്‍ ബുദ്ധിശക്തിയുള്ളവരും അറിവുള്ളവരും സര്‍ഗപരതയുള്ളവരും നവീനതയുള്ളവരുമാണ്. ഇവയൊന്നും ഹോര്‍മോണുകളാല്‍ നിയന്ത്രിതവുമല്ല. ബുദ്ധിശക്തിയിലും, സര്‍ഗപരതയിലും, നവീനതയിലും പുരുഷന് സ്ത്രീയോടൊപ്പമേ സ്ഥാനമുള്ളൂ. നമ്മള്‍ പരിണമിച്ചു വന്നവരാണ്. പക്ഷെ ലിംഗഭേദത്തിനെ സംബന്ധിച്ച നമ്മുടെ ആശയങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു മാറ്റവും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല എന്നാണ് എനിക്ക് തോന്നുന്നത്.

അധികകാലമായിട്ടില്ല, നൈജീരിയയിലെ വന്‍കിട ഹോട്ടലുകളിലൊന്നിന്റെ ലോബിയിലേക്ക് ഞാന്‍ കയറിച്ചെന്നപ്പോള്‍ മുന്‍കവാടത്തില്‍ വച്ച് പാറാവുകാരന്‍ എന്നെ തടഞ്ഞു നിര്‍ത്തിയിട്ട് അലോസരമുളവാക്കുന്ന ചോദ്യങ്ങള്‍ ചോദിച്ചു തുടങ്ങി. ഞാന്‍ കാണുവാന്‍ പോകുന്ന വ്യക്തിയുടെ പേരും റൂം നമ്പറും എന്താണ്? എനിക്കീ വ്യക്തിയെ മുന്‍പരിചയമുള്ളതാണോ? ഞാന്‍ ആ ഹോട്ടലിന്റെ അതിഥിയാണെന്നതിനുള്ള തെളിവായി കീ കാര്‍ഡ് കാണിക്കാമോ? സ്വാഭാവികമായും ഹോട്ടലിലേക്ക് ഒറ്റയ്ക്ക് നടന്നു കയറുന്ന നൈജീരിയന്‍ സ്ത്രീ ഒരു ലൈംഗിക തൊഴിലാളി ആയിരിക്കണമല്ലോ. കാരണം ഒറ്റയ്ക്ക് വരുന്ന നൈജീരിയന്‍ സ്ത്രീക്ക് ഒരു അതിഥിയായി സ്വന്തം റൂമിനുള്ള കാശ് കൊടുക്കുവാനുള്ള കഴിവില്ലല്ലോ. ഹോട്ടലിലേക്ക് ഒറ്റയ്ക്ക് നടന്നു കയറുന്ന പുരുഷനെ ഇങ്ങനെ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കാറില്ല. ന്യായപ്രകാരമായ എന്തോ ഉദ്ദേശത്തിനായിരിക്കും അയാള്‍ അവിടെയെത്തിയിട്ടുണ്ടാവുക എന്നുള്ള ധാരണയിലാണത്. (അതിനിടയ്ക്ക് ചോദിക്കട്ടെ, എന്തുകൊണ്ടാണീ ഹോട്ടലുകള്‍ ലൈംഗിക തൊഴിലാളിക്കായുള്ള ആവശ്യത്തെ കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാതെ അതിന്റെ പ്രകടമായ വിതരണത്തില്‍ മാത്രം ശ്രദ്ധിക്കുന്നു?)

ലാഗോസിലെ "മാന്യമായ"ബാറുകളിലോ ക്ലബുകളിലോ എനിക്ക് ഒറ്റയ്ക്ക് പോകുവാന്‍ സാധിക്കുകയില്ല. നിങ്ങള്‍ ഒരു സ്ത്രീ ആണെങ്കില്‍, ഒരു പുരുഷന്റെ ഒപ്പമല്ലാതെ ആണ് പോകുന്നതെങ്കില്‍, അവര്‍ നിങ്ങളെ അകത്ത് കടത്തിവിടില്ല. എന്റെ ചില പുരുഷസുഹൃത്തുക്കളുണ്ട്. അവര്‍ ക്ലബില്‍ എത്തുമ്പോള്‍ അവരുടെ കൂടെ, കൈ ചേര്‍ത്തുപിടിച്ച്, അപരിചിതയായ ഒരു വ്യക്തി കൂടെയുണ്ടാകും. കാരണം ആ അപരിചതയായ വ്യക്തി അഥവാ ഒറ്റയ്ക്ക് പുറത്തിറങ്ങിയ സ്ത്രീക്ക് ക്ലബിന്റെ ഉള്ളില്‍ കയറുവാന്‍ 'സഹായം'ചോദിക്കല്‍ അല്ലാതെ മറ്റ് വഴികള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

ഏതൊരു നൈജീരിയന്‍ റസ്റ്റ്റോന്റിലും ഒരു പുരുഷനുമൊപ്പം ഞാന്‍ കയറിച്ചെല്ലുമ്പോള്‍ പരിചാരകര്‍ ഉപചാരം അര്‍പ്പിക്കുന്നത് എന്റെ കൂടെ വന്ന പുരുഷന്മാര്‍ക്ക് ആയിരിക്കും. എല്ലാ തവണയും അവര്‍ എന്നെ അവഗണിക്കും. പുരുഷന്മാര്‍ സ്ത്രീകളേക്കാള്‍ പ്രാധാന്യമര്‍ഹിക്കുന്നവരാണ് എന്ന് അവരെ പഠിപ്പിച്ച സമൂഹത്തിന്റെ തന്നെ ഉല്പന്നങ്ങളാണ് ഈ പരിചാരകര്‍. അവര്‍ ദോഷമുദ്ദേശിച്ചിട്ടല്ല അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നതെന്ന് എനിക്കറിയാം. പക്ഷേ ഒരു കാര്യം ബൗദ്ധികതലത്തില്‍ മനസിലാക്കുന്നതും വൈകാരികതലത്തില്‍ അനുഭവിക്കുന്നതും തമ്മില്‍ വലിയ അന്തരമുണ്ട്. ഓരോ തവണയും ഞാന്‍ അവഗണിക്കപ്പെടുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ അദൃശ്യയാണെന്ന് തോന്നിപ്പോകും. ഞാന്‍ അസ്വസ്ഥയാകും. പുരുഷനെപ്പോലെ തന്നെ ഒരു മനുഷ്യനാണ് ഞാനുമെന്നും അംഗീകാരങ്ങള്‍ക്ക് ഞാനുമര്‍ഹയാണ് എന്നും എനിക്കവരോട് വിളിച്ച് പറയണം. ഇതൊക്കെ ചെറിയ കാര്യങ്ങളാണ്. എന്നാല്‍ മിക്കപ്പോഴും ഇത്തരം ചെറിയ കാര്യങ്ങളാണ് നമ്മുടെ ഉള്ളിനെ തീവ്രതയോടെ കൊത്തിപ്പറിക്കുന്നത്.

‘ലാഗോസിലെ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരി ആയിരിക്കുക എന്നാലെന്ത്” എന്നതിനെപ്പറ്റി ഞാന്‍ ഒരു ലേഖനം എഴുതിയിട്ട് അധികകാലം ആയിട്ടില്ല. അത് വായിച്ചിട്ട് പ്രസാധകര്‍ എന്നോട് പറഞ്ഞത് ‘ഇത് വളരെ ദേഷ്യപ്പെട്ടെഴുതിയതാണല്ലോ’ എന്നാണ്. ഞാന്‍ അത് അത്രയ്ക്കും ദേഷ്യപ്പെട്ട് എഴുതരുതായിരുന്നു എന്നും പറഞ്ഞു. ഞാനതില്‍ ഒട്ടും ഖേദിച്ചിരുന്നില്ല. തീര്‍ച്ചയായും, അത് ദേഷ്യപ്പെട്ടെഴുതിയത് തന്നെ ആയിരുന്നു. ഇന്ന് നിലനില്‍ക്കുന്ന രീതിയിലുള്ള ലിംഗവിവേചനം കടുത്ത അനീതിയാണ് സൃഷ്ടിക്കുന്നത്. ഞാന്‍ കുപിതയാണ്. നമ്മളെല്ലാം കുപിതരാകണം. ധനാത്മകമായ (positive) മാറ്റം നേടിയെടുക്കുന്നതിന്റെ നീണ്ട ചരിത്രമുണ്ട് ഈ കോപത്തിന്. പക്ഷേ ഇക്കാര്യത്തില്‍ കോപത്തോടൊപ്പം തന്നെ എനിക്ക് പ്രതീക്ഷയുമുണ്ട്. കാരണം പൂര്‍വാധികം മെച്ചപ്പെട്ട നിലയിലേക്ക് സ്വയം നിര്‍മ്മിക്കുവാനും പുനര്‍നിര്‍മ്മിക്കാനുമുള്ള മനുഷ്യരുടെ കഴിവില്‍ ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു.

തിരികെ കോപത്തിലേക്ക് വരാം. ആ പരിചയക്കാരന്റെ ശബ്ദത്തില്‍ മുന്നറിയിപ്പിന്റെ സ്വരഭേദമാണ് മുഴങ്ങിക്കേട്ടത്. ആ അഭിപ്രായം ലേഖനത്തിനേക്കാളുപരിയായി എന്റെ സ്വഭാവത്തിനെ പറ്റിയാണ് എന്നും എനിക്കറിയാം. സ്ത്രീകള്‍ക്ക് കോപം ചേര്‍ന്നതല്ല എന്നാണ് ആ മുഴക്കം സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. നിങ്ങളൊരു സ്ത്രീയാണെങ്കില്‍ നിങ്ങള്‍ കോപം പ്രകടിപ്പിക്കുവാന്‍ പാടില്ല, കാരണം അത് ഭീഷണിയുളവാക്കുന്നതാണ്. എനിക്കൊരു സുഹൃത്തുണ്ട്, ഒരു പുരുഷനില്‍ നിന്നും മാനേജര്‍ സ്ഥാനം ഏറ്റെടുത്ത ഒരു അമേരിക്കന്‍ സ്ത്രീ. അവരുടെ മുന്‍ഗാമിയെ ഒരു 'ഭഗീരഥ പ്രയത്നി'ആയിട്ടാണ് എല്ലാവരും കണക്കാക്കിയിരുന്നത്. അയാള്‍ തുറന്നടിക്കുന്ന പ്രകൃതക്കാരനും നിശ്ചയദാര്‍ഡ്യമുള്ളയാളും ആയിരുന്നു. റ്റൈം ഷീറ്റുകള്‍ പരിപാലിക്കുന്നതില്‍ കടുകിടെ വിട്ടുവീഴ്ച കാണിക്കാത്തയാളുമായിരുന്നു. അവള്‍ ആ പുതിയ ജോലി ഏറ്റെടുത്തു. താന്‍ അയാളോളം കണിശക്കാരിയാണെങ്കിലും ദയാലുവാണെന്നു സ്വയമവള്‍ കരുതി -അയാള്‍ മറ്റുള്ളവര്‍ക്കൊരു കുടുംബം ഉണ്ടെന്നു മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നില്ലെന്ന് അവള്‍ പറഞ്ഞു, അവള്‍ക്കാകട്ടെ ആ കരുതല്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. ജോലിയില്‍ കയറി ആഴ്ചകള്‍ക്ക് ശേഷം റ്റൈം ഷീറ്റുകളില്‍ കൃത്രിമം കാണിച്ച ഒരാളെ അവര്‍, അവരുടെ മുന്‍ഗാമി ചെയ്യുമായിരുന്നത് പോലെ തന്നെ, ശിക്ഷിക്കുകയുണ്ടായി. അയാളാകട്ടെ മേല്‍ മാനേജ്‌മെന്റില്‍ ഇവരുടെ പ്രവര്‍ത്തനശൈലിയെ പറ്റി പരാതി നല്‍കി. അവരുടെ കൂടെ ജോലിയെടുക്കുവാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ടാണെന്നും വൈരാഗ്യത്തോടെയാണ് പെരുമാറുന്നതെന്നും അയാള്‍ പറയുകയുണ്ടായി. മറ്റുള്ള ജീവനക്കാരും അത് സമ്മതിച്ചു. അവര്‍ അവരുടെ ജോലിക്ക് ഒരു 'സ്ത്രീയുടെ സ്പര്‍ശം'നല്‍കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചെന്നാണ് അവരിലൊരാള്‍ പറഞ്ഞത്. പക്ഷെ അവര്‍ അത് ചെയ്തില്ല.

ഇതേ കാര്യം ചെയ്ത ഒരു പുരുഷനെ തങ്ങള്‍ അനുമോദിക്കുകയായിരുന്നു എന്ന വസ്തുത അവര്‍ക്കാര്‍ക്കും ഓര്‍മ്മ വന്നിരുന്നില്ല.

പരസ്യവ്യവസായത്തില്‍ ഉയര്‍ന്ന വേതനത്തോടെ ജോലി ചെയ്യുന്ന മറ്റൊരു അമേരിക്കന്‍ സ്ത്രീ സുഹൃത്ത് എനിക്കുണ്ട്. അവരുടെ റ്റീമിലുള്ള രണ്ട് സ്ത്രീകളില്‍ ഒരാളാണവര്‍. ഒരിക്കല്‍ ഒരു മീറ്റിങ്ങിന്റെ ഇടയില്‍ വച്ച് അവരുടെ ബോസ് അവര്‍ ഉന്നയിച്ച അഭിപ്രായങ്ങളെ അവഗണിച്ചു കൊണ്ട്, സമാനമായ അഭിപ്രായം ഉന്നയിച്ച മറ്റൊരു പുരുഷനെ അഭിനന്ദിച്ചത് മനോവിഷമത്തിന് ഇടയാക്കിയെന്ന് പറയുകയുണ്ടായി. ബോസിനെ വെല്ലുവിളിച്ചു കൊണ്ട് എതിര്‍ത്ത് സംസാരിക്കണമെന്ന് അവര്‍ക്ക് ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ അവര്‍ അത് ചെയ്തില്ല. മറിച്ച്, മീറ്റിങ്ങിന് ശേഷം, അവര്‍ വിശ്രമമുറിയില്‍ പോയി കരയുകയും ഉള്ള് തുറന്ന് സംസാരിക്കുവാന്‍ എന്നെ വിളിക്കുകയും ചെയ്തു. തന്നെ വൈരാഗ്യമുള്ളവളായി മറ്റുള്ളവര്‍ കാണാതിരിക്കാനാണു അവള്‍ മിണ്ടാതിരുന്നത്. അവരുടെ അനിഷ്ടങ്ങളെയെല്ലാം അവര്‍ തണുത്തുറയുവാന്‍ വിട്ടു.

എനിക്ക് പെട്ടെന്ന് ഉള്ളില്‍ തട്ടിയത്, തങ്ങളെ 'ഇഷ്ടപ്പെടുത്തുവാന്‍' - അവരും എന്റെ ബാക്കിയുള്ള അമേരിക്കന്‍ സ്ത്രീ സുഹൃത്തുക്കളും - എത്ര മാത്രം ശ്രദ്ധിക്കുന്നു എന്ന കാര്യമാണ്. അവരെല്ലാം വളര്‍ന്ന് വന്നത് തങ്ങളെല്ലാം 'ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന പ്രകൃതം'എന്ന പ്രധാനപ്പെട്ടതും സവിശേഷമായതുമായ ഒരു സ്വഭാവഗുണം ഉള്ളവര്‍ ആയിരിക്കണമെന്നു വിശ്വസിച്ചു കൊണ്ടാണ്. ഈ പ്രത്യേക സവിശേഷതയില്‍ കോപം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതോ ആക്രമണകാരിയാകുന്നതോ ഉറക്കെ വിസമ്മതം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതോ ഒന്നും ഉള്‍പ്പെടുന്നില്ല.

കുറേയധികം സമയം ചിലവഴിച്ച് ആണുങ്ങള്‍ തങ്ങളെപ്പറ്റി എന്ത് ചിന്തിക്കും എന്നതിനെപ്പറ്റിയോര്‍ത്ത് ഉല്‍കണ്ഠപ്പെടുവാന്‍ നാം നമ്മുടെ പെണ്‍കുട്ടികളെ പഠിപ്പിച്ച് വിടാറുണ്ട്. എന്നാല്‍ തിരിച്ച് അത് സംഭവിക്കാറില്ല. ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന പ്രകൃതക്കാരാകുവാന്‍ നാം ആണുങ്ങളെ പഠിപ്പിക്കാറില്ല. കോപിഷ്ഠയാകാതിരിക്കുവാനും വൈരാഗ്യമില്ലാത്തവളായിരിക്കുവാനും കടുപ്പക്കാരി ആകാതെയിരിക്കുവാനും പഠിപ്പിക്കുവാന്‍ നാം സ്ത്രീകളുടെ അടുത്ത് ഒരുപാട് സമയം ചിലവഴിക്കുന്നു. കാരണം അവയൊക്കെ മോശമാണ്. എന്നാല്‍ ഇതേ കാരണങ്ങള്‍ക്ക് ആണുങ്ങളോട് നാം ക്ഷമിക്കുകയോ അവരെ അഭിനന്ദിക്കുകയോ ആണ് ചെയ്യാറുള്ളത്. പുരുഷന്മാരെ പ്രീതിപ്പെടുത്തുവാനും ആകര്‍ഷിക്കുവാനും വേണ്ടി എന്തൊക്കെ ചെയ്യണം, എങ്ങനെയൊക്കെ ആയിരിക്കണം, എങ്ങനെയൊക്കെ ആയിരിക്കരുത് എന്നതിനെ സംബന്ധിച്ച് സ്ത്രീകളുടെ അടുത്ത് പറയുന്ന ഒരുപാട് ലേഖനങ്ങളും പുസ്തകങ്ങളും ലോകത്തിലെല്ലായിടത്തുമുണ്ട്. എന്നാല്‍ സ്ത്രീകളെ പ്രീതിപ്പെടുത്തുന്നതിനായിട്ടുള്ള പുരുഷന്മാര്‍ക്കുള്ള പഠനസഹായികള്‍ തീരെക്കുറവാണ്.

ലാഗോസില്‍ ഞാനൊരു എഴുത്ത് പണിപ്പുരയില്‍ പഠിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. അതില്‍ പങ്കെടുക്കുവാന്‍ വന്നവരില്‍ ഒരു യുവതി എന്നോട് പറഞ്ഞത് എന്റെ 'ഫെമിനിസ്റ്റ് പ്രസംഗം'കേള്‍ക്കുവാന്‍ നിന്ന് കൊടുക്കരുത് എന്ന് അവരുടെ ഒരു സുഹൃത്ത് ഉപദേശിച്ചുവെന്നാണ്. അങ്ങനെ ചെയ്താല്‍ അവരുടെ വിവാഹം തകര്‍ക്കുന്ന തരത്തിലുള്ള ആശയങ്ങള്‍ അവര്‍ ആഗിരണം ചെയ്യുമെന്നും. വിവാഹം തകരുമെന്നും അല്ലെങ്കില്‍ വിവാഹമേ കാണുവാന്‍ ഉള്ള സാധ്യതകള്‍ ഇല്ലാതെയാകുമെന്നും എന്നത് പോലെയുള്ള ഭീഷണികള്‍ നമ്മുടെ സമൂഹത്തില്‍ സ്ത്രീകളുടെ അടുത്ത് മാത്രം പ്രയോഗിക്കുന്നവയാണ്.

ലിംഗവിവേചനം ലോകത്തെല്ലായിടത്തുമുള്ള പ്രശ്നമാണെങ്കിലും, പൊതുവില്‍ നൈജീരിയയിലെയും ആഫ്രിക്കയിലെയും കാര്യങ്ങളില്‍ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുവാന്‍ ഞാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. കാരണം എനിക്ക് നേരിട്ടറിയുന്ന സ്ഥലമാണത്, മാത്രവുമല്ല എന്റെ ഹൃദയം അവിടെയാണ്. ഒരു വ്യത്യസ്തമായ ലോകത്തെക്കുറിച്ച്, ഒരു മെച്ചപ്പെട്ട ലോകത്തെക്കുറിച്ച്, സന്തുഷ്ടരായ, തങ്ങളോട് സത്യസന്ധത പുലര്‍ത്തുന്ന സ്ത്രീ-പുരുഷന്മാരുള്ള ഒരു ലോകത്തെക്കുറിച്ച് ഇന്ന് നാം സ്വപ്നം കാണുവാന്‍ തുടങ്ങേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. നാം നമ്മുടെ പെണ്മക്കളെ വ്യത്യസ്തരായി വളര്‍ത്തുന്നതിലൂടെയാവണം ഇതിനു തുടക്കമിടേണ്ടത്. നാം ആണ്മക്കളെയും വ്യത്യസ്തരായി തന്നെ വളര്‍ത്തണം.

ഇപ്പോള്‍ ആണ്‍കുട്ടികളെ വളര്‍ത്തുന്ന രീതിയിലൂടെ, നാം അവരോട് വലിയ അന്യായമാണ് ചെയ്യുന്നത്. നാം അവരിലെ മനുഷ്യത്വത്തെ അടിച്ചമര്‍ത്തുന്നു. പൗരുഷത്തെ നാം വളരെ ഇടുങ്ങിയ നിലയിലാണ് നിര്‍വചിക്കുന്നത്, പൗരുഷമെന്നത് ആണ്‍കുട്ടികളെ ഇട്ടടയ്ക്കാനുള്ള പരുക്കനായ, ചെറിയ കൂടുകളായിത്തീരുന്നു. ഭയത്തെ ഭയപ്പെടാന്‍ നാം ആണ്‍കുട്ടികളെ പഠിപ്പിക്കുന്നു. ദൗര്‍ബല്യത്തെയും കരുതലില്ലായ്മയെയും ഭയപ്പെടാന്‍ നാം ആണ്‍കുട്ടികളെ പഠിപ്പിക്കുന്നു. അവരുടെ യഥാര്‍ത്ഥ സ്വത്വത്തെ മറച്ചു പിടിക്കാന്‍ നാം അവരെ പഠിപ്പിക്കുന്നു, കാരണം, നൈജീരിയന്‍ ഭാഷയില്‍ പറഞ്ഞാല്‍, അവര്‍ ‘പരുക്കന്‍ പുരുഷന്മാര്‍’ ആയിത്തീരേണ്ടതുണ്ട്.

സെക്കന്‍ഡറി സ്കൂളില്‍ പഠിക്കുന്ന കൗമാരക്കാരായ ഒരു ആണ്‍കുട്ടിയും പെണ്‍കുട്ടിയും ഒരുമിച്ച് പുറത്ത് പോവുകയാണെങ്കില്‍, രണ്ടുപേര്‍ക്കും ലഭിക്കുന്ന പോക്കറ്റ് മണി ഒന്നാണെങ്കില്‍ക്കൂടി, ആണ്‍കുട്ടിക്കാണ് തന്റെ പൗരുഷം തെളിയിക്കാനായി എപ്പോഴും പണം കൊടുക്കേണ്ടി വരിക. എന്നിട്ടും ആണ്‍കുട്ടികള്‍ എന്തുകൊണ്ട് മാതാപിതാക്കളുടെ അടുത്ത് നിന്ന് പണം മോഷ്ടിക്കുന്നു എന്ന് നാം അത്ഭുതപ്പെടും.

ആണ്‍കുട്ടികളെയും പെണ്‍കുട്ടികളെയും പണവും പൗരുഷവും തമ്മില്‍ ബന്ധമില്ലെന്ന് പഠിപ്പിച്ച് വളര്‍ത്തുകയാണെങ്കിലോ? ‘ആണ്‍കുട്ടികളാണ് പണം കൊടുക്കേണ്ടത്’ എന്നതിനു പകരം ‘കൂടുതലുള്ളയാള്‍ കൊടുക്കട്ടെ’ എന്ന മനോഭാവമാണെങ്കിലോ? ചരിത്രപരമായ ആനുകൂല്യം കാരണം ഇന്ന് പുരുഷന്മാര്‍ക്ക് കൂടുതലുണ്ടെങ്കിലും, നാം കുട്ടികളെ വ്യത്യസ്തമായ രീതിയില്‍ വളര്‍ത്തുകയാണെങ്കില്‍, അന്‍പതോ നൂറോ വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കപ്പുറം ഭൗതികമാര്‍ഗങ്ങളിലൂടെ പൗരുഷം തെളിയിക്കുവാനുള്ള സമ്മര്‍ദം ആണ്‍കുട്ടികളുടെ മേല്‍ ഉണ്ടാവില്ല.

പരുക്കനാകുവാന്‍ വേണ്ടി, ദുര്‍ബലമായ ഈഗോയുള്ളവരാക്കിത്തീര്‍ക്കുന്നു എന്നതാണ് നാം പുരുഷന്മാരോട് ചെയ്യുന്ന ഏറ്റവും മോശമായ കാര്യം. കൂടുതല്‍ പരുക്കനാകുവാന്‍ നിര്‍ബന്ധിതാനാകും തോറും ഈഗോ കൂടുതല്‍ ദുര്‍ബലമാകുന്നു. പുരുഷന്മാരുടെ ദുര്‍ബലമായ ഈഗോയെ തൃപ്തിപ്പെടുത്താന്‍ പരിശീലിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ പെണ്‍കുട്ടികളോട് നാം ഇതിലും വലിയ അന്യായമാണ് ചെയ്യുന്നത്.

നാം പെണ്‍കുട്ടികളെ ചുരുങ്ങാനും ചെറുതാകാനും പഠിപ്പിക്കുന്നു.

“നിനക്ക് ആഗ്രഹങ്ങളുണ്ടാവാം പക്ഷേ അധികമാകരുത്‌” എന്ന് നാം അവരോട് പറയുന്നു. “നീ ജീവിതത്തില്‍ വിജയിക്കാന്‍ പ്രയത്നിക്കണം, പക്ഷേ അധികം വിജയിക്കേണ്ട, അല്ലെങ്കില്‍ പുരുഷന്മാര്‍ക്ക് നീയൊരു ഭീഷണിയാകും”. കുടുംബത്തിലെ പ്രധാന വരുമാനസ്രോതസ്സ് നിങ്ങളാണെങ്കിലും, പങ്കാളിയുടെ പൗരുഷത്തെ തൃപ്തിപ്പെടുത്താനായി അത് നിങ്ങളല്ല എന്ന് അഭിനയിക്കേണ്ടി വരുന്നു.

പക്ഷേ നാം ഈ ചുറ്റുപാടുകളെ തന്നെ ചോദ്യം ചെയ്യുകയാണെങ്കിലോ, എന്തുകൊണ്ടാണ് ഒരു സ്ത്രീയുടെ വിജയം പുരുഷന് ഭീഷണിയാകുന്നത്? ‘ഷണ്ഡീകരണം (emasculation)’ എന്നതാണ് എനിക്ക് ഏറ്റവും വെറുപ്പുള്ള ഇംഗ്ലീഷ് പദം, നാം ഈ വാക്ക് തന്നെയങ്ങ് ഒഴിവാക്കുകയാണെങ്കിലോ?

“പുരുഷന്മാര്‍ എന്നെ ഭയപ്പെടുമോ എന്ന് ഞാന്‍ പേടിക്കുന്നുണ്ടോ” എന്നെന്നോടൊരിക്കല്‍ ഒരു നൈജീരിയന്‍ സുഹൃത്ത് ചോദിക്കുകയുണ്ടായി.

എനിക്കങ്ങനെയൊരു പേടി തോന്നിയിട്ടേയില്ല. എന്നെ ഭയപ്പെടുന്ന തരം പുരുഷന്മാരോട് എനിക്ക് യാതൊരു താല്പര്യവും തോന്നാത്തതാവാം അതിനു കാരണം.

എങ്കിലും ഒരു കാര്യം എന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി. ഞാന്‍ ഒരു സ്ത്രീ ആയതു കൊണ്ട്, ഞാന്‍ വിവാഹിതയാകാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുമെന്നും വിവാഹമാണേറ്റവും പ്രാധാന്യമുള്ളത് എന്നത് മനസ്സില്‍ വെച്ചു കൊണ്ടേ ജീവിതത്തില്‍ തെരഞ്ഞെടുപ്പുകള്‍ നടത്തൂ എന്നും സമൂഹം പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. വിവാഹം ഒരു നല്ലകാര്യമായേക്കാം, സന്തോഷത്തിന്റെയും സ്നേഹത്തിന്റെയും പരസ്പരസഹായത്തിന്റെയും ഉറവിടമായേക്കാം. പക്ഷേ വിവാഹത്തെക്കുറിച്ച് അഭിലഷിക്കാന്‍ നാം പെണ്‍കുട്ടികളെ മാത്രം പഠിപ്പിക്കുന്നതെന്തു കൊണ്ടാണ്? ആണ്‍കുട്ടികളെ നമ്മളിത് എന്തുകൊണ്ട് പഠിപ്പിക്കുന്നില്ല?

താന്‍ കല്യാണം കഴിക്കാന്‍ പോകുന്ന പുരുഷനെ ഭയപ്പെടുത്താതിരിക്കാന്‍ വേണ്ടി സ്വന്തം വീട് വിറ്റ ഒരു സ്ത്രീയെ എനിക്കറിയാം.

കോണ്‍ഫെറന്‍സുകള്‍ക്ക് പോകുമ്പോള്‍, കോണ്‍ഫെറന്‍സില്‍ പങ്കെടുക്കുന്ന മറ്റുള്ളവര്‍ തന്നെ ‘ബഹുമാനിക്കുവാന്‍’ വേണ്ടി, വിവാഹമോതിരം ധരിക്കുന്ന അവിവാഹിതയായ ഒരു നൈജീരിയന്‍ സ്ത്രീയെ എനിക്കറിയാം.

ഇതിലേറ്റവും സങ്കടകരമായ കാര്യം വിവാഹമോതിരം തീര്‍ച്ചയായും അവരെ ബഹുമാനത്തിന് അര്‍ഹയാക്കുമെങ്കിലും, വിവാഹ മോതിരം ധരിക്കാതെയിരുന്നാല്‍ അവരെ എളുപ്പം പുറന്തള്ളപ്പെടുവാന്‍ ഉള്ള സാധ്യതയുളവാക്കുന്നു. ഇത് നടക്കുന്നത് ഒരു ആധുനികമായ പണിയിടത്തിലാണ്.

വിവാഹിതരാകാന്‍ വേണ്ടി കുടുംബത്തിന്റെ ഭാഗത്ത് നിന്നും, സുഹൃത്തുക്കളില്‍ നിന്നും, ജോലിസ്ഥലത്ത് നിന്നും സമ്മര്‍ദമനുഭവിക്കുന്ന യുവതികളെ എനിക്കറിയാം.

അവര്‍ മോശം തെരെഞ്ഞെടുപ്പുകള്‍ നടത്താന്‍ നിര്‍ബന്ധിതരാവുകയും ചെയ്യും. ആഴമേറിയ വ്യക്തിഗത പരാജയം സംഭവിച്ചവരായി സ്വയം കാണാന്‍, ഒരു നിശ്ചിത പ്രായം കഴിഞ്ഞും വിവാഹിതരാകാത്ത സ്ത്രീകളെ നമ്മുടെ സമൂഹം പഠിപ്പിക്കുന്നു. ഇത് വരെ ഇഷ്ടപ്പെട്ട ആളെ കണ്ടെത്താന്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവില്ല എന്ന് മാത്രമേ ഒരു നിശ്ചിത പ്രായം കഴിഞ്ഞും വിവാഹിതനാകാത്ത ഒരു പുരുഷനെപ്പറ്റി നാം ചിന്തിക്കൂ.

“പക്ഷേ സ്ത്രീകള്‍ക്ക് ഇതിനൊന്നും വഴങ്ങിക്കൊടുക്കാതിരിക്കാമല്ലോ” എന്ന് നമുക്ക് പറയാനെളുപ്പമാണ്. പക്ഷേ, യാഥാര്‍ത്ഥ്യം കൂടുതല്‍ ദുഷ്കരവും സങ്കീര്‍ണവുമാണ്. നമ്മളെല്ലാം സമൂഹ്യജീവികളാണ്. സമൂഹ്യവത്കരണത്തിലൂടെയാണ് നാം ആശയങ്ങളെ ഉള്‍ക്കൊള്ളുകയും നമ്മുടെ സ്വഭാവത്തിന്റെ ഭാഗമാക്കുകയും ചെയ്യുന്നത്.

വിവാഹത്തെപ്പറ്റിയും ബന്ധങ്ങളെപ്പറ്റിയും നാം സംസാരിക്കുന്ന ഭാഷ തന്നെ ഇത് വെളിവാക്കുന്നു. വിവാഹത്തിന്റെ ഭാഷ മിക്ക സമയത്തും ഉടമസ്ഥതയുടെ ഭാഷയാണ്, പങ്കാളിത്തത്തിന്റെ ഭാഷയല്ല.

ഒരു സ്ത്രീ ഒരു പുരുഷനോട് പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന എന്തിനെയെങ്കിലും സൂചിപ്പിക്കാനാണ് നാം ‘ബഹുമാനിക്കുക’ എന്ന വാക്ക് ഉപയോഗിക്കുക, അല്ലാതെ ഒരു പുരുഷന്‍ ഒരു സ്ത്രീയോട് പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന എന്തിനെയെങ്കിലും സൂചിപ്പിക്കാനല്ല.

“കുടുംബത്തില്‍ സമാധാനമുണ്ടാകാനാണ് ഞാനങ്ങനെ ചെയ്തത്” എന്ന് എല്ലാ ആണുങ്ങളും പെണ്ണുങ്ങളും പറയാറുണ്ട്. ഈ ഒരു പ്രയോഗം എന്നെ വളരെ രസിപ്പിക്കാറുണ്ട്.

അവര്‍ ചെയ്യാന്‍ പാടില്ലാത്ത എന്തിനെയെങ്കിലും പറ്റി പറയാനാണ് സാധാരണ പുരുഷന്മാര്‍ ഈ പ്രയോഗം ഉപയോഗിക്കുന്നത്. “എല്ലാ രാത്രികളിലും ക്ലബ്ബില്‍ പോകരുത് എന്നാണെന്റെ ഭാര്യ പറയുന്നത്. കുടുംബത്തില്‍ സമാധാനമുണ്ടാകാന്‍ വേണ്ടി ഞാന്‍ വീക്കെന്‍ഡില്‍ മാത്രമേ പോകാറുള്ളൂ” എന്നത് പോലെ ഒരുതരം വാത്സല്യത്തോടും പ്രകോപിതരായും, എന്നാല്‍ അതേ സമയം തന്നെ തങ്ങളുടെ പൗരുഷം പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന രീതിയിലുമാണ്, അവര്‍ തങ്ങളുടെ സുഹൃത്തുക്കളോട് ഇത് പറയാറുള്ളത്.

“കുടുംബത്തില്‍ സമാധാനമുണ്ടാകാനാണ് ഞാനങ്ങനെ ചെയ്തത്” എന്ന് ഒരു സ്ത്രീ പറയുമ്പോഴാകട്ടെ, അവര്‍ മിക്കവാറും പറയുന്നത് തങ്ങളുടെ ജോലിയോ സ്വപ്നമോ ഔദ്യോഗികജീവിതമോ ഒക്കെ ഉപേക്ഷിക്കുന്നതിനെപ്പറ്റിയായിരിക്കും. ഒരു ബന്ധത്തില്‍ വിട്ടുവീഴ്ച എന്നത് സ്ത്രീ ചെയ്യേണ്ട ഒന്നാണെന്നാണ് നാം പെണ്ണുങ്ങളെ പഠിപ്പിക്കുന്നത്.

ജോലിക്കോ മറ്റ് നേട്ടങ്ങള്‍ക്കോ വേണ്ടിയല്ല മറിച്ച് പുരുഷന്റെ ശ്രദ്ധയ്ക്ക് വേണ്ടി പരസ്പരം മത്സരിക്കാനാണ് നാം നമ്മുടെ പെണ്‍കുട്ടികളെ പഠിപ്പിക്കുന്നത്. ജോലിക്കോ മറ്റ് നേട്ടങ്ങള്‍ക്കോ വേണ്ടിയുള്ള മത്സരം ഒരു നല്ല കാര്യമായേക്കാം എന്നാണെനിക്ക് തോന്നുന്നത്.

ആണ്‍കുട്ടികളെപ്പോലെ ലൈംഗിക ജീവികളാകാന്‍ അവര്‍ക്ക് പറ്റില്ല എന്ന് നാം പെണ്‍കുട്ടികളെ പഠിപ്പിക്കുന്നു. ആണ്മക്കളുണ്ടെങ്കില്‍ അവരുടെ കാമുകിമാരെക്കുറിച്ച് അറിയുന്നതില്‍ നമുക്ക് പ്രശ്നമൊന്നുമില്ല. എന്നാല്‍ പെണ്മക്കളുടെ കാമുകന്മാരെ പറ്റിയോ? അങ്ങനെ സംഭവിക്കാതിരിക്കട്ടെ (പക്ഷേ സമയമാകുമ്പോള്‍ ഇതേ പെണ്‍കുട്ടികള്‍ എല്ലാം തികഞ്ഞ ഭര്‍ത്താക്കന്മാരെ കണ്ടെത്തുമെന്നും നാം പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു).

നാം പെണ്‍കുട്ടികളെ നിയന്ത്രിക്കുന്നു, അവരുടെ കന്യകാത്വത്തെ പ്രകീര്‍ത്തിക്കുന്നു. പക്ഷേ ആണ്‍കുട്ടികളുടെ കന്യകാത്വത്തെ ആരും പുകഴ്ത്തുന്നില്ല (ഇതെങ്ങനെ നടക്കും എന്ന് ഞാന്‍ എപ്പോഴും അത്ഭുതപ്പെടാറുണ്ട്. അതായത് കന്യകാത്വം നഷ്ടപ്പെടുകയെന്നത് സാധാരണഗതിയില്‍ ഭിന്നലിംഗങ്ങളിലുള്ള രണ്ട് പേര്‍ ചേര്‍ന്ന് നടത്തുന്ന പ്രക്രിയ ആണല്ലോ).

ഈയടുത്ത് നൈജീരിയന്‍ സര്‍വകലാശാലയില്‍ ഒരു യുവതി കൂട്ടബലാത്സംഗം ചെയ്യപ്പെട്ടു, നിങ്ങളില്‍ ചിലരെങ്കിലും ഇതറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവും. ഈ സംഭവത്തെപ്പറ്റി പല നൈജീരിയന്‍ യുവാക്കളുടെയും, ആണുങ്ങളുടെയും പെണ്ണുങ്ങളുടെയും, പ്രതികരണം ഏകദേശം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു: “അതെ, ബലാത്സംഗം തെറ്റാണ്. പക്ഷേ നാല് ആണ്‍കുട്ടികളുമായി ഒരു മുറിയില്‍ ആ പെണ്‍കുട്ടി എന്ത് ചെയ്യുകയായിരുന്നു?”

ഈ പ്രതികരണത്തിലെ ഭയങ്കരമായ മനുഷ്യത്വമില്ലായ്മ മറക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞാല്‍, സ്ത്രീകള്‍ സഹജമായി തന്നെ കുറ്റക്കാരാണെന്ന് ചിന്തിക്കാന്‍ പരിശീലിപ്പിച്ചാണ് നൈജീരിയക്കാരെ വളര്‍ത്തുന്നത്. പുരുഷന്മാരില്‍ നിന്നും അധികമൊന്നും പ്രതീക്ഷിക്കാതിരിക്കുകയും യാതൊരു നിയന്ത്രണവുമില്ലാത്ത കിരാതന്മാരാണ് പുരുഷന്മാരെന്ന ചിന്താഗതി എങ്ങനെയോ സ്വീകാര്യമാവുകയും ചെയ്യുന്ന രീതിയിലാണ് അവര്‍ വളര്‍ത്തപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത്.

നാം പെണ്‍കുട്ടികളെ ലജ്ജയെന്തെന്ന് പഠിപ്പിക്കുന്നു. “കാലുകള്‍ അടുപ്പിച്ചു വെക്കൂ” “മൂടിപ്പുതയ്ക്കൂ”. സ്ത്രീയായി ജനിച്ചതിനാല്‍ തന്നെ എന്തോ കുറ്റം ചെയ്തു എന്ന തോന്നല്‍ നാം അവരില്‍ ഉണ്ടാക്കുന്നു. അങ്ങനെ ആഗ്രഹങ്ങളില്ലാത്ത സ്ത്രീകളായി അവര്‍ വളരും. സ്വയം നിശബ്ദരാക്കുന്ന സ്ത്രീകളായി അവര്‍ വളരും. സ്വന്തം ചിന്തകളെന്തെന്ന് മനസ്സിലാകാത്ത സ്ത്രീകളായി അവര്‍ വളരും. ഇതിനേക്കാളെല്ലാം മോശമായി, കപടഭാവം ഒരു കലാരൂപമാക്കുന്ന സ്ത്രീകളായി അവര്‍ വളരും. വീട്ടുജോലികള്‍ ഇഷ്ടമില്ലാത്ത ഒരു സ്ത്രീയെ എനിക്കറിയാം, അവര്‍ക്കതിനോട് വെറുപ്പാണ്. പക്ഷേ അവര്‍ക്കതെല്ലാം ഇഷ്ടമാണെന്ന് അവര്‍ നടിക്കുന്നു. കാരണം ഒരു ‘നല്ല ഭാര്യ’യാകണമെങ്കില്‍, നൈജീരിയന്‍ ഭാഷയില്‍ പറഞ്ഞാല്‍, ‘കുടുംബത്തില്‍ പിറന്നവളാകണം’ (homely) എന്നാണ് അവരെ പഠിപ്പിച്ചിട്ടുള്ളത്. അവര്‍ വിവാഹിതയായി കുറച്ച് കാലത്തിനു ശേഷം, അവരാകെ മാറിപ്പോയി എന്ന് ഭര്‍ത്താവിന്റെ വീട്ടുകാര്‍ പരാതിപ്പെടാന്‍ തുടങ്ങി. സത്യത്തില്‍ അവര്‍ മാറിയതായിരുന്നില്ല, അവര്‍ക്ക് അഭിനയം മടുക്കുകയാണുണ്ടായത്.

ലിംഗഭേദത്തിന്റെ പ്രശ്നമെന്തെന്നാല്‍, നാം എന്താണെന്നതിലുപരി നാം എന്തായിരിക്കണം എന്ന് അത് ആജ്ഞാപിക്കുന്നു. ലിംഗഭേദത്തില്‍ അധിഷ്ഠിതമായ പ്രതീക്ഷകളില്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ നാം എത്രയേറെ സന്തുഷ്ടരായിരിക്കുമെന്നും നമ്മുടെ യഥാര്‍ത്ഥ സ്വത്വമാകാന്‍ എത്രയേറെ സ്വാതന്ത്ര്യം നമുക്കുണ്ടായിരിക്കുമെന്നും സങ്കല്പിച്ചു നോക്കൂ.

ജൈവികമായി ആണ്‍കുട്ടികളും പെണ്‍കുട്ടികളും വ്യത്യസ്തരാണെന്നതില്‍ തര്‍ക്കമില്ല. പക്ഷേ സാമൂഹ്യവത്കരണം വ്യത്യസ്തതകളെ വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കുകയും അത് യാഥാര്‍ത്ഥ്യമാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. പാചകം ഉദാഹരണമായെടുക്കാം. പാചകവും വൃത്തിയാക്കലും ഇന്ന് പുരുഷന്മാരേക്കാള്‍ കൂടുതലായി സ്ത്രീകള്‍ ചെയ്യാനാണ് സാധ്യത. പക്ഷേ എന്തുകൊണ്ടാണങ്ങനെ? സ്ത്രീകള്‍ പാചക-ജീനുമായാണോ ജനിക്കുന്നത്? അതോ വര്‍ഷങ്ങളായുള്ള സാമൂഹ്യവത്കരണത്തിന്റെ ഫലമായി പാചകം തങ്ങളുടെ മേഖലയായി അവര്‍ കാണുന്നതോ? ചിലപ്പോള്‍ സ്ത്രീകള്‍ പാചക-ജീനുമായിട്ടാവാം ജനിക്കുന്നതെന്ന് ഞാന്‍ പറയാന്‍ പോവുകയായിരുന്നു, പക്ഷേ നമ്മള്‍ ‘ഷെഫ്’ എന്ന് വിളിക്കുന്ന ലോകപ്രശസ്ത പാചകക്കാരില്‍ ഭൂരിഭാഗവും പുരുഷന്മാരാണല്ലോ എന്ന് അപ്പോഴാണോര്‍ത്തത്.

എന്റെ അമ്മൂമ്മ വളരെ സമര്‍ത്ഥയായ സ്ത്രീ ആയിരുന്നു. എനിക്ക് അവരോട് ആരാധനയായിരുന്നു. പുരുഷന്മാര്‍ക്ക് ലഭിക്കുന്ന അതേ അവസരങ്ങള്‍ ചെറുപ്പത്തില്‍ കിട്ടിയിരുന്നെങ്കില്‍ അവരെവിടെയെത്തുമായിരുന്നു എന്ന് ഞാന്‍ ആലോചിക്കാറുണ്ട്. നയങ്ങളിലും നിയമത്തിലും വന്ന മാറ്റങ്ങള്‍ കാരണം, ഇവ വളരെ പ്രധാനമാണ്, ഇന്നത്തെ സ്ത്രീകള്‍ക്ക് എന്റെ അമ്മൂമ്മയുടെ കാലത്തേക്കാളും വളരെയേറെ അവസരങ്ങളുണ്ട്.

പക്ഷേ ലിംഗഭേദത്തെ കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ അഭിപ്രായവും മനസ്ഥിതിയും വിശ്വാസവും നാം മൂല്യം കൊടുക്കുന്നതെന്ത് എന്നതുമാണ് ഏറ്റവും പ്രധാനം.

കുട്ടികളെ വളര്‍ത്തുമ്പോള്‍ ലിംഗഭേദത്തേക്കാള്‍ ഉപരിയായി കഴിവുകളില്‍ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുകയാണെങ്കിലോ? കുട്ടികളെ വളര്‍ത്തുമ്പോള്‍ ലിംഗഭേദത്തേക്കാള്‍ ഉപരിയായി അവരുടെ താല്‍പര്യങ്ങളില്‍ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുകയാണെങ്കിലോ? ഒരു മകനും മകളുമുള്ള ഒരു കുടുംബത്തെ എനിക്കറിയാം. രണ്ടുപേരും പഠിക്കാന്‍ സമര്‍ത്ഥരായ, മിടുക്കരായ കുട്ടികളാണ്. ആണ്‍കുട്ടിക്ക് വിശക്കുമ്പോള്‍, “നിന്റെ ആങ്ങളയ്ക്ക് കുറച്ച് നൂഡില്‍സ് പാകം ചെയ്തു കൊടുക്കൂ” എന്നാണ് മാതാപിതാക്കള്‍ പെണ്‍കുട്ടിയോട് പറയുന്നത്. പെണ്‍കുട്ടിക്കാകട്ടെ നൂഡില്‍സ് ഉണ്ടാക്കാന്‍ പ്രത്യേകിച്ച് താല്പര്യമൊന്നുമില്ല, പക്ഷേ അവള്‍ പെണ്ണായതു കൊണ്ട് അവള്‍ക്ക് ചെയ്യേണ്ടി വരുന്നു. രണ്ട് കുട്ടികളെയും തുടക്കം മുതലേ പാചകം ചെയ്യാന്‍ മാതാപിതാക്കള്‍ പഠിപ്പിച്ചിരുന്നെങ്കിലോ? പാചകം എന്നത് ആണ്‍കുട്ടികള്‍ക്ക് വളരെ പ്രയോജനപ്രദമായ ഒരു ശേഷിയാണ്. ഇത്ര നിര്‍ണായകമായ, സ്വയം പരിപോഷിപ്പിക്കാനുള്ള ഈ കഴിവിനെ മറ്റുള്ളവരുടെ കയ്യിലേല്‍പ്പിക്കുന്നതെങ്ങനെയെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലാവുന്നില്ല.

ഭര്‍ത്താവിന്റെ അതേ വിദ്യാഭ്യാസ യോഗ്യതയും ജോലിയുമുള്ള ഒരു സ്ത്രീയെ എനിക്കറിയാം. ജോലി കഴിഞ്ഞ് വന്നാല്‍ വീട്ടുജോലിയുടെ ഭൂരിഭാഗവും അവരാണ് ചെയ്യുന്നത്. പല കുടുംബങ്ങളിലും ഇങ്ങനെയാണ് നടക്കുന്നത്. പക്ഷേ, ഭര്‍ത്താവ് കുട്ടിയുടെ ഡയപ്പര്‍ മാറ്റുമ്പോഴെല്ലാം ഭാര്യ അയാളോട് ‘നന്ദി’ എന്ന് പറയുന്നതാണെന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തിയത്. സ്വന്തം കുട്ടിയെ പരിപാലിക്കുകയെന്നത് വളരെ സാധാരണമായും സ്വാഭാവികമായും അയാള്‍ ചെയ്യേണ്ട കാര്യമാണെന്ന് അവര്‍ക്ക് തോന്നിയിരുന്നെങ്കിലോ?

ചെറുപ്പകാലത്ത് ഉള്‍ക്കൊണ്ട പല ലിംഗഭേദപാഠങ്ങളും മനസ്സില്‍ നിന്ന് ഒഴിവാക്കാന്‍ ഞാന്‍ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ലിംഗഭേദത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രതീക്ഷകള്‍ക്ക് മുന്നില്‍ ഞാന്‍ പലപ്പോഴും പതറിപ്പോകാറുണ്ട്.

ആദ്യമായി ബിരുദാനന്തര ബിരുദ വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്ക് ക്ലാസ്സെടുത്തപ്പോള്‍ ഞാന്‍ പരിഭ്രാന്തയായി. നന്നായി തയ്യാറെടുത്തിരുന്നതിനാല്‍ എനിക്ക് പാഠ്യഭാഗത്തെ കുറിച്ച് വേവലാതി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. പഠിപ്പിക്കാന്‍ എനിക്കിഷ്ടമുള്ള വിഷയം തന്നെയായിരുന്നു ഞാന്‍ പഠിപ്പിക്കേണ്ടതും. പക്ഷേ എന്റെ വേവലാതി എന്റെ വസ്ത്രത്തെക്കുറിച്ചായിരുന്നു. എനിക്ക് വേണ്ട പരിഗണന കിട്ടണമെന്ന് ഞാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചു.

ഞാനൊരു സ്ത്രീയായതിനാല്‍ എനിക്ക് സ്വാഭാവികമായും എന്റെ കഴിവ് തെളിയിക്കേണ്ടി വരുമെന്ന് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു. എന്റെ വസ്ത്രധാരണം വളരെ സ്ത്രൈണമായാല്‍ എനിക്ക് വേണ്ട പരിഗണന കിട്ടില്ലെന്ന് ഞാന്‍ ഭയന്നു. എനിക്കെന്റെ തിളക്കമുള്ള ലിപ് ഗ്ലോസ്സും സ്ത്രൈണമായ പാവാടയും ധരിക്കാന്‍ വളരെ ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും ഞാനവ വേണ്ടെന്നു വെച്ചു. അതിനു പകരം വളരെ ഗൗരവമുള്ള, പുരുഷന്മാരുടേതു പോലുള്ള, ഒരു ഭംഗിയില്ലാത്ത സ്യൂട്ടാണ് ഞാന്‍ ധരിച്ചത്. വസ്ത്രധാരണത്തിന്റെ കാര്യത്തില്‍, പുരുഷന്മാരുടെ വസ്ത്രധാരണമാണ് നാം മാനദണ്ഡമായി കണക്കാക്കുന്നത്, മാതൃകയാക്കുന്നത് എന്നതാണ് സങ്കടകരമായ വസ്തുത. ഒരു ബിസിനസ്സ് മീറ്റിങ്ങിന് പോകാനൊരുങ്ങുമ്പോള്‍ ഒരു പുരുഷന് വളരെ പൗരുഷമുള്ള വസ്ത്രങ്ങള്‍ ധരിക്കുന്നതിനേപ്പറ്റിയോ അത് മൂലം പരിഗണിക്കാതിരിക്കപ്പെടുന്നതിനെ പറ്റിയോ വേവലാതിപ്പെടേണ്ട കാര്യമില്ല. പക്ഷേ ഒരു സ്ത്രീയാണ് ഒരു ബിസിനസ്സ് മീറ്റിങ്ങിന് പോകാനൊരുങ്ങുന്നതെങ്കിലോ സ്ത്രൈണമായി വസ്ത്രം ധരിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചും അത് മൂലം അവള്‍ പറയുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ക്ക് അര്‍ഹിക്കുന്ന ഗൗരവം കിട്ടുന്നുണ്ടോയെന്നും വേവലാതിപ്പെടേണ്ടതായി വരുന്നു. തന്നെ ഗൗരവത്തിലെടുക്കുവാന്‍ വേണ്ടി എന്ത് ധരിക്കണമെന്ന് ഒരു ബിസിനസ് മീറ്റിങ്ങിന് പോകുന്ന പുരുഷന്‍ വേവലാതിപ്പെടുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. പക്ഷെ ഒരു സ്ത്രീ അത് ചെയ്യും.

ആ കൂറ സ്യൂട്ട് അന്ന് ഇട്ടിരുന്നില്ലെങ്കില്‍ എന്ന് ഞാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുകയാണ്. അതിനിടയ്ക്ക് പറയട്ടെ, ആ സ്യൂട്ടിനെ ഞാനെന്റെ അലമാരയില്‍ നിന്നും ഒഴിവാക്കിയിരുന്നു. അതിനുശേഷം എനിക്ക് നല്ല ആത്മവിശ്വാസം വന്നു. ഞാന്‍ ഞാന്‍ തന്നെയാകുമ്പോള്‍ എന്റെ വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ക്ക് എന്റെ പഠിപ്പിക്കല്‍ കൂടുതല്‍ ഉപകാരപ്രദമാകും. കാരണം അപ്പോള്‍ ഞാന്‍ കൂടുതല്‍ ആശ്വാസത്തിലും ഏറെക്കുറെ മുഴുവനായും ശരിയ്ക്കുള്ള ഞാനുമാകും.

എന്റെ പെണ്ണത്തത്തെയും പെണ്മയേയും കുറിച്ച് ഇനിമുതല്‍ ഖേദിക്കാതിരിക്കാന്‍ ഞാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. എന്റെ എല്ലാ പെണ്ണത്തങ്ങളോടും കൂടി ഞാന്‍ ബഹുമാനിക്കപ്പെടണമെന്നു ഞാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു കാരണം ഞാന്‍ അത് അര്‍ഹിക്കുന്നു. എനിക്ക് രാഷ്ട്രീയവും ചരിത്രവും ഇഷ്ടമാണ്. നല്ല ഒരു ആശയ സംവാദമുണ്ടാകുന്നത് എന്നെ സന്തോഷവതിയാക്കുന്നു. ഞാന്‍ പെണ്‍കുട്ടിത്തമുള്ളവളാണ്. ഞാന്‍ സന്തോഷത്തോടെ പെണ്‍കുട്ടിത്തത്തോടെയിരിക്കുന്നവളാണ്. എനിക്ക് ഹൈ ഹീല്‍സ് ധരിക്കുന്നതും ലിപ്സ്റ്റിക്കുകള്‍ ശ്രമിച്ചു നോക്കുന്നതും ഇഷ്ടമാണ്. പുരുഷന്മാരും സ്ത്രീകളും എന്നെ പ്രശംസിക്കുന്നത് എനിക്കിഷ്ടമാണ് (എന്നിരുന്നാലും, സത്യസന്ധമായി പറയുകയാണെങ്കില്‍ നന്നായി ഒരുങ്ങിയ പെണ്ണുങ്ങളുടെ പ്രശംസയാണ് എനിക്ക് കൂടുതലിഷ്ടം). പക്ഷേ ഞാന്‍ കൂടുതലായും ധരിക്കുന്നത് പുരുഷന്മാര്‍ ഇഷ്ടപ്പെടാത്തതും അവര്‍ക്ക് "മനസ്സിലാക്കുവാന്‍"സാധിക്കാത്തതുമായ വസ്ത്രങ്ങളാണ്. എനിക്കവ ഇഷ്ടമായത് കൊണ്ടും കൊള്ളാമെന്നത് കൊണ്ടുമാണ് ഞാനവ ധരിക്കുന്നത്. എന്റെ ജീവിതത്തെ രൂപപ്പെടുത്തുന്നത് എന്ന നിലയില്‍ "ആണ്‍നോട്ടം"തികച്ചും ആകസ്മികമാണ്.

അത്രയെളുപ്പം തുടങ്ങുവാന്‍ സാധിക്കുന്ന ഒന്നല്ല ലിംഗഭേദത്തെ പറ്റിയുള്ള സംഭാഷണങ്ങള്‍. അത് മനുഷ്യരെ അസ്വസ്ഥരാക്കുകയും ചിലപ്പോള്‍ ചൊടിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും. ആണുങ്ങളും പെണ്ണുങ്ങളും ലിംഗഭേദത്തെ കുറിച്ച് സംസാരിക്കുന്നതിനെ നിരുല്‍സാഹപ്പെടുത്താറുണ്ട്. അല്ലെങ്കില്‍ ലിംഗഭേദത്തിന്റെ പ്രശ്നങ്ങളെ പെട്ടെന്ന് തന്നെ പുറന്തള്ളുവാനും ശ്രമിക്കാറുണ്ട്. കാരണം നിലനില്ക്കുന്ന വ്യവസ്ഥിതി മാറ്റുക എന്നത് ചിന്തിക്കുന്നത് തന്നെ അസ്വാസ്ഥ്യജനകമാണ്.

'എന്തു കൊണ്ട് സ്ത്രീസ്വത്വവാദി (feminist) എന്ന വാക്ക്? എന്തുകൊണ്ട് നിങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു മനുഷ്യാവകാശ പ്രവര്‍ത്തകയെന്നോ (human rights activist) അതുപോലെ എന്തെങ്കിലുമാണെന്നോ പറഞ്ഞു കൂടാ?'എന്ന് ചില ആളുകള്‍ ചോദിക്കും. കാരണം അത് സത്യസന്ധമായിരിക്കില്ല. പൊതുവായി പറയുകയാണെങ്കില്‍, സ്ത്രീസ്വത്വവാദം തീര്‍ച്ചയായും മനുഷ്യാവകാശങ്ങളുടെ ഭാഗം തന്നെയാണ്. പക്ഷെ മനുഷ്യാവകാശം എന്ന വ്യക്തതക്കുറവുള്ള പ്രയോഗം ആണ് തല്‍സ്ഥാനത്ത് ഉപയോഗിക്കുന്നതെങ്കില്‍ അത് ലിംഗഭേദത്തിന്റെ സവിശേഷവും പ്രത്യേകവുമായ പ്രശ്നങ്ങള്‍ നിഷേധിക്കപ്പെടുന്നതിന് ഇടയാക്കും. നൂറ്റാണ്ടുകളായി സ്ത്രീകളല്ല ബഹിഷ്കൃതരാക്കപ്പെട്ടത് എന്ന് നടിക്കുവാനുള്ള ഒരു മാര്‍ഗവുമാകാം ഇത്. ലിംഗഭേദത്തിന്റെ പ്രശ്നങ്ങള്‍ സ്ത്രീകളെയാണു ബാധിക്കുന്നതെന്നത് തിരസ്കരിക്കുവാനുള്ള മാര്‍ഗവുമാകാം. മനുഷ്യനാണ് എന്നതായിരുന്നില്ല ഇവിടെ പ്രശ്നം, മറിച്ച് സവിശേഷമായും അത് പെണ്‍മനുഷ്യനാണ് എന്നതാണ്. നൂറ്റാണ്ടുകളോളം ലോകം മനുഷ്യരെ രണ്ട് കൂട്ടമായി വിഭജിച്ചു നിര്‍ത്തിയിരുന്നു. അതിലൊരു കൂട്ടത്തെ ബഹിഷ്കരിക്കുകയും അടിച്ചമര്‍ത്തുകയും ചെയ്യുവാന്‍ തുടങ്ങി. പ്രശ്ന പരിഹാരം ഈ വസ്തുതയെ അംഗീകരിക്കുന്നത് ഉചിതമാവുകയേ ഉള്ളൂ.

ചില ആണുങ്ങളില്‍ സ്ത്രീവാദം എന്ന ആശയം തന്നെ വല്ലാത്ത ഭയപ്പാടുണ്ടാക്കുന്നു. ആണ്‍കുട്ടികള്‍ വളര്‍‌ന്ന് വരുന്ന സാഹചര്യവും, 'പ്രകൃത്യാലുള്ള'അവരുടെ ചില കടമകളില്‍ നിന്നും മാറ്റിനിര്‍ത്തപ്പെടുമ്പോള്‍ അവര്‍ സ്വയം കല്പിക്കുന്ന ശ്രേഷ്ഠതകളില്‍ സംഭവിക്കുന്ന ഇടിവുമാകാം ഈ അരക്ഷിതാവസ്ഥയുടെ പ്രേരകശക്തി.

മറ്റ് ചില ആണുങ്ങള്‍ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് പ്രതികരിക്കും "ശരിയാണ്. ഇത് കൊള്ളാവുന്ന കാര്യമാണ്. പക്ഷേ ഞാന്‍ അങ്ങനെയല്ല ചിന്തിക്കുന്നത്. ലിംഗഭേദത്തിനെ കുറിച്ച് ഞാന്‍ ചിന്തിക്കുക പോലുമില്ല."

ഇല്ലായിരിക്കും.

അത് പ്രശ്നത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗം മാത്രമാണ്. ലിംഗഭേദത്തെ പറ്റി ഭൂരിഭാഗം പുരുഷന്മാരും സജീവമായി ചിന്തിക്കുകയോ ശ്രദ്ധിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല. പണ്ട് കാര്യങ്ങള്‍ മോശമായിരുന്നിരിക്കാം എങ്കിലും ഇപ്പോള്‍ ഒരു പ്രശ്നവുമില്ല എന്നാണ് എന്റെ സുഹൃത്ത് ലൂയീസ് പറഞ്ഞത്. അതു പോലെയാണ് മിക്കവാറും എല്ലാ ആണുങ്ങളും പറയുന്നത്. മാറ്റങ്ങള്‍ വരുത്തുവാന്‍ വേണ്ടിയെങ്കിലും ആണുങ്ങളില്‍ പലരും ഒന്നും ചെയ്യുന്നുമില്ല. നിങ്ങള്‍ ഒരു പുരുഷനാണെന്നിരിക്കട്ടെ. നിങ്ങള്‍ ഒരു സ്ത്രീയോടൊത്ത് റസ്റ്റ്‌റോന്റില്‍ പോകുമ്പോള്‍, പരിചാരകര്‍ നിങ്ങളെ മാത്രം അഭിവാദ്യം ചെയ്യുകയാണെങ്കില്‍, 'എന്തുകൊണ്ടാണ് നിങ്ങള്‍ ഇവരെ അഭിവാദ്യം ചെയ്യാതിരുന്നത്?'എന്ന് ചോദിക്കുമോ? ഇങ്ങനെയുള്ള ചെറിയ സാഹചര്യങ്ങളില്‍ പോലും ആണുങ്ങള്‍ ഉറക്കെ സംസാരിക്കേണ്ടതായുണ്ട്.

ലിംഗഭേദം എന്നത് തീര്‍ത്തും അസ്വസ്ഥതാജനകമാകുന്നത് കൊണ്ട്, ആ സംഭാഷണം അവസാനിപ്പിക്കുവാന്‍ എളുപ്പവഴികളുണ്ട്.

ചിലര്‍ ഇപ്രകാരം പരിണാമ ജീവശാസ്ത്രത്തെയും (evolutionary biology), ആള്‍ക്കുരങ്ങുകളെ പറ്റിയും (apes), പെണ്ണാള്‍ക്കുരങ്ങുകള്‍ ആണാള്‍ക്കുരങ്ങുകള്‍ക്ക് മുന്നില്‍ താണുവണങ്ങുന്ന കാര്യവും എടുത്തിടാറുണ്ട്. പക്ഷേ കാര്യമെന്താണെന്നു വച്ചാല്‍ നമ്മള്‍ ആള്‍ക്കുരങ്ങുകള്‍ അല്ല. ആള്‍ക്കുരങ്ങുകള്‍ മരത്തില്‍ ജീവിക്കുകയും മണ്ണിരകളെ ഭക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. പക്ഷെ, നമ്മള്‍ അങ്ങനെയല്ല.

ചിലയാളുകള്‍ പറയും "ശരി, പാവപ്പെട്ട മനുഷ്യര്‍ക്കും കഠിനമായ സമയങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിരിക്കും". അവരനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ട് താനും.

പക്ഷേ ഈ സംഭാഷണം അതിനെക്കുറിച്ചല്ല. ലിംഗവും വര്‍ഗവും വ്യത്യസ്തങ്ങളാണു. ദരിദ്രരായ പുരുഷന്മാര്‍, അവര്‍ പുരുഷന്മാരായതിന്റെ പേരില്‍ ചില ആനുകൂല്യങ്ങള്‍ അനുഭവിക്കുന്നുണ്ട്. ധനികരാകുന്നതിന്റെ ആനുകൂല്യങ്ങള്‍ ഒന്നും തന്നെ അവര്‍ക്കില്ലെങ്കിലും. അടിച്ചമര്‍ത്തല്‍ വ്യവസ്ഥിതികളെ സംബന്ധിച്ചും, ഒന്ന് മറ്റൊന്നിനെ എങ്ങനെ അഗോചരമാക്കുന്നു എന്നും കറുത്ത മനുഷ്യരോട് സംസാരിക്കുന്നതില്‍ നിന്നും പഠിച്ചെടുക്കുവാന്‍ സാധിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഒരിക്കല്‍ ഞാന്‍ ഒരു കറുത്തവര്‍ഗക്കാരനായ ആണിനോട് ലിംഗവിവേചനത്തെ കുറിച്ച് സംസാരിക്കുകയായിരുന്നു. അയാള്‍ ചോദിച്ചു, "പെണ്ണെന്ന നിലയ്ക്കുള്ള നിന്റെ അനുഭവങ്ങള്‍ എന്നു നിങ്ങള്‍ പറയുന്നത് എന്തിനാണ്? എന്തുകൊണ്ടാണ് ഒരു മനുഷ്യന്റെ അനുഭവമായി അതിനെ നിങ്ങള്‍ പറയാത്തത്?''ഇത്തരം ചോദ്യങ്ങള്‍ നമ്മുടെ സവിശേഷമായ അനുഭവങ്ങളെ നിശ്ശബ്ദമാക്കുവാന്‍ ഉള്ള ഒരു രീതിയാണ്. തീര്‍ച്ചയായും ഞാന്‍ ഒരു മനുഷ്യനാണ്. എന്നാല്‍ സ്ത്രീ ആയിരിക്കുന്നത് കൊണ്ട് മാത്രം ഈ ലോകത്ത് ചില പ്രത്യേക കാര്യങ്ങള്‍ എനിക്ക് അനുഭവിക്കേണ്ടി വരുന്നുണ്ട്. ഇതേ പുരുഷനാണ്, ഇടയ്ക്കിടെ, കറുത്തപുരുഷന്‍ എന്ന നിലയ്ക്കുള്ള തന്റെ അനുഭവങ്ങളെ പറ്റി വാചാലനാകാറുള്ളത് ("എന്ത് കൊണ്ട് ഒരു പുരുഷനെന്ന നിലയ്ക്കുള്ള അല്ലെങ്കില്‍ മനുഷ്യനെന്ന നിലയ്ക്കുള്ള നിങ്ങളുടെ അനുഭവങ്ങള്‍ പറയുന്നില്ല? എന്ത് കൊണ്ട് ഒരു കറുത്തമനുഷ്യന്റെ അനുഭവങ്ങള്‍ പറയുന്നു?"എന്ന് ഞാന്‍ തിരികെ ചോദിക്കണമായിരുന്നു).

പക്ഷെ ഈ സംഭാഷണം ലിംഗഭേദത്തിനെപ്പറ്റിയാണ്. ചില ആളുകള്‍ പറയാറുണ്ട് ''ഓ, പക്ഷേ പെണ്ണുങ്ങള്‍ക്ക് ശരിക്കുള്ള കഴിവുണ്ട്, കീഴധികാരം (Bottom power)" (Bottom power എന്നത് ഒരു നൈജീരിയന്‍ പ്രയോഗമാണ്. ഒരു സ്ത്രീ ലൈംഗികത ഉപയോഗിച്ച് പുരുഷന്മാരില്‍ നിന്നും കാര്യങ്ങള്‍ നേടിയെടുക്കുന്നതിനെയാണ് ഇത് കൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്). പക്ഷേ കീഴധികാരം ഒരു അധികാരമേ അല്ല. കാരണം കീഴധികാരം ഉള്ള സ്ത്രീ യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ഒട്ടും ശക്തയല്ല. മറ്റൊരാളുടെ അധികാരത്തില്‍ നിന്നും ചോര്‍ത്തിയെടുക്കുവാനുള്ള ഒരു വഴിയുണ്ട് എന്നു മാത്രമാണു അതിന്റെയര്‍ത്ഥം. അധികാരമുള്ള പുരുഷന്‍ മോശം മാനസികാവസ്ഥയിലോ, അസുഖത്തിലോ, താല്പര്യരഹിതനോ ആണെങ്കില്‍ എന്താണ് സംഭവിക്കുക?

പെണ്ണുങ്ങള്‍ ആണുങ്ങള്‍ക്ക് കീഴ്‍പെട്ട് ജീവിക്കണമെന്ന് ചിലര്‍ പറയും. കാരണം അത് നമ്മുടെ സംസ്കാരമാണത്രെ. പക്ഷേ സംസ്കാരം നിരന്തരമായി മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. എനിക്ക് പതിനഞ്ചു വയസ്സുള്ള സുന്ദരികളായ ഇരട്ട മരുമക്കളുണ്ട്. അവര്‍ ലാഗോസിലാണ് ജീവിക്കുന്നത്. നൂറ് കൊല്ലം മുമ്പായിരുന്നു അവര്‍ ജനിച്ചിരുന്നതെങ്കില്‍ അവരെ എടുത്തു കൊണ്ട് പോവുകയും കൊലപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തേനെ. കാരണം നൂറ് വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുമ്പ് ഇഗ്ബോ (Igbo) സംസ്കാരത്തില്‍ ഇരട്ടകള്‍ ജനിക്കുന്നത് ഒരു ദുര്‍ലക്ഷണം ആയിരുന്നു. എന്നാലിന്ന് ഇഗ്ബോ ജനതയ്ക്ക് അത് അചിന്തനീയമാണ്.

അപ്പോള്‍, സംസ്കാരത്തിന്റെ ഉദ്ദേശം തന്നെ എന്താണ്? സംസ്കാരത്തിന്റെ അന്തിമമായ ധര്‍മ്മം എന്നത് ജനതയുടെ പരിപാലനവും തുടര്‍ച്ചയുമാണ്. ഞങ്ങളുടെ കുടുംബത്തില്‍ ഞങ്ങള്‍ ആരെന്നുള്ളതിനെയും, ഞങ്ങളുടെ പാരമ്പര്യത്തെയും, പൂര്‍വിക ദേശങ്ങളെപ്പറ്റിയുള്ള അറിവിനേയും കുറിച്ചുള്ള കഥകളില്‍ ഏറ്റവും താല്പര്യം പ്രകടിപ്പിച്ചിരുന്നത് ഞാനായിരുന്നു. എന്റെ ആങ്ങളമാര്‍ എന്റെയത്ര താല്പര്യമുള്ളവരൊന്നുമായിരുന്നില്ല. പക്ഷേ എനിക്ക് ഇതില്‍ പങ്ക് ചേരുവാന്‍ കഴിയില്ല. കാരണം ഇഗ്ബോ (Igbo) സംസ്കാരം ആണുങ്ങള്‍ക്ക് ആനുകൂല്യം നല്‍കുന്നു. കുടുംബത്തിലെ പ്രധാനപ്പെട്ട തീരുമാനങ്ങള്‍ എടുക്കുന്ന യോഗങ്ങളില്‍ പുരുഷന്മാര്‍ക്ക് മാത്രമേ പങ്കെടുക്കുവാന്‍ സാധിക്കുകയുള്ളൂ. അത് കൊണ്ട് ഈ വിധ കാര്യങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ അധികമായ താല്പര്യങ്ങള്‍ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നുവെങ്കിലും എനിക്ക് അവരുടെ യോഗങ്ങളില്‍ പങ്കെടുക്കുവാന്‍ പറ്റില്ല. എനിക്ക് എന്തെങ്കിലും പറയുവാനുള്ള അധികാരവുമില്ല. കാരണം ഞാനൊരു പെണ്ണാണ്.

സംസ്കാരമല്ല ജനതയെ ഉണ്ടാക്കുന്നത്, മറിച്ച് ജനതയാണ് സംസ്കാരമുണ്ടാക്കുന്നത്. ഈ മുഴുവന്‍ പെണ്‍കുലവും നമ്മുടെ സംസ്കാരത്തിലില്ല എന്നതാണ് സത്യമെങ്കില്‍ നമ്മള്‍ അത് നമ്മുടെ സംസ്കാരത്തിലേക്ക് വിളക്കിച്ചേര്‍ക്കേണ്ടതുണ്ട്, നമുക്കതിന് കഴിയുകയും ചെയ്യും.

എന്റെ സുഹൃത്ത് ഒകോലോമയെ പറ്റി ഞാന്‍ എപ്പോഴും ചിന്തിക്കാറുണ്ട്. അദ്ദേഹവും സോസോലിസോ അപകടത്തില്‍ മരിച്ച ബാക്കിയെല്ലാവരുടെയും ആത്മാവിന് ശാന്തി കിട്ടട്ടെ. അദ്ദേഹത്തെ സ്നേഹിച്ചിരുന്ന ഞങ്ങളില്‍ പലരിലൂടെയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഓര്‍മ്മകള്‍ ജീവിക്കും. വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുമ്പ് ആ ദിവസം അദ്ദേഹം എന്നെ ഫെമിനിസ്റ്റ് എന്ന് വിളിച്ചത് പൂര്‍ണമായും ശരിയാണ്. അതേ ഞാന്‍ ഫെമിനിസ്റ്റ് തന്നെയാണ്.

വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുമ്പ് ഞാന്‍ നിഘണ്ടുവില്‍ ഫെമിനിസ്റ്റ് എന്ന പദത്തിന്റെ അര്‍ഥം തിരഞ്ഞപ്പോള്‍ കണ്ടത് ഇങ്ങനെയാണ്, 'Feminist: a person who believes in the social, political and economic equality of the sexes.' (ഫെമിനിസ്റ്റ്/സ്ത്രീസ്വത്വവാദി: എല്ലാ ലിംഗക്കാരുടെയും സാമൂഹികവും രാഷ്ട്രീയവും സാമ്പത്തികവുമായ സമത്വത്തില്‍ വിശ്വസിക്കുന്ന വ്യക്തി.)

ഞാന്‍ കേട്ടിട്ടുള്ള കഥകള്‍ അനുസരിച്ച് എന്റെ മുതുമുത്തശ്ശി ഒരു ഫെമിനിസ്റ്റ് ആയിരുന്നു. അവര്‍ കല്യാണം കഴിക്കുവാന്‍ തനിക്കു താല്പര്യമില്ലാഞ്ഞ പുരുഷന്റെ വീട്ടില്‍ നിന്നും ഓടിപ്പോയി സ്വന്തം ഇഷ്ടപ്രകാരമുള്ള ഒരാളെ വിവാഹം കഴിച്ചു. എപ്പോഴൊക്കെ ഒരു പെണ്ണായത് കാരണം അവര്‍ക്ക് ഭൂമികയും പ്രവേശനവും നിഷേധിക്കപ്പെട്ടിരുന്ന അവസ്ഥയുണ്ട് എന്ന് അവര്‍ക്ക് തോന്നിയിട്ടുണ്ടോ അപ്പോഴെല്ലാം അവര്‍ അവരുടെ വിസമ്മതം രേഖപ്പെടുത്തുകയും, പ്രതിഷേധിക്കുകയും, അതിനെ ചോദ്യം ചെയ്യുകയും ചെയ്തിരുന്നു. ഫെമിനിസ്റ്റ് എന്ന വാക്ക് അവര്‍ക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു. എന്നാല്‍ അവര്‍ ഫെമിനിസ്റ്റ് അല്ല എന്നല്ല അതിന്റെ അര്‍ത്ഥം. ആ വാക്കിനെ പുനഃപ്രഖ്യാപിക്കുവാന്‍/തിരിച്ചുപിടിക്കുവാന്‍ നമ്മളിലിനിയും ആളുകള്‍ മുന്നോട്ട് വരണം. എനിക്ക് അറിയാവുന്ന ഏറ്റവും നല്ല ഫെമിനിസ്റ്റ് എന്റെ സഹോദരനായ കെനി (Kene) ആണ്. സഹൃദയനും, സുന്ദരനും, പുരുഷത്വമുള്ളവനുമായ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരനാണ് കെനി. ഫെമിനിസ്റ്റ് എന്നതിന് ഞാന്‍ കൊടുക്കുന്ന നിര്‍വചനം ഇതാണ്: 'അതേ ഇന്നത്തെ അവസ്ഥയില്‍ ലിംഗഭേദവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പ്രശ്നങ്ങളുണ്ട്. നമുക്കത് ശരിയാക്കുവാ‌‌ന്‍ കഴിയു‌ം. നമുക്കത് മെച്ചപ്പെടുത്തേണ്ടതുണ്ട്"എന്ന് പറയുന്ന ഏതൊരു പുരുഷനും സ്ത്രീയും ഫെമിനിസ്റ്റാണ്.

നമ്മളെല്ലാവരും, സ്ത്രീയും പുരുഷനും, അത് മെച്ചപ്പെടുത്തേണ്ടതുണ്ട്.

(ചിമമന്‍ഡ ന്‍ഗോസി അഡിചിപ്രശസ്തയായ നൈജീരിയന്‍ എഴുത്തുകാരിയും സ്ത്രീസ്വത്വവാദിയുമാണ്. 2003-ല്‍ പുറത്തിറങ്ങിയ 'പര്‍പിള്‍ ഹിബിസ്കസ്'ആണ് അഡിചിയുടെ ആദ്യ നോവല്‍. രണ്ടാമത്തെ നോവല്‍ 'ഹാഫ് ഓഫ് ഏ യെല്ലോ സണ്‍' 2006-ല്‍ പുറത്തിറങ്ങി. 'ദ തിങ്ങ് എറൗണ്ട് യുവര്‍ നെക്ക്'എന്ന അഡിചിയുടെ ചെറുകഥകളുടെ സമാഹാരം 2009-ല്‍ ഇറങ്ങി. 2013-ല്‍, 'അമേരിക്കാനാ'എന്ന അഡിചിയുടെ നോവല്‍ ആ വര്‍ഷം പുറത്തിറങ്ങിയതില്‍ വച്ച് ഏറ്റവും മികച്ച പത്ത് പുസ്തകങ്ങളില്‍ ഒന്നായി ന്യൂ യോര്‍ക്ക് റ്റൈംസ്തെരെഞ്ഞെടുക്കുകയൂണ്ടായി. 2014-ല്‍ പുറത്തിറങ്ങിയ 'വീ ഷുഡ് ഓള്‍ ബീ ഫെമിനിസ്റ്റ്സ്'എന്ന നോണ്‍-ഫിക്ഷന്‍ പുസ്തകം ചിമമാന്‍ഡ അഡിച്ചി 2012-ല്‍ ലണ്ടനില്‍ വച്ച് നല്‍കിയ ഒരു റ്റെഡ് റ്റോക്ക് പ്രഭാഷണത്തിനെ അടിസ്ഥാനപ്പെടുത്തി വികസിപ്പിച്ചെടുത്തതാണ്.

ചിമമാന്‍ഡ അഡിച്ചി നല്‍കിയ റ്റെഡ് റ്റോക്ക് പ്രഭാഷണത്തിന്റെ മലയാള പരിഭാഷ ബോധികോമണ്‍സിന് വേണ്ടി തയ്യാറാക്കിയത് നതാഷ, ഡാലി, പ്രതീഷ് എന്നിവരാണ്.)

On International Women's Day 2016, the United Nations had called to "step it up" for gender equality. In the coming days, Bodhi Commons will be publishing a series of sketches done by Abhilash Melathil. The series is titled Women without Men.

ജെ.എന്‍.യുവിന് നേരെ നടന്ന ബി.ജെ.പി-ആര്‍.എസ്.എസ് ആക്രമണത്തെത്തുടര്‍ന്നുണ്ടായ പ്രശ്നങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു ദേശീയ മാനം കൈവന്നിരിക്കുകയാണല്ലോ. ജെ.എന്‍.യുവിലെ സമരം മറ്റൊരു വിശാലമായ സമരത്തിന്റെ കേന്ദ്രബിന്ദുവായിരിക്കുന്നു. സമൂഹത്തിന്റെ എല്ലാ തുറകളിലും ഹിന്ദുത്വ പ്രത്യയശാസ്ത്രം അടിച്ചേല്‍പ്പിക്കാനുള്ള ബി.ജെ.പി-ആര്‍.എസ്.എസ് ശ്രമങ്ങള്‍ക്ക്, സഹായ സഹകരണങ്ങള്‍ ചെയ്തു കൊടുത്തു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് മോദി ഗവണ്മെന്റ്. കേന്ദ്ര ഗവണ്‍മെന്റിന്റെ കീഴിലുള്ള സര്‍വകലാശാലകളിലും ഉന്നതവിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളിലുമാണ് ഈ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ കേന്ദ്രീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്. കേന്ദ്ര ഗവണ്മെന്റിന്റെ ചെലവിലുള്ള ഹിന്ദുത്വ പരീക്ഷണമാണ് ഇവിടെ ഏറ്റെടുത്ത് നടത്തികൊണ്ടിരിക്കുന്നത്.

രണ്ട് കേന്ദ്ര സര്‍വകലാശാലകളാണ്, ഹൈദരാബാദ് കേന്ദ്ര സര്‍വകലാശാലയും ജവഹര്‍ലാല്‍ നെഹ്രു സര്‍വകലാശാലയും, കൊടുങ്കാറ്റിന്റെ കേന്ദ്രബിന്ദുക്കളായത്. ഹൈദരാബാദ് സര്‍വകലാശാലയില്‍, കേന്ദ്ര സഹമന്ത്രിയായ ബന്ദാരു ദത്താത്രേയയുടെ ഇടപെടലുകളാണ് രോഹിത് വെമുലയുടെ സസ്പെന്‍ഷന്‍ മുതല്‍ ആത്മഹത്യ വരെയുള്ള സംഭവപരമ്പരക‌‌ള്‍ക്ക് നിദാനം. ജെ.എന്‍.യുവിലാകട്ടെ, കേന്ദ്ര ആഭ്യന്തരമന്ത്രി രാജ്നാഥ് സിംഗ് കാമ്പസില്‍ നടക്കുന്ന “ദേശവിരുദ്ധ” പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ക്കെതിരെ കര്‍ശന നടപടെയെടുക്കുവാന്‍ പോലീസ് കമ്മീഷണറോട് ആവശ്യപ്പെടുകയും, തുടര്‍ന്ന് ജെ.എന്‍.യു സ്റ്റുഡന്റ്സ് യൂണിയന്‍ പ്രസിഡന്റ് കനയ്യ കുമാറിനെ അറസ്റ്റ് ചെയ്യുകയും അദ്ദേഹത്തിനും മറ്റ് വിദ്യാര്‍ത്ഥി നേതാക്കള്‍ക്കും മേല്‍ രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റം ചുമത്തപ്പെടുകയും ചെയ്തു. രണ്ട് സര്‍വകലാശാലകളിലും “ദേശവിരുദ്ധര്‍” എന്ന് പറയപ്പെടുന്നവര്‍ക്കെതിരെ നടപടികള്‍ എടുക്കുവാന്‍ മുന്‍കൈയെടുത്തത് കേന്ദ്ര സര്‍ക്കാരാണ്.

അടിച്ചേല്‍പ്പിക്കപ്പെടുന്ന ഹിന്ദുത്വ

കമ്മ്യൂണിസ്റ്റായ കനയ്യ കുമാറിനെയും അംബേദ്കറൈറ്റായ രോഹിത് വെമുലയെയും ഭരണകൂടം ഉന്നം വെച്ചത് യാദൃശ്ചികമായല്ല. ആര്‍എസ്എസിനും ബി.ജെ.പി ഗവണ്മെന്റിനും വേണ്ടത് വര്‍ഗീയ-ഹിന്ദുത്വ ശക്തികള്‍ക്കെതിരെ ഉയരുന്ന എല്ലാ ശബ്ദങ്ങളെയും അടിച്ചമര്‍ത്തുവാന്‍ ഭരണസംവിധാനത്തെ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുകയെന്നതാണ്. പകരമായി, മാനവവിഭവശേഷി മന്ത്രാലയവും ആര്‍.എസ്.എസുകാരും ആഗ്രഹിക്കുന്നത് വിദ്യാഭ്യാസ വ്യവസ്ഥിതിയെയും സര്‍വകലാശാലാ കാമ്പസുകളെയും ഒരു ഹിന്ദുത്വ സ്വേച്ഛാധികാര സംവിധാനത്തിലേക്ക് ഉടച്ച് വാര്‍ക്കുവാനാണ്. അതുകൊണ്ട് എല്ലാ മതേതര-ജനാധിപത്യ-പുരോഗമന ചിന്താഗതികളും “രാജ്യദ്രോഹപരം” എന്ന് ചാപ്പയടിക്കപ്പെടുന്നു. യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍, ഇന്ത്യന്‍ ഭരണഘടനയിലെ ജനാധിപത്യ-മതേതര മൂല്യങ്ങളുടെ അടിത്തറയിളക്കുവാനാണ് അവര്‍ അധ്വാനിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്.

അവരുടെ ഹിന്ദുത്വ ആശയങ്ങള്‍ക്കെതിരായിരുന്നതിനാല്‍, എന്നും ബി.ജെ.പി-ആര്‍.എസ്.എസ് സംഘത്തിന്റെ കണ്ണിലെ കരടായിരുന്നു ജെ.എന്‍.യു. പ്രതിലോമകരമായ വര്‍ഗീയ പ്രത്യയശാസ്ത്രത്തിന് കടകവിരുദ്ധമായി പുരോഗമനപരമായ ജനാധിപത്യ ദര്‍ശനങ്ങള്‍ മുന്നോട്ട് വയ്ക്കുന്ന അപകടകാരിയായ ബൗദ്ധിക-അക്കാദമിക കേന്ദ്രം എന്ന നിലയിലാണ് ജെ.എന്‍.യുവിനെ അവര്‍ കാണുന്നത്. അതുകൊണ്ടാണവര്‍ ജെ.എന്‍.യുവിനെ “ദേശവിരുദ്ധരുടെ കൂടാരം” എന്ന് വിളിക്കുന്നത്.

കപട ദേശീയത

സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള ദേശീയപ്രസ്ഥാനത്തെ ആര്‍.എസ്.എസ് എതിര്‍ക്കുവാനുള്ള കാരണം അവര്‍ക്ക് ബ്രിട്ടീഷുകാരോട് എതിര്‍പ്പില്ലായിരുന്നു എന്നതാണ്. പോയകാലത്തെ മുസ്ലിം ഭരണാധികാരികളോടുള്ള എതിര്‍പ്പാണ് ആര്‍.എസ്.എസിനു വൈദേശിക ശക്തികള്‍ക്ക് എതിരെയുള്ള പോരാട്ടം എന്നുപറഞ്ഞാല്‍. അവരുടെ ഭാഷ്യത്തില്‍ ദേശീയത എന്നതിനു സാമ്രാജ്യത്വ വിരുദ്ധത എന്നൊരു മാനം ഇല്ല. അതുകൊണ്ടാണ് മോദിയും കൂട്ടരും ഡബ്ല്യു.റ്റി.ഒ.യിലും അമേരിക്കയുമായുള്ള തന്ത്രപൂര്‍വ്വ സഖ്യത്തിന്റെ പേരിലും ഒക്കെ രാജ്യത്തെ വഞ്ചിക്കുവാനും ഇന്ത്യയുടെ താത്പര്യം ബലികഴിക്കുവാനും തയ്യാറാകുന്നത്. ഹിന്ദു ദേശീയതയാണ് അവരുടെ ദേശീയത. ഇന്ത്യന്‍ ദേശീയത അതില്‍ നിന്നും വിഭിന്നമാണ്. അതുകൊണ്ട്, സാമ്രാജ്യത്വവിരുദ്ധ മതേതര ദേശീയതയെ പിന്തുണക്കുന്നവര്‍ ആര്‍.എസ്.എസിന്റെ നിരന്തരമായ ആക്രമണഭീഷണിയിലാണ്.

ഹിന്ദുത്വ പദ്ധതി രണ്ടു ഘട്ടങ്ങളായി നടപ്പിലാക്കുവാനാണ് അവര്‍ ശ്രമിക്കുന്നത്. ആദ്യ ഘട്ടത്തിൽ മോദി ഭരണകൂടം ആര്‍.എസ്.എസുമായി ചേര്‍ന്നു ശ്രമിക്കുന്നത്, വിദ്യാഭ്യാസ സമ്പ്രദായത്തില്‍ മൗലികമായ മാറ്റങ്ങള്‍ വരുത്തുവാനാണ്. പാഠ്യക്രമത്തില്‍ ഭേദഗതികള്‍ക്കും, പാഠപുസ്തകങ്ങളെ വര്‍ഗീയവല്‍കരിക്കുവാനും, ചരിത്രത്തെ ഹിന്ദു മത മൗലികവാദത്തിന്റെ കാഴ്ച്ചപ്പാടില്‍ തിരുത്തുവാനുമുള്ള ശ്രമങ്ങള്‍ ഇതിന്റെ ഭാഗമാണ്. ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസത്തിനും ഗവേഷണത്തിനുമുള്ള മാര്‍ഗനിര്‍ദ്ദേശങ്ങള്‍ നല്‍കുന്ന സമിതികളില്‍ ആര്‍.എസ്.എസ് ബന്ധമുള്ളവരെ കുത്തിനിറക്കുന്നതും ഇതിന്റെ ഭാഗമായാണ്. ഇതിനൊപ്പം മാനവവിഭശേഷി മന്ത്രി കാര്യാലയം സര്‍വകലാശാലകളിലും ഐ.ഐ.റ്റികളിലും നിരന്തരമായി അനാവശ്യ ഇടപെടലുകള്‍ നടത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. കഴിഞ്ഞവര്‍ഷം ഐ.ഐ.റ്റി മദ്രാസിലെ അംബേദ്കര്‍-പെരിയാര്‍ സ്റ്റഡി സര്‍ക്കിള്‍ നിരോധനത്തിലേക്കു നയിച്ചത് മാനവവിഭവശേഷി മന്ത്രാലയത്തിന്റെ ഒരു ഉത്തരവാണ്. 207 അടി ഉയരമുള്ള ഒരു തൂണില്‍ ദേശീയ പതാക പാറിക്കുവാനാണ് ഇപ്പോള്‍ മാനവവിഭശേഷി മന്ത്രിയുടെ നിര്‍ദ്ദേശപ്രകാരം ദേശീയ സര്‍വ്വകലാശാലകളിലെ വൈസ് ചാന്‍സ്‌ലര്‍ തീരുമാനിച്ചിരിക്കുന്നത്. സ്ഥാപിത താത്പര്യങ്ങള്‍ക്കു ദേശീയപതാക ദുരുപയോഗം ചെയ്യുവാനുള്ള ബിജെപ്പി സര്‍ക്കാരിന്റെ ഒരു ശ്രമമാണിത്. ഭിന്നാഭിപ്രായങ്ങളെയും ആശയങ്ങളെയും അടിച്ചമര്‍ത്തുന്നത് “ദേശീയതയുടെ“ പേരിലുള്ള സങ്കുചിതത്വമാണ്.

ആര്‍.എസ്.എസ് കലാപ സേന

താഴേത്തട്ടിൽ ഹിന്ദുത്വ ദേശീയതക്ക് എതിര്‍പ്പുള്ള വിദ്യാർത്ഥികളുടെ ഏതു പരിപാടികളെയും നേരിടുവാനും ആക്രമിക്കുവാനുമായി ആര്‍.എസ്.എസിന്റെ വിദ്യാർത്ഥിവിഭാഗമായ എ.ബി.വി.പിയെയാണ് അഴിച്ചു വിട്ടിരിക്കുന്നത്. എ.ബി.വി.പിയുടെ നേതൃത്വത്തിലായിരുന്നു ഹൈദ്രബാദ് ദേശീയ സര്‍വകലാശാലയിലെ ദളിത് വിദ്യാർത്ഥികളെ ആക്രമിച്ചത്. ജെ.എന്‍.യുവിലെ വിദ്യാർത്ഥികള്‍ “ദേശവിരുദ്ധ“ പ്രവര്‍ത്തനം നടത്തി എന്ന പരാതി എ.ബി.വി.പി.യുടേതായിരുന്നു. മുസാഫര്‍നഗര്‍ കലാപത്തെ ആസ്പദമാക്കിയുള്ള ഒരു ഡോക്യുമെന്ററി പ്രദര്‍ശനം ദില്ലി സര്‍വകലാശാലയിലും മറ്റു ചില സ്ഥലങ്ങളിലും നടത്തിയപ്പോള്‍ എ.ബി.വി.പി അതിനെതിരെ ആക്രമണം അഴിച്ചുവിട്ടു. മറ്റൊരു ദേശീയ സ്ഥാപനമായ അലഹാബാദ് സര്‍വകലാശാലയില്‍ ഒരു പ്രമുഖ മാധ്യമപ്രവര്‍ത്തകന്‍ ഒരു പരിപാടിയില്‍ പ്രസംഗിക്കുന്നതും ഇതേ ശക്തികള്‍ തടസ്സപ്പെടുത്തി.

സര്‍വകലാശാലകള്‍ക്ക് പുറത്ത് വച്ച്, കീഴടങ്ങുവാന്‍ കൂട്ടാക്കാത്ത, തങ്ങളുടെ അവകാശങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടി വാദിച്ച ഇടതുപാര്‍ടികളെയും, വിദ്യാർത്ഥികളെയും അദ്ധ്യാപകരെയും ആക്രമിക്കുവാന്‍ ലക്ഷ്യം വച്ചു കൊണ്ട് ബജ്രംഗ്‌ ദള്‍, ബി.ജെ.പി. അനുഭാവികളായ വക്കീലന്മാരുടെ മുന്നണി, മുന്‍-സൈനികരുടെ സംഘടന തുടങ്ങി ഒട്ടനേകം ആര്‍.എസ്.എസ്. അനുകൂല സംഘടനകളെ ഇളക്കി വിട്ടിരുന്നു. എല്ലാ ഇടതു-ജനാധിപത്യ ശക്തികളും ദേശവിരുദ്ധരാണ് എന്ന രാജ്യവ്യാപകമായ ഒരു ദുഷ് പ്രചാരണം ബി.ജെ.പി. അദ്ധ്യക്ഷന്‍ അമിത് ഷായുടെയും ആര്‍.എസ്.എസിന്റെയും നേതൃത്വത്തില്‍, കോര്‍പറേറ്റ് മീഡിയയുടെ ഒരു വിഭാഗത്തിന്റെ കൂടെ പിന്തുണയോട് കൂടി നടത്തി വരുന്നുമുണ്ട്.

മതനിരപേക്ഷ-ജനാധിപത്യ മൂല്യങ്ങളുടെ മേലുള്ള കടന്നാക്രമണങ്ങള്‍

മോദി ഗവണ്‍മെന്റ് തുടങ്ങി വച്ച മതനിരപേക്ഷ-ജനാധിപത്യ തത്വങ്ങളുടെ മേലുള്ള കൂടുതല്‍ വിപുലമായ കടന്നാക്രമണങ്ങളുടെ ഭാഗമാണ് ജെ.എന്‍.യു. നേരിടുന്ന ഈ ആക്രമണം. നമ്മുടെ രാജ്യത്ത് പ്രതിഷ്ഠിക്കപ്പെടുന്ന പ്രച്ഛന്ന സ്വേച്ഛാധിപത്യത്തിന്റെ അപായ സൂചനകളാണ് ഇന്ത്യന്‍ തലസ്ഥാനത്തെ പട്യാല ഹൗസ് കോടതിവളപ്പില്‍ നടന്ന ഞെട്ടിപ്പിക്കുന്ന സംഭവങ്ങള്‍. യാതൊരു ശിക്ഷാഭീതിയുമില്ലാതെയാണ് അവര്‍ അദ്ധ്യാപകരെയും വിദ്യാര്‍ത്ഥികളെയും പത്രപ്രവര്‍ത്തകരെയും ആക്രമിച്ചത്. പൊലീസ് ആകട്ടെ ഇടപെടേണ്ട ആവശ്യമില്ല എന്ന ഉത്തരവുകള്‍ അനുസരിച്ച് പ്രസ്തുത സംഭവങ്ങള്‍ നിഷ്ക്രിയമായി നോക്കിക്കൊണ്ട് നിന്നു. കോടതി വളപ്പില്‍ വച്ച് കന്‍ഹയ്യ കുമാറിന് മര്‍ദ്ദനമേല്‍ക്കേണ്ടി വന്ന സംഭവം കൂടുതല്‍ നിഷ്ഠൂരമാകുന്നത് അത് സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നത് പൊലീസ് കസ്റ്റഡിയില്‍ ആയിരുന്നത് കൂടി കൊണ്ടാണ്. ആ തലത്തിലെ ജുഡീഷ്യറിയും പ്രസ്തുത സംഭവത്തില്‍ ഇടപെടുവാന്‍ മടിക്കുകയാണുണ്ടായത്. വര്‍ഗീയ-സ്വേച്ഛാധിപത്യ ഭരണകക്ഷിയുടെ നേതൃത്വത്തില്‍ ഭരണകൂട സ്ഥാപങ്ങങ്ങള്‍ എങ്ങനെയൊക്കെ അട്ടിമറിക്കപ്പെടാം എന്നതിന്റെ മകുടോദാഹരണമാണിത്.

ഇന്നത്തെ വിദ്യാർത്ഥി സമരങ്ങളുടെ സവിശേഷതയെന്ന് പറയുന്നത് പുതിയൊരുതരം വിദ്യാർത്ഥി നേതാക്കളുടെ ആവിര്‍ഭാവമാണ്. അദ്ധ്വാന വര്‍ഗ-ദരിദ്ര കുടുംബങ്ങളില്‍ നിന്നാണ് അവര്‍ വരുന്നത്. കനയ്യ കുമാറിന്റെ അമ്മ ഒരു അംഗന്‍വാടി തൊഴിലാളിയാണ്. രോഹിത് വെമുലെയുടെ അമ്മ ഉപജീവനം നടത്തുന്നത് തയ്യല്‍പ്പണി ചെയ്തിട്ടാണ്. വ്യവസ്ഥിതിയെ വെല്ലുവിളിക്കുവാന്‍ മടിയില്ലാത്തവരാണവര്‍. വര്‍ഗീയവാദത്തിനോടും നവ-ലിബറല്‍ മുതലാളിത്തത്തിനോടുമുള്ള പ്രത്യയശാസ്ത്രപ്രമായ എതിര്‍പ്പിലുള്ള ദൃഢവിശ്വാസമാണ് അവരെ നയിക്കുന്നത്. വരാനിരിക്കുന്ന സമയങ്ങളെ സംബന്ധിച്ചുള്ള നിമിത്തങ്ങളാണ് മോദി ഗവണ്‍മെന്റിനെതിരെയും ഹിന്ദുത്വയ്ക്കെതിരെയും രാജ്യമൊട്ടാകെ പടര്‍ന്ന് പന്തലിക്കുന്ന വിദ്യാര്‍ത്ഥി സമരങ്ങള്‍.

ഐക്യദാര്‍ഢ്യത്തോടെയുള്ള ചെറുത്തുനില്പ്

വലതുപക്ഷത്തിന്റെ വര്‍ഗീയ കടന്നാക്രമണങ്ങളെ ന്യായാനുസാരമായി ചെറുത്തുതോല്പിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ജെ.എന്‍.യു.-വില്‍ സംഭവിച്ചത് പ്രാദേശകമായതോ ഒറ്റപ്പെട്ടതോ ആയ സംഭവമല്ല. അത് കൊണ്ടാണ് മോദി ഗവണ്‍മെന്റിന്റെയും ആര്‍.എസ്.എസ്.-ബി.ജെ.പിയുടെയും ഇരുണ്ട പദ്ധതികളെ വെളിച്ചത്ത് കൊണ്ടുവരുവാന്‍ ഫെബ്രുവരി 23 മുതല്‍ 25 വരെ ആറ് ഇടതുപക്ഷപാര്‍ടികള്‍ ചേര്‍ന്ന് രാജ്യവ്യാപകമായ പ്രചാരണം നടത്തുവാന്‍ ആഹ്വാനം ചെയ്തത്. സര്‍വകലാശാലകളിലെ അഭിപ്രായ സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ അടിച്ചമര്‍ത്തുവാനുള്ള ശ്രമങ്ങള്‍, "ദേശീയതയുടെ"ഫാസിസ്റ്റ് ഉപയോഗം, ജനങ്ങളുടെ ഭരണഘടനാപരമായ അവകാശങ്ങള്‍ക്ക് മേലുള്ള തുറന്ന അക്രമണം; ഈ ശ്രമങ്ങളെയെല്ലാം സമരം ചെയ്തു തോല്പിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ജനാധിപത്യ മതനിരപേക്ഷ മൂല്യങ്ങളെ അംഗീകരിക്കുന്ന ഏതൊരു പാര്‍ടിക്കും സംഘടനയ്ക്കും മുന്നില്‍ ആര്‍.എസ്.എസ്.-ബി.ജെ.പി. ഗൗരവമായ വെല്ലുവിളിയാണുയര്‍ത്തുന്നത്. ഈ വെല്ലുവിളിയെ നേരിടുവാന്‍ അവരെല്ലാം ഒത്തു ചേരേണ്ടതുണ്ട്.